13 februari 2009

Lopen op de wintersport

Wij zijn dus op wintersport in Seefeld, en omdat ik me heb aangemeld voor een 10 km-loop over anderhalve week (heel apart, nl. in een ex-kali-mijn onder de grond), en ik sinds de verhuizing de training nogal heb laten verslappen, had ik het optimistische plan opgevat om tijdens de vakantie vlijtig te trainen.

De eerste fout (als je negeert dat ik mijn loop-broek vergeten ben) die ik gemaakt had, was aan te nemen dat je hier op straat zou kunnen joggen. Het dorp is op 1200 m hoogte en in principe ligt hier altijd en overal sneeuw. Het is of te glad of te veel prut om te lopen op straat, en dat is ook de reden dat je hier geen enkele jogger of hardloper ziet.

Gelukkig is er in het hotel een fitnessruimte met een loopband, die ik als vervanging kan gebruiken.

De tweede fout is de te optimistische inschattig van mijn uithoudingsvermogen om na een dag skien nog een uur hard te lopen. En daarbij speelt de hoogte en dientengevolge de dunnere lucht ook een niet te verwaarlozen rol. Ik stel op de loopband de afstand en de snelheid in die ik thuis ook loop, maar het valt me twee keer zo zwaar, wat dan ook aan mijn hartstlag te merken is die -wat een geluk- direkt aan het apparaat gemeten kan worden.

Als je nog nooit op een loopband gelopen hebt, en je hebt er geen dringende reden voor: DOE HET NIET. Het is vreselijk saai, niet te vergelijken met buiten lopen. Ik kijk om de haverklap op het beeldscherm om te kijken hoe ver ik ben, om vast te stellen dat het slechts 150 meter meer is dan de vorige keer dat ik keek. Bij 8 of 9 kilometer kun je uitrekenen hoe vaak dat ongeveer is.

Gisteren was de derde dag dat ik op het apparaat bezig was, ik was ongeveer op de helft van mijn afstand en al flink aan het zweten. Mijn hartslag lag ongeveer bij 160, wat dus eigenlijk te hoog is voor een normale duurtraining, toen het apparaat abrupt de geest gaf. De band stopte alsof ik op de noodstop gedrukt had, en op het beeldscherm kwam de melding: 'Gerät ist blockiert. Bitte melden Sie sich beim Servicepersonal'. Na nog een paar keer tevergeefs de start- en stopknop geprobeerd te hebben, heb ik het dan maar opgegeven. Stiekem was ik ook wel blij, want ik was hondsmoe.

Zondag ga ik weer echt lopen. Eens kijken of mijn 'hoogtetraining' iets opgeleverd heeft.

5 opmerkingen:

  1. Sorry, Bob, to interrupt the proceedings, but, well, here it is:

    THE VERY STRANGE CASE OF ....
    GEERT WILDERS

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Voor mij is het simpel. Geen geren of loopbanden werk. Ik wandel wel. Al dan niet met de hond. Als het weer een beetje beter is al snel een kilometer of 5-10. Heerlijk, camera's mee en maar genieten. Maar dat rennen is niks voor mij, net zo min als de edele wintersport. Echt een stadsmens....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Groot gelijk Leo, wandelen is veel gezonder dan hardlopen. Wandelen doe ik ook graag, maar ik moet mezelf dwingen om er tijd voor vrij te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo'n loopband is ook ontzettend saai. Ik weet er alles van. Ik ga een paar keer per week naar de sportschool. Fietsen doe ik er nooit. Ik fiets buiten al genoeg. Eigenlijk is bijna alles wat je in de sportschool kunt doen saai, vind ik. Het is, dat je tussendoor een praatje kunt maken, maar anders...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach, de andere oefeningen in de sportschool vind ik wel leuk (met gewichten). Die duren niet zo lang, en daarom wordt het ook niet zo saai. Na meerdere jaren heb ik dat echter ook opgegeven, daarvoor zwem en loop ik nu, hoewel dat zwemmen op het moment slechts theoretisch is...

    BeantwoordenVerwijderen