Van de week een mooi stukje gelezen (Engels) van Bryan Appleyard over de betekenis van bloggen. Ik zeg er verder niets over, behalve dat Bryan Appleyard zelf blogt en toegeeft dat hij eraan verslaafd is, en dat hij goed beschrijft waarom het gaat bij bloggen. Hij maakt zelfs aannemelijk dat bloggen een nieuwe bestaansvorm is.
Ik zou niet moeten bloggen over bloggen. Ik hou niet van films die over het maken van een film gaan, en niet van boeken die over schrijvers gaan die een boek schrijven. Uitzondering: De Huurders van Malamud. Dat is echt een goed boek over een schrijver die een boek schrijft. Het gevaar voor de schrijver echter bij dit soort incest is dat je na verloop van tijd zo opgaat in die ene bezigheid dat je daarnaast geen sociaal leven van betekenis meer hebt. Of je hebt wel een sociaal leven, maar het heeft geen betekenis meer voor je. Het enige waar je dan nog iets van af weet is het schrijven zelf, hoe moeilijk het is om een onderwerp te vinden, hoe eenzaam dat werk aan je bureau is, en bla bla bla. Get a life!, wil je zulke schrijvers of theatermakers toeroepen.
In plaats daarvan is het veel beter om te schrijven over spannende, leuke, ongewoonlijke gebeurtenissen, over bijzondere gevoelens en gedachtes, filosofie, nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen, of persoonlijke problemen.
Maar wat doe je als er even niets spannends gebeurt? Blog dan in hemelsnaam niet over bloggen. Dat doe ik ook niet. Ik blog over bloggen over bloggen, en dat is toch iets anders.
Doe zeker weer eens iets verkeerds want mijn reactie verschijnt niet..pffff
BeantwoordenVerwijderenNou maar eens dan;
Ja, hahaha...Get a life Bob!! En deel door te bloggen wat je ondervindt.
Prut-blogger-website. Maar voor mij is het te laat om over te stappen. Ik wil graag mijn oude logjes houden en ik heb geen zin om ze allemaal over te zetten.
BeantwoordenVerwijderenIk heb het nu als probleem gemeld. Leo klaagde er ook al over. Eens zien of er iets gebeurt.
BeantwoordenVerwijderenAls je zelf niets toe te voegen hebt, dan slaat loggen over loggen nergens op en is het inderdaad zielig.
BeantwoordenVerwijderenDat geldt ook voor mensen die over hun PC of camera loggen. Een keertje is okay, maar bij teveel of zelfs continue, is dat ook nix. Stel je voor dat een krant de hele tijd over z'n drukpers schrijft. :-)
Loggen over je PC, bestaat dat ook? Het zal wel, want er zijn ook tijdschriften die al jarenlang alleen maar over PC's schrijven.
BeantwoordenVerwijderenIk blog omdat ik het leuk vind. Heb onderwerpen zat, vul er dagelijks twee, een paar maal in de week 3 zelfs. Maar als je barst van de passies lukt dat wel. Ik zal dus zelden of nooit over bloggen zelf schrijven. Niet interessant. Het is maar de vraag of ik als blogger wel interessant genoeg ben. Niemand die je mist als je even een paar maanden niets meer neerpent via het toetsenbord.... He verdorie heb ik het toch over bloggen..
BeantwoordenVerwijderenLeo, ik bewonder jouw output. Zoveel inspiratie heb ik niet. Ik ben ook een beetje kritisch geworden tegenover mezelf. Dan heb ik een onderwerp en dan laat ik het weer vallen, omdat ik denk dat het niet interessant genoeg is.
BeantwoordenVerwijderenBob, er gebeurt altijd wel iets spannends, vooral als je niets doet en mee maakt. Voordat je het weet zitten er ineens vier spinnenwebben aan je ligfiets, heb je exceem tussen je tenen, is je vrouw verslaafd aan muntdrop of vliegt er een vreemde vogel langs het raam.
BeantwoordenVerwijderenEen beetje blogger signaleert dit soort dingen en maakt er een mooi verhaal van.
@Bob - Niks bijzonders hoor, ik heb altijd veel geschreven. Verhalen, artikelen voor bladen, soms rapporten die ook doorspekt waren met een tot glimlach nopende zinsnede. Ik zie om me heen direct onderwerpen en pak op internet zelf nieuwsfeiten beet die me intrigeren. Zoals vandaag voor www.auto.blog.nl het verhaal dat Lidl in Duitsland auto's gaat verkopen. Opels en Volkswagens. Kijk dan heb ik direct weer een onderwerp voor een autoblogje. In de luchtvaart gaat het ook zo.
BeantwoordenVerwijderenHoezo zou je niet mogen schrijven over het leven van iemand, ook al is dat toevallig een schrijver. Jij noemt dat incest, maar hoe noem je dan het schrijven over andere mensen dan schrijvers. Maar Bob, ik heb jouw stukje gelezen. Er over nagedacht en nogmaals gelezen. Natuurlijk is het jouw mening, maar ik vind het een nogal kortzichtige mening. Hoezo leven schrijvers en theatermakers niet? Wanneer leeft iemand eigenlijk, volgens jou?
BeantwoordenVerwijderenVedat, eigenlijk is de functie van een verhalenverteller, waartoe ik schrijvers en theater- en filmmakers reken, interessante verhalen te vertellen over het leven. Om daar iets over te kunnen vertellen moet je een leven leiden. Als je schrijft over het schrijfproces zelf, dan vind ik dat in de meeste gevallen niet interessant. Je schrijft dan over het schrijven, dus schrijf je eigenlijk nergens over (dat noem ik incest, natuurlijk met een knipoog).
BeantwoordenVerwijderenMisschien zijn er ook schrijvers die alleen maar schrijven en alles uit hun fantasie halen zonder ooit zelf iets mee te maken, maar eigenlijk is dat niet mogelijk. Je hebt wel bijvoorbeeld filmmakers die hun inspiratie vooral uit andere films halen zoals Quentin Tarantino, dat is dan een tussenvorm.
Dat mijn 'regel' niet altijd opgaat heb ik met de uitzondering van het boek van Malamud aangetoond.
Schrijven over schrijven is bijvoorbeeld belangrijk voor iemand die een opleiding of een cursus doet om te leren schrijven, maar in literatuur is het een saai onderwerp.
Het beroep van een schrijver stel ik me zo voor, dat heb ik tenminste in verschillende boeken gelezen die toch iets over het schrijfproces vertelden, dat de auteur in een eenzame kamer aan een bureau zit en geen contact heeft met de buitenwereld. Anders dan in andere beroepen is schrijven zeer eenzaam. Als je daarnaast geen andere bezigheden of contacten hebt, dan leid je een zeer beperkt leven.
Bob, verhalen zijn verhalen, interessant of saai, wat maakt het uit. Dat een schrijver tijdens het schrijven alleen is, dat geloof ik wel. Daarmee is een schrijver nog lang niet eenzaam. Kijk eens naar het leven van veel bekende schrijvers. Je kunt hun leven alles behalve beperkt noemen. Ik fiets bijvoorbeeld graag en het liefst alleen. Ben ik dan eenzaam? Als ik weleens met iemand anders fiets, dan heb ik minder aanspraak en maak ik minder mee. Het is in ieder geval anders. Maar Bob, ik heb al eens eerder opgemerkt, dat jij volgens mij geen lezer bent, weet je nog? Zou je het wel zijn, dan zou je dit stukje nooit op deze manier hebben geschreven. Je zou dan vast en zeker anders over schrijvers hebben gedacht. Trouwens, wat zijn saaie verhalen, Bob. Lees jij ze eerst en vind je ze dan saai of lees jij ze niet, omdat jij ze saai vindt en zo ja, hoe weet je dat dan?
BeantwoordenVerwijderenVedat, volgens mij had je het toendestijds over Rob, die jij geen lezer vindt, omdat hij geen tijd had om het verhaal 'Wenn Menschen Haifische wären' zu lesen. Ik beschouw mezelf wel als een lezer; Als ik een goede bui heb, dan lees ik meerdere boeken in een week. En ik neem ook graag de tijd om iets te lezen.
BeantwoordenVerwijderenIk lees verhalen eerst en vind ze dan saai, soms leg ik een boek dan weg. Als je dan veel gelezen hebt dan heb je na een of twee hoofdstukken wel een indruk of een boek voor jou de moeite waards is.
Ik denk dat we verder in deze discussie onze standpunten genoeg verduidelijkt hebben, en wilde het dan hierbij maar laten, anders val ik in herhalingen.
(Toch nog even omdat ik het niet laten kan: alleen fietsen of anderszins reizen hoeft natuurlijk niet eenzaam te zijn, omdat je dan andere mensen kunt ontmoeten. Dat is bij schrijven anders.)
Bedankt voor je bijdrages!