26 februari 2008

Nieuwe baan?

Het is goed dat ik deze blog in het Nederlands schrijf en mijn collega's het daardoor niet lezen, anders zou ik over dit onderwerp niet kunnen schrijven. Zaterdag heb ik online gesolliciteerd bij een bedrijf in mijn woonplaats en maandagochtend had ik al antwoord. We hebben voor aanstaande donderdag een afspraak gemaakt voor een gesprek.

Er zijn twee redenen waarom deze nieuwe baan een verbetering kan zijn: ten eerste is het een stuk dichterbij, een kwartier met de auto of een goed half uur met de fiets. Bij mijn huidige baan ben ik vijftig minuten met de auto onderweg als ik alleen rijd, met de carpool nog iets langer. Zelfs als ik met de fiets naar mijn werk ga spaar ik dus bij die nieuwe baan ongeveer een uur per dag.

De tweede reden is dat het werk dat ik nu doe mij niet meer bevredigt. Dat is niet altijd het geval, er zijn interessante perioden bij, maar vaak is het ook herhalingswerk omdat we nu eenmaal serie-machines bouwen.

Het bedrijf waar ik solliciteer is veel kleiner, het heeft op het moment maar 7 medewerkers (in de vestiging waar ik nu ben werken ongeveer 400 mensen). Het is een bedrijf voor industriele automatisering wat precies mijn vakrichting is, dus dat zit wel goed. Ze bestaan sind 1990 (een jaar na de 'Wende'), en ze doen automatiseringsprojekten voor de industrie. Meestal gaat het dan om speciaalmachine's (waar maar een of enkele exemplaren van gemaakt worden).

Dan zijn er natuurlijk ook nadelen. Het eerste nadeel is dat ik bij dit bedrijf af en toe van huis weg zal zijn voor zogenaamde inbedrijfname's. Ik heb dat al eerder meegemaakt bij het eerste bedrijf waar ik gewerkt heb; je bereidt dan bijvoorbeeld 2 maanden een opdracht voor, en daarna moet je een week weg om de machine in bedrijf te nemen. Ik heb net met veel moeite voor elkaar gekregen dat ik mijn zoon ook doordeweeks een avond kan zien, en dat zal dan in de toekomst af en toe in het water vallen. Bovendien zijn zulke periode's dat je weg bent sowieso niet zo goed voor je priveleven, ik denk daarbij aan sport, muziek, eventuele huisdieren, afspraken die je onverwachts moet afzeggen enzovoorts. Ik zal natuurlijk in het gesprek vragen hoe dat precies zit, maar ik weet nu al dat ze dat niet zo precies kunnen zeggen omdat dat van de specifieke projekten afhangt.

Een ander nadeel is waarschijnlijk het geld. Ik ga ervan uit dat zo een klein bedrijf minder betaalt. Een kleine minus wil ik wel accepteren als er voordelen tegenover staan, maar het moet niet te gek worden.

Als ik aan het gesprek denk word ik al zenuwachtig, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Als je niet zenuwachtig zou zijn voor een sollicitatiegesprek betekent dat dat het onbelangrijk voor je is. Ik denk er ook de hele tijd over na of het nu wel de juiste beslissing is (vooropgesteld dat ze me willen aannemen). Van tevoren weet je dat nooit zeker.

Ik heb wel eens gelezen dat als een beslissing tussen 2 of meer alternatieven je erg moeilijk valt, dan is het zo dat het verschil tussen de resultaten van die beslissingen klein is. Met andere woorden: je kunt niet veel fout doen. Ja, leuke bewering maar dat helpt me ook niet verder.

Het liefste zou ik compleet ander werk doen, maar dat betekent dat ik bij nul moet beginnen. Nog liever zou ik helemaal niet meer werken...

23 februari 2008

Piano filmpje

Tegenwoordig heb ik DSL, dat is op dit moment de enige mogelijkheid een snelle Internetverbinding te realiseren (3456 kbit/s, voorlopig genoeg). Om dat te vieren hier een komische uitvoering van de Prelude in Cis-mineur van Rachmaninov. Dit is het vorige stuk dat ik op pianoles behandeld heb. Ik speel de snelle gedeeltes niet zo snel als in de video natuurlijk, maar het klinkt toch wel aardig al zeg ik het zelf.

22 februari 2008

Mooi Duits?

Vandaag wil ik het hebben over de verschillen tussen de Nederlandse en de Duitse taal. Als Nederlander heb je gevoelsmatig toch een bepaalde indruk van de Duitse taal, namelijk dat die erg beschaafd en netjes is, en een beetje moeilijk wat betreft de naamvallen en verbuigingen. In Nederland is het zo dat als je netjes praat bijvoorbeeld op de radio dat je een beetje bekakt overkomt. Platvloersheden zijn in het Nederlands geen teken meer van ongeletterheid, maar zijn min of meer in de mode. Daar veel Duitsers in onze oren netjes en beschaafd spreken, maken ze op ons ook die bekakte of stijve indruk.

In Duitsland echter bestaat dit gevoel niet. Iemand die netjes praat, wil zeggen zonder taalfouten, duidelijk geartikuleerd, geen scheldwoorden gebruikt, geen dialekt spreekt, komt gewoon goed over.

Voorbeeld: als de ene Nederlandse collega tegen de andere zegt: "Ken je ..., wat is dat een ongelooflijke eikel he", dan kan dat een gesprek zijn tussen 2 hoogopgeleide mensen en ze maken een normale indruk. Voordat een Duitser over iemand anders zegt dat hij een 'Arschloch' is, moet diegene wel iets heel ergs gedaan hebben, als dat niet het geval is dan geeft de spreker zich te kennen als iemand 'aus der Unterschicht', oftewel met slechte manieren.



Na een paar jaar in Duitsland gewoond te hebben heb ik een aantal mooie Duitse uitdrukkingen leren kennen die in het Nederlands niet bestaan of in ieder geval niet in dezelfde betekenis gebruikt worden. Die wilde ik graag met jullie delen. De meeste spreken voor zich:

- Da hat er noch mal die Kurve gekriegt

Als iemand dreigt de controle te verliezen, of bijvoorbeeld in een gesprek dreigt pijnlijke dingen te gaan vertellen, maar hij/ zij weet er zo een draai aan te geven dat alles weer goed komt, dan 'hat er die Kurve gekriegt'. Zoals je op de weg nog net door de bocht komt, hoewel je dreigde uit de bocht te vliegen.


- Das Kotzt mich an

Niet te vertalen. Of toch misschien met 'Daar ga ik van over mijn nek', hoewel in de Nederlandse versie je zelf over je nek gaat, terwijl in de Duitse versie het object van je ontevredenheid tegen jou aan kotst.


- Er baggert sie an

Op een plompe manier proberen iemand te versieren.


- Das ist doof/ Das is bescheuert/ Dumm gelaufen

Het Duitse doof stamt oorspronkelijk van het Nederlandse doof, maar het heeft in de loop van de tijd een andere betekenis gekregen. Het betekent dom, niet cool.


- Komm mal aus den Knick!

Ook bij deze uitdrukking kun je je goed in beelden voorstellen wat de bedoeling is. De spreuk wil zeggen: wees niet zo apathisch, kom eens in aktie.


- Der geht mich auf den Sack!

Hij werkt op mijn zenuwen.


- Ist ja Klasse..

Sarkastisch, betekent ongeveer "Nou, lekker hoor".


- Er redet sich um Kopf und Kragen

Hij doet erg veel moeite om zich uit een moeilijke situatie te praten.


- Das is ganz schön daneben.

Als iemand een onpassende opmerking maakt, misschien grappig bedoeld maar in werkelijkheid is het alleen maar beledigend, dan heeft hij er dus naast geschoten otewel 'daneben'.


En zo komt het dat als ik tegenwoordig Nederlands praat, ik vaak naar woorden moet zoeken omdat als eerste mij de Duitse uitdrukking te binnen schiet.

Na ja, was soll's..

18 februari 2008

Kennis is macht

Ik ben er wel laat achter gekomen, maar dit spreekwoord bevat zoveel waarheid dat je zou kunnen spreken van discriminatie van de onwetenden.

Ik ben erover gestruikeld omdat ik in de laatste tijd een paar discussies op Internet heb zitten lezen.

Wat ik bedoel is dit: bij een discussie tussen twee personen wint bijna altijd degene die het meest van het onderwerp afweet, ONGEACHT HET FEIT OF DIEGENE GELIJK HEEFT OF NIET. Het helpt natuurlijk als je die feiten leuk en overtuigend kunt brengen.

Dit feit is zo allesoverheersend in het dagelijks leven aanwezig dat ik me afvraag waarom je er zo weinig over hoort.

Er zijn zoveel voorbeelden dat ik niet weet waar ik moet beginnen:

- Auto kopen
De ene partij weet precies wat vergelijkbare auto's kosten. De andere partij is niet geinformeerd. De eerste partij zal dat snel merken en kan nu naar hartelust prijzen verzinnen die hem goed van pas komen.

- Discussie over integratie van buitenlanders
Degene met genoeg kennis van zowel negatieve als positieve voorbeelden hoeft alleen maar die voorbeelden te noemen die met zijn strategie overeenkomen. Als de tegenpartij deze informatie niet heeft, dan kan zij niets anders doen dan instemmen.

- Sollicitatiegesprek
De sollicitant die weet wat het bedrijf verlangt (eventjes afgezien van vriendjespolitiek), weet wat hij kan verlangen qua salaris en weet waar zijn eigen qualificaties liggen, heeft duidelijke voordelen.

En zo kun je er nog meer verzinnen, de lijst is eindeloos.

Op sommige gebieden probeert de wetgever de onwetenden te beschermen waar tussen twee partijen uit de aard van de zaak al een ongelijkheid bestaat, bijvoorbeeld bij contracten tussen consumenten en handelaren. Het staat zelfs in de wet beschreven dat de consument beschermd moet worden omdat de verkoper door zijn beroep een grotere kennis bezit. Uit je eigen ervaring zul je het met me eens zijn dat deze wetgeving vaak nog te kort schiet, of dat het in ieder geval niet makkelijk is je gelijk te halen in een conflict.

Soms probeer ik me wel eens tegen deze onuitgesproken wet te verzetten. Je kent dat wel; je dreigt een dispuut te verliezen hoewel je weet dat je eigenlijk gelijk hebt. Hetzij 'gevoelsmatig', hetzij doordat je erover gelezen hebt maar je kunt je niet meer precies aan de argumenten herinneren. Ik heb dan dingen gezegd zoals: ik heb nu geen zin om er over te discussieren, of dat kan wel zijn maar ik blijf toch bij mijn standpunt. Op de een of andere manier overtreed je dan de regels, dat hoort zo niet. Je wordt aangekeken alsof je te dom bent om de tegenpartij te begrijpen.

Natuurlijk als alle mensen eerlijk en integer zouden zijn dan zou dit onderwerp überhaupt geen probleem zijn, maar dat is het hem nou net. Zodra de meeste mensen dit principe ontdekken maken ze er schaamteloos gebruik van. Het doet me denken aan een engels spreekwoord dat ongeveer zo gaat:
- It is morally incorrect to allow a fool to keep his money -
De 'fool' vertaal ik voor mijn betoog met 'de onwetende'.

Wat ik probeer te zeggen is waarschijnlijk dat ik te lui of te traag ben om me over alles te informeren wat ik zou moeten weten of waar ik een mening over zou moeten hebben.

Nog een spreekwoord uit het Duits dat hierbij aansluit:
- Unwissenheid schützt vor Strafe nicht -
Hierbij wordt bedoeld dat je er zelf voor met zorgen dat je de wetten kent. Je bent altijd strafbaar als je een wet overtreedt ook al kende je die wet niet. Ook dit is eigenlijk onrealistisch want wie kent nu alle wetten? Niet eens rechtsdeskundigen kennen alle wetten en bovendien zijn ze niet altijd zo eenvoudig toe te passen, getuige de vele rechtsverhandelingen die er plaats vinden.

Vinden jullie nou ook dat dit principe onrechtvaardig is of ben ik gewoon een zeurkous? Het is toch gewoon het recht van de sterkste in een geciviliseerd jasje.

16 februari 2008

Tandriem

Ik weet niet of dat de goede vertaling is van Zahnriemen, maar vooruit. De tandriem van mijn geliefde auto (Daewoo Nubira) is gebroken. Zo een tandriem moet je om de tig-duizend kilometer vernieuwen, zoniet dan breekt ie. Jaa.. dat is toch niet zo erg, denk je. Nou, die tandriem is de verbinding tussen de motor en de nokkenas. Voor de leken: de nokkenas drijft de ventielen aan, die gaan op en neer bovenin de cylinders, UND ZWAR synchroon met de zuigers. Als die verbinding weg is, dan draaien de zuigers door maar de ventielen staan stil. Dat is niet goed, want dan knallen ze tegen elkaar. Gevolg: 'massiver Motorschaden'. Ik heb de keus: reparatie: 1200 €, nieuwe motor: 2000 €. Bij een 10 jaar oude Daewoo met een waarde von ongeveer 2500 € zo goed als total-loss.

M.a.w.: mijn auto is kapot.

En weet je wat nu het gemene is? Vroeger hadden automotoren helemaal geen tandriemen, maar tandKETTINGEN. En die gingen nooit kapot. Daar was natuurlijk geen geld mee te verdienen, en vandaar de uitvinding van de tandriem. De auto-industrie beweert dat de riem er gekomen is omdat die lichter van gewicht is. Ja ja.

Op wikipedia lees ik nu dat in de tussentijd BMW weer begonnen is met het gebruik van kettingen. En Mercedes is altijd bij kettingen gebleven.

Mijn volgende auto wordt een Mercedes.



Dit is overigens een ketting:


En dit een riem:

13 februari 2008

Kultuurschok


Ik zou natuurlijk kunnen vertellen hoe fijn de vakantie geweest is, wat voor mooi weer we gehad hebben en dat we 2 keer verse sneeuw hadden, hoe lekker we geskied en gesnowboard hebben, maar dat is een beetje saai. In plaats daarvan wil ik berichten over de jeugd van tegenwoordig.

Op de vierde dag van de vakantie heb ik een halfslachtige poging gedaan mijn blog bij te werken, maar dat is me niet gelukt. Dat zit zo. Ik zat net goed en wel vijf minuten in een internetcafe, toen daar twee Nederlandse meisjes naar binnen kwamen van laten we zeggen 17 en 15 jaar. Ze wilden eigenlijk 2 terminals naast elkaar hebben maar die waren niet meer vrij, dus zat er iemand tussen hun in. Om deze afstand te overbruggen kletsten ze hardop met elkaar door het cafe. Dat ging ongeveer zo : 'He ik zit op hyves, jij ook?', 'Ja, ik kan je zien', 'He daar heb je Timo', enz. enz. Dat ging onophoudelijk zo door zodat ik me niet meer op mijn verhaaltje kon concentreren. Ik besloot het op te geven en te betalen.

Doordat de man van het internetcafe wisselgeld moest gaan halen bij de buren moest ik nog 5 minuten wachten op eem stoel. Het gesprek van de meisjes ging door:
'He daar is .... (een mannelijke voornaam die ik me niet meer herinner)'
'O, ken je die'
'Ja, die heb ik gep*pt, heeft een grote l*l joh'
enz.

Daarna begon de jongere van de twee op een zo plompe manier een jonge skileraar 'an zu baggern' die daar ook toevallig zat en zolang op de kassa paste, dat je aan zijn gezicht kon zien hoe pijnlijk hem dit was. Enigszins afgeleid wierp ik een blik op het beeldscherm van het jonge meisje waar bewegende gezichten op te zien waren. Daarmee was ik ook meteen zelf in beeld op het beeldscherm van haar collega twee stoelen verderop omdat ze met elkaar via de webcam zaten te praten (sic...).
'Hee die meneer zit mee te kijken'
'Ja joh'
'Hee meneer, niet meekijken hoor'

Nee hoor, zo interessant was het nou ook weer niet.

Als ik niet beter wist zou ik zeggen dat de jeugd van tegenwoordig oppervlakkig is en dom en alleen maar geinteresseerd is in sex, uitgaan en internet.

Ik word oud...

11 februari 2008

Aankomst


Het is zaterdagavond een uur of zeven (een week geleden). Ik heb in de laatste twee weken door mijn nieuwe computer (zie ook Blog over 'slaap') regelmatig te weinig geslapen. We zijn net aangekomen in Seefeld in Oostenrijk. Bij Garmisch-Partenkichen, waar de snelweg ophoudt en overgaat in een provinciale weg, hebben we ongeveer anderhalf uur in de file gestaan, de komplete rit heeft 7-8 uur geduurd. Met andere woorden: ik ben op dit moment niet 100% 'ausgeglichen', een beetje snel geprikkeld.

Voor het hotel is zoals gewoonlijk geen parkeerplaats. Het is natuurlijk geen probleem om de auto een stuk verderop te parkeren op de speciale gastenparkeerplaats, maar die is ongeveer 500 meter verwijderd en om je koffers en ski's uit de auto te laden is het toch wel handig om de auto even direkt voor de deur te zetten. Ik doe dus wat ik de twee jaren daarvoor ook gedaan heb, toendestijds op aanraden van de 'liftboy', ik zet de auto zolang voor de inrit van de 'Tiefgarage' die bij het hotel hoort. Doordat daar ook nog een andere auto illegaal geparkeerd staat, is de parkeergarage nu kompleet geblokkeerd. Ik sta nog geen 30 seconden en heb net 2 koffers in de hand als een Duitse dame mij op de schouder tikt en een diskussie daarover begint dat ik daar niet mag staan. Ze is vreselijk penetrant en ik leg haar rustig uit dat ik begrijp dat het voor haar lastig is dat ze even moet wachten, maar dat ik geen andere mogelijkheid heb omdat de straat vol is, dat het maar een paar minuten duurt enz. enz. Ze gaat maar door met zinnen als 'Das können Sie nicht machen', en ik reageer niet meer maar laad verder zo snel mogelijk de koffers uit. Ongeveer op de helft van het uitpakken zie ik dat er een beetje plaats vrijgekomen is en ik zet de auto achteruit en maak zo de ingang vrij.

Als ik door de hotellobby met mijn koffers loop roept een dame van de receptie door de volle hal 'Parken Sie gerade vor der Tiefgarage, Sind Sie das, Sie dürfen da nicht stehen!

Jetzt reicht es. Heeft die trut ook nog lopen klikken bij de receptie. Ik kan niet meer beleefd zijn en de dame van de receptie moet het ontgelden. Ik vertel haar op luide toon dat het hotel maar eens moet zorgen dat er gelegenheid is om de koffers uit te laden, dat ik de jaren daarvoor op aanraden van het hotelpersoneel hetzelfde gedaan heb, en dat het feit dat ze nu opeens daarover 'Teater machen', 'mich ankotzt' (heerlijke uitdrukking overigens 'Das kotzt mich an'). De dame van de receptie houdt wakker stand en schijnt niet onder de indruk te zijn. Nadat ik mijn zegje gedaan heb draai ik me om en we zoeken onze kamer op.

Ik weet wel dat ik daar niet mag staan, maar een beetje tolerantie en samenwerking maken het leven zoveel makkelijker. En voor zulke 'selbsgerechte' mensen ben ik nu eenmaal allergisch. Ja toch?

Overigens hebben we een prachtige vakantie gehad. Morgen meer daarover.