16 september 2008

Subtiele machtspelletjes

Om met mijn zoon naar het buitenland te kunnen reizen heb ik de toestemming nodig van zijn moeder, mijn ex. Ook als ik met hem een weekend naar Nederland wil om mijn vader - zijn opa - te bezoeken die zijn tachtigste(!) verjaardag viert.

Mijn zoon is 11, zit op het gymnasium en doet het daar goed. Het wordt langzamerhand steeds moeilijker maar hij heeft het goed onder controle, dat maak ik onder andere op uit het feit dat hij bijna nooit huiswerk hoeft te maken in het weekend, en uit zijn eigen woorden en de rapportcijfers die hij tot nu toe gehaald heeft.

Desalniettemin is zijn moeder van mening dat het voor hem te vermoeiend is een weekend naar Nederland te reizen en dat hij het zich niet kan veroorloven een halve of een hele dag vrij te nemen voor deze speciale gelegenheid. En trouwens, in de herfstvakantie reist ze zelf met hem een week naar Nederland om de diverse Nederlandse familieleden te bezoeken.

Afgezien van het feit dat ik het ongepast vind dat zij mijn familieleden bezoekt - dat is mijn zaak, het zijn mijn familieleden, we zijn meer dan 4 jaar uit elkaar - ben ik het er niet mee eens dat dit weekend te vermoeiend is voor hem. Het is een lange autorit ja, en misschien is het onderweg saai als je zeven uur in de auto zit, maar vermoeiend ... Hoogstens voor mijzelf als bestuurder.

Ik heb geprobeerd mijn zoon zelf naar zijn mening te vragen, maar dat is een heikele zaak. Zijn antwoorden waren de precieze echo van de argumenten van zijn moeder: de school is 'echt stress', en zondagmiddag moet hij op tijd thuis zijn (16 uur...) om 'de schoolspullen voor de volgende dag in orde te brengen'. Toen vroeg ik hem wat hij nou echt zelf vind, zonder erop te letten wat zijn ouders graag willen. Dat bracht hem echt in moeilijkheden, en ik had er al spijt van dat ik het zo op de spits dreef, maar wat moet ik anders? Hij kon niet meer uitbrengen dan 'jullie hebben allebei gelijk' en 'ik vind het moeilijk'.

De jongen zal niet vrijwillig iets ondernemen waarvan hij weet dat het tegen de wil van zijn moeder ingaat, per slot van rekening woont hij 7 dagen in de week met haar samen. En omdat ik ervoor terugschrik de breekijzermethode bij elke gelegenheid te gebruiken krijgt zij zo haar zin.

2 opmerkingen:

  1. De eerste vraag die ik heb is leest je ex ook je blog? Als ze dat doet doe ik bij deze de groeten.
    Ik denk dat je vor een groot deel wel gelijk. Wat ik mij afvraag is of ze ook problemen maakt als je zoon een weekend bij je in Duitsland als ie maar op tijd thuis is of is dit ook een probleem. Als haar bezwaren niet oprecht zijn zou ik verwachten dat ze altijd moeilijk doet. Verder kan het ook zo zijn dat er andere redenen zijn tegen het bezoek naar Nederland die ze niet hardop wil zeggen. Misschien zoiets als dat ze bang is dat je in slaapt valt achter het stuur of dat hij thuis komt als drugsverslaafde.
    Wat zegt je als je beloofd hem Zondag begin van de middag thuis te brengen? Dat moet kunnen lukken als je Zondag vroeg vertrekt. Dat moet het dan ook waard zijn voor je?
    Wat is is trouwens de breekijzermethode?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nee ze leest het niet, evenmin als mijn collega's op het werk en dat wil ik ook zo houden.

    Ik denk dat ze zelf werkelijk gelooft dat het in zijn 'best interest' is zoals ze het nu doet maar dat ze een behoorlijk scheve kijk op de dingen heeft, waarbij de verhouding kind-vader een lagere prioriteit heeft dan in mijn ogen.

    De breekijzermethode is een verzamelnaam voor alle mogelijke manieren waarop ik het nog verder op de spits zou kunnen drijven. Zoals daar zijn: gewoon doordiscussieren met haar net zolang tot ik mijn zin krijg of het gesprek vervelend wordt, het 'Jugendamt' in te schakelen omdat zij er namelijk officieel niets over te zeggen heeft hoe en met wie ik mijn tijd samen met hem doorbreng, of proberen het via mijn zoon te spelen (dat is met opzet als laatste genoemd).

    BeantwoordenVerwijderen