Kwaliteit

Kwaliteit is de oorsprong van alles volgens Robert Pirsing in Zen and the Art of Motorcycle Maintenance. Nou is dat wel een goed boek met een mooi verhaal en ook leerzaam op het gebied van werk-ethos, maar deze belangrijkste stelling van het boek kan ik niet onderschrijven. Er worden wel een aantal mooie concepten in beschreven aan de hand van het onderhouden van een oude motorfiets. Bijvoorbeeld het fenomeen 'vastzitten'. Stel je bent je motorfiets aan het repareren, je wilt een deksel afschroeven maar een klein kutschroefje blijkt vastgeroest te zitten. Dat schroefje stijgt op dat moment sterk in waarde, het is namelijk opeens net zoveel waard als de hele motorfiets, omdat als je het schroefje niet los krijgt, de hele motorfiets waardeloos is. Nu zit je vast, je komt niet verder. Je moet het schroefje herwaarderen. Dit is een belangrijk moment dat je kunt gebruiken om je kennis te verruimen. Het beste wat je kunt doen is even afstand te nemen en er rustig over na te denken.

Affijn, Robert Pirsing beschrijft het veel beter, maar je begrijpt waar het over gaat.

Op mijn werk ben ik ook met kwaliteit bezig. [Hier] heb ik dat aangekondigd. Ik ben er ook rustig voor gaan zitten en heb een onderzoekje gedaan. Gedeeltelijk bestaat dat uit saai routinewerk, namelijk het analyseren van lijsten met problemen. Maar uiteindelijk, als je je niet geforceerd gaat zitten haasten, dan komen er altijd ideeen boven. Ik heb dan ook voor de verschillende problemen een aantal oplossingsvoorstellen gedaan.

Dat is een van de dingen die ik ook heb geleerd van Robert Pirsing. Het maakt niet uit wat je voor een probleem hebt, als je de tijd neemt en er over nadenkt dan komen er altijd, gegarandeerd, zonder uitzondering oplossingen boven borrelen. Je hoeft je er geen zorgen over te maken, misschien gebeurt het niet meteen in vijf minuten, maar de menselijke geest is zo gebouwd dat hij altijd iets verzint.

Dit verschijnsel beschrijft hij als reden waarom hij zijn wetenschappelijke studie afgebroken heeft. De wetenschappelijke methode werkt met hypothesen. Je stelt een hypothese op om een bepaald verschijnsel te verklaren en dan voer je experimenten uit om de hypothese te testen. Het merkwaardig dat hij ervaarde was dat hij nooit zonder hypotheses kwam te zitten. Als hij er even voor ging zitten schoot hem er altijd een te binnen. Hij noemde dit zelfs de 'wet van het oneindige aantal hypothesen' of iets in die geest. In het begin vondt hij dat wel grappig, maar later realiseerde hij zich dat dit fenomeen het hele wetenschappelijke principe ondermijnt. De wetenschap wil de wereld verklaren met 'eeuwige waarheden'. Maar als er een 'oneindige' vloed aan hypotheses is, dan kun je die nooit allemaal toetsen. Het blijkt dat geen enkele wetenschappelijke waarheid eeuwig is maar een tijdelijke levensduur heeft die omgekeerd evenredig is met de intensiviteit waarmee ze onderzocht word.