Verloren

Een slag is verloren. Afgelopen woensdag wilde ik mijn zoon afhalen volgens de regeling die naar mijn mening nog steeds geldt, maar mijn ex had ervoor gezorgd dat hij niet thuis was. Zulke dingen kun je doen als je in de positie bent met de meeste macht, wat in dit geval voor alle moeders geldt die hun kinderen bij zich hebben wonen. Ik heb gelezen over schrijnende gevallen waarin de moeders gewoon de omgang verweigeren tussen kind en vader, ondanks rechterlijke uitspraken en veroordelingen. Als de moeder niet wil, dan gebeurt het niet. De mening van het kind doet ogenschijnlijk wel ter zake, maar die wordt natuurlijk het meest beinvloed door de ouder bij wie hij woont.

Het is een vreemde en bedrukkende toestand om in een situatie te verkeren, waarin je weet dat het er niet toe doet of je gelijk hebt of niet, omdat je de hansworst bent die niets te vertellen heeft. Ik kan honderd maal gelijk hebben, LETZENDLICH SITZE ICH AM KÜRZEREN HEBEL.

Kun je natuurlijk zeggen, ja maar die vrouwen hebben het zo moeilijk, worden gediscrimineerd, krijgen minder geld, bla bla bla. Wel eens gehoord van de verkrachting door de vrouw? Dat betekent dat een vrouw een man financieel van zich afhankelijk maakt door zwanger van hem te worden zonder dat hij dat wil. (Kan hij dan geen condoom gebruiken? Doet hij meestal niet als de vrouw zegt dat ze zelf iets gebruikt en hij haar vertrouwt). Het effectiefste is dat natuurlijk bij goed gesitueerde mannen. Onlangs zo gebeurd bij Schumacher. Nadat bekend werd dat zijn vriendin zwanger was, besloten ze te trouwen. Ik wens ze veel geluk.

Weet je hoe de mannen officieel gediscrimineerd worden? Als een paar dat niet getrouwd is met kinderen uit elkaar gaan, krijgt de moeder automatisch das alleinige Sorgerecht. De vader kan geteiltes Sorgerecht aanvragen, krijgt dat echter alleen NA TOESTEMMING VAN DE MOEDER.

Ik heb met mijn zoon geprobeerd telefonisch te onderhandelen , maar hij weet helemaal niet waarom we de regeling destijds zo opgesteld hebben, en de reden die hij opgeeft om de regeling te veranderen, is dat er anders zoveel ruzie is tussen de ouders. Wanneer ik deze redenering doortrek ad absurdum, en de moeder maakt bij elk bezoek ruzie, dan is het het beste wanneer we helemaal geen omgang meer hebben, dan is er ook geen ruzie meer. En dan hebben ze hem ingeprent dat hij zijn mening niet mag laten beinvloeden. Dat heeft tot gevolg dat hij niet voor argumenten vatbaar is. Daarvan geef ik hem niet de schuld, per slot van rekeing is hij een 11-jarig kind, en ik wil ook helemaal niet met hem onderhandelen, maar aangezien hij officieel door het Jugendamt als gesprekspartner wordt gezien, moet ik dat dus wel doen.

I feel like I am in a Kafka novel.

Nu zijn we weer terug bij alleen nog een keer in de twee weken een weekend. De avond in de week is voorlopig uitgevallen. Ik heb een afspraak gemaakt met de mevrouw van het Jugendamt, maar die heeft pas op 9 december tijd. Kan ik me ook wel voorstellen, er zijn natuurlijk veel ergere gevallen.

Men kan zich misschien voorstellen dat mijn gevoelens t.o.v. mijn ex, die ten tijde van onze scheiding nog zeer neutraal waren, zich ondertussen in regelrechte haat dreigen te veranderen. Voor passende suggesties aangaande legale maar doeltreffende wraakacties ben ik zeer erkentelijk.