De Ex.

Ik heb beloofd iets over mijn ex te schrijven. Het probleem daarbij is dat het moeilijk is om objektief over iemand te schrijven met wie je geen goede verstandhouding hebt. Voor je het weet ga je jezelf zitten rechtvaardigen zonder dat de tegenpartij een kans heeft om er iets tegenin te brengen. Niet dat ik de eerste zou zijn die dat doet, er zijn genoeg boeken die op deze manier geschreven zijn. Maar voordat ik daaraan begin moet ik er nog maar goed over nadenken.

O.K., Ik heb erover nagedacht.

Mijn ex is boos op mij omdat ik een nieuwe vriendin heb. Een nieuwe vriendin die vroeger haar vriendin was. Nu moet je me maar gewoon geloven: de nieuwe relatie is begonnen ongeveer 4 maanden nadat de oude was beeindigd, niet eerder. Je kunt er natuurlijk begrip voor hebben dat mijn ex boos is. Had ik ook. In het begin. Het eerste probleem is echter dat ze al vier jaar lang ononderbroken boos is en dat er geen verbetering in zicht is. Het tweede probleem is dat we een nu tienjarige zoon hebben, die constant onder de oppervlakte (soms ook duidelijk erboven) van zijn moeder een vijandige houding in de richting van mij en mijn vriendin moet meemaken.

Hoe het in Nederland precies geregeld is weet ik niet, maar in Duitsland is het zo dat bij kinderen die niet in een huwelijk geboren worden de moeder automatisch alleen de voogdij krijgt. Als vader kun je de gemeenschappelijke voogdij alleen dan toegesproken krijgen als de moeder daar toestemming voor geeft. Er heeft al een vader geprocedeerd bij het Bundesverfassungsgericht omdat dat discriminerend is, maar 'die Klage wurde abgewiesen'. Voor wie er meer over wil weten: www.vatersein.de.Zoals je begrijpt, heb ik dus geen schijn van kans op gemeenschappelijke voogdij en daardoor geen recht om iets voor hem te beslissen, of bijvoorbeeld op vakantie spontaan een zeil- of skicursus te boeken (moet door de voogd ondertekend worden).Ik wil niet al teveel klagen. Had je maar moeten trouwen, dan had je ook voogdij gekregen. Ja, maar dan moet je ook scheiden en meerdere jaren lang alimentatie niet alleen voor het kind maar ook voor de moeder betalen. Was dat achteraf gezien beter geweest? Een goede vraag.

'Immerhin' heb ik een functionerende omgangsregeling met mijn zoon, we zien elkaar elk tweede weekend, een avond doordeweeks en 3-4 weken vakantie per jaar. Met hem kan ik goed opschieten. Hij heeft ook af en to zijn nukken, maar dat is iets voor een andere blog-post.


Op de foto: mijn vriendin en haar beste vriendin (niet de ex!) bij een winterwandeling op de Riechenheimer Berg.