31 oktober 2010

Roots

Woon jij daar waar je roots zijn? Waar je bent opgegroeid? Waar je vrienden en familieleden hebt die je al zo lang kent dat je het gevoel hebt dat ze er altijd al waren? Zo ja, dan ben je bevoordeeld. Als je daarentegen zoals ik vaak verhuisd ben, of zelfs naar het buitenland getrokken, dan ben je zeer waarschijnlijk in meer of mindere mate ontheemd.

Ik zie zulke mensen vaak in films of boeken. Ze hebben collega's, affaires, vrienden waar ze mee uit gaan of gaan sporten, maar niemand waar ze mee kunnen praten over de wezenlijke dingen. Niemand die weet hoe ze als kind waren. Ze zijn verhuisd naar een andere stad omdat ze daar een betere baan konden krijgen. En plop, dan is het ook al gebeurd. Ze staan er alleen voor. De relatie die je met iemand krijgt doordat je hem jarenlang kent is niet te evenaren, hoe fantastisch je nieuwe vrienden ook zijn.

Ik lees momenteel een tweede boek van de schrijver Haruki Murakami. Als je nog nooit van hem gehoord hebt, hij komt uit Japan en is daar een grootheid. Zijn boeken zijn in 40 talen vertaald. Ze gaan over het moderne leven, ze zijn realistisch en neigen af en toe naar magisch realisme. Het boek dat ik nu heb is een lekkere dikke pil van 1020 bladzijden, daar kan ik nog even mee voort.

Als in dit boek een nieuwe persoon geintroduceerd wordt, dan wordt meteen kort verteld waar hij is opgegroeid, in wat voor een gezin, in welke landstreek, en wat de ouders voor beroepen hadden. Ik vond zulke informatie in verhalen vaak overbodig en langdradig, bijna net zo erg als landschapsbeschrijvingen. Maar nu realiseerde ik me dat deze informatie, de roots van de persoon, verklaren waarom hij bepaalde karaktertrekken heeft die hij nooit meer kwijtraakt. Als je van iemand weet dat hij in een dorp in Drenthe is opgegroeid, dan zegt dat heel veel.

Waar ik nu woon heb ik een kennissenkring van mensen die altijd al hier gewoond hebben en die elkaar al hun leven lang kennen. Je merkt dat zulke relaties rotsvast zijn en dat er veel voor nodig is om een deuk in zo een relatie te slaan. Deze mensen hebben hun wortels hier, en dat kun je bijna letterlijk opvatten. Overal in de stad hebben zij hun tentakels en zijtakken in de vorm van mensen, gebouwen, buurten en gebeurtenissen uit het verleden. Als zo iemand zijn baan verliest of op een andere manier zware tegenslagen moet verwerken in zijn leven, dan heeft hij een groot en breed buffer waar hij op terug kan vallen.

Als je net zo als ik een modern mens bent, een flexibele werknemer, of een avonturier die dacht dat het gras groener was aan de overkant, dan heb je dat niet. Spijtig, maar zo is het. Dan moet je jezelf aan je haren uit het moeras trekken als het erop aankomt.


Om de proef op de som te nemen, volgen hier mijn eigen roots. Oordeel zelf of je vindt dat je mijn karakter beter kent nadat je dit weet.

Ik ben geboren in Diemen. Mijn vader komt uit Den Haag. Hij heeft een paar jaar als telegrafist bij de scheepvaart gewerkt toen hij jong was. Daarna een tijd bij de post. Hij wilde graag buiten werken als postbode, maar dat was niet mogelijk. Toen is hij gestopt met werken. Zijn vader, mijn opa, was een redelijk succesvolle industrieel, die zijn kinderen een aardige som geld naliet. Mijn vader heeft dit geld met verstand belegd, en zijn hele leven daarvan geleefd. Hij heeft twee zusters. Mijn moeder komt uit een eenvoudig arbeidersgezin in Amsterdam. Ze heeft een opleiding als naaister en heeft dit beroep ook lang uitgevoerd. Zij trouwde met mijn vader toen ze nog vrij jong was, onder andere om bij haar tirannieke vader weg te komen. Toen ik ongeveer 6 jaar was, liep het huwelijk spectaculair op de klippen. Mijn moeder is meerdere keer met ons (mijn zuster en ik) verhuisd binnen Amsterdam. Zij hertrouwde met een Amsterdammer die op dat moment terugkwam uit Frankrijk nadat hij daar een tiental jaar had gewoond. Zijn vrouw was overleden, en hij had twee zonen die tijdelijk in een internaat verbleven. Die twee zonen kwamen naar Nederland, zij waren precies even oud als mijn zus en ik. Ze spraken alleen Frans en hadden daardoor behoorlijke moeilijkheden op school. Mijn zus en ik deden het goed op school, onze twee stiefbroers niet. Mijn zus vluchtte op haar achtiende het huis uit. In de schoolvakantie tussen mijn vijfde en zesde jaar op het vwo verhuisden we weer, deze keer naar Zeeland (of all places), zodat ik mijn laatste jaar met de examens op een nieuwe school moest doen. Ik slaagde, maar met niet zulke mooie cijfers. Ik wilde naar het conservatorium maar ik zakte voor het toelatingsexamen. Ik ging naar een hts in Vlissingen, en faalde daar in de tweede klas. Ik deed mijn militaire dienst, en ging toen naar een andere hts in Amsterdam. Nu was ik beter gemotiveerd en doorliep de school zonder problemen. Ik woonde bij mijn neef in, in een oude woning in de Indische buurt. Samen beleefden we hier onze "wilde jaren" met veel bier en wiet, en af en toe een vrouw. Mijn eerste baan had ik in Beverwijk bij een ingenieursbureau. Ik vond het vreselijk interessant om naar het buitenland te reizen voor mijn werk (het was ook vaak leuk). Ik heb in mijn leven drie langdurige relaties gehad. De eerste duurde maar een jaar, de tweede is de moeder van mijn kind, en met de derde woon ik nu samen.

27 oktober 2010

Even geen zin

om te bloggen, meld ik voor het geval dat u vreselijk wanhopig op een nieuw stukje van de Hollander in Duitsland zat te wachten.

Zoals je weet ben ik de laatste paar dagen bezig geweest met mijn computer. Ik zou een log kunnen schrijven over hoe dat precies gegaan is en wat er allemaal mis ging, maar wie zit daar nou op te wachten? Op het werk is het deze week druk, ik test een nieuwe machine. Eergisteravond zat ik tot half drie aan de computer, daarna ben ik om half zes weer op gestaan. Gisteravond heb ik de slaap ingehaald, waardoor ik niet naar dansles kon. Ik moet weer eens naar sport, ik moet weer eens piano oefenen, ik moet weer eens loggen, maar ik heb GEEN TIJD. Ik heb geen tijd. Ik heb geen tijd. Ik moet ook nog eens slapen. Mevrouw HiD is verkouden en heeft een slecht humeur (mede doordat ik al een week lang beloofd heb om kolen te kopen en het nog niet gedaan heb.)

Vanavond beperk ik mij tot dit halfslachtige log en piano oefenen. De sport moet wachten.

Margreet, jammer dat je stopt. Ook al was ik het vaak niet met je eens, maar dat maakt niet uit. Dat krijg je ervan als je teveel rommelt, ha ha. Maar dat terzijde.

Coler stopt ook, maar die was op de een of andere manier al van me afgedreven. Er was altijd een bepaalde afstand tussen ons die we nooit echt overbrugd hebben. Soit.

Ik wens u allemaal veel spanning en ontspanning en tijd om uit te rusten.

Groeten uit de Zone.

19 oktober 2010

Een brief van de bank

Eerst dacht ik dat het spam was. Een e-mail van mijn online bank waarin staat dat mijn toegangsgegevens bespioneerd worden, en dat daarom mijn internet banking tijdelijk afgesloten is. Maar ik kreeg tegelijkertijd ook een brief thuis met een nieuwe pin-code en een nieuwe TAN-lijst. Schijnbaar heb ik op mijn pc een "trojaner" (hoe heet dat in het Nederlands?). Een virus-programma dat probeert mijn passwords af te vangen op het moment dat ik ze ingeef. Dit is de mail:

Sehr geehrter Herr Hollander in Duitsland,


wir haben von unserem Rechenzentrum die Information erhalten, dass Ihre persönlichen Legitimationsmedien für das Internet-Banking der DKB AG ausgespäht wurden.


Zu Ihrer eigenen Sicherheit haben wir Ihren Zugang zum Internet-Banking gesperrt. Innerhalb der nächsten fünf Werktage erhalten Sie neue Zugangsdaten (Start-PIN und iTAN-Liste) an die in unserem System hinterlegte Anschrift zugesandt.


Einschränkungen bezüglich der Nutzung Ihrer ec(Maestro)-Karte und Ihrer DKB-VISA-Card sind nicht gegeben.


Wir empfehlen Ihnen Ihren Rechner umgehend auf Schadsoftware zu überprüfen. Darüber hinaus empfehlen wir eine vollständige Neuinstallation des Systems bzw. einen IT-Fachmann aufzusuchen.


Bitte beachten Sie, dass neben Ihren Legitimationsdaten für das Internet-Banking der DKB AG auch weitere Passworte (z.B. Zugangsdaten bei Providern oder Internetauktionshäusern) in die Hände von Betrügern gelangt sein können.


Weitere Informationen zur Sicherheit im Internet erhalten Sie auf unserer Internet-Seite www.dkb.de unter dem Menüpunkt „Kundenservice / Sicherheit“ sowie unter der Internetadresse: www.bsi-fuer-buerger.de.


Wichtiger Hinweis


Zur Freischaltung Ihres Internet-Banking-Zugangs senden Sie uns bitte – nach Erhalt der neuen Zugangsdaten – eine E-Mail an info@dkb.de mit den folgenden Angaben:


o Betreff: DKB-CERT / Freischaltung
o Vor- und Nachnamen
o Mitteilung über die Art der Systembereinigung
o eine Rufnummer und einen Zeitraum, in dem wir Sie während
unserer Servicezeiten (Montag bis Freitag von 08:00 bis 21:00 Uhr
und Samstag von 09:00 bis 17:00 Uhr (außer an bundeseinheitlichen
Feiertagen)) erreichen können


Für Ihre Fragen sind wir gern Ihr Ansprechpartner.



Mit freundlichen Grüßen


Deutsche Kreditbank AG


Wat betekent dit? Een hoop werk.

Eerst moet ik mijn pc testen op schadelijke software. Waarschijnlijk is het mijn pc thuis, op het werk ga ik zeer zelden naar mijn online bank. Dan moet ik al de belangrijke gegevens backup-en, en dan alles opnieuw installeren. Om helemaal safe te zijn moet ik eigenlijk de harde schijf formatteren. Als ik op mijn werk mijn pc nieuw installeer, dan ben ik twee-drie hele dagen bezig, en dan heb ik nog niet eens het operating systeem gedaan, dat doet namelijk de it-afdeling. Dan is het verstandig om overal waar ik online een account heb, mijn password te veranderen.

Ik heb nog nooit een virus gehad. Ik heb windows Vista, de normale Windows-anti virus software en de windows firewall. Ik zit hier niet op te wachten, godgloeiende.

18 oktober 2010

Niet meer vliegen?

Na een geslaagde vakantie aan de Costa Blanca had ik gisteren in het vliegtuig op de trugweg een traumatische belevenis. Ik heb het natuurlijk vandaag online nageplozen en het blijkt dat er meer mensen zijn met dit probleem. Ik heb het al een keer eerder meegemaakt, maar toen was het niet zo erg als nu.

Op het moment dat de druk in de kabine van het vliegtuig verandert, begint er een stekende pijn achter en boven mijn linker wenkbrauw. Meestal gaat die pijn weer weg en is het alleen maar lastig. Nu werd de pijn snel erger en bereikte zo een ondraaglijk niveau, dat ik niet meer stil kon zijn en hardop kreunde. Ben je wel eens met je blote voeten in een spijker getrapt? Zo ongeveer voelt het; alsof iemand een dikke naald boven je oog in je voorhoofd drukt en die genoeglijk heen en weer beweegt. Het is een pijn die ik mijn ergste vijanden niet toewens. Op de pijnschaal zit het ongeveer twee keer boven de pijnen bij de bevalling schat ik, maar daar heb ik geen verstand van.

Nadat dit ongeveer 5-10 minuten duurde (de tijd is moeilijk te schatten), reageerde de rest van mijn lichaam door het bloed uit mijn hoofd te trekken, een luid ruisen in mijn oren te laten klinken alsof er opeens een sterke windvlaag over mij heen waaide, en mij zo kotsmisselijk te laten worden, dat ik even dacht dat ik flauw ging vallen. Ik had de onbedwingbare behoefte om op de grond te gaan liggen, maar dat heb ik niet gedaan, omdat ik dan nog meer aandacht zou trekken, en het sowieso duidelijk was dat er niets aan te doen is.

Na een kwartier werd het langzaam minder. Ik was nog minstens twee uur lang daarna uit het veld geslagen en groggy. Vandaag voel ik alleen nog een lichte kriebel en druk boven mijn oog. Het vervelende was dat mijn dertienjarige zoon naast me zat en totaal niet wist wat hij moest doen. Hij vroeg of ik hoofdpijn had (..) Als een echte volwassen ouder gromde ik hem toe dat hij zijn kop moest houden (later heb ik mijn excuses daarvoor aangeboden).


Over de vermoedelijke medische oorzaak en middeltjes tegen dit fenomeen is hier wel een aardige draad op een Duits geneeskundig forum. Ik heb er ook een commentaar bij geplaatst (op de tweede pagina, nickname: BobNL). Ik wacht af of er mensen zijn die hetzelfde gehad hebben en baat hebben gevonden bij bijvoorbeeld neusdruppels. Totdat ik iets dergelijks hoor, stap ik niet meer in een vliegtuig.

[UPDATE 20 maart 2013 voor de lezer die alleen maar wil weten wat je tegen de pijn kunt doen:

Ik ben nu ondertussen 2 keer wezen vliegen en ik heb iedere keer een uurtje van tevoren een pilletje Rhinopront Kombi genomen en neusspray gespoten. Geen problemen meer gehad!!
Natuurlijk is het ook raadzaam geen alcohol te drinken of gedronken te hebben de avond van tevoren, in het vliegtuig wat te drinken, en niet verkouden te zijn.

Het werkzame bestanddeel von Rhinopront Kombi (Duitsland) is pseudo-ephedrin. Andere gelijksoortige tabletten zijn:
- Sudafed (USA) (ook met pseudephedrin)
- GALSUD (Engeland)
Je moet zoeken naar een middel tegen sinusitus, met als werkstof pseudo-ephedrin.

Volgens google zit het in Nederlan ook in:
Rinomar
en in
Vasocedine]

8 oktober 2010

Van die dagen

Je hebt van die dagen, dan ben je met de wereld in het reine. Je hebt goed geslapen. Je weet dat vandaag de laatste werkdag is voor de vakantie. Je hebt een paar blogs geschreven waar je wel tevreden over bent. Je hoeft je niet te haasten omdat je vandaag niet precies op tijd hoeft te zijn. Je eega was op tijd wakker en verrast je met een kop koffie in bed. Je voelt dat je alle problemen die eventueel vandaag op je weg liggen "souverän die Stirn bieten kannst".

Je loopt naar de auto zonder je te haasten, je kunt bijna de illusie geloven dat je uit vrije wil onderweg bent, en niet omdat je een loonslaaf bent. Als je met de auto in het donker een stuk achteruit rijdt en een hoek om, dan zie je ruim op tijd de voetganger die een beetje mank loopt en de straat wil oversteken. Als je snel manoeuvreert, dan kun je er nog wel voorbij maar: je hoeft niet. Je stopt de auto en laat de man in alle rust oversteken, en je ergert je er niet eens aan.

Je laat de nieuwe auto lekker rustig optrekken, schakelt boterzacht in de eerste en de tweede versnelling, de auto zoemt tevreden. Je kunt weer genieten van een oude CD met muziek van Pink Floyd. Zoals te verwachten is, gedragen alle andere automobilisten op de weg zich vandaag ook voorbeeldig.

Op zo een dag kun je bijvoorbeeld het volgende gesprek hebben met je eega:

HiD:"Zeg, je wilde toch ook eens met de nieuwe auto rijden. Zaterdag heb je vrij, zullen we ergens met de auto naar toe rijden, dan kun je ook een stuk rijden?"
Eega:"Nou ja, ik weet niet of ik dat wil als jij erbij bent. Ik weet wel dat je geen commentaar geeft op mijn rijstijl, maar ik kan het niet verdragen als je naast me zit en ik bijvoorbeeld verkeerd schakel, en ik zie dan hoe je met een van pijn vertrokken gezicht je zit in te houden."
...
HiD:"Ja, daar heb je gelijk in. Je kan bijvoorbeeld eerst een stuk alleen rijden. Maar vroeg of laat zitten we toch een keer samen in de auto en jij rijdt. Het is beter als we dat zo snel mogelijk achter de rug hebben."
Eega:"Ja, dat is ook weer waar. Nou goed dan."

Vijf minuten later.
Eega:"Eehm, dat idee van jou voor zaterdag, dat kan helemaal niet."
HiD:"Hoezo?"
Eega:"Je brengt vandaag toch de auto naar de garage om de LPG-installatie in te laten bouwen. En dan blijft ie daar een week."
HiD:"Shit ja, daar had ik niet aan gedacht."
...
HiD:"Maar weet je, we kunnen ook doen alsof, zeg maar om te oefenen. We rijden dan met JOUW auto een stuk (niet met de nieuwe). Jij zit aan het stuur, en ik zit naast je en trek een verkrampt gezicht en steun af en toe zachtjes."

7 oktober 2010

Gevoelens en wetenschap

[In het kader van de hoogdravende en ongefundeerde beweringen presenteer ik alweer het volgende onderwerp. Ik zou mijn blog wel "altijd een mening" kunnen noemen, maar die naam is al vergeven. Ik bombardeer u de laatste tijd een beetje met berichten, dat compenseert  voor het feit dat ik volgende week op vakantie ben.]

Er bestaan een heleboel verkeerde ideeen over het wel of niet samengaan van gevoelens en wetenschap, en de betekenis die beide voor elkaar hebben. Het begrip wetenschap gebruik ik hier heel losjes in de betekenis van wetenschappelijk onderzoek, techniek en rationaliteit. Met gevoelens bedoel ik hele normale dingen zoals angst, vreugde, verdriet, boosheid, liefde en het gevoel voor schoonheid.


1 - Als je serieus wetenschap wilt bedrijven, dan moet je je gevoelens uitbannen, die zitten alleen maar in de weg.

Een wetenschapper of een wiskundige gebruikt zijn gevoel voor schoonheid om uit de honderden mogelijk hypothesen een paar bruikbare uit te filteren, die hij dan gaat testen. Als hij puur wetenschappelijk elke hypothes grondig zou onderzoeken, dan is er geen einde in zicht.

Een techneut die geen gevoel heeft voor de bruikbaarheid of de aantrekkingskracht van zijn produkt, zal wanstaltige nutteloze dingen ontwerpen die niemand wil kopen.


2 - Als je werkelijk met je gevoel wilt leven, dan staat wetenschap je daarbij in de weg.

Iemand die alleen op gevoelens leeft en de rationaliteit uitbant, kan de informatie die op hem afkomt niet kritisch beoordelen. Hij waait met alle winden mee en is makkelijk te beinvloeden en te bedriegen. Als een idee hem aanstaat, dan accepteert hij het. In het gunstigste geval merkt hij het niet en is gelukkig. In het slechtste geval wordt hij bedrogen en wordt straatarm.


3 - De echte grote wetenschappelijke genies zoals Einstein hebben gezegd dat hun gevoel het allerbelangrijkste was, dus blijkbaar is het voldoende om op mijn gevoel af te gaan.

Wat Einstein bedoelde is dat wat ik in punt 1 heb gezegd. Zonder gevoel is wetenschap een dorre aaneenschakeling van stellingen, logische conclusies en berekeningen die nergens toe leidt. Einstein was een genie die op het voorste front van de wetenschap werkte en nieuwe dingen ontdekte. Om daarbij het zinnige van het onzinnige te onderscheiden moet je een 'gevoel' hebben, een Fingerspitzengefühl. Om oplossingen voor een onopgelost probleem te verzinnen moet je aanvoelen in welke richting je moet denken. Einstein was iemand die tijdelijk kon zweven om daarna weer met beide benen te landen en zich door het dichte struikgewas te worstelen.


Zonder gevoelens heeft het leven geen betekenis, dan is er geen motivatie om te leven. Zonder gevoel kun je net zo goed doodgaan, want dat maakt je toch niets uit, en waarschijnlijk gebeurt dat dan ook in afzienbare tijd.

Zonder wetenschap leefden we nog in de bomen en op de steppen en werden gemiddeld 25 jaar oud. We leefden wel "echt".

6 oktober 2010

Trainspotting

Onlangs bij de Drs liet ik me een beetje meeslepen in mijn enthousiasme over de film Trainspotting. Dat is een film uit 1996 over 4 heroine-verslaafden in Schotland. Het is een bijzondere film. Aan de ene kant glorificeert hij het drugsgebruik, aan de andere kant laat hij genadeloos zien dat het nergens toe leidt, dat het gevaarlijk is en dat je er dood aan kunt gaan. Het is gebaseerd op een roman van Irvine Welsh. Ewan mcGregor speelt de hoofdrol en is ultra-cool. De film is hard, snel, langzaam, grappig, realistisch, surrealistisch, heeft geweldige dialogen en monologen, goede passende muziek, en hij heeft op mij een blijvende indruk gemaakt.

Om een indruk te krijgen kun je hier een trailer bekijken, en hier een paar van de typische citaten uit de film lezen.

De vraag die ik mijzelf stel is: waarom spreekt deze film mij zo aan? Hij heeft niets met mijn eigen leven te maken - op het eerste gezicht -. Ik woon in een beschaafd land met goede mogelijkheden, ik ben niet cool maar netjes, de ergste misdaad die ik heb begaan was winkeldiefstal in mijn jeugd om mezelf te bewijzen bij de groep. Mijn brommer heb ik niet zelf opgevoerd, dat heb ik laten doen door een vriend van mijn coole oudere stiefbroer.

De film raakt een teer punt dat volgens mij bij een heleboel mensen in de geciviliseerde landen leeft, en dat door Doe Maar een beetje klungelig werd samengevat als "Is dit alles?". Als je alles doet zoals het hoort - je trouwt, koopt een huis, krijgt kinderen, hebt een fatsoenlijke baan, kijkt 's avonds naar de televisie, gaat twee keer per jaar op vakantie, gaat regelmatig op visite bij kennisen en familie - wat dan??? Dan ontbreekt er een ontzettend wezenlijk deel in je leven waar de menselijke natuur gewoon naar snakt: avontuur, gevaar, risico, nieuwe dingen, extase. Dit wordt meteen in het begin van de film al duidelijk gemaakt in de ijzersterke openingsmonoloog van Mark/ Ewan:

Choose life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, Choose washing machines, cars, compact disc players, and electrical tin openers. Choose good health, low cholesterol and dental insurance. Choose fixed- interest mortgage repayments. Choose a starter home. Choose your friends. Choose leisure wear and matching luggage. Choose a three piece suite on hire purchase in a range of fucking fabrics. Choose DIY and wondering who you are on a Sunday morning. Choose sitting on that couch watching mind-numbing sprit- crushing game shows, stuffing fucking junk food into your mouth. Choose rotting away at the end of it all, pishing you last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked-up brats you have spawned to replace yourself. Choose your future. Choose life... But why would I want to do a thing like that? 

Beschaving en vervulling in je leven gaan slecht samen.

4 oktober 2010

Auto importeren vanuit Nederland naar Duitsland, epiloog


Het is gelukt. De aanhouder wint. Ik heb alles stap voor stap gedaan, en het bleek helemaal niet zo ingewikkeld te zijn. Er zijn natuurlijk wel een aantal dingen die je moet weten, maar dan gaat het ook. Omdat hier via Google af en toe mensen komen die ook een auto willen exporteren/ importeren, doe ik hier een klein verslag aan de hand van de punten die ik in het vorige log heb opgeschreven.

Kleine inleiding voor wie de vorige log niet kent: Ik heb in Nederland een tweedehands auto gekocht van een familielid. Ik woon zelf in Duitsland en heb de auto geimporteerd.

Allereerst de volgende tip: Ik heb in een e-mail naar de Zulassungsstelle gevraagd welke papieren ik nodig heb , met een korte beschrijving van de auto. De Zulassungsstelle is de instantie waar nieuwe kentekens geregistreerd worden, in Erfurt zijn zij een onderdeel van het "Ordnungsamt". Zij waren zeer behulpzaam en hebben snel geantwoord.

Het verslag:

1 - koopcontract opstellen zodat ik een bewijs van eigendom heb, waarschijnlijk is het slim dit meteen in twee talen te doen, voor de Nederlandse en de Duitse instanties
Ik heb het alleen in het Nederlands gedaan, omdat de koper geen goed Duits sprak. Dat was voldoende voor de Duitse instanties.

2 - proberen om een coc-verklaring van de Dealer te krijgen, dit vereenvoudigt de keuring in Duitsland
Die moest door de vorige eigenaar worden opgevraagd. Dat ging, maar het duurde wel anderhalve week en het kostte 120 euro. Toch is het de moeite waard, bij de Duitse instanties heb je er veel gemak van.

3 - tijdelijk reaktiveren van de huidige verzekering, en eigenlijk ook van de wegenbelasting. De wegenbelasting moet ik reaktiveren als ik met de auto naar Roosendaal wil rijden (zie 4), alleen voor het ritje naar Roosendaal. Waarschijnlijk is dat niet zo handig, omdat ik dan ter plekke de kentekenplaten moet afschroeven, het uitvoerkenteken moet aanvragen, en als er dan iets misgaat, dan kan ik niet meer rijden met de auto. Misschien is het beter met de trein of met een andere auto naar Roosendaal te gaan.
De verzekering en de wegenbelasting moesten inderdaad gereaktiveerd worden. Dit is een uitzonderingssituatie, dit was nodig omdat deze auto was stilgelegd.

4 - een uitvoerkenteken regelen bij een RDW-keuringsstation in Nederland (Roosendaal)
Dit heb ik anders gedaan. Het is mogelijk om de auto schriftelijk (per fax) ACHTERAF uit te voeren als de auto zich al in het buitenland bevindt. Zo hoefde ik niet naar Roosendaal en ik hoefde geen uitvoerkenteken en een extra tijdelijke verzekering af te sluiten. Dat kan alleen als de vorige eigenaar ermee akkoord gaat dat je nog tijdelijk op zijn verzekering blijft doorrijden.

5 - auto naar Duitsland rijden (Ik heb overwogen of het eenvoudiger is de auto door een garage te laten transporteren, maar dat kost ongeveer 1 euro per kilometer, in dit geval 1400 euro)
Heb ik gedaan en meteen gecombineerd met de weergaloze Hoi Oligoi Meeting in Huize Molrat.

6 - auto in Duitsland bij de Dekra laten keuren, hij moet een komplete TüV en een Abgasuntersuchung (AU) krijgen. Er zijn een paar kleine verschillen in de technische eisen met Nederland, het kan theoretisch zijn dat de auto aangepast moet worden (3e remlicht is bijvoorbeeld verplicht in Duitsland). Met behulp van de coc-verklaring schijnt deze keuring eenvoudiger en goedkoper te zijn.
De TüV is een onafhankelijke keuringsinstantie (daar kun je dus niet opgelicht worden door je garage). De keuring ging vlot, de auto was immers nog bijna nieuw, het duurde ongeveer 20 minuten. De papieren uit te printen duurde wat langer. Er ontbrak namelijk op de COC-verklaring een zogenaamde Abgasschlüsselzahl, een soort classificering van de hoeveelheid uitlaatgassen. Dit moest als extra bestellinkje in het systeem ingevoerd werden. Het systeem kon dat niet als gratis dienst verwerken, en dus hebben ze me het minimumbedrag van 5 euro berekend. Er kwamen twee extra collega's van de keurmeester aan te pas om het computersysteem om de tuin te leiden.

7 - een voorlopig bewijs van verzekering bij mijn Duitse verzekering regelen. Vroeger was dat een Doppelkarte, nu is dat een Versicheringsbestätigungsnummer (VB-nr of eVB). Dit is een voorlopig WA-verzekering die aangeeft dat je van plan bent om het voertuig binnenkort compleet te verzekeren
Klinkt moeilijker dan het is. Een telefoontje naar de verzekeringsagent, nummer opschrijven, klaar. Vanaf het moment dat je de nieuwe auto registreert in Duitsland, is hij onmiddelijk verzekerd. Ik had nog een oude auto in Duitsland bij dezelfde verzekering, die was nog vier weken doorverzekerd in overlapping met de nieuwe auto. In die tijd moest ik hem kwijtraken.

8 - auto laten registreren bij het Straßenverkehrsamt in Erfurt. Voor deze Zulassung moet ik aantonen dat de auto gekeurd is en verzekerd, en dat hij mijn eigendom is. Ergens heb ik nog gelezen dat ik een bevestiging van het Bundeverkehrsamt moet hebben dat de auto tot nog toe niet geregistreerd is geweest in Duitsland, maar hoe dat moet weet ik nog niet.
Zoals hierboven vermeld heet dat ook wel de Zulassungsstelle. Dit is het moment supreme. Hier moet je alle papieren bij de hand hebben. Dit zijn de benodigde papieren:

Sehr geehrter Herr Hollander in Duitsland,

für die Zulassung eines aus der EU eingeführten Fahrzeuges müssen folgende Unterlagen vorliegen:
- niederländischen Papiere
- niederländischen Kennzeichen
- Certificate of Confirmation (COC)/ EG- Übereinstimmungsbescheinigung oder Vollgutachten nach § 21 StVZO von der DEKRA
- deutsches Hauptuntersuchungsprotokoll (HU) wenn älter als 3 Jahre
- Kaufvertrag
- elektronische Versicherungsbestätigungsnummer (eVB) ihrer Versicherung
- Einzugsermächtigung für die Kfz- Steuer (hier erhältlich oder unter www.erfurt.de herunterzuladen)
- Personalausweis oder Reisepass mit Meldebescheinigung.


Het nieuwe kenteken wordt uitgereikt nadat er allerlei zaken zijn gecontroleerd. In Duitsland kun je tegen een kleine meerprijs de middelste twee letters zelf uitkiezen, wat ik dus gedaan heb. De eerste 1-3 letters van het Duitse kenteken zijn een afkorting van de woonplaats, dan komen altijd twee letters, daarna twee of drie cijfers. Als je de twee letters hebt gekozen, dan kun je zien welke cijfer-combinaties er nog beschikbaar zijn, en een passende uitzoeken. Een persoonlijk nummerbord is voor iedereen weggelegd in Duitsland.
Daarna worden meteen de kentekenplaten gedrukt. Je moet dan naar buiten met je aanvraagpapiertje, (de definitieve papieren heb je nog niet), daar staan een of twee kleine keetjes met firma's die kentekenplaten drukken. Ik kan me herinneren dat ik in Nederland een willekeurige kenteken bij de garage kon laten drukken; zo eenvoudig is het in Duitsland niet om aan valse kentekenplaten te komen!
Dan moet de auto GEIDENTIFICEERD worden. Dat wil zeggen, je moet de auto bij je hebben, en de ambtenaar kijkt dan of het carosserienummer klopt.
Wij konden het carosserienummer niet vinden...
Na 5 minuten bleek het onder een laag stof verborgen te zitten!
Daarna weer naar binnen en de definitieve papieren in ontvangst nemen. Hehe, dat zit erop.

9 - voordeel: schijnbaar hoef je geen invoerbelasting te betalen. Omgekeerd moet dat wel, als je een auto van Duitsland naar Nederland exporteert. Je moet dan de bpm nabetalen. Bij een nieuwe auto is dat het complete bedrag, en hoe ouder de auto is, des te lager wordt het percentage.
Inderdaad dus.

10 - een definitieve verzekering afsluiten
Nog even telefonisch de voorwaarden voor de nieuwe verzekering afspreken, en per e-mail bevestigen. Ik neem voor het eerste jaar Vollkasko = allrisk, kost me voor deze auto en met mijn no-claim 876 euro/jaar.

11 - parkeervergunning voor Erfurt halen
Die vergunning krijg je hier bij het Tiefbau- und Verkehrsamt. Papieren meenemen, kost 25 eur per jaar. Je hebt dan toestemming om in een bepaalde kleine buurt te parkeren, maar geen recht. Als de straat vol is, dan heb je pech, theoretisch. In de praktijk zet je hem in de volgende straat die eigenlijk niet tot jouw bereik hoort, en daar heb ik nog nooit een bon voor gekregen.

12 - oude auto wegdoen
Ik had gedacht dat het moeilijk zou zijn om een oude auto weg te doen, maar ik was verbaasd hoeveel mensen een goedkope auto willen hebben. Dat was dus ook geen probleem.

Mijn laatste rockconcert

We waren vrijdag bij een concert van een rockband namens Tito & Tarantula. De kaartjes waren een verjaardagskadootje aan mevrouw HiD van een goede vriendin. Op zich is het een leuk idee; Tito & Tarantula spelen de filmmuziek in From Dusk till Dawn, een lugubere film van Quentin Tarantino (Pulp Fiction, Reservoir Dogs, Inglorious Basterds)). Ik/ wij houd(en) wel van Tarantino-films, en de muziek is meestal goed gekozen in zijn films.

Maar toch. Het eerste wat mij overviel was de zaal waarin het concert gehouden werd: "Centrum Erfurt" in Erfurt. Dit is een soort jongerencentrum. De zaal, de deuren en de garderobe zijn zo robuust gebouwd dat een horde dronken neo-nazi's er nog geen schade aan zouden kunnen richten. De deuren zijn een meter breed en van ijzer, de garderobe is achter tralies, de zaal is van beton. Een kennis wist te vermelden dat er hier inderdaad regelmatig vechtpartijen plaatsvinden en dat er drugs gedeald worden. Gelukkig vond er niets van dit alles plaats toen wij er waren, maar de imminente dreiging hing zo duidelijk in de lucht dat het de sfeer merkbaar beinvloedde.

Dan de muziek. Het volume was niet overdreven voor een rockconcert, dat wil zeggen dat het alleen bij de hogere tonen echt physisch pijn deed aan de oren, en dat de verschillende instrumenten nog te onderscheiden waren en niet samenvloeiden tot een ondoordringbare geluidsbrei. Bij de bastonen was er het grappige effect dat je ze door de bodem heen kon voelen, ongeveer een seconde vertraagd ten opzichte van het hoorbare geluid. Als je de muziek echt helemaal te gek vindt, dan kan het niet hard genoeg zijn; dan is zo een volume prettig. Als je de muziek maar zozo vindt, dan is zo een volume opdringerig, lastig en vermoeiend. Er waren enkele liedjes bij die ik wel kon waarderen, de meeste spraken me echter niet aan. En zo kwam dat ik dacht "Het is niet voor niets dat ik al in geen jaren meer naar een rockconcert geweest ben. Waarschijnlijk is het beter als ik het ook niet meer doe. Ik amuseer me beter als ik thuis met een reep chocola en een glas rode wijn een leuke film bekijk." Ik zei tegen mevrouw HiD "Ik ga even naar buiten, hier is het mij te luid".

Voor de volledigheid: Tito & Tarantula komen uit de USA en uit Mexico. Een leuk deel van het concert was een lied waarbij zoveel mensen uit het publiek op het podium gehesen werden als er op pastten, en aardig waren ook snelle rockversies van La Cucharacha en La Bamba.