Mijn tablet

Ik ben meegegaan in de vaart der volkeren: ik bezit een tablet. Nadat ik mij jarenlang geweerd heb tegen een smartphone, ben ik tot dit compromis gekomen. Een smartphone zou handig kunnen zijn, ware het niet dat het beeldscherm en het toetsenbord veel te klein zijn, en dat je er vaak (iPhone) zo verdomd slecht mee kunt bellen. Oplossing: bij het ouderwetse mobieltje blijven om te telefoneren, en voor internet en spelletjes een tablet nemen. Ideaal. Ik schrijf dit stukkie er ook op, dat u het weet.

Uitstraling

U kunt het geloven of niet, maar sinds de veranderingen*) in mijn werk kijken de mensen mij anders aan op straat. En ik weet ook waaraan het ligt. Ik ben op dit moment iemand die zelf zijn leven stuurt, in tegenstelling tot de overgrote meerderheid der loonslaven. En dat kun je zien aan de buitenkant. Het is een vreemd gevoel, een soort vrijheid met een riskante verantwoording. Alsof ik nu eindelijk de lijn heb losgelaten waaraan big brother mij steeds heeft geleid, en ik nu voorzichtig mijn eerste wankele pasjes zet. Ze gaan nog niet erg ver, die pasjes, maar het zijn wel mijn eigen pasjes; ik bepaal hoe groot ze zijn en in welke richting ze gaan.

*) Sinds 2 maanden werk ik nog maar 40% parttime bij mijn oude baas en daarnaast ben ik bezig een loopbaan als pianoleraar op te bouwen.

Bob aan de Algarve

Ein geiles Bild (klikken om groter te zien):

Vliegen met de paraglider in Portugal aan de kust van de Algarve.

Paragliding, een gevaarlijke sport?

Ik ben een enthousiaste beoefenaar van paragliding. Gisteren nog was ik bijna drie uur in de lucht op de Spielberg in "Hümpfershausen" in het zuiden van Thüringen. Paragliding is een fantastische sport, die je hier in Thüringen beter kunt uitoefenen dan bijvoorbeeld windsurfen (wat ik vroeger deed). Paragliding is lichamelijk minder zwaar, je kunt het tot op hoge leeftijd doen.

En toen?

Jullie zijn natuurlijk hartstikke nieuwsgierug hoe het nou gaat met ome Bob en zijn große Sprüche over pianoles en zo he? Nou, er is nog niet zo heel veel te vertellen, maar wel een beetje. Dus:

Zoals je weet werk ik nog twee dagen in de week vast bij mijn baas, en dat bevalt uitstekend (woensdag en donderdag). Als pianoleraar heb ik nu een korte middag met vier leerlingen, en een lange middag met 8 leerlingen. De korte middag lesgeven doe ik op donderdag na het normale werk, en de lange middag op maandag van half 4 tot half 9. De meeste lesuren zijn 30 minuten, een paar duren 45 minuten. Dit zijn allemaal schoolkinderen in de leeftijd van 8 tot 18 jaar, iets meer dan de helft zijn meisjes.

Noch een filmpje: Waffle falling over

Ik weet niet waarom, maar ik moet iedere keer lachen als ik dit zie.

Het begin

Alle begin is moeilijk. Het begin van mijn pianoleraarloopbaan is niet moeilijk. Eigenlijk is het nog niet begonnen. Wat wel begonnen is, dat is mijn parttime-contract bij mijn huidige baas (2 dagen per week). Yeeehhh!! Parttime werken is geweldig. Ik doe het pas sinds twee weken, en ik ben nu al een ander mens. Niet alleen heb ik minder stress omdat ik minder hoef te werken, de taken die ik nu doe zijn ook nog eens interessanter omdat het dagelijkse routinewerk niet meer voor mij van toepassing is. Het is een zogenaamde win-win-situatie, waarbij allebei de wins aan mijn kant zijn. Daarnaast heb ik tijd om thuis achterstallige dingen te doen, om vaker te paragliden, en dat ik me goed voel is ook beter voor de relatie. Als mevrouw Hollander-In-Duitsland 's avonds gestressd naar huis komt omdat de ondernemingsraad haar op haar kop zit, dan heb ik het geduld om de kattige bui af te wachten en geen ruzie te zoeken.

Ik slaap weer normaal.

Aaahhh...

Het pianolesgeven is nog niet helemaal gestart. Ik doe nu een middag in de week, en over anderhalve week komt daar ongeveer een dag in de week bij. En dat is voorlopig eigenlijk wel genoeg wat mij betreft. Dan heb ik nog genoeg tijd om te oefenen en mijn muziektheorie bij te spijkeren, en stressvrij te blijven. Wordt vervolgd...

Zomaar een filmpje van de interwebs

Zet hem op fullscreen en draai het volume omhoog.

And then relax ... enjoy the sights

De nieuws-paradox

Dingen die zelden gebeuren komen in het nieuws, want dat vinden we interessant. (Overval met geweld, man door bliksem getroffen, zwemster door haai gedood, schietpartij in winkelcentrum of school, bomaanslag, enz.)
We lezen en horen dus het vaakst over dingen die het minst vaak gebeuren, en denken dan automatisch dat die dingen vaak gebeuren.

Naastenliefde = Egoisme?

Tijdens mijn geweldige vakantie in Virginia waar ik mijn oude schoolvriend R. bezocht, hadden wij een lange en harde filosofische discussie. Een van de onderwerpen tijdens die discussie is nogal principieel, en je komt het vaker tegen in de een of andere vorm. De mening die R. vertegenwoordigde en die je wel eens vaker hoort, gaat ongeveer zo:
- Naastenliefde is een vorm van egoisme. Iemand die naastenliefde bedrijft, die bijvoorbeeld vrijwilligerswerk doet, of aardige dingen voor andere mensen, is niet beter dan iemand die dat niet doet, omdat de reden voor zijn altruisme is dat hij er zich zelf beter door voelt. Met andere woorden, hij is gewoon een egoist met andere behoeftes dan de doorsnee-egoist.

Ik kon de discussie niet winnen, hoewel ik een paar overtuigende argumenten naar voren bracht, al zeg ik het zelf. Achteraf gaat dat beter. Mijn antwoord luidt dus nu:
"Deze mening is een logische spitsvondigheid die dient als smoes voor de echte egoisten en luie mensen."

Wijsheden van Bob

"Als je kijkt, dan zie je het."

"In plaats van erover na te denken waarom je te lui bent of geen zin hebt om iets te doen, kun je het beter gewoon doen."

More to follow

Het gaat goed met ons

(In antwoord op Uitstel der Middeleeuwen van Emigrant)

Nee, het gaat niet bergaf en het wordt niet alleen maar erger. Integendeel, alles wordt steeds beter. Wilt u bewijzen? Alstublieft:
- Het gaat goed met het milieu! Tegenwoordig kun je in veel rivieren en plassen weer zwemmen, het water is schoon genoeg ondanks de strengere eisen die er aan gesteld worden. In mijn jeugd was dat niet mogelijk. Bovendien is de luchtvervuiling zo gedaald door het verdwijnen van kolen- en oliecentrales en de verbetering van de benzinemotor dat er een nieuw soort luchtvervuiling uitgevonden moest worden om de gemoederen bezig te houden: fijnstof.

And the story continues

Of, om het anders te zeggen: IK BEN DE KING!

Naar alle waarschijnlijkheid word ik de allereerste werknemer bij deze traditionele oer-Duitse machinefabriek die in deeltijd gaat werken.

De tussenwereld

Ik bevind mij in de tussenwereld. Ik ben er niet echt meer bij op mijn werk, ik kan me slecht concentreren op mijn taken, vanwege de spannende en onzekere toekomst. Was de motivatie voor mijn werkzaamheden de laatste paar jaren al gestaag gezakt , momenteel zweeft hij dicht boven het absolute nulpunt.

I did it

Vanmorgen heb ik mijn ontslag ingediend, "ordentlich und fristgerecht bis zum 31.08."

Onweer boven Saalfeld / Gewitter über Saalfeld

Als hobby-paraglider ben ik nogal geinteresserd in het weer, en daarom was ik wild enthousiast toen ik onderweg van het werk naar huis  deze indrukwekkend onweerswolk zag. Het is er een uit het schoolboekje, perfect gevormd, in het Duits heet zoiets een Amboß-Wolke (aambeeld-wolk).

Jammer genoeg had ik alleen mijn ouwe Nokia bij me die geen mooie foto's maakt, maar de wolk is zo mooi en zeldzaam dat ik ze toch wil publiceren.

De wolk was reusachtig en zag er uit als een ontplofte atoombom. Op deze foto's is de afstand 50-60 kilometer. Een goede onweerswolk als deze is 10 km hoog, en grof geschat is hij meerdere tientallen kilometers breed.

Dat de bovenkant van de wolk zo uitwaaiert en zijn scherpe contouren verliest, ligt eraan dat op die hoogte de wolk niet meer uit watercondens maar uit ijskristallen bestaat. Een onweerswolk is simpel gezegd een door-ontwikkelde regenwolk. Binnen de wolk waaien extreme opwaartse winden. Hier worden de waterdruppels omhoog gejaagd totdat ze bevriezen en als hagel naar beneden vallen. Daar smelten ze weer en worden tot regendruppels. Dat proces herhaalt zich zolang totdat de hagelstenen zwaar genoeg zijn om naar de bodem te vallen. 

Verandering

"We hebben het er allemaal over, jezelf te veranderen, maar Bob die doet het gewoon".

Dit was een van de commentaren uit de omgeving die ik krijg op mijn pianoleraar-plannen. Dat slaat de spijker wel aardig op zijn kop. Ik doe het gewoon. Het is een soort overmoed, om in dingen te springen waarvan je niet helemaal zeker weet of het wel gaat lukken. Een soort overmoed die je eerder in landen als Nederland en de USA vindt. In Duitsland zijn mensen zeldzaam die een beroep uitoefenen waarvoor ze niet uitdrukkelijk hebben gestudeerd.

Ja natuurlijk ben ik bang. Bang dat ik te weinig verdien. Dat ik na twee jaar met hangende pootjes weer ga solliciteren omdat het spaargeld op is. Dat mijn leerlingen mij ontmaskeren als een "charlatan". Dat ik te veel hooi op mijn vork neem. Dat er leerlingen komen die beter spelen dan ik.

Ik heb nog geen ontslag genomen. Ik bevind mij in een aan mezelf opgelegde proeftijd als pianoleraar. (Ik geef op het moment drie avonden in de week les (naast mijn fulltime job als PLC-programmeur.)) Er komt een moment dat ik de knoop moet doorhakken. Ik moet dan de beslissing nemen terwijl ik er niet genoeg gegevens voor heb. Dat punt gaat komen en ik ga de beslissing nemen.

Als ik dat gedaan heb, deze zomer, dan ben ik daarna alleen nog pianoleraar en geen programmeur meer. Ik zal in het begin slechts 1-2 dagen in de week les geven. Er is een gestadige stroom van nieuwe aanmeldingen, dus het werk wordt vanzelf meer. In de aanvangstijd zal ik veel gelegenheid hebben om zelf te studeren.

En dan word ik een goede pianoleraar.

Statusbericht

Ik leef nog, en het bevalt me goed niet meer zo veel tijd aan bloggen te besteden.

Ik heb twee mooie vakanties gehad, in Spanje en in Oostenrijk. In Spanje heb ik mijn zus bezocht en ik heb de omgeving leren kennen vanuit het perspectief van de paraglider. Het bleek dat december niet het juite seizoen is voor paragliding, vanwege gebrek aan zeewind (desalniettemin ben ik regelmatig gevlogen). De volgende keer ga ik dus in de nazomer of in de herfst. In Oostenrijk gaan we ieder jaar naar dezelfde plaats op wintersport, samen met mijn ultra-fitte vader die op relatief hoge leeftijd nog steeds op de ski's stapt om afdalingen te maken, en zo ook dit jaar. Deze keer had ik de paraglider mee en ik ben een dag gevlogen, begeleid door een paar locals. Het was prachtig vlieg-weer, dat betekent weinig wind en geen wolkje aan de lucht. Het enige nadeel was dat het ijskoud was; de maximum temperatuur was op die dag -10 graden.

Op het werk gaat het tegenwoordig iets gestructureerder toe door de nieuwe teamleider, maar de werkdruk is nog steeds te hoog.

Daarom was ik aangenaam verrast toen ik op pianoles nonchalant liet vallen dat ik ook wel zelf les zou willen geven. Uiteraard had ik in het achterhoofd dat dat niet mogelijk was, te hoog gegrepen, vanwege mijn niveau en het feit dat ik geen muzikale beroepsopleiding heb. De pianoleraar en leider van zijn eigen kleine muziekschool reageerde anders dan ik verwachtte: hij was helemaal blij dat ik genegen was om dat te doen. Het is helemaal geen probleem, ook omdat het een prive-muziekschool is.

Wie mij kent weet dat ik weliswaar licht ontvlambaar ben, maar ook niet over een nacht ijs ga. Daarom heb ik afgesproken dat ik eerst maar een tijdje lang een avond in de week les geef. Dan kan ik ervaring opdoen, en kijken hoe goed het mij en de leerlingen bevalt. Dat loopt nu sinds een paar weken, zonder grote blunders. In de toekomst wil ik dan overstappen op full-time, als dit allemaal goed gaat.

Helemaal zonder opleiding ben ik natuurlijk niet. Ik heb vroeger 10 jaar lang saxofoon gespeeld, en nu speel ik sinds 9 jaar piano. Lesgeven aan kleine groepen heb ik in mijn vorige baan ook uitgebreid gedaan, en ik vind dat ik goed in staat ben om dingen uit te leggen.

Also, drück mir die Daumen!