14 mei 2013

Verandering


"We hebben het er allemaal over, jezelf te veranderen, maar Bob die doet het gewoon".

Dit was een van de commentaren uit de omgeving die ik krijg op mijn pianoleraar-plannen. Dat slaat de spijker wel aardig op zijn kop. Ik doe het gewoon. Het is een soort overmoed, om in dingen te springen waarvan je niet helemaal zeker weet of het wel gaat lukken. Een soort overmoed die je eerder in landen als Nederland en de USA vindt. In Duitsland zijn mensen zeldzaam die een beroep uitoefenen waarvoor ze niet uitdrukkelijk hebben gestudeerd.

Ja natuurlijk ben ik bang. Bang dat ik te weinig verdien. Dat ik na twee jaar met hangende pootjes weer ga solliciteren omdat het spaargeld op is. Dat mijn leerlingen mij ontmaskeren als een "charlatan". Dat ik te veel hooi op mijn vork neem. Dat er leerlingen komen die beter spelen dan ik.

Ik heb nog geen ontslag genomen. Ik bevind mij in een aan mezelf opgelegde proeftijd als pianoleraar. (Ik geef op het moment drie avonden in de week les (naast mijn fulltime job als PLC-programmeur.)) Er komt een moment dat ik de knoop moet doorhakken. Ik moet dan de beslissing nemen terwijl ik er niet genoeg gegevens voor heb. Dat punt gaat komen en ik ga de beslissing nemen.

Als ik dat gedaan heb, deze zomer, dan ben ik daarna alleen nog pianoleraar en geen programmeur meer. Ik zal in het begin slechts 1-2 dagen in de week les geven. Er is een gestadige stroom van nieuwe aanmeldingen, dus het werk wordt vanzelf meer. In de aanvangstijd zal ik veel gelegenheid hebben om zelf te studeren.

En dan word ik een goede pianoleraar.