Ik heb in mijn carriere een paar ups en downs gehad. Ik ben een tijdje afdelingsleider geweest bij mijn vorige werkgever, heb cursussen gegeven, en nu ben ik weer gewoon programmeur.
Ik werk bij een groot bedrijf, alleen in deze vestiging werken al meer dan 400 mensen. Het is een Duits bedrijf dat ruim 100 jaar bestaat, we werken in een traditionele Duitse branche, namelijk werktuigmachines. Deze factoren dragen ertoe bij dat hier een uitgebreid hierarchisch systeem heerst met veel chefs, onderchefs en projektleiders. De verschillende afdelingen gedragen zich bij tijd en wijle alsof ze een eigen bedrijf zijn, dat met de andere afdelingen concurreert. Er is een cultuur ontstaan, waarbij de afdelingen elkaar de zwarte Piet toeschuiven als er iets fout gaat. Men weet het, er heerst een communicatie-probleem, maar het is niet mogelijk het te veranderen.
Ik sta onderaan in de hierarchie, als programmeur. Boven mij staat een projektleider, hij leidt een team van ongeveer acht mensen. Boven hem staat de afdelingsleider elektrisch + software, daarboven de afdelingsleider Konstruktie, en dan komt het management. Al toen ik hier begon, had ik me voorgesteld dat ik niet meer zou ambieren om hogerop te komen, en mij in plaats daarvan op de techniek te concentreren. Zo kun je rustig je expertise opbouwen, je hebt meer eer van je werk omdat je werkelijk ergens verstand van hebt, en je hoeft niet met de politieke spelletjes mee te spelen.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik ben van nature iemand die graag de grote lijnen ziet. Ik ben weliswaar niet de grote extrovert, maar zo een vreselijke Einzelgänger als de meeste collega's in dit beroep ben ik niet. In het land der blinden is een-oog koning. Ik zie meteen de noodzaak om op iemand af te stappen als het werk dat verlangt, in plaats van nog een paar dagen alleen te zitten brödelen. Ik kan goed met collega's en chefs praten, tot de kern van de zaak doordringen, overbodige franje doorprikken, al zeg ik het zelf. Ik heb altijd moeite gedaan om de mysterieuze materie waar ik mee werk aan andere mensen begrijpelijk te presenteren.
En zo heeft mijn projektleider nu, voor de tweede of derde keer, mij aangewezen als zijn vertegenwoordiger tijdens zijn vakantie. Ik sta totaal in tweestrijd voor het geval dat iemand op het idee zou komen mij werkelijk een hogere positie aan te bieden. Het streelt mijn ijdelheid in niet geringe mate, maar ik weet niet of het goed voor me is. Afgezien van de stress door de bovengenoemde perikelen, betekent het waarschijnlijk ook onregelmatige werktijden, lange vergaderingen en veel administratiev rompslomp. Soll ich mir das antun?
Waaro wacht je niet gewoon met je zorgen te gaan maken tot ze je daadwerkelijk vragen?
BeantwoordenVerwijderenRob A.
Natuurlijk zeg je ja als ze je vragen. Noblesse oblige.
BeantwoordenVerwijderenAls in het land der blinden éénoog zijn verantwoordelijkheid niet wil nemen dan wordt het een lekker zooitje.
Stel dat je echt verreweg de beste kandidaat bent dan kun je over werktijden, arbeidsvoorwaarden etc. waarschijnlijk wel onderhandelen.
@Rob: Dat antwoord had ik eigenlijk van Vedat verwacht ;-)
BeantwoordenVerwijderenHet gaat erom te weten wat ik eigenlijk wil, en of ik bij die beslissing moet blijven die ik 5 jaar geleden genomen heb. Als ik het werkelijk wil, dan kan ik er ook op aansturen, of juist niet.
En ik ben graag voorbereid op eventuele verassingen.
Ik maak me geen zorgen, ik denk er gewoon over na.
@Marjan: Ik zal erover nadenken. Ik denk niet dat er te onderhandelen valt over het feit dat af en toe een vergadering langer duurt. Onze personeelchef is nogal een kouwe. Toen ik hem erop aansprak dat mondelinge beloftes van zijn voorganger aan mij niet gehouden werden, was de respons: "Als de arbeidsvoorwaarden U hier niet bevallen, kunt U ieder moment opstappen".
BeantwoordenVerwijderenOp zich heb je gelijk, maar ik wil eigenlijk niet in deze organisatie zo'n rol spelen.
De struktuur van Duitse bedrijven heb ik aan den lijve ene paar maal mogen ondergaan. De hierarchie ook. Wij Nederlanders zitten meestal wat anders in elkaar. IK koos in 2000 om voor mijzelf te beginnen en daarmee af te komen van al dat politieke gedoe dat het eigenlijke werk waar ik zo van houd in de weg zit. Gek genoeg blijk ik in de praktijk juist dat 'gedoe' soms te missen. Maar om nu weer voor een Duits bedrijf te kiezen?
BeantwoordenVerwijderenIk heb bewust gekozen voor een leuker leven ten kostte van meer bruto loon en heb daar nooit spijt van gehad.
BeantwoordenVerwijderenIk werkte in een bedrijf dat hoofdzakelijk uit techneuten bestond, wat handelaars en wat boekhouders. Die laatsten maakten nooit kans op promotie verder dan hoofdboekhouder en die functie bestond niet in ons bedrijf. :-)
Het waren dus vooral techneuten en handelaars die doorschoven tot directieniveau en dat ging vaak mis. Het bedrijf verloor dan een goede techneut en kreeg er een waardeloze directeur voor terug.
Ik bleef dus liever een goede techneut. Het scheelde me veel politiek gezeur en veel extra uren. Niet dat je daar helemaal van af kwam, want ook in het gewone werk konden techneuten behoorlijk wat kopzorgen op hun nek halen. Zo onderhandeleden bijvoorbeeld programmeurs ook over betalingsschema's met klanten.
Op papier hadden we wel een hierarchie binnen projectgroepen en vakgebieden, maar in de praktijk stelde dat weinig voor. Zo kon het gebeuren dat ik 'mijn vakbaas' een jaar niet sprak. Als einzelganger vond ik dat prima, dan hield ie me tenminste niet van m'n werk. :-)
En dat meer brutoloon houdt minder meer nettoloon in. De meeste mensen passen daar gewoon hun uitgaven op aan dus schiet je er niet zoveel mee op.
@Leo: Ja, de Nederlandse bedrijfscultuur is, voor zover ik die ken, toch heel wat losser. Politiek bezig zijn heeft zijn voor- en nadelen. Het voordeel is dat je met mensen werkt. Het nadeel is dat je met mensen werkt..
BeantwoordenVerwijderen@Xiwel: Dat bedrijf waar jij gewerkt hebt voldoet perfect aan het Peter-principe: 'Iedere werknemer in een organisatie wordt zolang gepromoveerd tot hij zijn eigen niveau van incompetentie heeft bereikt. Hier blijft hij dan tot aan zijn pensioen'.
BeantwoordenVerwijderenHet leuke van meer loon vind ik dat je je het kunt veroorloven om dingen van betere kwaliteit te kopen.
@Bob: Dat laatste vind ik niet zo waar. Tot een bepaald niveau is duurder beter, maar al heel snel is duurder meer franje en meer kak.
BeantwoordenVerwijderenZo ben ik voor mijn werk in zeer dure 5-sterren hotels gestopt (de klant betaalde toch de actuele kosten). Mijn visie: vreselijk onpersoonlijk personeel. Ik slaap liever in iets van circa 2 sterren met een gezellige bar. Ik heb veel buisinessclass gevloegen. Bij de beroemde 747-400 is dat voorin boven waar veel meer windlawaai is door de dunnere wand. Bij een ongeluk zit je op de plek waar de minste kans op overleving is. Doe mij maar cattleclass achterin, dat is minder lawaai, veiliger en vliegt even snel.
Ik woon in de stad met (voor Nederland) al jaren de laagste woonlasten. En ik vind het hier prima wonen. Mijn CV-ketel kostte me 850 euro en nmm is het de meest rendementvolle, betrouwbaarste en onderhoudsvrijste ketel. Ketels die 2x zo duur zijn, zijn niets beter, eerder slechter.
En zo kan ik nog vele voorbeelden noemen dat duurkoop niet altijd beterkoop is.