Kennis is macht

Ik ben er wel laat achter gekomen, maar dit spreekwoord bevat zoveel waarheid dat je zou kunnen spreken van discriminatie van de onwetenden.

Ik ben erover gestruikeld omdat ik in de laatste tijd een paar discussies op Internet heb zitten lezen.

Wat ik bedoel is dit: bij een discussie tussen twee personen wint bijna altijd degene die het meest van het onderwerp afweet, ONGEACHT HET FEIT OF DIEGENE GELIJK HEEFT OF NIET. Het helpt natuurlijk als je die feiten leuk en overtuigend kunt brengen.

Dit feit is zo allesoverheersend in het dagelijks leven aanwezig dat ik me afvraag waarom je er zo weinig over hoort.

Er zijn zoveel voorbeelden dat ik niet weet waar ik moet beginnen:

- Auto kopen
De ene partij weet precies wat vergelijkbare auto's kosten. De andere partij is niet geinformeerd. De eerste partij zal dat snel merken en kan nu naar hartelust prijzen verzinnen die hem goed van pas komen.

- Discussie over integratie van buitenlanders
Degene met genoeg kennis van zowel negatieve als positieve voorbeelden hoeft alleen maar die voorbeelden te noemen die met zijn strategie overeenkomen. Als de tegenpartij deze informatie niet heeft, dan kan zij niets anders doen dan instemmen.

- Sollicitatiegesprek
De sollicitant die weet wat het bedrijf verlangt (eventjes afgezien van vriendjespolitiek), weet wat hij kan verlangen qua salaris en weet waar zijn eigen qualificaties liggen, heeft duidelijke voordelen.

En zo kun je er nog meer verzinnen, de lijst is eindeloos.

Op sommige gebieden probeert de wetgever de onwetenden te beschermen waar tussen twee partijen uit de aard van de zaak al een ongelijkheid bestaat, bijvoorbeeld bij contracten tussen consumenten en handelaren. Het staat zelfs in de wet beschreven dat de consument beschermd moet worden omdat de verkoper door zijn beroep een grotere kennis bezit. Uit je eigen ervaring zul je het met me eens zijn dat deze wetgeving vaak nog te kort schiet, of dat het in ieder geval niet makkelijk is je gelijk te halen in een conflict.

Soms probeer ik me wel eens tegen deze onuitgesproken wet te verzetten. Je kent dat wel; je dreigt een dispuut te verliezen hoewel je weet dat je eigenlijk gelijk hebt. Hetzij 'gevoelsmatig', hetzij doordat je erover gelezen hebt maar je kunt je niet meer precies aan de argumenten herinneren. Ik heb dan dingen gezegd zoals: ik heb nu geen zin om er over te discussieren, of dat kan wel zijn maar ik blijf toch bij mijn standpunt. Op de een of andere manier overtreed je dan de regels, dat hoort zo niet. Je wordt aangekeken alsof je te dom bent om de tegenpartij te begrijpen.

Natuurlijk als alle mensen eerlijk en integer zouden zijn dan zou dit onderwerp überhaupt geen probleem zijn, maar dat is het hem nou net. Zodra de meeste mensen dit principe ontdekken maken ze er schaamteloos gebruik van. Het doet me denken aan een engels spreekwoord dat ongeveer zo gaat:
- It is morally incorrect to allow a fool to keep his money -
De 'fool' vertaal ik voor mijn betoog met 'de onwetende'.

Wat ik probeer te zeggen is waarschijnlijk dat ik te lui of te traag ben om me over alles te informeren wat ik zou moeten weten of waar ik een mening over zou moeten hebben.

Nog een spreekwoord uit het Duits dat hierbij aansluit:
- Unwissenheid schützt vor Strafe nicht -
Hierbij wordt bedoeld dat je er zelf voor met zorgen dat je de wetten kent. Je bent altijd strafbaar als je een wet overtreedt ook al kende je die wet niet. Ook dit is eigenlijk onrealistisch want wie kent nu alle wetten? Niet eens rechtsdeskundigen kennen alle wetten en bovendien zijn ze niet altijd zo eenvoudig toe te passen, getuige de vele rechtsverhandelingen die er plaats vinden.

Vinden jullie nou ook dat dit principe onrechtvaardig is of ben ik gewoon een zeurkous? Het is toch gewoon het recht van de sterkste in een geciviliseerd jasje.