A Serious Man - Mosterd na de maaltijd

Mosterd na de maaltijd omdat jullie deze film van de Coen Brothers natuurlijk allang gezien hebben. Chimsky had hem in ieder geval op 27 januari al gezien.

Het  verhaal van de film zal genoegzaam bekend zijn, daar wil ik geen woorden meer aan vuil maken. Voor wie het nog niet kent: typ A Serious Man in in je zoekvenstertje, ik ga geen link plaatsen. Als je te lui bent om het op te zoeken, dan ben je ook niet genoeg geinteresseerd.

Waar ik het wel over wil hebben, is het ongemakkelijke gevoel dat bij deze film opkomt. Deze film glijdt niet zo lekker naar binnen als de andere films die ik ken van de broers (The Big Lebowski, Bad Santa, Burn After Reading). De Coen brothers hebben een donker gevoel voor humor waar ik een heel eind in mee kan gaan, maar om deze film kun je alleen maar lachen als je ophoudt je te identificeren met de hoofdpersoon. Larry Pognik is een serieuze man, een docent in de theoretische natuurkunde, een zeer intelligente persoon. Larry is er zeer op bedacht om in de omgang met zijn medemens altijd correct en beleefd te zijn. Daar is niets mis mee. Waar het aan hapert, is dat Larry zijn correctheid zo overdrijft, dat hij niet weet hoe hij moet reageren als de mensen misbruik van hem maken. Larry laat over zich lopen, hij laat de kaas van zijn brood eten, en dat op zo een hemeltergende manier, dat je tenen er krom van trekken, en je tegen hem wilt schreeuwen "Doe toch eens iets!".

Een voorbeeld. Larry's vrouw vertelt hem dat ze van hem wil scheiden omdat ze een affaire heeft. Haar minnaar bezoekt Larry en heeft de schaamteloze brutaliteit om te doen alsof hen beiden een groot ongeluk is overkomen, en dan omarmt hij Larry en begint hem te TROOSTEN. In plaats van hem terecht te wijzen en hem de deur uit te flikkeren, blijft Larry staan, vol onbegrip over zoveel onzin, en stamelt hulpeloos.

Nog een voorbeeld. Een student probeert Larry over te halen om hem een beter cijfer te geven. De student begrijpt niets van de materie, probeert echter medelijden te wekken. Als de student na zijn vruchteloze pogingen het bureau van Larry verlaten heeft, ontdekt deze een envelop met meerdere biljetten van 100 dollar. In plaats van de student het geld terug te geven, laat hij zich afpoeieren door diens bewering dat het geld niet van hem stamt. Nog dagenlang tobt Larry wat hij nu met het geld moet doen.

Het probleem van Larry is niet dat hij een serieuze man is. Er zijn genoeg serieuze mensen die niet met zich laten sollen. Het probleem is dat hij niet voor zichzelf opkomt, dat hij niet af en toe op een gecontroleerde manier aan zijn woede uiting geeft. En dat geeft een bijzonder ongemakkelijk gevoel, omdat we allemaal die momenten kennen waarop je twijfelt: zal ik dit door de vingers zien en meegaand zijn en zo de lieve vrede bewaren, of wordt het tijd dat ik opsta, met de figuurlijke vuist op tafel sla, voor mijn belangen opkom, en het risico neem dat mijn tegenspeler mij niet meer aardig vindt? Iedereen die wel eens de tweede keus heeft gemaakt, weet hoe bevrijdend dat is en hoe goed voor je zelfrespect. En daarom willen we Larry toeroepen: alsjeblieft Larry, hab doch mal einen Arsch in der Hose.

Om de film Hangover heeft Bob het meeste gelachen van alle films die hij pak em beet in de laatste vijf jaar heeft gezien.