Vergeving

Pasen is het feest van de vergeving. Vanmorgen heb ik mijn vriendin naar het vliegveld in Frankfurt gebracht voor een weekje New York met haar dochter, en op de terugweg stond ik anderhalf uur in de file. Zo had ik uitgebreid gelegenheid om naar de 'praatradio' te luisteren, en die wees mij vanuit verschillende zenders op het bovenstaande feit. God heeft zijn enige zoon voor de mensen geofferd, en die nam daarmee de schuld op zich voor al onze zondes. En zo worden ons onze zonden vergeven.

De bijbel is niet helemaal consequent wat vergeving betreft, want ergens anders staat geschreven dat 'Oog om oog, tand om tand' moet worden toegepast.

Hoe zit dat nou met vergeven, is het goed om mensen dingen te vergeven als ze je hebben besodemieterd, of ben je dan een watje die niet in staat is om zich te verdedigen? Soms bewonderen we mensen als ze vergevingsgezind zijn en 'er boven staan', soms bewonderen we mensen die niet met zich laten sollen. Een klein onderzoek.

Vergeving wordt relevant wanneer iemand je 'iets aandoet'. Door egoisme gedreven heeft iemand jouw belangen over het hoofd gezien, of nog erger: hij heeft je moedwillig beschadigd om er zelf beter van te worden.

Je kunt nu al de vraag van vergeving stellen voordat je er aan denkt om vergelding uit te oefenen, maar dat is niet erg slim, en zelfs God doet dat niet. God straft, hij straft zelfs heel hard, en daarna word je eventueel vergeven. Als je iemand in dit stadium al iets vergeeft zonder consequenties te laten voelen, dan is de kans groot dat hij er lekker mee doorgaat om je te beduvelen.

We gaan dus eerst proberen om consequenties uit oefenen. Dat kan op allerlei manieren, van beschaafd uitpraten tot achterbakse wraakoefeningen. Hoe je dat doet is voor dit betoog niet interessant, wat veel belangrijker is: HEB JE DAAR SUCCES MEE? Als je iemand namelijk met passende munt terugbetaalt, dan geeft dat voldoening, en de vraag of je iemand moet vergeven wordt naar de achtergrond gedrongen. Het evenwicht is weer hersteld, eigenlijk is er geen noodzaak om iets te vergeven.

Waar de schoen wringt, dat zijn de situaties waar je iemand niet terug kunt 'pakken'. Je hebt een tweedehands computer gekocht, het apparaat blijkt na 2 dagen defect, je kunt naar je geld fluiten. Je beste vriend begint een relatie met je ex. Je krijgt een uitbrander van je baas, en je kunt niet van repliek dienen. Je buurman maakt altijd lawaai overdag terwijl jij nachtdienst hebt en je overdag wilt slapen. Afijn, de lijst van tegenslagen die je krijgt te verduren van je medemensen in het leven is eindeloos. Nu wordt de vraag of je deze mensen kunt vergeven opeens heel belangrijk. Als je ze niet vergeeft, dan zit je waarschijnlijk je hele leven met knagende ontevredenheid en naar binnen gekeerde wraakgevoelens, en je verandert langzaam in een oude zuurpruim.

Wat doe je?

Word je een zuurpruim? Of reageer je je af door over alles en iedereen te klagen bij je familie en vrienden, zodat die op een gegeven moment ook geen zin meer hebben in je gezelschap? Misschien heb je geluk en kun je op een leuke manier klagen en andere mensen te kakken zetten, een hoop cabarettisten zijn zo groot geworden. Maar de meeste van ons zijn niet gezegend met zo een humoristisch talent.

Vergeef je uit de nood gedwongen omdat je weet dat je geen andere keuze hebt? Ook niet slecht, maar niet helemaal eerlijk.

Of besef je dat mensen nu eenmaal fouten maken, dat je nu eenmaal niet altijd kunt winnen, dat mensen nu eenmaal niet 'van nature goed' zijn en "lässt du es gut sein"? Gefeliciteerd! Je hebt er iets van begrepen en je bent in de ware zin van het woord vergevingsgezind.

Een goede vechter kan ook incasseren.