18 december 2009

As good as it gets, Liebesträume no. 3 Liszt

Met excuses voor de geluidskwaliteit, ik moet nog eens iets uitvinden waarmee ik het geluid behoorlijk op kan nemen.

Laat je niet afleiden door het verkrampt geconcentreerde pruilmondje.

Dit is een erg moeilijk stuk, al zie je er dat misschien niet zo aan af. Het heeft een eenvoudige melodie, maar de begeleiding wordt steeds opgeschroefd qua ingewikkeldheid. En dan zitten er 2 loopjes in "waar je je virtuositeit kunt demonstreren", om een beetje op te scheppen dus.

Vanmiddag heb ik het op de grote vleugel gespeeld op de advent-middag van de muziekschool, en ik heb het er heelhuids vanaf gebracht. Als jullie je gedragen, dan zet ik nog Maple Leaf Rag van Scott Jopplin online.

16 december 2009

De klimaatcatastrofe, een geweldige hoax?

Ja lieve mensen, dan is het nu weer tijd voor iets serieus en pseudo-wetenschappelijks:

Je bent wel erg dom als je nu nog twijfelt aan het feit dat de mensen de aarde opwarmen. Het merendeel van de wetenschappers die zich ermee bezig houden, is immers van mening dat de mensen een belangrijke rol spelen. Toch?

Allereerst dit: in de wetenschap, en meer algemeen als het om het achterhalen van de waarheid gaat, gelden er geen democratische regels. Het is niet zo, dat de meeste stemmen gelden. Als dat zo was, dan was nu nog steeds de aarde plat en stond in het middelpunt van het heelal. Als je graag een meer recent voorbeeld wilt hebben waarbij 99% van de mensen een verkeerde mening hadden over een bepaald probleem, dan moet je maar eens hier nalezen over Marilyn Vos-Savant en het 3-deuren probleem. Zeer leerzaam, en een bewijs dat het soms verstandig is om eigenwijs te zijn. Als je weet waar je het over hebt tenminste.

Wat weten we over de temperatuur van de aarde? Als je ver genoeg teruggaat, dan vind je grote temperatuurveranderingen, hoge temperaturen vlak na het ontstaan van de aarde, warme periodes en ijstijden.



Even iets om over na te denken en een referentiekader te vormen: klimaattechnisch gezien is een ijstijd een periode waarin de poolkappen met ijs bedekt zijn. Je denkt misschien dat dat altijd zo geweest is, maar in werkelijkheid waren slechts 10 to 20 % van de complete geschiedenis zogenaamde ijstijden. We leven nu dus in een ijstijd. Schiet me niet vast op de definitie van het begrip ijstijd, het punt is dat we in een uitzonderlijk koude tijd leven. (Bron: http://de.wikipedia.org/wiki/Klimageschichte). Dat de temperatuur op een gegeven moment weer gaat stijgen is vanuit de geschiedenis gezien een normale zaak die je kunt verwachten, of er nu mensen aan meehelpen of niet. Het zou eerder vreemd zijn als de temperatuur op dit koude niveau zou blijven.

Nu is het zo dat de temperatuurmetingen aangeven dat de temperatuur op aarde sinds ongeveer 50 jaar stijgt. Overigens doet hij dat de laatste 10 jaar niet meer, de laatste 10 jaar is de temperatuur ongeveer gelijk gebleven. Deze periode van 50 jaar komt grofweg overeen met de massale industrialisering door de mensen, waarbij ze dus ook begonnen zijn steeds grotere hoeveelheden CO2 uit te stoten. De concentratie van CO2 is inderdaad sterk gestegen. CO2 is een belangrijk broeikasgas, maar niet zo belangrijk als bijvoorbeeld waterdamp. In het verleden zijn temperatuurveranderingen altijd samengegaan met CO2-concentratieveranderingen, daarbij is het echter niet eenduidig vast te stellen wat oorzaak en gevolg is. Met andere woorden: er zijn ook periodes geweest waarbij een CO2-toename volgde op een temperatuurstijging. Er is dus geen bewijs dat de verhoogde CO2-concentratie de temperatuurverhoging veroorzaakt, er is alleen het feit dat beide toenemen, en de mening van een groep mensen, dat het ene het andere veroorzaakt. Ik vind het wel grappig hoe men tot de conclusie komt dat het merendeel van de wetenschappers deze mening deelt: ze hebben enquetes gehouden.

Waarom de mens zo graag wil dat hij de veroorzaker is van de klimaatcatastrofe is al eens zeer verhelderend uitgelegd door mijn collega-emigrant. Kort samengevat: de mensen nemen graag schuld op zich, want daarmee zijn ze belangrijk. Om met Scott Adams te spreken: That's so us.

Disclaimer: Ik ben wel degelijk van mening dat de industrie veel schade veroorzaakt aan de natuur en dat is een slechte zaak. Maar op het moment staren we ons blind op een van de minder zekere dingen. Doe liever iets tegen de water-, bodem- en luchtvervuiling en de indamming van de natuurlijke leefgebieden.

15 december 2009

Het nadeel van kinderen

Het nadeel van kinderen is dat ze elke leeftijd maar een moment hebben.

Ik zie vaak kinderen op straat in de verte en dan denk ik, oh is dat niet mijn zoon? Maar dat kan dan helemaal niet, omdat mijn zoon al ouder en groter is dan dat kind dat ik daar zie. En dat is wel jammer.

14 december 2009

Griep

Ik heb griep en ik ben heel zielig. Dit is de derde dag. Ik blijf vandaag thuis. Gisteren had ik wel 37,9 graden koorts! En mijn ogen doen pijn als ik opzij kijk. Ik zweet als een otter 's nachts, dat is echt niet normaal meer. Verder gaat het wel goed. Ik kan nog tv kijken en achter de pc zitten. Ik ga nog een beetje piano oefenen. Als het meezit en ik ben tevreden, dan zadel ik jullie van de week met een stukje pianomuziek op.

Tot dan.

10 december 2009

Nebenkostenabrechnung - verwarmingsrekening

Als je in Duitsland een woning huurt, betaal je Kaltmiete (koude huur) plus Nebenkosten (nevenkosten). De koude huur gaat meestal per vierkante meter, en is afhankelijk van de ligging en de kwaliteit van het huis. In Erfurt varieert die tussen de 4 en 7 Euro per vierkante meter. De nevenkosten zijn een verzameling van bijna alle andere kosten. Onder de nevenkosten vallen de verwarming, het water, de concierge, de stroom voor de algemene gedeeltes van het huis, en nog een paar andere dingen. Het is gedeeltelijk wettelijk vastgelegd. De meeste conflicten tussen huurders en verhuurders gaan over onduidelijke nevenkosten. Nevenkosten worden eigenlijk niet per vierkante meter afgerekend, maar als je het zou omrekenen, kom je tussen de 1,50 en 2,50 Euro per vierkante meter.

Voor de nevenkosten betaal je per maand een voorschot (Pauschalbetrag). Aan het einde van het jaar, als alle meterstanden zijn afgelezen, dan wordt berekend wat je teveel of te weinig hebt betaald. Deze eindrekening is de Nebekostenabrechnung. Het is wel handig als het voorschot enigszins in de buurt komt van de werkelijke kosten, anders kun je voor vervelende verrassingen komen te staan.

Tot nu toe kwam ik altijd grofweg op nul uit. In de vorige woning betaalde ik 1,50 nevenkosten per vierkante meter, en dat kwam dus uit.

Vorige jaar november zijn wij verhuisd. Nu net hebben we de Nebenkostenabrechnung voor de anderhalve maand van 2008 gekregen, die we hier gewoond hebben, om precies te zijn: 47 dagen. Even schrikken: 380 Euro nabetalen!! Terwijl we dus al een voorschot van pak'm beet 200 Euro per maand betaald hadden.

Het leeuwendeel van de kosten is verwarming. Ik heb geprobeerd de rekening te begrijpen, maar voor een normale Duitse verwarmingskosten-rekening heb je een 3-jarige studie economie nodig. Ik zal jullie niet vermoeien met de details. Ik kon geen fout vinden. De meterstanden waren correct berekend. De enige onzekerheid zijn die rare meetapparaatjes aan de verwarming. Zogenaamde Heizkostenverteiler. Die meten geen echte eenheden, maar relatieve temperatuur. Aan het einde van het jaar worden alle standen in het hele huis van deze apparaatjes bij elkaar opgeteld, en aan de hand daarvan wordt de complete verwarmingsrekening opgesleuteld naar de verhuurders.

We laten nu de rekening controleren door de Mieterbund. Ik ben een beetje bang dat de rekening echt klopt. Totdat we weten hoe de vork in de steel zit, durf ik de verwarming niet meer aan te zetten. Ik ben niet arm, maar 300 Euro per maand alleen voor de verwarming is me echt te gortig. Als het blijkt kloppen, dan blijf ik hier niet wonen.

Overigens moet je er bij bedenken dat november en december, de periode waar het over gaat, die maanden zijn waar je de verwarming aan zet. Ongeveer 6-7 maanden per jaar staat hij natuurlijk helemaal uit. Maar over het jaar gerekend kom ik dan toch nog op 150-200 euro per maand alleen voor de verwarming.

Voorlopig verwarmen we met de Kachelofen. Daar hebben we er een van in de woonkamer. Dat kost ongeveer 1,50 Euro per dag, een stuk goedkoper dan de centrale verwarming. In de rest van het huis is het momenteel ongeveer 15 graden. Dat betekent dikke truien, warme soep en thee. En in de slaapkamer hoeft het sowieso niet warm te zijn.

7 december 2009

In het bos

Ik bevind mij in een bos. Het is nacht, en vrijwel donker. Een vale maan verspreid een halfslachtig licht vanachter de wolken. Het bos is erg dicht. Flarden mist maken het nog moeilijker om iets te onderscheiden. Ik kan een paar bomen links en rechts zien, maar verder niet. Ik loop door het bos, ik ben onderweg naar een ander deel van het bos, waar ik over gehoord heb. Daar schijnt de zon, het is er niet zo dicht begroeid. Daar kun je alles goed zien, zelfs 's nachts. Er stroomt een rustig beekje, er groeit fruit, alles is er in overvloed. Maar voorlopig ben ik nog hier. Ik struikel over een boomwortel die ik niet had gezien, mijn voet doet gevoelig pijn. Ik strompel verder. Om mij heen hoor ik stemmen. Ik zie een licht, links in de verte. Daar komen de stemmen vandaan. Als ik mij in die richting beweeg, word het licht steeds duidelijker. Dan zie ik dat het licht niet van de zon of de maan komt, maar van een paar mensen die een oude zaklantaarn gevonden hebben, iemand schakelt het licht aan en uit. Verblufd kijken de omstanders ernaar. Degene met de zaklantaarn wordt door de anderen bewonderend aangekeken, ze hebben nog nooit een zaklantaarn gezien en denken dat hij bovennatuurlijke krachten heeft. De man doet niets om deze indruk te ontkrachten. Zien ze niet dat dit niet het echte licht is? De andere mensen zijn vast en zeker ook op zoek naar het mooie stuk bos waar je goed kunt leven. Ik trek een paar mensen aan hun mouw, maar ze slaan mijn hand geirriteerd weg. Ik draai me om en loop verder. Het wordt weer donkerder. Uren lang dwaal ik door het bos. Ik volg mijn gevoel. Ik probeer met mijn verstand de richting te bepalen uit de geruchten die ik heb gehoord, maar de aanwijzingen zijn te schaars. Boven mij hoor ik opeens het luide gekras van een kraai. Ik kijk omhoog en probeer iets te onderscheiden. Daarbij loop ik verder en stoot mijn hoofd aan een laaghangende tak met een scherp uiteinde. De tak schramt mijn wang. Mijn gezicht brand, ik heb een lelijke kras, ik voel hoe de druppels warm bloed er langzaam uit lopen. Daar het donker is en ik geen spiegel heb, kan ik niet zien hoe mijn gezicht eruit ziet. Ik druk mijn hand tegen mijn wang om het bloeden te stoppen. Ik moet verder. Ik kan me door zulke kleinigheden niet laten ophouden. Ik word wel moe, maar ik heb het gevoel dat ik eeuwig door kan lopen. Een onbedwingbare kracht van binnen drijft me voort. Ik corrigeer de richting een stukje. Na een heel eind zie ik weer een licht. Nu ben ik op mijn hoede. Is dit weer een vals baken, een ijdele hoop? Ik kan het risico niet lopen het echte licht mis te lopen, dus ik loop er weer naar toe. Deze keer blijkt het een kolonie glimwormen te zijn. Ze zien er erg mooi uit, zoals ze daar in het donker door elkaar krioelen, en een blauwachtig glans verspreiden op hun direkte omgeving. Ik blijf een tijdje staan en bewonder ze. Dan ga ik weer verder.
Ik heb het gevoel dat ik hier al dagen rondloop. Plotseling krijg ik gezelschap. Nog een zoeker. Hij blijkt ook naar het bewuste gedeelte van het bos te zoeken, alleen heeft hij gehoord dat het er anders uitziet. Het blijkt dat we het toch over het zelfde hebben. We lopen een stuk samen. Als we van gedachten wisselen over het onbekende mooie bos en de moeilijkheden die we onderweg moeten overwinnen, ontstaat een band. Dan opeens verdwijnt hij. Ik draai me om en hoor nog zijn haastige voetstappen, die snel verdwijnen in het donker. Ik volg hem niet, ik ben er zeker van dat hij een verkeerde richting is ingeslagen. Ik ga zitten en rust uit. Ik ga liggen en val in slaap. Morgen kan ik weer verder zoeken.


Ik buig mij nederig in het stof voor de door mij pas ontdekte grote schrijver Friedrich Dürrenmatt, die mij met een van zijn korte verhalen inspireerde tot dit stukje. In dit verhaal beschrijft hij een droom van een man op een oneindige trap.

3 december 2009

Karakterfout

Het vorige onderwerp loopt een beetje uit de hand. Peter Breedveld antwoordde op de vraag of hij het niet erg vindt dat hij zoveel boze reakties krijgt: "Helemaal niet. Daaruit blijkt dat ik gelijk heb." (Of woorden van die strekking, ik vind het originele citaat niet). Als dat zo is, dan heb ik dus gelijk, omdat Margreet nogal boos op me is. Vedat vindt het 'jammer' dat ik het stukje geplaatst heb, en geeft een steek onder water naar mijn karaktereigenschappen.

Mea Culpa. Ik heb haar gevoelens niet gespaard, ik heb haar behandeld zoals ik denk dat je een volwassene kunt behandelen, ik heb mijn mening verkondigd zonder valse voorzichtigheid. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Blijkbaar kan de zakelijkheid die ik mijzelf opleg niet verhelen dat ik in mijn hart inderdaad neerkijk op mensen die zich met iets bezig houden dat in mijn ogen hocus pocus is uit de middeleeuwen. Dit is een karakterfout van mij. Ik ben arrogant, neerbuigend, een betweter, ik moet AARDIGER zijn.

Wat gebeurt als er achteraf toch blijkt dat ik ongelijk heb? (Ha ha, dat kan helemaal niet.)

Andere mensen kunnen dat wel. Zij houden er - voor zover ik dat kan beoordelen - dezelfde mening op na als ik, en toch kunnen zij beter met andersdenkenden omgaan. Of dat werkelijk beter is, dat vraag ik mij dus af.

Ik tijfel over heel veel dingen, maar een paar dingen weet ik zeker, en dan word ik een betweter:
- God bestaat niet
- De wetenschap is veel beter dan haar image (uitzondering: klimatologen)
- Wat niet exact is, dat is wazig
- Wat je niet kunt uitsluiten, dat is niet opeens waar (Ik word sinds mijn geboorte vergezeld door een groot wit konijn van 2 meter, dat voor iedereen onzichtbaar is behalve voor mij. Bewijs maar eens dat het niet waar is, je kunt het niet uitsluiten.)