Ik meen in mijn schrijfsels de laatste tijd vaker een trend te herkennen om de lezer te bevallen, een irritant populair toontje schemert door de woordenbrei. Waarom maakt niemand mij daarop attent? Moet ik alles zelf doen? Ik neem mij bij deze voor daar mee op te houden en mij volkomen op mijn ideeen te richten zonder er vooraf aan te denken hoe dit bij jullie overkomt. Per slot van rekening schrijf ik niet voor het geld, maar om mijn eigen egoistische belangen te bevredigen.
Jij zoekt dus een pb (persoonlijke betsy)? Denk jij wél de luxe van een pb aan te kunnen? Ga jij niet je schaamluizenpaadje schoonvegen met een populair verhaal om de lastpost kwijt te raken als je wel érg veel waarheid voor je kiezen krijgt? Wordt jouw pb je postume vriendin? Hoe is jouw claque samengesteld? is jouw partner op 24-09 jarig?
BeantwoordenVerwijderenZomaar wat vragen van een selectieve betsy.
Met hartelijke groeten, want Betsy leeft... ook zonder publiek... en is gelukkig en tevreden... ook zonder blog...
Met een welgemeende PS: deze betsy gunt jou een eigen betsy. Je bent de enige die ik nog lees... niet dat dit een compliment is... :-)
Of ik het aan kan? Dat is een berechtigde vraag. Ik heb wel eens moeite met persoonlijke kritiek, dat is waar. Met zakelijke kritiek kan ik beter omgaan, maar dat geldt natuurlijk voor iedereen. Ik had het gevoel in slaap gewiegd te worden.
BeantwoordenVerwijderenWaarom zou mijn partner op 24-09 jarig zijn, dat begrijp ik niet.
Overigens vat ik het wel als een compliment op. Ik hoop dat het beter gaat met de laptop.
Hé, ik las dit blog gisteren en wilde er vanmorgen na het appelgebak (mijn partner is vandaag jarig) eens lekker fel op gaan reageren. Zie ik dat mijn ex-persoonlijke Betsy me voor geweest is.
BeantwoordenVerwijderenIk zou haar als een schaamluis van mijn harige paadje geveegd hebben omdat ze teveel waarheid over me heen heeft uitgestort. Ik moet wel een heel erg slecht mens zijn.
Wat moet ik nu? Moet ik nu beschaamd terug sluipen naar mijn eigen wanstaltige weblog en mijn kritiek op Bob's blog voor me houden uit angst dat Bob nu in de ogen van zijn PB in spe een verkeerd samengestelde claque krijgt? Ik heb het woord claque nota bene moeten opzoeken, boerentrien die ik ben. Grappig trouwens Betsy dat je nu dezelfde initialen hebt gekozen als Peter Breedveld. Bewust zo gedaan?
Bob, omdat ik me niet zomaar laat wegjagen krijg je toch mijn reactie:
Bob, je hebt gelijk. Je deed teveel je best. Je doet het nog steeds. Je schittert meer in reacties her en der dan in je blogs. Behalve behaagziek zijn ze te braaf, te beschaafd, te netjes, te aardig. Je begint de knuffelbeer van blogland te worden, de ideale buurman, de perfecte schoonzoon, de man waar iedereen zijn kind bij zou laten logeren, zo iemand.
Omdat ik je niet persoonlijk ken en dus niet weet dat je in het echt misschien wel een gierigaard bent met smetvrees of een verwijfde miezer die de hele dag zeurt over pijntjes en kwaaltjes, heb ik een ideaalbeeld gevormd.
Jij bent voor mij het levend bewijs dat ze bestaan; linkse ligfietsers met humor en smaak.
Dus jij wil dat ik als trouwe lezer ga zeuren als jij om ons een plezier te doen een leuk verhaal schrijft met superbob in de hoofdrol?
Zo werkt het dus niet. Bloggen lijkt gezellig maar het is verdomde eenzaam als het erop aan komt. Uiteindelijk ben je zelf degene die de koers moet bepalen, helemaal alleen. De enige die met echte kritiek komt ben je zelf.
Een PB lijkt leuk. Ik heb ervan genoten en ik moet bekennen dat er veel waarheid in haar kritiek zat.
Die waarheid is niet altijd leuk om te horen.
Soms was het niet waar, in mijn beleving dan. Had ik me dan niet mogen verdedigen? En mijn andere lezers, mochten die me niet verdedigen?
Stel dat Betsy hier komt vertellen wat er niet deugt aan jou? Mag ik dan gewoon vast blijven houden aan mijn superbob illusie?
Nee, daar gaat het niet om, verdorie ik ben door Betsy kwijt wat ik eigenlijk wilde zeggen.
Je moet gewoon je eigen egoistische verlangen bevredigen. Je zult daar misschien af en toe een lezer mee weg jagen. Anderen zullen je schrijfsels juist meer gaan waarderen.
De ellende is dat complimenten vaak gegeven worden uit beleefdheid, door mensen die graag aardig gevonden worden. Kritiek is vaker eerlijk want er zijn niet zoveel mensen die graag onaardig gevonden worden. Als er vijf mensen zijn die iets aardigs zeggen en één die kritiek geeft dan ben je geneigd alleen die ene te geloven.
@Marjan: Een beetje verwarrend, je commentaar, maar ik begrijp dat je met Betsy niet helemaal in vrede uit elkaar bent gegaan. Zo zie je maar waar eerlijkheid toe leidt. Mijn vriendin bijvoorbeeld is een openlijk voorstander van liegen uit beleefdheid. De echte overbloemde waarheid - herstel: je echte mening over iemand - is in 99% van de gevallen niet sociaal gewenst.
BeantwoordenVerwijderenAls je nu kritiek gaat leveren omdat ik erom vraag, ben je ook weer behaagziek. Ha!
Desondanks bedankt voor je eerlijke mening.
Lijkt me trouwens een goed onderwerp voor een blog. Nee, toch niet. Teveel navelgestaar.
Kijk... dat schiet tenminste op, één berichtje van een pb. Geen dank!
BeantwoordenVerwijderen@Bob, ja dat is waar, ik gaf kritiek om je te behagen maar ook om je verse PB het gras voor de voeten weg te maaien.
BeantwoordenVerwijderenDe vriendschap tussen mij en Betsy is ontstaan door eerlijkheid en is daar uiteindelijk ook aan ten onder gegaan. Zo zie ik het. Eerlijkheid hoeft niet ten koste van alles en niet altijd keihard en frontaal. Ik moet daarin nog veel (af)leren.
Zegt je vriendin tegen jou wel de waarheid?
Mijn man heeft toen we elkaar net kenden een fatale fout gemaakt. Ik had gekookt. Het was niet te vreten maar omdat hij me leuk vond en wilde dat ik hem ook leuk zou vinden zei hij dat het heerlijk was. Ik heb daarna nooit meer voor hem willen koken.
Marjan, het zou dus best zo kunnen zijn dat je man op die maniier precies heeft bereikt wat hij wilde, je kookt niet meer.
BeantwoordenVerwijderenBob, je hebt gelijkt, je laatste blogs waren helemaal niks.
Rob A.
@Rob: Binnenkort gaat "het verhaal" verder.
BeantwoordenVerwijderen