7 oktober 2009

Verhaal, aflevering 3

Voor de vorige afleveringen, kijk in het lijstje met onderwerpen rechts van dit blog bij "verhaal", daar staan alle afleveringen verzameld.


                                        ----//----


In zoverre was alles goed afgelopen. Maar als die man nu eens zijn kenteken opgenomen had en de politie had gehaald? Zelf was hij gewend om voor kleine akkefietjes niet meteen naar de politie te lopen, een overblijfsel uit zijn jeugd. Vetes worden onderling uitgevochten, alleen slappelingen halen de ouders of de meester erbij, of in dit geval de politie. De meneer in de andere auto had echter niet de indruk gewekt dat hij zich door zulke morele bezwaren zou laten weerhouden. Weer ging hij in gedachten terug naar het strijdgesprek. Ware gebeurtenissen en gewelddadige fantasieen liepen door elkaar in zijn hoofd. Hij had zich voorgesteld dat hij de man door het open raam een vuistslag in het gezicht had gegeven, dat hij hem aan zijn hoofd een stuk door het raam naar buiten had getrokken en met zijn gezicht op de rand van het open raam sloeg, en daarna had hij zich voorgesteld dat hij bij het weglopen met de vuist op de rand van de auto had geslagen. Of had hij dat laatste werkelijk gedaan? Was de opwinding zo hoog opgelopen dat hij de herinnering verdrongen had en zich nu inbeeldde het ingebeeld te hebben? Hij voelde aan zijn hand. Een beetje stijf. Mmmhh.

4 opmerkingen:

  1. Ik ken brave mannen die in hun fantasie heel wat durven en die verhalen ophangen waar ze zelf in gaan geloven.
    In de kranten lees je over veroordeelden die de meest vreselijke dingen doen. Naderhand beweren ze dat hun hoofd op dat moment uit stond.

    Dit verhaal gaat over een brave man, denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ook brave mannen kunnen uit hun vel schieten. Dan roepen ze bijvoorbeeld: "Dat mag u helemaal niet!" Pas maar op.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik zat net op de bank in Mind-Magazine (psychologie voor een leuker leven) te bladeren waarin een "dossier Mannen" is opgenomen. Nú weet ik hoe de man denkt, welke dé 4 misverstanden over mannen zijn; heb ik de test "welke god heb jij in huis" gedaan en last but not least "... en zo ga je met hem om" op het prikbord gehangen. Als ik méér wil weten kan ik altijd voor nog geen 20 euro het boek "Mannen in soorten en maten" aanschaffen.

    Dit leerde ik:
    - Mannen communiceren meer via hun fysiek en zetten emoties om in daden.
    - De kloof tussen mannen en vrouwen wordt minder groot als we accepteren dat we anders zijn.
    - Het is een slecht idee wanneer een vrouw een man uitnodigt wat vaker over zijn gevoelens te praten.
    - Ontspant de man, dan komen de gevoelens een stuk makkelijker aan de oppervlakte.
    - En nog veel meer voer voor ht&k-psychologen.

    Ik heb vervolgens Het Verhaal, afleveringen 1/3 gelezen en raakte in verwarring. Want dáár las ik uitgebreid over gevoelens die bij een man worden losgemaakt als iemand hem zit te treiteren. Terwijl Mind mij voorkauwde "Omdat mannen minder over hun gevoelens praten, denken vrouwen onterecht dat de gevoelens hen mindere raken."
    En "Omdat mannen in tegenstelling tot vrouwen niet meteen emoties voelen bij alles wat ze doen, zeggen en denken, is hun emotioneel geheugen slechter."
    Ik zal je de rest besparen.

    Je hebt blijkbaar net zo veel of zelfs meer grijze hersenstof dan de gemiddelde vrouw. Schrijf lekker door, ben benieuwd waar en hoe het eindigt.
    Liefs, Naomi

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Naomi,

    Het verschil tussen mannen en vrouwen is een doorlopend onderwerp, waar ik me ook wel eens aan vergrepen heb, in het prille stadium van mijn blog-"carriere". Hier namelijk.

    Of mannen minder gevoelens hebben? Dat vind ik slecht geformuleerd. Mannen worden door veel dingen minder diep geraakt, bijvoorbeeld door (vreemde) baby's, jonge schattige dieren, het wel en wee van allerlei kennissen. Daarentegen zijn ze uiterst gevoelig ervoor wanneer hun aanzien of hun macht in gevaar komt. (ja, ja, generalisaties, maar het gaat om de doorsnee).

    Dat ik niet zo graag over mijn gevoelens praat is waar, en de reden daarvoor is eenvoudig: het tonen van gevoelens verzwakt je positie. In de vorm van een verhaal is het makkelijker; een verhaal is nameljik verzonnen.

    BeantwoordenVerwijderen