30 april 2009

De crisis komt dichterbij

Het aantal orders in de eerste maanden van dit jaar is bij ons minder dan de helft van 1 jaar geleden.

Er zijn dit jaar ongeveer 150 uitzendkrachtenweggestuurd, het aantal vaste medewerkers bedraagt ongeveer 450. Dit zijn uitzendkrachten die voor een groot deel al meerdere jaren hier werken, van wie je vaak als collega niet eens in de gaten had dat ze geen vast contract hadden.

Wij nemen in Seebach het grootste deel van de productie uit de vestiging Geretsried over. 40 Medewerkers in Geretsried worden voor de keuze gesteld: overplaatsing naar Seebach (500 km afstand!), of vertrekken.

Vanaf mei, dus volgende week, beginnen we met Kurzarbeit. Voorlopig is dat voor de komende 6 maanden goedgekeurd. Dat betekent 1 dag per week gedwongen vrij. Die ene dag, oftewel 20%, hoeft de werkgever niet te betalen, als compensatie krijgt de medewerker daarvoor 60% van de Bundesagentur für Arbeit. Anders gezegd: 20% minder werken, 8% minder loon.

Weil das alles noch nicht reicht, worden in Seebach 22 vaste medewerkers ontslagen. We weten nog niet wie, de betreffende personen worden in de loop van de volgende maand aangesproken.

De Duitse economie gaat dit jaar met 6 procent krimpen.

In een artikel in Der Spiegel deze week geven bekende economen toe dat ze ook niet meer weten hoe de toekomst eruit ziet en waarom deze crisis zich zo snel en zo erg uitbreidt als een virus.

32 miljoen mensen, tweeendertig miljoen, twee keer de bevolking van Nederland, in de USA leven met behulp van voedselbonnen. Dat is iets meer dan 10% van de bevolking van het rijkste en machtigste land ter wereld.

Het enige voordeel dat we nu hebben in 2009 in vergelijking met de Great Depression in 1929 zijn de betere sociale voorzieningen. Die behoeden ons waarschijnlijk voor een vlucht van de kiezers naar extreme politieke partijen.

Tik, tak, tik, tak, tik, tak...

(Moet ik dit jaar toch nog mijn fietstocht om de wereld gaan maken; ervan uit gaande dat de twee banken waar ik mijn spaargeld op heb staan niet failliet gaan. Een ervan is de DKB, die een dochter is van de Bayerische Landesbank, die er wederom niet zo goed voor staat.)

26 april 2009

Strijd der titanen

Sinds de oorsprong van de mensheid is de mens in voortdurende strijd met de natuur. Hij sluit de natuur buiten om zijn eigen levensruimte zeker te stellen. Hij zet hekken om zijn akkers om zijn oogst te beschermen, eigenlijk is hij deel van de natuur maar tegelijkertijd beschouwt hij de natuur als zijn vijand. Hij bouwt een huis met verwarming en een deur die op slot kan, hij vindt wapens uit om zich tegen de opdringerige natuur te beschermen en om deze aan zich te onderwerpen. Hij heeft zelfs politie uitgevonden om zich tegen zijn eigen soortgenoten te beschermen. Je kunt veel van hem zeggen maar niet dat hij niet spitsvindig is. Als hij voor een uitdaging staat weet hij altijd iets te BEDENKEN, en daarin is hij beter dan al zijn concurrenten die tegen hem strijden om levensruimte en die egenlijk allemaal allang verloren hebben.

De grote strijd tussen mens en natuur is dus al gestreden en het hele land staat onder de macht van de mens. Het hele land? Nee! Een klein Gallisch dorpje biedt moedig weerstand tegen de bezetters, eeh.. ik bedoel: soms biedt de natuur nog een beetje weerstand in het klein en de mens wordt gedwongen al zijn spitsvindigheid tevoorschijn te roepen en zich teweer te stellen tegen zijn eeuwenoude vijand, van wie hij dacht dat die er allang de brui aan had gegeven.

Zo ook hier in Erfurt. Aan de ene kant staat de mens in de persoon van mijn buurman, van wie ik omwille van redenen die duidelijk moge zijn geen foto of nadere informatie kan geven. Aan de andere kant staat Tintin, een Turkse langharige kater, die als klein poesje ooit door mijn vriendin uit Turkije uit een dierenasyl is meegenomen, een land waar het met de dierensbescherming niet best gesteld is. Mijn vriendin heeft in dit asyl een keer als vrijwillige gewerkt in haar zomervakantie, en had met de eigenaresse nog een tijdlang contact. Dit asyl herbergde vele honden en katten, en hoewel het vrij afgelegen lag werd het door de omwonenden als zeer lastig ervaren. Waarschijnlijk haden ze last van hun geweten. De eigenaresse had voortdurend conflicten met de omwonenden. Of dat er iets mee te had dat diezelfde eigenaresse een paar jaar geleden dood, vermoord, werd gevonden weten we niet zeker, maar het ligt voor de hand.

Dit is Tintin:



Voor de voorgeschiedenis verwijs ik naar mijn log over burenleed. Zoals jullie gelezen hebben eindigde het verhaal ermee dat ik een smalle plank over het beekje achter ons huis heb gelegd in de hoop dat de katten daar voortaan gebruik van maken. Deze hoop was ijdel. Katten zijn erg voorzichtig en hoewel een smalle ondergrond op zich geen probleem is, wagen ze zich niet in nieuw terrein voor als ze het gevoel hebben dat ze niet snel kunnen vluchten. Ze namen de nieuwe brug dus niet, en in de week dat we op vakantie waren, heeft Tintin zich door de prikkeldraad versperring doorgewurmd om zijn territorium te kunnen betreden. Hier is de prikkeldraadversperring in zijn huidige vorm. Hij is eigenlijk niet groot, eerder smal en hoog. In FASE 1 van de strijd bestonde de versperring slechts uit prikkeldraad (klikken om te vergroten):



De buurman, die niet voor een gat te vangen is, reageerde daarop met FASE 2. Ter hoogte van de plekken waar Tintin zich tussen het prikkeldraad doorwurmt bracht hij extra versperringen aan in de vorm van dunne metalen platen.

Hoelang dat geholpen heeft weet ik niet precies, maar op een gegeven moment kregen we in de gaten dat Tintin nu over het prikkeldraad heen sprong. Eerst sprong hij op het tuinhek (ongeveer 1,10 m.) en vorvolgens, na een PRÜFENDE blik, bovenop de prikkeldraadversperring (ongeveer 2,50 m.) en fluks weer aan de andere kant naar beneden. Dit gaf nog eens extra overlast, omdat het geheel bij deze aktie nogal heen en weer rammelt, zodat mijn buurman nu naast de pootafdrukken ook nog geluidsoverlast moest tolereren.

Wat nu? Was de hele aktie voor niets? Nee, een echte vertegenwoordiger van het menselijke ras laat zich niet zo snel uit het veld slaan. ALSO werd fase 3 aan de prikkeldraadversperring aangebouwd: Een extra verhoginkje van plexiglas bovenop de versperring, en daarmee moest Tintin zich gewonnen geven:



Mijn vriendin moest nu de katten door de voordeur naar buiten laten, wat ze niet graag doet vanwege het autoverkeer. Ik was tijdens deze laatste fase niet aanwezig want in Beieren, en mijn vriendin was niet in staat alleen de kattenbrug te verbeteren.

Werk dus voor mij. Zaterdag ben ik met behulp van de trapleer, in korte broek en met mijn surfschoenen aan over het hek in het beekje geklauterd en heb er een bredere balk overheen gelegd:



En ziedaar! Vanmorgen is onze kleine struikrover inderdaad over de nieuwe brug gewandeld en maakt nu de het stukje gemeentegrond aan de oever van het beekje, en de aangrenzende tuinen onveilig. Aangezien we daar al meer katten gezien hebben hopen we dat de bewoners aan die kant er geen bezwaar tegen maken. Afwachten maar.

19 april 2009

Geen vakantie bericht

Dus. Dat vind ik namelijk een beetje tuttig. Nou goed heel kort dan; Italie is mooi, het enige wat me een beetje irriteert in Italie zijn de Italianen. In het verkeer om precies te zijn. Ik vind het niet erg dat het er rommelig aan toe gaat en dat de verkeersregels meer als een 'aanbeveling' gelden dan als strikte wetten. Dat ik soms gesneden word, daar kan ik mee leven. Dat er veel getoeterd wordt, daar ik doe ik na een tijdje gewoon aan mee. Waar ik om de dooie dood niet tegen kan, is als mensen niet kijken. Een vrouw gooide haar autodeur open precies op het moment dat ik eraan kwam. Ik kon er nog net met een boog omheen rijden. Even later reed een man de kruising op precies op het moment dat ik eraan kwam op de voorrangsweg. Op het allerlaatste moment zag hij mij met een verschrikt gezicht en ging boven op de rem staan. Ook dat ging nog goed. Mijn vriendin vond dat ik zeer gepast Italiaans reageerde, dat wil zeggen met veel gebaren en gescheld.

Voor de rest was het een mooie vakantie. Ik heb voor het eerst in mijn leven de scheve toren van Pisa gezien. Wat mij opviel, was dat de kerk (dom) en de gebouwen ernaast nog veel mooier zijn. De toren was oorspronkelijk de klokketoren bij deze kerk. Het geheel is uit grote witte marmeren stenen gebouwd en staat op een groene weide. De gebouwen zien eruit alsof ze met een blokkendoos zijn gebouwd, en zijn zeer goed onderhouden. Ook als de toren niet scheef had gestaan, is het geheel zeer mooi om te zien en een bezoek zeker waard, en zo is het in mijn ogen eigenlijk tragisch dat die toren scheef staat en dat daardoor Pisa zo beroemd is geworden.

En waarom is Italiaans ijs eigenlijk zo duur in Italie? 1,90 Euro voor een bolletje; datzelfde krijg je in Erfurt, ook van een echte Italiaan, voor 60 cent.

9 april 2009

Bayern

Ik was deze week in Bayern / Beieren, om te werken wel te verstaan. De vestiging van mijn firma waar ik bezig ben zit in Geretsried, zelf zit ik in een hotel in Königsdorf. Om het te plaatsen: ongeveer 20-30 km ten noorden van het punt waar de Bayerische Alpen beginnen.




De omgeving is prachtig. Glooiende heuvels, veel bos, op een steenworp afstand zie je de Alpen en door het landschap stroomt de rivier de Isar. Langs deze rivier heb ik gisteravond mijn trainingsronde gelopen van 17 km. In zo een mooie omgeving en bij zulk prachtig weer krijg je bij wijze van spreken vleugels bij het lopen, en het ging dan ook goed. Ik liep de 17 km zonder mij sterk in te spannen in een tijd van 1:51 uur, waarbij ik ongeveer 500 meter gewandeld ben, en twee keer 1 kilometer in een rustiger tempo. Het gemiddelde tempo was 6:30 min/km, oftewel 9,2 km/u. Ik heb de laatste tijd een lichte zeurende pijn in mijn rechter achilleshiel, niet tijdens het lopen, maar in de dagen erna. Ik ga dus de intensiteit van de training niet verhogen en hoop dat het dan wegzakt.

De mensen hier spreken een zwaar dialekt dat doet denken aan Oostenrijks, en als ze niet hun best doen om verstaanbaar te spreken, dan versta ik ze helemaal niet. Na twee of drie keer vragen 'wat zegt U' merken ze dan dat je een buitenlander bent en de meesten spreken dan duidelijker.

Het leven doet gemoedelijk aan, alle huizen zijn van het type Fachwerk dat je ook in Oostenrijk ziet en dat ik vroeger voornamelijk kende van ansichtkaarten en van onze model-spoorwegbaan. Bayern heeft de laagste Pro-Kopf-Staatsverschuldung (ergens tussen de 1- en 2000 euro, de meeste andere bondsstaten zitten bij 6-7000). De dames die in het hotel werken zijn over-vriendelijk en dragen allemaal een flatteus Dirndl-kostuum met een gevuld decolletee.

Als ze hier niet allemaal zo vreselijk van de CDU waren, dan zou ik hier zelfs kunnen wonen.

Katten-discussie

Dat was een stevige discussie, tenminste voor dit weblog. Ergens anders gaat het er nog veel heftiger aan toe, en ik merk nu hoe dat komt, namelijk doordat je niet fysiek tegenover je discussiepartner staat. Het is hetzelfde effect wanneer je aan het autorijden bent. Dan ben je veel sneller boos op iemand, omdat er geen gevaar is van een directe confrontatie. Het is opvallend hoe snel er op de man gespeeld wordt. Ik moest mezelf echt bewust inhouden om het niet ook te doen. Ik heb al een paar meegemaakt hoe het voelt als je in een forum wordt uitgescholden, en geloof me, het komt net zo hard aan als 'in het echt'.

Aan de ene kant houd ik niet van discussies waarbij de emoties hoog oplopen en mensen elkaar persoonlijk aanvallen, aan de andere kant zijn dat wel de discussies die door derden graag gelezen worden. Ook door mij.

Zolang als het niet uit de hand loopt, laat ik het dus maar gaan. Maar zodra als er gescholden wordt, ga ik censureren!

4 april 2009

Burenleed

Het is ook altijd wat. Woon je in een mooi huis in een mooie stad in het centrum met balkon en genoeg ruimte, heb je een buurman die de pret bederft. Het gaat om de katten.

De twee katten van mijn vriendin zijn opgevoed als buitenkatten. Als het mooi weer is, zijn ze buiten. Via de kattentrap lopen ze vanaf het balkon op de eerste verdieping naar beneden de tuin in, en van daaruit struinen ze de buurt af.

Sommige mensen houden niet van dieren, en ergeren zich eraan als katten in hun tuin komen, vooral omdat ze af en toe hun keutels laten liggen. De mensen die op zich niets tegen dieren hebben, en alleen geen zin hebben in die keutels, die planten dan bepaalde planten in de tuin die de katten weghouden. Na 5 seconden 'recherche' bij Google heb ik de volgende planten gevonden:
- Geranium macrorrhizum (ooievaarsbek).
- Dictamnus (vuurwerkplant).
- Aloysia triphylla (citroenverbena).
- Ruta graveolens (wijnruit) helpt ook bij het op afstand houden van katten.
- Stekelige mei- en vuurdoorn op strategische plaatsen ziet de kat niet zitten.
Mensen zoals mijn buurman, die op hun strepen staan, gaan anders te werk. Hij is op dit moment een prikkeldraadversperring aan het knutselen. Hij had hem al van de week geinstalleerd, met als gevolg dat een van de katten die toch probeerde erlangs te komen in het beekje 1 meter lager gevallen is en een nat pak heeft gehaald. Maar schijnbaar functioneerde het niet naar tevredenheid, want hij is nu bezig het concept te verbeteren.

Mijn buurman heeft een koophuis dat naar het schijnt aardig wat gekost heeft. Hij heeft voor het huis extra een klein tuintje met een parkeerplaats voor zijn auto. Parkeerplaatsen in de binnenstad zijn namelijk schaars. Dit tuintje met parkeerplaats is door een twee meter hoog ondoorzichtig houten hek afgescheiden van de straat, het hek gaat elektrisch open en dicht. Omdat hij zoveel moeite en geld geinvesteerd heeft om mooi te wonen en altijd te kunnen parkeren, is het natuurlijk niet fair van de andere bewoners als ze gewoon in de straat parkeren in die gedeeltes waar een parkeerverbod heerst. Dat is onrechtvaardi en een affront, en daarom doet mijn buurman af en toe aangifte wanneer hij deze misdaad ziet gebeuren.

Het is niet zo dat wij alleen maar van een afstand zitten te morren. Mijn vriendin heeft een gesprek gehad met de man, waarin hij benadrukte dat dieren vooral dieren moeten blijven en niet 'vermenselijkt' mogen worden, dat hij graag varkensvlees eet en dat hij gewoon pertinent geen katten op zijn grondgebied wil hebben. Mijn vriendin heeft hem aangeboden een 'Wegegeld' te betalen voor het ongemak en om de uitwerpselen te komen verwijderen. Jammer, maar nee.

Ik wil niet zeuren, het is waarschijnlijk die man zijn goed recht (hoewel ik daar bij prikkeldraad nog niet zo zeker van ben), maar het is dus gewoon een ontzettende Spießer = inflexibel burgermannetje.

Uit mijn kennis van het wilde Westen die ik vornamelijk uit Lucky Luke albums heb, weet ik dat ranchers die hun gebied afsperren met prikkeldraad algemeen gehaat worden. Zij zijn van de laagste soort, omdat ze op de koop toe nemen dat het vee zich verwondt als het erom gaat hun bezit te beschermen.

[Update: Ik heb vanmiddag over het tuinhek even met buurman gepraat. Het zijn niet de keutels die het probleem zijn. Zijn stukje grond achter het huis bestaat namelijk uit precies twee vierkante meter stoeptegel, en katten doen hun behoefte in de aarde. Het probleem zijn de vlekken. Vol verontwaardiging toonde hij mij de vlekken die op zijn witte muurtje waren ontstaan door de pootafdrukken van de kat.
I rest my case]

1 april 2009

Een bijzondere dag

Gisteren werd de radiozender 'Landeswelle' Thüringen voor 51% gekocht door het bedrijf rond de ex-popgroep Abba. De zender heet vanaf vandaag 'Radio Abba' en speelt voor een groot deel alleen nog maar muziek van Abba.

Vanmorgen waren op de snelweg A71 opnames voor de nieuwe film van James Bond met Daniel Craig. Er werd een stunt opgenomen waarbij Daniel Craig van een 200 meter hoge snelwegbrug afspringt.

Mijn vriendin had vanmorgen een lekke band aan de geparkeerde auto.

Vandaag precies 52 jaar geleden werden op het BBC-journaal beelden getoond van de eerste spaghetti-oogst in Zwitserland.

En ik ga een fietstocht maken om de wereld.


April, april. [kikker in je bil, voor diegenen die het nog niet begrepen hadden]

De volgende stap

Zo. Ik heb er genoeg van. Eindelijk ben ik zover dat ik de volgende stap ga nemen. Ik heb met mijn werkgever afgesproken dat ik een half jaar onbetaald verlof neem, met eventuele verlenging, en vanaf vandaag begin ik met de voorbereidingen voor mijn ligfietstocht "om de wereld". In het geniep heb ik al het een en ander voorbereid, en afgesproken met mijn vriendin. Zij komt niet mee, ik fiets alleen. Op bepaalde punten van de reis spreken we af om samen een korte vakantie te houden. Te beginnen in Italie.

Ik zal natuurlijk mijn blog bijhouden en ga ervan uit dat er onderweg genoeg gebeurt dan wel te zien is om hier interessante bijdrages te schrijven.

Ik moet natuurlijk nog het een en ander aan spullen kopen, een beetje ombouwen aan de fiets, en vooral veel reisgidsen bestuderen. Wie mij kent weet dat ik niet onbezonnen aan avonturen begin.

Ik ben op vakanties al vaker andere mensen ontmoet die soortgelijke ondernemingen doorvoeren en die hebben mij op het idee gebracht.

Ik ben veel te opgewonden om er nu nog veel over te schrijven. Ik moet aan de slag. Later deze week meer.