We beginnen in Erfurt in het Luisenpark (dat niks met luizen te maken heeft, spreek uit: loe-iezen-park), wat voor een deel uit een Allee bestaat,
en voor een deel uit weide en een paar bomen. Hier kun je lekker luieren in de zomer.
Aan het einde van het park is de Drei Brunnen Quelle, een bron die op drie verschillende dieptes water uit de grond naar boven brengt. Dat zijn dan drie verschillende soorten water, die echter alle drie vreselijk smaken omdat er zoveel mineralen in zitten. Het moet heel gezond zijn. Sommige mensen tappen het water in flessen.
Even verderop is het Dreibrunnen Bad, een openlucht zwembad dat met bronwater uit deze bron verzorgd wordt. Dientengevolge is het water ijskoud, meestal 17 of 18 graden. Te koud om echt in te zwemmen, wel lekker om even af te koelen.
Aan de onderkant van dit bordje zie je hoe de officiele fietsroutes in Thüringen worden aangegeven. Fietsen is in Thüringen een vrije-tijds-fenomeen. Iedereen heeft een mountainbike, een trekking-bike, een downhill-gevaarte of een racefiets. Gewone fietsen zie je bijna niet. Voor het echte transport wordt de fiets nog veel te weinig gebruikt, en dat merk je dan ook aan de (afwezigeheid van) fietspaden in de stad en tussen de dorpen waar geen interessante toeristische route is. Op mijn rondje maak ik gebruik van de Gera-Radweg en de Städte-Kette.
We komen langs het Bachstelzen Cafe, wereldberoemd in Erfurt. Een Cafe-restaurant met een heerlijk terras, dat al 'zu tiefsten Ostzeiten' heel populair was.
In Möbisburg vinden we nog een zwembad, iets groter dit keer met een 50-meter bassin, dat ook met bronwater verzorgd wordt. De laatste keer dat ik hier heb gezwommen was het water 19 graden, ik heb het twee baantjes uitgehouden.
De officiele fietsroutes bestaan voor een gedeelte uit heel behoorlijke fietspaden.
De Marienthal Brücke, een toeristisch trekpleistertje.
Duitse ingenieurskunst, een Autobahnbrücke. Snelwegen liggen hier niet gewoon op de grond zoals in Nederland, maar moeten vaak honderden meters dal overbruggen. Ik heb meerdere minuten gewacht tot er een vrachtauto zichtbaar voorbijkwam. Je ziet hem bij de pijl op de foto, zo kun je de grootte beter inschatten.
De Wachsenburg, een van de Drei Gleichen, doemt in de verte op. Hij ligt ongeveer op de helft van mijn route, en daar wil pauze houden.
Een bordje met wetenswaardigheden en een route om de drie kastelen.
Hij komt dichterbij! Hier wil ik naar boven, oh oh. Mijn collega had me gewaarschuwd dat de weg naar boven erg steil is, de stijging is gedeeltelijk 13-14%.
Ik probeer de kortere weg te nemen. Die is niet als fietspad maar als voetpad aangegeven op de kaart. Een heel stuk gaat het goed, maar hier ben ik een doodlopend stukje ingegaan. Het was overigens niet meer te fietsen, ik was afgestapt. Ik sta hier voor een voormalige alabaster-afgraving.
Na een tijdje kom ik op de reguliere weg naar boven terecht, waar ook auto's rijden. Het is inderdaad erg stijl. Ik red het wel om het te fietsen, maar onderweg houd ik 2 of 3 keer een adempauze. Hier ben ik boven aangekomen en zit uit te rusten de muur rond om het kasteel, en geniet een beetje van het uitzicht.
Zo ziet hij er van dichtbij uit, de Wachsenburg. Hij past niet op de foto, ik had mijn breedhoeklens niet bij me...
Er is een terras binnenin, rustiek natuurlijk. De koffie was matig, de kwarktaart met slagroom beter. Hier nog even de ridderzaal binnen in het kasteeltje.
Ja! Hier hebben we de krampachtige grijns van Dieter Althaus. Heb ik teveel gezegd? Ik heb me laten vertellen dat hij in werkelijkheid noch helemaal niet zo gezond is als in de media werd verbreid. Bij verkiezingsbijeenkomsten was hij niet in staat vragen te beantwoorden. Dat zal er mee te maken hebben dat de CDU bij deze verkiezing 10(!) % heeft verloren.
Geen commentaar. En nee, ik ben er niet binnen geweest.
Dit is het historisch centrum van Arnstadt. Arnstadt is nergens beroemd voor. Dit is de eerste keer dat ik er echt ben.
Een grappig huis waar de beek onderdoor stroomt.
In Arnstadt rijd ik weer de Gera-Radweg op richting Erfurt. Dat klinkt makkelijker dan het werkelijk was. Ik heb me rot gezocht, en ben zeker drie kwartier in een zick-zack route door de stad gereden voordat ik het juiste fietspad gevonden had. Nog ongeveer twintig kilometer te gaan. Hoe lang de hele tocht precies was weet ik niet, omdat de accu van mijn GPS halverwege op was. Ongeveer 55-60 kilometer schat ik. Het gedeelte van de Gera-Radweg in de buurt van Arnstadt is erg mooi.
In het gehucht Ichtershausen is een spiksplinternieuw zwembad, vandaar dat daar ook twee foto's van genomen worden.
Bijna weer in Erfurt maak ik nog een korte pauze bij Schloss Molsdorf.
Stilleven op het bankje in de kasteeltuin.
Een aantal stukken van de Gera-Radweg zijn natuurlijk gewoon saai. Links bomen, rechts graanveld.
En hier wil ik later wonen, als ik groot ben. Handig is dat het vlakbij het Bachstelzen Cafe is.
Eindelijk weer thuis! En daar ligt ook al het welkomst-comitee.
Groeten uit de Zone.
Dat ziet er leuk uit. Wanneer heb je dit gedaan? In het weekend neem ik aan. Ik heb wel eens ligfiets gereden mar noit berg op en heb mij altij afgevraagd hoe dat zou gaan. Ik ben echter niet zeker of jij veel berg op hebt gereden op een 'gewone' fiets maar wil je toch even vragen of je een mening hebt over wat beter berg op fietst?
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Rob A
@Rob: Maandag, op mijn kurzarbeit-dag. Ik kan het inderdaad niet zo goed vergelijken met een rechtop-fiets, omdat ik daarmee heel weinig tochten gereden heb. Ik reed een keer samen met een kennis, hij op een racefiets en ik op de ligfiets, we hadden allebei een hartslagmeter om. Op het vlakke stuk hadden we ongeveer dezelfde hartslag, bergop had ik 10-20 slagen meer per minuut. Dat ligt voor een groot deel daaraan dat mijn fiets ongeveer twee-enhalf zo zwaar is; en waarschijnlijk voor een deel aan de geometrie. Het schijnt beter te zijn als de hoek tussen bovenlichaam en benen kleiner is, zoals op de racefiets, en niet zoals op de ligfiets of op een holland-fiets.
BeantwoordenVerwijderenDank voor deze leuke les over Thüringen, een door mij als Wahlwessi sterk verwaarloosd gebied. En dat terwijl we haast buren zijn.
BeantwoordenVerwijderenBratwurstmuseum ! Zeg me dat het niet waar is.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je dat doet, op zo'n kurzarbeit dag. Ik was waarschijnlijk niet achter de krant, koffie en PC vandaan gekomen.
@Emigrant: Graag gedaan.
BeantwoordenVerwijderen@Marjan: Echt waar. Het bestaat nog niet zo lang, en het is opgericht door de vereniging 'Vrienden van de Thüringer Bratwurst':
BeantwoordenVerwijderenhttp://de.wikipedia.org/wiki/1._Deutsches_Bratwurstmuseum
IK ben al blij als ik op mijn fietstochten hier geen brugeen tegenkom waar ik overheen moet. Laat staan hellingen en bergen. Wel een mooi verslagje hoor. Met genoegen gelezen. Opmerkelijk, een Army-Jeep uit 1945 bij een typische uitstalling die dus ook in DDR tijden befaamd was. Verwacht ik eerder een Barkas of Trabant voor de deur dan een Army-Jeep. En een Bratwurstmuseum. Nog even en we krijgen hier een frikadelmuseum....
BeantwoordenVerwijderenDat is een mooie tocht geweest. Knap ook, dat je boven bent gekomen, want dertien of veertien procent is echt steil. Aan de ene kant is het jammer, dat fietsen niet zo in is, al begrijp ik het denk ik wel een beetje. Aan de andere kant is het ook mooi om zo langs half ongebaanbare wegen te fietsen. Gelukkig heb je geen lekke band gehad, anders sta je daar mooi te kijken zonder water. Doch ein Bratwürstchen hätte ich mir schon genommen, Bob.
BeantwoordenVerwijderen@Vedat: Lekke banden heb ik eigenlijk niet meer gehad sinds ik wat meer geld uitgeef voor banden. Ik koop sind een tijdje Schwalbe. Op de stadfiets heb ik Schwalbe Marathon gehad, die heb ik uitgewisseld voor Schwalbe Balloon omdat die vering geven wat ik goed kan gebruiken in Erfurt op de kasseien. Beide soorten banden hebben een extra laag in het loopvlak waardoor er bijna niets doorheen komt. Ik ben er al vaak mee door gebroken flessen en andere rotzooi gereden, geen centje pijn.
BeantwoordenVerwijderenOp de ligfiets heb ik Schwalbe Country, dat is een goed compromis tussen terrein- en wegbanden. Ook met een extra laag in het loopvlak. Nog geen lekke band gehad, maar daar rijd ik ook nog niet zo lang op. Desondanks heb ik op tochtjes altijd plakspullen bij me.
Ik heb ze sinds gisteren ook, de Schwalbe Plus Safgeuard banden en ik verheug mij al op het veilige gevoel, ook als ik door nog zo verlaten landstreken rijd!
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook altijd plakspullen bij me en zelfs een nieuwe binnenband, plakken doe ik dan thuis wel. Ik heb pas een keer een lekke band gehad en dat kwam nog, omdat de verbinding van de binnenband los had gelaten. Ik heb die band gelijk weggegooid. Ik heb Continental banden op mijn gewone fiets. Het voordeel daarvan is, dat de zijwanden wat steviger zijn. Ik heb ze niet bewust gekozen. Ze zaten op de fiets en als ik er andere banden op zet, dan rijdt de fiets gelijk anders. Ik hou som ook mijn hart vast, als ik ineens een zooi glas niet meer kan ontwijken. Ik stap soms ook nog weleens af om te kijken of er dan niet van die geniepige puntjes in de banden zitten.
BeantwoordenVerwijderenOp mijn Brompton, want vouwfiets schijn je niet te mogen zeggen tegen een Brompton, heb ik Schwalbe Marathon en wat ik op mijn stadsfiets heb weet ik zo niet.
De dikke banden, die jij nu hebt, heb ik ook weleens overwogen. Daar kan geen vering tegenop, vooral als je met een lagere bandenspanning rijdt. Het fietst wel iets zwaarder op normale wegen.
De fietsersbond publiceert zo af en toe wat over banden. Op hun website staat ook een onderzoek van geteste banden.