25 november 2011

Dip

Ik heb een dip. Misschien interesseert dat niemand, maar omdat dit een blog is (oftewel een internet-dagboek) vertel ik het toch. Het werk stapelt zich sneller op dan dat ik het kan verwerken, er komen van alle kanten problemen op me af. En thuis loopt het ook niet zo lekker. Mijn blog lijkt dood te bloeden. Het enige wat nog functioneert is piano spelen en sporten. Ik heb het gevoel dat ik aan het einde van mijn Latijn ben. Het is natuurlijk ook vrijdag. Morgen zal het wel beter gaan.

23 november 2011

Rufus

Rufus is veertien jaar oud, een zachtaardige jongen. Een dromer noemt zijn moeder hem liefdevol, zijn klassekameraden hebben wat minder begrip voor Rufus. Als hij weer eens ergens op het schoolplein in het niets staat te staren en te peinzen, is hij een makkelijk slachtoffer. Rufus heeft wel een of twee vrienden, maar in de grotere groep speelt hij een ondergeschikte rol. Eigenlijk kan hij beter overweg met meisjes.

20 november 2011

Geld scheppen voor dummies

.
.
Mocht het te klein zijn om te lezen, dan kun je op het plaatje klikken om te vergroten.



Dagboek 1942 - 1945, Nederland Hongarije (9) (slot)

Hoofdstuk 9 - Terugreis

De trein ging niet rechtsreeks naar Nederland, eerst reden we in zuidoostelijke richting. Nederland was nog gedeeltelijk bezet en in Duitsland werd hier en daar nog gevochten en alle spoorwegen waren verwoest. In gezelschap van Kroaten, Serviërs, Engelsen, Fransen en ook enkele Nederlanders zaten we vijf dagen op houten banken in de toen nog bestaande derde klasse. We werden begeleid door Russen met groene petten van de staatspolitie NKVD (een voorloper van de KGB), die af en toe met ons kwamen praten en sigaretten uitwisselen, hoewel zij meestal alleen over tabak beschikten. Onze wagons gingen gedeeltelijk op een veerpont over de Donau, en via Boekarest en Sofia reden wij tot aan de Turkse grens. Hier moesten wij een halve dag wachten op toestemming van de Turkse autoriteiten om het land binnen te reizen.

15 november 2011

Waar blijft eigenlijk het geld?

Op de beurs wordt de prijs van de aandelen (en alle andere zaken die daar verhandeld worden) bepaald door vraag en aanbod. Letterlijk. Als jij aandelen wilt kopen dan geef je de prijs aan die je bereid bent ervoor te betalen, met een onder- en een bovengrens. De verkoper doet hetzelfde. Een algoritme beoordeelt alle aanbiedingen en koopaanvragen en berekent daarmee de koers. Volia, de "prijs" (eigenlijk is het dus meer een richtprijs) staat vast. Theoretisch kun je ook tegen een andere prijs dan de koers handelen, als je iemand kunt vinden die er aan meewerkt.

Hoeveelheid antibiotica in kippenvlees "verontrustend"

Vandaag op radio MDR in het nieuws: de minister is verontrust over de uitkomsten van de jongste onderzoeken die aantonen dat zo goed als alle kippen met antibiotika worden gevoederd. Samen met de minister zijn ook alle mensen verontrust en verbaasd die tot nog toe konden doen alsof ze daar niets vanaf wisten.

We mogen blij zijn dat dit een gezondheidsrisiko voor de mensen veroorzaakt; het feit alleen dat we de dieren er mee vergiftigen is natuurlijk geen reden om ermee op te houden.

13 november 2011

Dagboek 1942 - 1945, Nederland Hongarije (8)

Hoofdstuk 8 – Vertrek uit Budapest

Het werd Februari '45. De gevechten aan de overkant van de Donau in Buda hielden aan, maar het was een aflopende zaak. Ik had reeds lange rijen Duitse krijgsgevangenen, begeleid door enkele Russen, door de stad zien trekken. Eén voor één verhuisden de meisjes van het internaat naar hun familie in de provincie en namen afscheid. In de stad was toch geen werk meer, alles was vernield. De twee zusjes Szekeres nodigen mij een avond uit in hun privé kolenkelder. Na enige tijd in gezelligheid met hen doorgebracht te hebben wendde de oudste zich tot mij en zei plompverloren: „Ga maar met Böszi slapen“. Misschien had ze gemerkt dat ik mij tot haar zusje aangetrokken voelde. Zij was ook uitzonderlijk lief, een kleine donkere schoonheid. Vreemd genoeg heb ik hun ouders nooit meer gezien, misschien zijn zij omgekomen of vastgezet omdat de vader een hoge ambtenaar in de vorige regering was.

11 november 2011

Michael

Het is vrijdagmiddag en ik heb geen zin meer om te werken. Daarom presenteer ik u het tweede karakter in het kader van "Kreatives Schreiben", het ontwikkelen van een karakter. Ik heb hier geen methode voor. Ik begin gewoon een beetje te mijmeren en kijk dan wat er bij tevoorschijn komt. Met dank aan Emigrant voor het trefwoord. Wie zin heeft kan graag de volgende voornaam van een denkbeeldige persoon geven met een of twee trefwoorden, zodat ik daar een ander karakter omheen kan bedenken.

Michael is 49. Hij beweegt niet veel, sport heeft hem nooit zo geinteresseerd. Op zijn gezondheid let hij alleen als het niet te veel moeite kost en hij er geen lekkere dingen voor hoeft te laten staan. Deze levenshouding is hem aan te zien, hij is zo'n 15 kilo te zwaar volgens zijn huisarts. Hij heeft een ietwat matte gelaatskleur, als hij staat en loopt kun je aan zijn houding en aan zijn figuur zien dat hij zijn leven eigenlijk op een bureaustoel doorbrengt: hij loopt gekromd en zijn buik zit een beetje te hoog, die rust namelijk normaalgesproken op zijn bovenbenen. Hij rookt te veel, en heeft een donkerbruine baard waar hij altijd met een hand in zit te woelen als hij nadenkt.

9 november 2011

Schönes Erfurt, häßliches Erfurt


Het wordt tijd dat ik een belofte inlos die ik lang geleden gedaan heb: de mooie oude gebouwen en de lelijke nieuwe gebouwen in het centrum van Erfurt te documenteren. Ik heb een hekel aan 90% van de moderne kunst en 90% van de moderne architektuur. Ik begrijp niet hoe kunst en architektuur die door het gros van de mensen niet mooi gevonden wordt, het zo lang volhoudt. Bij de architektuur zal het geld en de efficiency wel een rol spelen, maar bij kunst? Onlangs kreeg een schoonmaakster in Dortmund nog grote problemen, omdat ze per ongeluk een kunstwerk heeft opgeruimd dat er uit zag als een stuk vuil.

8 november 2011

Was ist denn eigentlich Lebensqualität?

Fragte mich die Frau HiD, nachdem jemand im Fernsehen irgendetwas über Lebensqualität gefaselt hat. Eine gute Frage, eine wichtige Frage, die wichtigste Frage überhaupt. Der Sinn des Lebens ist ja das Leben zu leben und zwar so, dass es Qualität hat. Zu dieser Frage gibt es mehrere Antworten.
"Lebensqualität ist wenn du am Gleitschirm hängst und den Sonnenuntergang entgegen fliegst" orakelte ich in einem Anflug von Inspiration.
"Das hast du aber schön gesagt" komplimentierte mich Frau HiD, und ich war ein Bisschen stolz.

3 november 2011

Melanie

Melanie is 36 jaar oud, ze is geboren in Utrecht. In haar jonge jaren was ze mooi. Ze was weliswaar geen oogverblindende schoonheid, maar ze had iets fris, als een verse glimmende appel waar je in wilt bijten. Over haar figuur hoefde ze zich geen zorgen te maken. Ze heeft lange steile donkerblonde haren die altijd goed vallen, wat ze er ook mee doet. Melanie hoefde nooit moeite te doen de interesse van haar medemensen op te wekken. Er waren altijd genoeg luisteraars, al dan niet met wel gemeende interesse. Als Melanie iets gedaan wilde krijgen, dan hoefde ze alleen maar haar lieve meisjesglimlach tevoorschijn te toveren, haar kinderstemmetje op te zetten, en de mannen stonden in de rij om de klusjes voor haar op te knappen. Die glimlach en dat stemmetje waren zo succesvol, dat zij ze steeds vaker ging gebruiken. Op een dag was het stemmetje haar stem geworden, en ze wist niet beter dan dat dit bij haar persoonlijkheid hoorde.

1 november 2011

Meer lezen

Het is me eindelijk gelukt de "jump break" te laten werken. Dat wil zeggen dat je van een bericht alleen de eerste alinea ziet, en dat er dan een link "meer lezen" komt waar je op drukt om de rest te lezen. Zoals hier: