28 juni 2011

Vakantie [UPDATE]

De Update staat onderaan.

Dit wordt geen gewoon vakantiebericht. Dit gaat over mijn werk en over het lijden van de loonslaaf.

We hadden hier geruime tijd een redelijk vakantiesysteem. Je hoefde niet aan het begin van het jaar je vakantie vast in te plannen, en de vakantie werd altijd redelijk snel goedgekeurd. De vakantie-aanvraag gaat per schriftelijk formuliertje. Als daar de handtekening op staat van de afdelingchef en de personeelschef, dan is de vakantie officieel goedgekeurd.

Sinds ongeveer twee jaar hebben we een nieuwe afdelingsleider. Een grote slanke man, een workaholic die redelijk verstand van zaken heeft voor zover dat mogelijk is, en iemand waar iedereen op de een of andere manier bang voor is. De nieuwe afdelingschef houdt er een heel andere gewoonte op na bij het goedkeuren van de vakanties: hij doet het niet. Dat wil zeggen, hij wacht tot het allerlaatste moment, zodat hij nog de mogelijkheid heeft de vakantie in te trekken voor het geval dat het projekt in gevaar komt. In het begin wist ik niet dat het zo systematisch gebeurde, maar ondertussen weet ik dat het bij de andere collega's precies hetzelfde is.

Das geht mir tierisch auf den Sack, zoals je je wel kunt voorstellen.

Er is echter niet zoveel dat ik ertegen kan doen. Wettelijk is er niets vastgelegd voor wat betreft reageertijd. Als je besluit op je eigen houtje op vakantie te gaan omdat de werkgever het nog niet goedgekeurd heeft, dan is dat een mogelijke reden voor ontslag op staande voet. Om je daar tegen in te dekken, kun je alleen een Einstweilige Verfügung = Kort Geding indienen bij je baas, waarin je meedeelt dat je je recht op vakantie waarneemt. Dat gaat vooralsnog een beetje ver... Voorlopig heb ik eerst maar een vriendelijke e-mail aan chef geschreven. Ik heb mijn vantie zes weken geleden aangevraagd, en hij begint over krap twee weken. Natuurlijk heb ik alles al geboekt, anders kun je nergens meer terecht. Het is dus hoogste tijd dat meneer reageert.

Ik houd je op de hoogte.

[UPDATE 1 juli 2011]
Vanmorgen bij de secretaresse heb ik nagevraagd of de aanvraag al terug was. Nee, zegt ze, zal ik de aanvraag nog een keer in zijn map leggen? (Kleine WTF mijnerzeids). Ja, doe dat.
Aan het eind van de dag voor dat ik naar huis ga raap ik mijn moed bij elkaar en wil hem aanspreken. Hij telefoneert. Ik zie de map liggen waar de aanvragen in zitten. Ik open hem en blader hem door. De goedmoedige man heeft daadwerkelijk ondertekend! Ik kan op vakantie. :-))))))

27 juni 2011

Malware?

Een vraagje tussendoor. Emigrant krijgt een virus/ malware waarschuwing als hij mijn blog oproept. Is dat bij andere bezoekers ook zo? Kun je even in een reaktie aangeven of bij jou alles normaal is als je deze website oproept?

Dankjewel voor de moeite.

Bob

21 juni 2011

Het nieuwe werken

Met bevreemding lees ik dit begrip af en toe in het Nederlandse nieuws: het "nieuwe werken". Het kwam mij onmiddelijk verdacht voor. Het is typisch zo een begrip dat instanties en bedrijven proberen populair te maken bij het volk, een modebegrip zoals flexibiliteit en computer integrated manufacturing.

Wat is het nieuwe werken? Als we de hype moeten geloven dan is het een wondermiddel. De werknemers worden gelukkiger en produktiever, het bedrijf bespaart geld en het is goed voor het milieu. Het nieuwe werken betekent dat de werksfeer en de privesfeer met elkaar verwoven worden. Je mobiele privetelefoon gebruik je ook voor je werk, zodat je thuis gebeld kunt worden door collega's of zakenrelaties. Hetzelfde geldt voor je e-mail adres. Als de werkgever het ondersteunt, dan hoort ook echt thuiswerken erbij. Op de dagen dat je compleet thuis werkt, rijd je niet naar je werk, vandaar dus dat het goed is voor het milieu.

In principe betekent het ook dat je omgekeerd op je werk prive-zaken kunt regelen. Nu is dit laatste bij ons in Duitsland ondenkbaar. Het is zelfs uitdrukkelijk verboden de computer voor prive-zaken te gebruiken, en om je private telefoon bij je te hebben. Bij ons op de ontwerp-afdeling houdt zich daar niemand aan, maar in de montagehal bij de monteurs wordt dit verbod streng gehandhaafd.

Afgezien dat het nieuwe werken voor mij dus sowieso "nicht in Frage kommt" in deze omstandigheden, vind ik het ook een slechte ontwikkeling waar we de gevaren van moeten inzien. Als PLC-programmeur ben ik eigenlijk prima geschikt voor het nieuwe werken. Ik zou een deel van mijn werk goed thuis kunnen doen, maar dat wil ik niet en ik zal je vertellen waarom.

De reden is eenvoudig. Werken is hard werk. Werken is vermoeiend, collega's zijn niet altijd mensen met wie je prive nog te maken wilt hebben. Als ik werk, dan werk ik en als ik vrij ben, dan ben ik vrij. Zonder vrije tijd waar in je echt kunt "abschalten" muteert het arbeidsleven tot een toestand van duurstress die slecht is voor de gezondheid. Hele volksstammen lijden nu al aan de gevolgen van de flexibiliteit, van het feit dat je altijd bereikbaar moet zijn, en het ergste: van het niet aan je werk toekomen door de voortdurende afleidingen die deze bereikbaarheid met zich meebrengt. Slecht slapen, voortdurend hoofdpijn, rugklachten, verschillende psychosomatische klachten, een algemeen gevoel van ontevredenheid, gejaagdheid en ongelukkigheid, met als hoogtepunt de burn-out. Het nieuwe werken is een verdere ontwikkeling van deze trend.

Het nieuwe werken is goed voor het bedrijf, maar niet voor de werknemer. Die ziet zijn omgeving langzaam veranderen in een brave new world.

Ik ben blij dat Duitsland soms conservatief is en men niet zo snel met dit soort modegrillen meeloopt. In Duitsland zijn er genoeg mensen die zich er bewust van zijn dat het belangrijk en gezond is om vrije tijd te hebben. Tijd waarin je je kunt concentreren op andere dingen, zonder gestoord en afgeleid te worden. Tijd om hobby's te beleven die niets met je werk te maken hebben. Tijd om je te VERVELEN. In tegenstelling tot wat namelijk de goeroe's van Apple en Facebook ons willen doen geloven, is het heel gezond voor de geest om je af en toe te vervelen. Dat is de tijd waarin je rustig kunt nadenken en je de gebeurtenissen op je werk of in je priveleven kunt evalueren, om zo betere beslissingen te nemen. Maar ja, iemand die rustig in een hoekje zit na te denken zonder zichtbaar resultaat is niet produktief, en dat kunnen we ons niet veroorloven.

20 juni 2011

Selbstgewähltes Leid

Komt een man bij de ingang van de hel en wordt ontvangen door Satan. Satan staat in vol ornaat, met bokkepoten en hoorns op zijn hoofd, reuzegroot en roodgloeiend. Godverdomme, zegt de man geschrokken, ben ik dood, wat is er gebeurd? En moet ik naar de hel, oh nee! Rustig maar, zegt Satan. Je hebt een auto-ongeluk gehad en je bent omgekomen. En ja, je moet naar de hel. Maar dat is niet zo erg als je denkt. Iedereen die hier komt krijgt eerst een rondleiding van mij persoonlijk. Kom maar mee, dan zal ik je alles laten zien.

De man bedenkt dat hij weinig keus heeft en loopt achter Satan aan. Vluchten heeft geen zin hier. Ze schreiden door de poort en komen op een groene weide aan. De zon schijnt, er waait een lichte bries. Eigenlijk heel aangenaam weer, alsof het lente is. Het landschap is glooiend met lichte heuvels. Ze komen aan een beekje. Er zit een groepje mensen luid lachend te drinken en te eten. Sommigen zijn naakt, sommigen zitten met elkaar te vrijen. De man is erg verbaasd, en denkt dat dit zeker het ingangsbereik is, de echte hel kan dit niet zijn. Hij zegt niets en ze lopen verder. Het landschap verandert, maar het blijft mooi. Ze komen langs een strand, langs een paar grote landhuizen en kastelen, en overal zijn mensen die plezier hebben en lachen. De man wordt nu achterdochtig en vraagt voorzichtig aan Satan of dit echt de hel is. Ja, ja, zegt Satan, zie je wel dat het niet zo erg is?

Nu komen ze langs een lange muur, een soort stadswal. In de muur is een grote houten deur met zware sloten, maar de deur staat een stukje open. Snel gluurt de man naar binnen. Zijn nekharen gaan overeind staan. Achter de muur ziet hij mensen die op een vreselijke manier gemarteld worden. Er zijn mensen die boven een grote ketel gloeiende massa hangen en af en toe een stukje naar beneden worden gelaten. Iemand anders is vastgebonden aan een paal en wordt door een martyr gestoken met een drietand. Allerlei verschrikkelijke kwalen moeten de mensen ondergaan.

Satan loopt echter door zonder naar binnen te gaan. De man is vreselijk geschrokken en durft het bijna niet te vragen. Satan, wat is daar aan de hand? Dat is zeker de echte hel, de rest heb je me alleen maar laten zien om mij extra te laten lijden? Oh, dat? Zegt Satan en maakt een wegwerpend gebaar. Ja, sorry dat de deur nog een stukje open stond. Dat is een bijzondere afdeling van de hel, die is alleen maar voor de katholieken. Die willen dat zo.

18 juni 2011

Wat een kutdag. Of: De frustratie van de windsurfer

Eigenlijk heb ik het eindelijk voor elkaar. Met veel moeite heb ik aan de Alperstedter See een stalling voor mijn surfplank bemachtigd. Dat is erg moeilijk, want er zijn maar 20 plaatsen, en ongeveer 5 keer zoveel gegadigden. Het is niet goedkoop met 30 euro per maand, maar het heeft een groot voordeel. Ik hoef niet meer moeizaam alle spullen uit de kelder te slepen, op de auto te binden, aan het water de spullen van de auto af te halen, het zeil op te tuigen, en na afloop alles nog een keer te herhalen in de omgekeerde volgorde. Het zeil hangt nu opgetuigd in de stalling, ik hoef alleen de giek er nog aan vast te maken.

Vroeger had ik ook zo een soort stalling bij de Westeinder Plassen in Aalsmeer. Dat was een stuk goedkoper met 120 gulden per jaar, en daar was nog een kleedruimte met warme douche bij. Waarschijnlijk werd dat gesubsidieerd?

Ik heb minstens 5 keer gebeld en ben 2 keer langs geweest, en zo kon ik een plekje bemachtigen. De stalling is van mei tot oktober, dan moet je er weer uit. Het jaar daarop krijgt iedereen die erbij was een briefje of hij weer van de stalling gebruik wil maken, en wie niet snel genoeg reageert, is zijn plek kwijt.

Voor vandaag was op www.windguru.cz ideaal surfweer aangekondigd: de hele dag windkracht 4 met vlagen windkracht 6. Het kan eigenlijk niet beter. Ik was dus helemaal blij. Bij het water aangekomen bekroop me al een vaag vermoeden. De golven zagen er niet uit zoals bij windkracht 4; dan krijgen ze namelijk witte schuimkoppen. De wind is vaak erg veranderlijk, en dus maakte ik me niet teveel zorgen. Na 10 minuten stak er een windje op en ik voer weg. Het ging aardig, ongeveer 5 minuten en toen was de wind weer weg. Het is vreselijk frustrerend om te surfen met te weinig wind. Surfen met goede wind is heerlijk. Het gevoel is vergelijkbaar met een succesvol optreden waarbij het publiek applaudiseert, of een verkoper die een goede deal heeft afgesloten, of een verliefdheid die beantwoord wordt. Surfen met te weinig wind is niets. De plank en het tuig zijn geoptimaliseerd voor stevige wind, en bij weinig wind wordt het geheel een inspannende en wiebelige aangelegenheid waarbij je vaak in het water valt. Het is niet alleen niet leuk, het is ronduit vervelend. En weet je wat het nog erger maakt? De valse hoop van de wind die regelmatig kortstondig opflakkert om dan snel weer te gaan liggen. Je wordt aan het lijntje gehouden, je wordt in de zeik genomen, je wordt gefrustreerd. Steeds weer komt de hoop terug dat de dag misschien toch nog gered wordt, om dan snel weer in de grond gedrukt te worden. Het is niet leuk.

Na een uur gaf ik het op. Met weinig wind is het moeilijk terug te laveren naar het startpunt, dus toen er een klein beetje wind kwam, maakte ik daar snel gebruik van om terug te varen. Als ik alleen ben op het water laat ik mijn frustratie soms de vrije loop en scheld hardop tegen de wind en tegen deze streek waar de wind zoveel slechter is als aan de kust. Daar moet ik mee oppassen, want het geluid op het water draagt ver, en soms horen de mensen mij.

Morgen wordt het nog beter, zegt windguru. Voorlopig ben ik nog onverbeterlijk optimistisch, en ik ga het natuurlijk morgen weer proberen. Misschien komt het dan toch nog goed met dit weekend.


Ik droom wel eens van windsurfen. Gek genoeg droom ik nooit van een mooie dag op het water. Als ik over windsurfen droom, dan gaat er altijd iets mis. Ik vind mijn bestemming niet, of ik ben een wezenlijk onderdeel vergeten waardoor ik niet kan varen. Of ik heb zoveel oponthoud, dat de wind alweer is gaan liggen tegen de tijd dat ik begin.

Ik moet een andere hobby zoeken.

16 juni 2011

Het nieuws van vandaag

Goed nieuws:

Ondanks alle onheilsmeldingen waarin het tegendeel wordt beweerd, gaat het beter met het milieu, in ieder geval voor wat betreft het zwemwater. Ik weet nog uit mijn jeugd dat het afgeraden werd in de meeste meren te gaan zwemmen. Tegenwoordig zijn in Duitsland 97 procent van de rivieren en meren en 99 procent van de zeestranden zonder meer geschikt om te zwemmen.


Niet zo goed nieuws maar een duidelijke ondersteuning voor  mijn bewering dat EHEC vooral van rauw vlees komt:

In Noord-Frankrijk zijn 6 kinderen zwaar ziek geworden door een E-Coli bacterie die ze hebben gekregen door het eten van diepvriesgehakt van de Duitse supermarktketen LIDL. De symptomen zijn hetzelfde: bloedige diarree. Het is een bacterie van dezelfde famile. Of het exact dezelfde is, is nog niet bekend.

13 juni 2011

Confrontatie met de waarheid

Vanmorgen na het douchen en vanavond had ik jeuk op mijn hoofd. Even krabben hielp niet, daarvan werd het nog erger. Snel de haren gewassen, ook dat hielp niet. Heb ik hoofdluis? Misschien ben ik besmet door mijn zoon, of door beestjes van de katten? Mijn zoon had van het weekend nog Zecken gehad. Zecken zijn teken, geen nissen of luizeneieren. Ik vroeg mevrouw HiD om een korte inspectie. Dat deed ze graag. Jammer genoeg kon ze niets vinden, ze had graag een paar luizen of nissen willen vinden, maar er was niets. Nee, de huid ziet er goed uit, geen beestjes, geen irritaties, geen muggesteken, alleen een beetje roze-rood hier in het midden.

Roze-rood, jeuk. Wat kan dat zijn? Ik was dit weekend een paar uur wezen fietsen. Drie weken geleden ben ik bij de kapper geweest en ik heb het lekker kort laten knippen. Mijn haar wordt steeds dunner op de kruin. De inhammen groeien steeds verder. Het zal toch niet? Jawel, de aanwijzingen zijn eenduidig.

Ik heb zonnebrand boven op mijn hoofd.

Dit is het onweerlegbare bewijs dat de kaalheid eraan komt. Er is geen weg meer terug. Sapperloot, nondeju. Ik wil dit niet. Maar ik kan er niets aan doen.

Als het probleem eenmaal bekend is, dan is de oplossing niet meer ver weg. Tenminste bij het probleem van de jeuk. Snel  masseerde ik een beetje van mijn groene wondergel op mijn hoofd en meteen werd het beter. Nu die kaalheid nog.

4 juni 2011

EHEC komt van rauw vlees

Een paar feiten:

Tot nu toe zijn er 18 mensen in Duitsland gestorven aan de darmbacterie EHEC. Officieel zijn er 1700 mensen ziek. In werkelijkheid zijn er nog veel meer mensen ziek, dat weet ik van mensen die in het ziekenhuis werken. In mijn kennissenkring zijn al twee mensen ziek geweest (wel zwaar ziek, maar niet gevaarlijk).

Er is in heel Duitsland op GEEN ENKELE GROENTE de EHEC-bacterie gevonden, ondanks intensief onderzoek. De waarschuwingen tegen het eten van tomaten, komkommers en groene sla en de daaropvolgende hysterische angst onder de mensen baseren enkel en alleen op de eetgewoontes van de slachtoffers en een vals spoor op spaanse komkommers.

Het ZOU KUNNEN dat besmette rundergier gebruikt werd voor groente en dat op deze manier groentes besmet zijn geraakt. Dat is een vermoeden dat nog steeds niet bewezen is.

De EHEC-bacterie is een darmbacterie die bij runderen voorkomt. Hij is resistent geworden tegen antibiotika door,.. nou raad eens,.. het voederen van dieren die nog helemaal niet ziek zijn met antibiotika. Dit wordt gedaan omdat ziektes zich zeer snel verbreiden in de extreem slechte omstandigheden waarin de dieren worden gehouden in de massa-vleesindustrie.

Mensen worden normaalgesproken aangestoken met de EHEC-bacterie door het eten van rauw vlees. In Duitsland wordt zeer veel rauw vlees gegeten in de vorm van worst en gehakt. De WHO gelooft dus niet dat groente de verbreider is, veel waarschijnlijker is rauw vlees.


Dus: eet vooral meer vlees, dan komt u misschien nog wel in aanmerking voor de Darwin-award.