14 april 2015

Waarom spreken Nederlandse presentatoren zo slecht?

Een paar dagen was ik in Nederland en het viel me op: Nederlandse tv-presentatoren spreken vreselijk. Dat is vreemd voor mensen die het beroepsmatig doen, maar het is niet te loochenen. Hortend en stotend, met een zware klemtoon op het eerste of tweede woord van de zin, de rest wordt er veel te snel binnensmonds achteraan geschoten. Afgeraffeld, alsof een goede uitspraak iets is om je voor te schamen. Waarom doen ze dit, en waarom kijkt het publiek daarnaar? Het moet een modeverschijnsel zijn, ik weet niet hoe lang het al duurt. Het viel me op bij De tiende van Tijl, en toen ging ik erop letten; ze doen het bijna allemaal.

En het is niet alleen de slechte uitspraak en ritme. Er heerst ook een soort kinderlijke opgewektheid bij elk onderwerp, zelfs als het volkomen misplaatst is bij een onderwerp als zelfdoding (Arena). Het lijken wel kinderen van de lagere school.

Wat een verademing was het om Paul van Vliet te horen spreken tijdens een interview. Een welluidende stem, een rustig en vloeiend ritme, zinnen die zonder te holperen van A naar B voeren. Luister naar die man jongens, zo moet het!

2 april 2015

Mijn frustratie met de medische wereld

Nog niet al te lang geleden plachtte ik op te scheppen over mijn blakende gezondheid. Nooit hoefde ik naar de dokter, ik kon me niet herinneren wanneer ik voor het laatst ziek was geweest.

Hoe snel gaat toch de tijd.