Vrouwen willen graag emanciperen, maar ze staan er niet bij stil of dat nou wel zo een goed idee is. De vrouwen zijn namelijk allang aan de macht, we weten het alleen nog niet. Dat is aangetoond door een cabarettist wiens naam me even niet te binnen schiet. Loop eens door een winkelcentrum, en kijk wat daar allemaal te koop wordt aangeboden. Kleding, schoenen, juwelen, cosmetica, wie koopt al die troep? Vrouwen. En wie werkt ervoor dat ze dat kunnen betalen? Juist.
Oorlogen worden gevoerd door mannen, zul je zeggen, dus zij hebben het voor het zeggen. Maar wie zijn dan de meeste slachtoffers in de oorlog? Soldaten. Mannen dus.
Ja maar, vrouwen moeten vaak thuis blijven en voor de kinderen zorgen, dus hebben mannen het voor het zeggen, zul je nu misschien zeggen. Dan vergeet je wel te vermelden dat voor de meeste mensen de nakomelingen de grootste zin van hun leven zijn. Probeer een moeder (of een vader) maar eens de kinderen weg te nemen, dan begrijp je wat ik bedoel.
Emancipatie zie je vooral in armere landen. Zodra als de mensen genoeg verdienen dat er een thuis kan blijven, dan doen ze dat ook. Vroeger in de DDR werkten er net zoveel vrouwen als mannen, als er een baby geboren werd dan bleven ze 6 weken thuis en gingen daarna weer aan het werk. Tegenwoordig blijven veel vrouwen twee jaar thuis, of ze gaan helemaal niet meer werken. Omdat ze niet meer HOEVEN.
Begrijp me goed: ik heb echt niets tegen werkende vrouwen, maar ze moeten zich wel realiseren dat werken niet alleen maar leuk is. Ik houd maar liever mijn mond. Straks overtuig ik nog iemand en dan kan ik me helemaal kapot werken tot in mijn graf...
Bob, wil je dit nieuws niet teveel verspreiden?
BeantwoordenVerwijderenMijn eerste reactie is mij af te vragen waar dit opeens vandaan komt? Is er iets gebeurd waardoor je dit nu schrijft?
BeantwoordenVerwijderenBen je nu voor of tegen emancipatie? Als ik het goed begrijp zou het volgens jou dus goed zijn voor de mannen als de vrouwen meer emanciperen zodat de mannen ook een deel van de macht krijgen die volgens jou nu vooral bij de vrouwen rust.
Een beetje het omgekeerde dus van het idee dat de vrouwen hier over hebben.
Rob A.
@Marjan: Eigenlijk doe ik dit voor de vrouwen, omdat ze door hun eigen toedoen dreigen te verliezen wat ze hebben.
BeantwoordenVerwijderen@Rob: Wees gerust, er is niks gebeurd. Ik was aan het reageren bij de Molrat (Marjan), dat oeverde nogal uit, en toen besloot ik het liever in een eigen blog te plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben voor emancipatie. Ik zal er zelf mee beginnen, door te stoppen met werken en als huisman te leven. Ongeveer 1 uur per dag besteed ik dan aan het huishouden, en de rest van de tijd kan ik doen waar ik zin in heb. Ik moet dan nog wel trouwen, zodat mijn vrouw me niet zo eenvoudig zonder alimentatie aan de kant kan zetten.
Rob, die formulering ga ik onthouden. 'Als vrouwen emanciperen krijgen mannen een deel van de macht die nu bij vrouwen rust.'
BeantwoordenVerwijderenDe kunst is om op het juiste moment op te houden met emanciperen, dus voordat wij vrouwen de nieuwe 'onderdrukkers' worden en dan vooral omdat we er zelf teveel bij zouden verliezen.
Dus emancipatie is eigenlijk evrouwcipatie??
BeantwoordenVerwijderenAls werkende vrouw heb ik de macht.
BeantwoordenVerwijderenCitaat van mijn vriend, vorige maand:
"Jij verdient het meest van ons beide en daardoor betaal jij de meeste kosten, dus heb jij het voor het zeggen wat er gebeurt en hoe dit gebeurt".
Maar ook toen ik nog niet werkte had ik de macht. Mijn vriend heeft grote problemen keuzes te maken, stelt die het liefste uit. Ook heeft hij problemen met veranderingen. Dan moet je als levenspartner echt wel kordaat optreden door "de macht te grijpen grijpen" voordat alles hierdoor in het honderd loopt.
Kline bemerking: met de high-tech wapens van tegenwoordig zijn in de meeste oorlogen niet de soldaten de slachtoffers, maar oude mensen, vrouwen en kinderen.
Liekie, wees voorzichtig met je aannames. Je vriend kan jou net zo in de luren leggen als de doorsnee huisvrouw haar man, wanneer ze hem doet geloven dat hij het voor het zeggen heeft ;-)
BeantwoordenVerwijderenJe laatste opmerking klopt in zoverre, dat er bijvoorbeeld in de Irak-oorlog meer burgers gedood zijn dan soldaten. Ik ga ervan uit dat dat evenveel mannen als vrouwen zijn. Als ik wil zeuren dan zou ik kunnen zeggen dat als je daarbij het aantal soldaten optelt, de mannelijke slachtoffers nog steeds in de meerderheid zijn. Maar als argument is het niet meer doorslaggevend. Punt voor jou.
@Liekie - In elke oorlog zijn burgers de grootste slachtoffers geweest. Ook in de dagen van Napoleon wrong men onderweg naar een of andere veldtocht de burgers en boeren uit. De Noormannen deden dat al bij hun aanvallen op onze kusten in hun dagen. Met name verkrachting was een aardig tijdverdrijf. Nog steeds is dat een goed wapen om angst te creeren en geen weerstand te hoeven verwachten. De terreurbombardementen in de tweede wereldoorlog waren zelden op militaire installaties gericht, veel vaker (merendeel) op gewone steden en burgers. Murw maken en ontevreden met deleiding. Bij zowel Nazi-Duitsland en Japan werkte dit niet. Bij Spanje, Polen en Nederland wel.
BeantwoordenVerwijderen