31 januari 2010

Typisch Nederlands?

Nederlanders, kijkt u even mee in de spiegel?

Als je in Nederland opgroeit, dan krijg je ingeprent dat Nederland weliswaar een klein land is, maar best wel belangrijk. Nederlanders hebben veel grote uitvindingen gedaan, en wat wij over iets vinden, dat telt mee in de wereld. Dat is de reden dat Nederlanders altijd overal een mening over hebben. Een citaat van een Belgische collega waar ik ooit in Brussel een paar weken mee samenwerkte:
[Een Belg zegt: "Ik weet niet, geen mening." Een Nederlander zegt: "Ik weet niet, maar ik heb wel een mening".]
Nederlanders hebben over het algemeen een gebrek aan bescheidenheid.

Ik woon in het buitenland, maar helemaal niet zo ver weg. Duitsland is een buurland van Nederland. Wat mij desondanks opvalt is dat je normaalgesproken gewoon helemaal niets hoort over Nederland. Het enige waarmee Nederland in het nieuws komt zijn spectaculaire dingen als de moord op Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Een van de weinige mensen uit Nederland die meer dan eens een interview had in Der Spiegel is iemand waarvan ze de Nederlandse nationaliteit hebben ontnomen: Ayaan Hirsi Ali.

Veel mensen in Duitsland VERWARREN NEDERLAND MET DENEMARKEN.

Ik ben nauwelijks begonnen aan dit stukje en ik dwaal alweer af. Waar ik het over wil hebben zijn dingen waarvan ik altijd heb gedacht dat ze typisch Nederlands waren, maar die in het buitenland gewoon ook blijken te bestaan, en die niet eens hun oorsprong hebben in Nederland. Hier is een lijstje:

Pindakaas - komt uit de Verenigde Staten
Oliebollen - zijn in Duitsland bekend als Krapfen. Grappig is dat de Nederlandse wikipedia een Nederlandse oorsprong vermoedt, terwijl de Duitse wikipedia vermeldt dat Krapfen al in de tweede eeuw voor Christus bij de Romeinen bekend waren.
Erwtensoep - is nog ouder. Erwtensoep was in de vijfde eeuw voor Christus in Griekenland bekend. Het is een traditioneel gerecht in Zweden en Finland, als voorbereiding op het vasten. Ze eten dan erwtensoep, met als toetje:
Pannekoeken - zijn in Thüringen bekend als Eierkuchen, en Oostenrijk als Palatschinken en Kaiserschmarn (dan is het in stukjes gesneden en met vanillesaus)
Poffertjes - komen oorspronkelijk uit Frankrijk. Zo staat het tenminste hier.
Windmolens - vind je overal, de oudste vermoedelijk 1750 v. Chr. in Babylon. Als je deze bekijkt, dan denk je niet dat die in Berlijn staat!
Schaatsen - Het is niet bekend waar het schaatsen ontstaan is. Er bestaan oude vondsten van prehistorische schaatsen over de hele wereld, tot aan Rusland en China toe.
Tolerantie - De Nederlandse tolerantie blijkt toch vooral een wegkijken geweest te zijn. Tolereren ja, zolang als ik er maar niets van merk.
Tulpen - En die komen uit Turkije, net als Sinterklaas overigens.


Wat wel een echte Nederlandse uitvinding is, dat is de BEURS. Of ik daar nou trots op moet zijn, dat weet ik niet. Het is in ieder geval wel een doorslaand succes. De handel die op de beurs bedreven wordt, bedraagt tegenwoordig een veelvoud van dat wat in de Realwirtschaft wordt omgezet. De beurs dreigt echter aan zijn eigen succes ten onder te gaan, als hij niet snel in toom wordt gehouden.

30 januari 2010

De huisman

Sinds eergisteren speel ik de huisman. Ik heb namelijk drie dagen "Kurzarbeit" oftewel deeltijd-ww. Maak je geen zorgen, die dagen zijn naar het einde van de maand geschoven omdat ik de afgelopen twee weken veel te doen had.

Natuurlijk ben ik wel eens eerder thuis geweest als mijn vriendin moest werken, maar deze keer was het een klein beetje anders. Mijn vriendin heeft het de laatste tijd zwaar op haar werk. Ze is hoofdverpleegster op een afdeling, het ziekenhuis is een paar jaar geleden geprivatiseerd, en zodoende wordt er stevig op personeel bezuinigd. Alle verpleegsters klagen dat mijn vriendin ze teveel weekend-diensten opbromt, en als ze niet over haar klagen, dan liggen ze met elkaar overhoop. Het is net een soap-opera daar, vreselijk.

Ik merk dat als ze 's avonds naar huis komt. Ze is gespannen. Ik vind het dan leuk om haar een plezier te doen (zonder te overdrijven, in principe hou ik niet van huishoudelijke klusjes), en het eten klaar te maken. Om de kattenbakken schoongemaakt te hebben, zodat zij dat niet ook nog moet doen. Om de kachel aan het branden te hebben. Om de rotzooi opgeruimd te hebben. En als ze dan langzaam een beetje ontdooit, dan heb ik eer van mijn werk.

Misschien ligt hier een carriere voor mij in het verschiet. Als de feministen onder jullie er nu nog voor zorgen dat het werk van de huisman-/vrouw betaald gaat worden, dan is mijn keuze gemaakt.

29 januari 2010

Eentje nog: de dappere kat

Een filmpje nog dat ik ergens anders opgediept heb, en dan ga ik zelf weer creatief worden, beloofd. Sommige filmpjes zijn zo goed, daar kan ik dan niet tegenop:



Wat gebeurt er precies: de beer wil een plastic zak van de veranda stelen. Waarschijnlijk een vuilniszak waar nog iets eetbaars in zit. Opeens komt de kat aangevlogen. De beer laat van de schrik de zak vallen en loopt een eindje weg. Nu moet hij terug om de zak te halen, maar de kat staat in de weg en bedreigt hem. De kat houdt stand met ware doodsverachting, en valt de beer zelfs even aan. De beer is onzeker. Zo'n klein raar beest met scherpe klauwen, dat kan toch wel zeer doen. Hij twijfelt, en met een kleine omweg lukt het hem dan toch om de vuiniszak buit te maken. Snel maakt hij zich daarna uit de voeten.

Wat er nog mooi is aan het filmpje is het schaterlachen op de achtergrond van de moeder en het kind die het gebeuren gefilmd hebben. Blijkbaar is zo'n beer niets om bang voor te zijn als je er tussenin woont.

Moraal: als je last hebt van beren (dat is niet zo'n gek idee als het klinkt, de wolven zijn namelijk al in aantocht naar Nederland, en bij ons in Duitsland zijn ze al langer), neem dan geen waakhond, maar een kat.

27 januari 2010

Schaatsen reloaded, video test

Dit is een testje om te zien hoe je met een andere site als youtube video's kunt uploaden, namelijk met www.viddler.com. Het bevalt me wel, want het uploaden gaat sneller, en volgens mij gaat het laden op het moment dat je de video wilt bekijken ook sneller. Dat ligt er misschien aan dat ze nog niet zo populair zijn als youtube, of ze hebben betere techniek. Geen idee, en dat maakt me niet uit, zolang als het maar doet wat ik ervan verlang.

Het filmpje gaat weer over schaatsen, maar is nu met Duits commentaar.

[UPDATE: Ik kan hier heel makkelijk commentaren in het filmpje zetten. Speciaal voor Molrat heb ik er eentje toegevoegd.]

Koud

De aktuele temperatuur in Erfurt en de weersverwachting voor de komende dagen volgens mijn Yahoo weather widget:




Ik heb vanaf vadaag drie dagen Kurzarbeit (niet werken). Ik ga maar weer schaatsen. Of zal ik gaan skien? Om te gaan skien moet ik eerst 3 kwartier met de auto rijden, ik ben al zo verwend dat me dat teveel moeite is. Bovendien is het wel erg koud om te skien. Er is namelijk ook veel wind voorspeld.

Werk ze!

26 januari 2010

Hoe Gunda Niemann een huis voor onze neus wegkaapte

Vroeger gaf ik niet zo veel om het huis waarin ik woon. Of het een mooie gevel heeft, of het in een aangename buurt is, of de kamers mooie plafonds, deuren en ramen hebben, dat was allemaal van ondergeschikt belang. Als er maar genoeg ruimte was, en eventueel een balkon om 's zomers op te zitten en een koud biertje te drinken, dan was ik al tevreden. Totdat ik samen met een vrouw wilde gaan wonen. Een vrouw die haar leven lang al in deze stad woont, en alle hoeken en gaten kent. Anderhalf jaar lang zijn we op zoek geweest naar een passende woning. Als we een advertentie lazen in de krant, dan wist zij al aan de hand van de naam van de straat of het een geschikte buurt is of niet. We zijn eens afgegaan op de bezichtiging van een woning, en toen we daar aankwamen bleken er nog tien andere gegadigden te zijn. De verhuurder nam de gegevens op van alle belangstellenden, en kon toen op zijn gemak de huurders uitkiezen die hij het beste vond. Hij heeft toen een echtpaar met kinderen genomen. De woning was ideaal, een grote eerste etage van een vrijstaand huis in de stad, met carport, terras-balkon en tuin. Een beetje oud, dat wel

Een andere woning was ook heel mooi. Midden in het centrum, aan de Fischmarkt in Erfurt. Een woning op de hoogste verdieping, in dit geval de tweede verdieping, van een groot huis. Er was een reusachtig terras bij. Een stuk of vijf kamers, het enige nadeel waren de schuin aflopende muren in de woonkamer waardoor je daar geen kasten kwijt kon. Het is niet doorgegaan omdat de afspraken die we gemaakt hadden met de tussenpersoon, niet ondersteund werden door de eigenaar, een of ander investeringsbedrijf uit het Westen.

En toen kwam de klapper. Een compleet vrijstaand huis, te huur midden in Erfurt. Met een stukje tuin eromheen. Met balkon en alles erop en eraan. Mijn vriendin had al wekenlang aangepapt met de makelaar, en van de meerdere belangstellenden stonden wij bovenaan op de lijst. En toen hoorden we opeens dagen lang niets meer. Na twee weken bleek de eigenaar het huis buiten de makelaar om aan mevrouw Gunda Niemann Stirnemann vergeven te hebben, de beroemde schaatster uit Erfurt. Tja, daar konden we dan blijkbaar niet tegenop.

De echt goede aanbiedingen halen overigens de krant niet eens, die gaan onderhands weg. Zo zijn we  uiteindelijk aan de woning gekomen waar we nu zitten. We kenden iemand die hier woont, en die wist dat er een woning vrijkwam. We zijn direkt op de verhuurder afgestapt, en nog voordat de makelaar goed en wel in aktie kon komen, hadden we al een overeenkomst met de eigenaar. Als er nou niet een paar van die rare mensen tussen onze buren zaten, dan was het hier perfect.

24 januari 2010

Schaatsen in Erfurt

Een mini-reportage over schaatsen in Erfurt. Het 'Nordstrand' is een recreatie-meer in Erfurt-noord, waar 's zomers gezwommen wordt. Er is een waterski-installatie waarbij je aan een kabel voortgetrokken wordt, en er wordt veel gevist. Ik zwem er zelf ook geregeld, je kunt er mooie lange banen trekken van ongeveer 300-400 meter. Dat mag weliswaar niet, want het officiele zwemgebied is afgescheiden met zo een kabel met drijvers, waar de badmeester de zwemmers in de gaten kan houden. Ik word dan ook wel eens uitgescholden door de vissers omdat ik te dicht in de buurt zwem, en dan zijn ze bang dat ik de vissen wegjaag. Een intolerant volkje, die vissers.

Nu is het Nordstrand dichtgevroren en ideaal om te schaatsen, maar zoals je zult zien is schaatsen op natuurijs hier geen volkssport. Als de mensen schaatsen, dan is het op de "Gunda Niemann Stirnemann Eisbahn", een overdekte ijsbaan in Erfurt. De mensen die hier schaatsen zijn ofwel krabbelaars die er niks van bakken, of serieuze amateurs die in een vereniging schaatsen en aan wedstrijden meedoen. Een middenweg is er amper.

In het begin van deze winter lag er veel sneeuw op het ijs, en er was aan schaatsen niet te denken. Ondertussen heeft het een paar dagen gedooid en daarna is het weer gaan vriezen. Daardoor is de sneeuw gesmolten en weer vastgevroren, zodat er een wat gladder oppervlak ontstaan is.


Eerst de bewegende beelden:




En dan de stilstaande beelden. Hier ben ik, moederziel alleen. Je kunt weer op de plaatjes klikken om ze te vergroten.



En daar zijn een paar vissers in de verte. Ook in de winter zijn die aktief. Ze boren dan gaten in het ijs, waar ze hun snoertjes in laten hangen.
 


Hier is zo een vissersgat dat weer dichtgevroren is.
 


Dit is het gebouwtje waar je in kunt stappen op de waterski-installatie.

 


Met een klein glijbaantje, dat ik nu maar niet uitgeprobeerd heb.

 

Dit zijn twee pijlers waar je bij het waterskien om door de bocht getrokken wordt. De bocht is bij dit soort installaties heel moeilijk te skien, omdat je daar ontzettend versneld wordt. De manier om erdoor te komen is, om de buitenbocht te nemen. Dat gaat weliswaar tegen je gevoel in, maar het werkt.

 

Dit zijn twee springschansen waar mensen die moediger zijn dan ik gebruik van maken.

 


 

17 januari 2010

Maple Leaf Rag

Dit is een hele beroemde ragtime van Scott Joplin. Ragtime is een Amerikaanse muziekstijl uit het begin van de twintigste eeuw, die als voorloper van de jazz wordt gezien. Het ritme is meestal zeer syncopisch (het accent niet op de tel, zoals bij hoempapa-muziek, maar ervoor of erachter), en de naam stamt van 'ragged time', uit elkaar gescheurde tijd, als het ware.

De muziek doet denken aan oude tingeltangelpianos in Western-films, of achtergrondmuziek bij stomme films. Het is heel aanstekelijke en vrolijke muziek.

Om mijzelf een beetje te prijzen citeer ik hier een stukje uit de Duitse Wiki over dit stuk:

Der Aufbau folgt der Struktur AA BB A CC DD und damit dem für Werke dieses Genres typischen Grundschema, wobei der „C“-Teil, in den Noten als „Trio“ bezeichnet, in der Tonart Des-Dur steht (die anderen Teile stehen in As-Dur) und in der linken Hand ungewöhnlich hohe Ansprüche an die Spieltechnik des Interpreten stellt, der hier Intervallsprünge über zwei Oktaven in schneller Folge zu bewältigen hat.

Vertaling:

De opbouw is volgens de struktuur AA BB A CC DD, dit is een typisch basisschema voor dit genre. Het C-deel, ook 'trio' genoemd, staat in de toonaard Des-majeur (dat betekent 5 mollen) (de andere delen staan in As-majeur), en is buitengewoon moelijk voor de linkerhand, omdat hier snelle interval-sprongen van meer dan twee oktaven in zitten.

Dit moeilijke deel begint in de video net na 2:00 minuten.

Ik speel het stuk met mijn eigen rhythm-section, zoals je zult zien. Het ritme speel ik in tempo 84, het originele tempo is iets sneller, namelijk 92, maar zover ben ik nog niet. Er zitten een paar missers in, maar daaraan kun je zien dat het echt is.


[UPDATE 28.01.2010: Ik heb de video nu bij Viddler gehost, in plaats van youtube. De laad-tijd is dramatisch korter! Geen gestotter meer!]

14 januari 2010

Google vs. China

Een ongelooflijk spannend bericht, vind ik zelf. Na ongeveer 3 jaar maakt Google bekend dat het niet langer bereid is om mee te werken aan de censuur die door de Chinese overheid wordt opgelegd. De direkte aanleiding vormt een hacker-aanval op de GMail (Google-mail) accounts van meerdere Chinese mensenrechtsactivisten. In een openbare verklaring zegt Google nu dat zij bij de introductie in China beloofd hebben de ontwikkelingen zeer nauwlettend te volgen, en dat China de vrijheid van meningsuiting in deze tijd verder beperkt heeft, in plaats van verruimd. Google wil in gesprek gaan met de overheid, en dreigt zich terug te trekken als ze niet tot overeenstemming komen.

Alleen een bedrijf van het formaat van Google is in staat om zo een stap te doen, waarbij een eventuele kleine kans bestaat dat de Chinese overheid werkelijk reageert en haar beleid aanpast.

Google heeft door zijn data-verzamelwoede en het gebrek aan begrip voor privacy-belangen veel sympathie verloren bij mij, maar van dit bericht word ik dan weer een beetje blij. Soms kan een vrije markt inderdaad goede dingen voor de sociale struktuur.

13 januari 2010

Accent

Dit is een kopie van mijn kommentaar op een stuk van Chimsky over Prins Bernhard. Daarin maakt hij plausibel waarom Prins Berhard veel geloofwaardiger is met zijn Duitse accent, en waarom je bij hem veel meer door de vingers ziet door dat accent.

Ik denk dat ik mijn Nederlandse accent moet cultiveren. Ik woon in Duitsland (ja, ja, verrader), en ik probeerde altijd zonder accent te spreken, maar met een accent kom je veel beter over. De mensen vinden hier Rudi Carell en Linda de Mol prachtig, en dat ligt voor een groot deel aan het accent. Verder krijg je veel meer bewondering voor het feit dat je goed Duits spreekt, als het door je accent duidelijk is dat je een buitenlander bent. En als klap op de vuurpijl heb je ook nog het voordeel in moeilijke gesprekken dat ze je niet zo snel het vuur aan de schenen leggen.

Ondertussen heb ik omgekeerd ook een Duits accent als ik Nederlands praat, en daar heb ik toch wel meer moeite mee. Zou dat ook een of ander voordeel kunnen hebben?

12 januari 2010

Het recht van de vrouw

In West-Duitsland had een getrouwde vrouw tot 1977 (!) toestemming nodig van haar echtgenoot om te gaan werken. Bovendien kon de echtgenoot de baan van zijn werkende vrouw opzeggen, als hij vond dat het huishouden eronder leed.

Dat waren nog eens tijden ...

De alimentatiewet hinkt daar nu met 30 jaar vertraging achteraan. Sinds kort kan een gescheiden vrouw niet meer onbeperkt alimentatie van de man voor zichzelf krijgen (voor de kinderen wel). De man moet alleen nog alimentatie voor de vrouw zelf betalen zolang het niet 'zumutbar' is (mooi woord) dat de vrouw kan gaan werken. Van de vrouw kan volgens de meeste rechtbanken verlangd worden dat ze voltijd moet gaan werken als alle kinderen die bij haar wonen minimaal zeven jaar oud zijn.

De alimentatie-wet geldt ook voor paren met kinderen die weliswaar niet getrouwd zijn geweest, maar tenminste twee jaar lang in een 'ehe-ähnliche Gemeinschaft' gewoond hebben, oftewel samengewoond.

Zelf heb ik maar een jaar samengewoond met de moeder van mijn kind totdat de relatie uit elkaar spatte. En bovendien was mijn zoon toen net zeven jaar. Een dubbele reden dus dat ik alleen voor hem hoef te betalen. Wat ik overigens graag doe, maar wel zonder extra's. De eventuele extra's probeer ik direkt naar hem toe te sluizen.

10 januari 2010

Sleetje rijden

Als er teveel sneeuw is om te sleeen, zodat je afgeremd wordt, dan kom je op andere ideeen wat je kunt doen met sneeuw.











[UPDATE]:
Een plaatje van onze Kachelofen (Tegeltjeshaard) van vorig jaar, voor Assyma en iedereen die zich zorgen maakt of wij het nu wel warm hebben. Eigenlijk ging het bij deze foto om de kale kerstboom, de haard staat erachter. Die kerstboom hebben we overigens daarna opgestookt in de haard.



8 januari 2010

Een duif in een doos

Afgelopen zondag gingen we op bezoek bij vrienden. We gingen te voet, vanwege het barre winterweer. Normaalgesproken fietsen we alles, maar die paar fietspaden die er zijn in Erfurt, zijn op het moment volgeschoven met sneeuw die van de rijbaan geruimd is. Toen we door een tunneltje liepen, zag ik iets in mijn rechterooghoek dat eruit zag als een dode vogel. Ik deed of mijn neus bloedde, want ik wist dat mijn vriendin meteen zou reageren als ze het zou ontdekken. Maar het was te laat, ze had het al gezien. Het bleek een duif te zijn die niet dood was, maar geheel apathisch in elkaar gedoken op de grond zat tegen de muur aan, met zijn veren overeind (aufgeplustert). Hij zat daar zo ongelooflijk zielig te zijn, dat zelfs mijn hart van steen begon te ontdooien. "Die zit daar dood te gaan!" zei mijn vriendin ontsteld. "Ja, daar lijkt het wel op. Misschien is hij aangereden of zo." "Als we straks terugkomen en hij zit hier nog steeds, dan nemen we hem mee naar huis." Ik wist dat tegenspraak zinloos was, dus ik mompelde alleen iets van jaja.

Op de terugweg probeerde ik nog langs de andere kant van de straat te lopen, hopende dat ze het zou vergeten. Natuurlijk was mijn hoop ijdel. Bij het bezoek had mijn vriendin al een grote kartonnen doos met een deksel geregeld om de duif te transporten. We waren ongeveer twee uur op bezoek geweest, en de duif zat er nog steeds. Het was duidelijk dat hij het zonder hulp niet zou overleven. Voorzichtig werd hij in de doos gezet. Hij vertoonde niet eens meer angst, zo uitgeput was hij.

Thuisgekomen werd de doos met duif in de logeerkamer gezet, met een paar gaten in de deksel voor de lucht, een bakje water en vogelvoer erbij, en een paar kranteknipsels erin. De volgende dag leefde de duif nog steeds, maar hij zat wel nog steeds apathisch in elkaar gedoken met zijn veren overeind. Na verloop van tijd kwam er langzaam beweging in. Eerst bewoog hij alleen zijn kopje, later begon hij een gezonde angst te vertonen als je hem probeerde aan te raken. Ik kon hem op een gegeven moment uit de doos nemen, en na een beetje gewapper begon hij te vliegen. Nog onwennig probeerde hij overal te landen, maar in de slaapkamer zijn niet zoveel dingen waar een duif goed houvast heeft.

Het is een jonge duif, dat kun je eraan zien dat hij op zijn kop nog een paar rare lichtgekleurde veertjes heeft, en natuurlijk dat hij vrij klein is. Hij is nog een beetje klunzig, hij glijdt vaak uit of landt niet goed.

Op de ochtend van de derde dag komt mijn vriendin uit de duivenkamer en roept: "Heb jij de doos opengemaakt? De doos is open en de duif is weg!". Ik naar binnen en helpen zoeken, ik had de doos natuurlijk niet open gemaakt. "Waarschijnlijk zit hij onder je bureau of onder het bed, daar vluchtte hij de vorige keer ook naartoe". Na een paar minuten vruchteloos gezoek, ontdekken we hem boven op de wandklok, waar hij onze zoekpogingen zit te bekijken.

Een vogel zit liever ergens bovenin dan op de grond. Hij weet instinctief dat het op de grond niet veilig is voor hem. Dus zetten we doos (zonder deksel) op de klerenkast, nog een krantje ernaast, en dat is nu zijn vaste stek. Hij schijnt zich op zijn gemak te voelen. Als je hem probeert te pakken, dan vliegt hij een rondje door de kamer. Mijn vriendin is helemaal vertederd, en ik ben ook aangestoken.

We moeten ontzettend oppassen met de katten. Af en toe horen ze het fladderen in de kamer, en dan gaan ze zenuwachtig en opgewonden voor de deur zitten. Ik wil niet denken aan de ravage die ze veroorzaken als ze in de gaten krijgen wat er aan de hand is, en in de slaapkamer op de duif beginnen te jagen. Dan kun je waarschijnlijk de kamer opnieuw inrichten.

We temmen hem niet, hij mag niet teveel wennen aan menselijk gezelschap. Als hij weer buiten is, mag hij zich niet laten paaien door een of andere puber of andere onverlaat. Op het moment is het nog te koud, maar als de temperatuur weer iets verder boven de min tien stijgt, dan zetten we het raam open. En wie weet bezoekt hij ons dan later nog eens.


Dit is een beetje onscherpe foto, als je goed kijkt zie je de babyveertjes op zijn kop.





Vandaag zit hij dus de hele tijd op de wandklok. Hier van dichtbij.




En hier nog iets verder weg.




7 januari 2010

Torpedo launch fail

Vandaag weer eens iets leuks van iemand anders (van het FAIL-blog, een soort bananasplit op Internet, maar dan leuker).


4 januari 2010

Een kerstverhaal (waar gebeurd)

Hij is geboren in een land hier ver vandaan. Een oud land, dat nu al bijna een halve eeuw geteisterd wordt door gewelddadige conflicten. Hij is een ondernemende geest, die zich niet snel door conventies en andere beperkingen in de luren laat leggen. Nadat hij verschillende beroepen uitgeoefend had, vestigde hij zich in India, en zette daar een eigen bedrijf op. Hij is jong (einde 30) en succesvol. Het bedrijf groeit, en heeft ondertussen ongeveer 100 medewerkers. Het is een meubelfabriek, en ze verkopen in verschillende landen. Hij ziet er goed uit, heeft een vlotte babbel. Vrouwen bij de vleet. Hij verdient goed in een land waar de meeste mensen maar weinig bezitten.
Op een dag ontmoet hij een Duits meisje in een winkeltje. Zij loopt stage. Ze is mooi. Ze is een stuk jonger (begin 20). Ze jobt erbij als fotomodel. Van het een komt het ander, en na een stormachtige korte romance wordt er afgesproken dat hij haar met kerstmis bezoekt in haar thuisland.

Zo gezegd zo gedaan. Een week voor kerstmis komt hij aan. Zij woont nog bij haar ouders. Op haar eigen terrein komt ze erachter dat hij toch wel een erge overheersende en bezitterige persoon is. Je zou ook kunnen zeggen een jaloerse macho. De versluierende exotische schittering, die hem in India nog omgaf, vervaagt, en daaronder komt de ware aard te voorschijn. Als hij haar verbiedt om sms-en te schrijven en te lezen als ze samen onderweg zijn, barst de bom. De zoveelste ruzie in 2 dagen tijd, en ze besluiten uit elkaar te gaan. Daar hij niet zo snel de geboekte reis kan veranderen, zit hij nu alleen in een hotel in Frankfurt, en het ziet er naar uit dat hij hier de feestdagem moet gaan doorbrengen.

In enigszins veranderde vorm wordt de toestand van de jongeman aan een sympathiek paar in Erfurt (...) meegedeeld. De dochter van het paar kent iemand die onze ongelukkige hoofdpersoon kent. Zij vertelt: "Hij is helemaal voor zijn vriendin naar Duitsland gekomen, en na 2 dagen heeft ze hem op straat gezet en nu moet hij kerstmis zielig en alleen in een hotelkamer vieren". Het sympathieke paar is de beroerdste niet, en besluit zonder dralen de onverwachte gast uit te nodigen om de kerstdagen bij hen door te brengen. De gast zorgt ervoor dat ze zich niet vervelen. Hij vertelt honderduit, laat foto's zien van zijn vrienden en zijn bedrijf. Hij is zeer UNTERHALTSAM. En een beetje chaotisch. Als hij naar de het postkantoor moet om geld op te halen dat getelegrafeerd wordt, belt hij op naar de dochter om te vragen of ze hem zijn paspoort kan brengen; dat was hij vergeten.

Tegen het paar is hij uiterst voorkomend en beleefd, tegen de dochter en een vriendin gedraagt hij zich anders. Niet direkt slecht, maar enigszins neerbuigend. Hij  is zeer gevoelig voor leeftijd en autoriteit.

Hij biedt aan een maaltijd te koken om iets terug te doen, en zo geschiedt het. Het koken blijkt zeer uitvoerig en volgens vaste rituelen te gaan. Het eten smaakt uitstekend.

Dan belt de vriendin. Door haar ouders enigszins op het geweten gewerkt, nodigt ze hem uit om alsnog de de kerstdagen met haar en haar ouders te vieren. Onze hoofdpersoon twijfelt. Hij vraagt om raad bij het sympathieke paar. Daar zij op dat moment nog niet het ware verhaal kennen, en denken dat de vriendin een harteloze kenau is, raden ze hem sterk af op de uitnodiging in te gaan. De hoofdpersoon zelf, die wel weet hoe de vork in de steel zit, neemt de uitnodiging toch aan. Diezelfde avond nog komt de vriendin langs met de auto en haalt hem op.

Hoe het afloopt? Dat weet ik zelf nog niet. Misschien zijn ze gelukkig bij elkaar. Hij had zelfs nog een vlucht naar Griekenland geboekt voor hen samen, om daar Oud en Nieuw te vieren. Misschien is hij iets tot inkeer gekomen, maar eerlijk gezegd geloof ik daar niet in. Ik ben bang dat ze geen gelukkig nieuwjaar beleven, die twee.

2 januari 2010

Mijn goede voornemen voor 2010

Ik doe niet zo vaak aan goede voornemens, omdat ik me er echt aan probeer te houden als ik me iets voorneem. Mijn voornemen voor 2010 (en daarna):

Ik neem het leven niet meer zo persoonlijk.

Als iemand me op straat snijdt met de auto?
- Dan ligt het niet aan mij, maar hij heeft waarschijnlijk net ruzie gehad met zijn vrouw of zijn kinderen.

Als mijn collega moeilijk doet en zeurt dat ik iets niet goed heb gedaan?
 - Dan ligt het eraan dat hij gefrustreerd is dat hij al 25 jaar hetzelfde prutserige werk moet doen, terwijl hij toch een universiteitsdiploma heeft. En een alcoholprobleem heeft.

Als mijn vriendin de hele dag een slecht humeur heeft en alleen maar kritiek op me uit?
 - Dan voelt ze zich niet lekker of ze heeft problemen op het werk.

Als ik een gepeperde verwarmingsrekening krijg?
 - Dan zijn er nog duizenden andere mensen bij wie dat ook gebeurt.


Zoals u ziet, mensen, wordt Bob op de leeftijd van 45 jaar misschien toch nog volwassen.