26 februari 2009

Spaltmaß of: Haarkloverij

Gisteren had ik een belevenis waarbij ik met mijn neus op een groot cultuurverschil tussen de Teutonen (DE) en de Calvinisten (NL) gedrukt werd.

Bij ons in het konstrukteursbureau hebben ze gerenoveerd en alle meubels zijn nieuw. We werken in een grote kantoorzaal, waar ik op zich een broertje dood aan heb omdat je door alle gesprekken van collega's voortdurend afgeleid wordt. De nieuwe meubels bevallen mij goed, onder andere omdat ze een wat betere scheiding tussen de bureau's met zich meebrengen. We kunnen de nieuwe tafels elektrisch in de hoogte verstellen, en over het algemeen ziet het er gewoon beter uit en werkt het prettiger. Door zo een investering krijg je ook weer een beetje het gevoel dat de werkgever zich 'gedanken macht' over betere werkomstandigheden. Want dat het een aardige duit gekost heeft, is duidelijk te zien.

In ons kantoor is ook een open keuken, met koffiezetaaparaat, ijskast, vaatwasser, magnetron en kastjes. We hebben een traditie met 4 of 5 collega's dat we aan het eind van de middagpauze zelf een latte macchiato maken. In de nieuwe keuken, of beter gezegd als scheiding tussen de keuken en de rest van de kantooorruimte, staan twee (nieuwe) boekenkasten met de rug tegen elkaar, die precies de hoogte en de afmetingen hebben van een bar, zodat we daar lekker aan kunnen hangen terwijl we van onze lattes genieten. Mijn ene collega viel het op dat de twee kasten een kleine beetje scheef staan t.o.v. elkaar, zodat de bovenkanten aan een kant ongeveer 3 mm in hoogte verschillen. Hij meende dit serieus, maar ik wilde niet geloven dat iemand bij zoveel nieuwe en mooie meubels aanstoot neemt aan zo een onbetekenend detail. Ik wilde hem te kakken zetten bij een andere collega die er net aan kwam, maar die reageerde precies zo; "Ja dat stoort mij ook, als ik bedenk hoeveel tijd ik thuis heb besteed om de kasten op gelijke hoogte te krijgen".

He, ligt dat aan mij en ben ik zo een slons of is dit pedanterige haarkloverij?

De discussie ging nog even door, namelijk dat je de kwaliteit van de Duitse auto's aan de parallelliteit van de zgn. Spaltmaße kunt herkennen; dat betekent dat de spleten tussen de carrosseriedelen, bijvoorbeeld tussen de motorkap en de wielkast, overal even breed zijn, en niet verlopen van 3 naar 6 mm of zoiets. Aan Amerikaanse auto's heb je volgens hen vaak scheve Spalten en, daarom gaat het ook zo slecht met de Amerikaanse auto-industrie...

22 februari 2009

Kristall-Marathon

De tweede loop uit mijn loperscarriere is gedaan. Onderaan het bericht vind je het bewijs.

In tegenstelling tot de titel van het evenement heb ik geen marathon gelopen, maar 10 km. En eigenlijk ook geen 10 km, maar 3 rondes von 3,1 km. Oorspronkelijk zou daar nog een stuk van 700 meter aan worden geknoopt, maar dat werd kort voor de start gecancelled. Dat had ik overigens niet opgevangen, zodat ik aan het einde van de 9,3 km een beetje verrast was dat het al afgelopen was, terwijl ik juist mijn eindspurt in wilde zetten. Had ik dat geweten, dan had ik nog een veel betere tijd kunnen neerzetten (ahem.., nou ja ietsje beter wel).

Het bijzondere aan dit evenement is dat het in een voormalige kalizoutmijn wordt gehouden. Als je nog nooit in zo een mijn geweest bent, kun je je niet voorstellen hoe gigantisch dat is. We werden met een zeer snelle lift 530 (vijfhondertdertig !) meter naar beneden gebracht, alwaar we met een soort bus/ vrachtwagen over een afstand van 3 kilometer naar het startpunt werden gebracht. Alleen het ritje met deze vrachtwagen was al een belevenis. We zaten achter op de open laadvlakte op banken, en de chauffeur - die waarschijnlijk al zijn leven lang hier rijdt - denderde met grote vaart door de gangen en tunnels die af en toe maar net breed en hoog genoeg waren, zodat we het gevoel hadden dat we in een achtbaan zaten. We schoten door bochten, doken tunnels in naar beneden en weer naar boven, beelden uit het eerste deel van de film Indiana Jones verschenen voor mijn geest. Een vrouw (natuurlijk) zat te gillen alsof ze in een kermisattractie zat. Het startpunt was in een soort zaal ter grootte van twee sporthallen naast elkaar, die vroeger een voorraadhal geweest is. De loopronde was uitgezet langs 3,1 km van het in totaal 4000 (vierduizend !) kilometer lange netwerk van tunnels.

Het traject was nog een stuk bergachtiger dan mijn eerste loopevenenment. Het typische bij zo een heuvelachtig traject is dat je het gevoel hebt dat het overgrote deel bergopwaarts gaat, terwijl je weer bij zelfde punt uitkomt als waar je begint. Ik heb nagevraagd bij een collega die ook meegelopen is, en volgens hem zijn er 50 hoogte-meter in een ronde, dus in totaal 150 hoogte-meter.

Ik kan tegenwoordig redelijk goed mijn hartslag inschatten aan de hand van mijn ademhalingsritme. Bij een normale training heb ik een hartslag van 140-150, en dat komt overeen met een ritme van acht passen per ademhaling: 4 stappen inademen, vier stappen uitademen. Dat is een tempo dat je in principe zo lang kunt volhouden als je wilt, de enige beperking is de tijd en de toestand van je gewrichten. Een hartslagmeter gebruik ik bijna niet meer. Bij een wedstrijd van 10 km loop ik iets sneller: de eerste twee rondes in een drie-vier ritme, de laatste in een drie-drie ritme. Als ik zo hard mogelijk loop, dan wordt het twee-twee, maar dat houd ik slechts korte tijd vol (een paar minuten). Je kunt op deze manier ook heel makkelijk vaststellen hoe zeer andere mensen zich inspannen. De vier hardlopers die op kop lagen bijvoorbeeld, hadden op mij een complete ronde ingelopen toen ik ongeveer aan het einde van mijn tweede ronde was. Duidelijk was te horen dat zij allemaal in een twee-twee ritme liepen. Dat betekent dus dat zij ten eerste natuurlijk een betere conditie hebben en sneller zijn als ze zich evenzeer zouden inspannen als ik, maar ten tweede dat zij zich ook een stuk meer inspannen dan ik; zij lopen de complete 10 km op een inspannings-niveau dat ik nooit zolang vol zou houden; waarschijnlijk met een hartslag van 160-180.


De volgende etappe is de Rennsteiglauf in mei, dan moet het een halve marathon worden. Mijn ambitie gaat niet verder dan een halve marathon, volgens mij is dat ook niet gezond. Nu moeten alleen nog mijn knieen en mijn achilleshiel meedoen.


21 februari 2009

Tenensokken Of: Nooit meer zweetvoeten


Als ik vind dat iets een goed idee is, dan blijf ik daar normaalgesproken bij ook al druist het tegen de tijdsgeest in of de zeden van mijn direkte omgeving. Dat geldt bijvoorbeeld voor ligfietsen in Thüringen, niet-getrouwd-zijn, of voor het onderwerp van vandaag: tenensokken.


Ergens tussen mijn twintigste en dertigste levensjaar stelde ik vast dat ik, egal welke schoenen ik aanhad, last kreeg van broeierige voeten. Ik was ergens, bijvoorbeeld bij een avondje biljarten, waar je je schoenen niet uit kunt trekken, en mijn voeten werden zo warm dat het zeer onaangenaam was. Natuurlijk gevolgd door zweetvoeten. Met zweetvoeten kun je redelijk goed leven. Ik begon te zoeken naar schoenen met ventilatie, en natuurlijk trok ik iedere dag schone sokken aan. Maar ook met open schoenen en zelfs met sandalen of slippers, zonder sokken komischerweise nog erger dan met sokken, wat tot gevolg had dat ik de vreemde gewoonte heb ontwikkeld om sandalen en sokken te dragen, bleef het probleem bestaan, weliswaar in iets mindere mate.

Met zweetvoeten kun je redelijk goed leven, maar het wordt vervelender als het zich ontwikkelt tot voetschimmel. Voor mensen die niet weten hoe dat is: voetschimmel is niet zo vies als het klinkt. Het uit zich door kleine open wondjes tussen de tenen. Op deze plekken is het warm en vochtig en dus een goede broedplaats voor bakterien, schimmels en ander klein tuig. In veel schoenen wordt mijn kleine teen iets naar binnen gedrukt, wat het effect versterkt.

Voetschimmel kun je wegkrijgen met een bepaald voetpoeder, maar het probleem is dat het telkens weer terugkomt. Ik begon te zoeken naar iets om de plekken tussen mijn tenen droog te houden. Bij de apotheek kun je van die schuimplastic dingetjes krijgen, maar als je die steeds opnieuw moet kopen zijn ze vrij duur, ze verschuiven, en ze zijn zo dik dat het na een hele dag dragen pijn gaat doen. Ik heb zelfs geexperimenteerd met kleine stukjes opgerold wc-papier tussen de tenen. Dat werkte vrij aardig, maar ook dat verschuift en bovendien is het nogal omslachtig zoals je je wel kunt voorstellen.

En toen zag ik iets waarvan ik op slag wist dat het de oplossing was, nog voordat ik het hoefde uit te proberen: TENENSOKKEN. Het verschil tussen tenensokken en gewone sokken is hetzelfde als het verschil tussen handschoenen en wanten: iedere teen zit apart ingepakt. Hierdoor wordt het vocht opgenomen en verspreid zich, zodat het op tijd kan verdampen.

Tenensokken zie je in de winkel maar zelden en als je ze ziet zijn het bonte uitvoeringen voor kinderen of voor vrouwen; geen sokken die je op kantoor kunt dragen. Dus koop ik mijn sokken op internet. Er zijn alle soorten en maten, zelfs skisokken kun je krijgen. Het enige wat je niet kunt krijgen zijn goedkope tenensokken, ze kosten minimaal 7 euro per paar.

Sinds ik tenensokken draag heb ik nauwlijks tot geen zweetvoeten meer, geen broeierige voeten, ik heb nog wel af en toe voetschimmel als ik ben wezen zwemmen of tijdens de wintersport (een week lang in skischoenen), en ik kan de sokken 2 tot 3 dagen achter elkaar dragen zonder 'reukontwikkeling'. Natuurlijk zijn er ook nadelen: tenensokken zijn iets kouder dan gewone sokken, net zoals handschoenen iets kouder zijn dan wanten, zodat ik in de winter af en toe normale sokken draag. Tenensokken zijn natuurlijk lastiger om aan te trekken, maar altijd nog een stuk beter dan de andere oplossingen die ik geprobeerd heb. En je krijgt sneller gaten in tenensokken, omdat ze veel strakker om de grote teen zitten.

Mocht ik iemands interesse gewekt hebben: hier en hier zijn twee Duitse bedrijven waar ik ze koop, maar er zijn vast ook wel Nederlandse adressen te vinden.

19 februari 2009

25 Things You Probably Don't Know and/or Care About een Hollander in Duitsland

Een nieuwe mode verschijnsel, de 25 dingen. Er wordt beweerd dat hierdoor op Facebook deze maand het verkeer met 15% is toegenomen. Daar ik nooit te beroerd ben om met de massa mee lopen, hier mijn lijst:

1 - Ik rook iedere dag 1-5 sigaretten
2 - Maar ik doe ook aan sport (duurloop 10 km, beetje zwemmen)
3 - Ik lees met perioden zeer intensief en met perioden helemaal niet
4 - Op het moment lees ik The Overman Conspiracy van Max MacDowell
5 - En 'Moderne Amerikanische Prosa', een bundel met Amerikaanse korte verhalen, uitgegeven in de DDR (jaa!)
6 - Ik krijg grijs haar, maar (nog) niet boven op mijn hoofd
7 - Ik rijd al zes jaar in een oude Daewoo, de reparatiekosten gaan in de richting van de afschrijvingskosten van een nieuwere auto.
8 - Ik moet weer aan een nieuwe bril
9 - Mijn huidige heeft aan een kant -3 en aan de andere kant -2.5, moet een beetje sterker worden
10 - Ik heb psychosomatische klachten, waarschijnlijk door stress geinduceerd
11 - Daarom kon de dokter niets tegen mijn oorpijn doen
12 - Ik kan nog steeds niet echt wennen aan die weerbarstige mentaliteit in Thüringen 
13 - Alles wat vroeger belangrijk was is dat nu minder (muziek, sex, aanzien)
14 - Mijn werk wordt saai, maar ik vind niks beters
15 - Ik blog terwijl ik eigenlijk moet werken
16 - Volgens de weegschaal van een kennis heb ik 19% vet. Een paar jaar geleden was dat nog 15, en toen ik regelmatig aan fitness deed 8-9%. Bij een gewicht van 76 kg zijn dat 15 kg vet. Jakkes.
17 - Ik ben lui
18 - Ik ben gedisciplineerd
19 - Ik ben consequent
20 - Ik ben veranderlijk
21 - Ik vind mezelf nog steeds te belangrijk, ik ben een egoist die niet genoeg voor andere mensen doet.
22 - Ich bin ein toller Hengst
23 - Als ik goed op dreef ben, dan ben ik het middelpunt van de party.
24 - Ik ben maar af en toe goed op dreef.
25 - Ik maak graag lijstjes.

17 februari 2009

Software-probleem

Onlangs als E-Mail binnengekomen bij de IT-afdeling:

Softwareanfrage

Sehr geehrte Damen und Herren

Voriges Jahr bin ich von der Version 'Freundin 7.0' auf 'Gattin 1.0' umgestiegen. Ich habe festgestellt, daß das Programm einen unerwarteten Kind-Prozeß gestartet hat und sehr viel Platz und wichtige Ressourcen belegt. In der Produktanweisung wird ein solches Phänomen nicht erwähnt. Außerdem installiert sich 'Gattin 1.0' in allen anderen Programmen von selbst und startet in allen Systemen automatisch, wodurch alle Aktivitäten der übrigen Systeme gestoppt werden.

Die Anwendungen 'Bordell 10.3', 'Umtrunk 2.5' und 'Fußballsonntag 5.0' funktionieren nicht mehr, und das System stürzt bei jedem Start ab. Leider kann ich 'Gattin 1.0' auch nicht minimieren, während ich meine bevorzugten Anwendungen benutzen möchte. Ich überlege ernsthaft, zum Programm 'Freundin 7.0' zurückzugehen, aber bei Ausführen der UninstalI-Funktion von 'Gattin 1.0' erhalte ich stets die Aufforderung, zuerst das Programm 'Scheidung 1.0' auszuführen. Dieses Programm ist mir aber viel zu teuer. Können Sie mir helfen?

Danke, ein User


-------------------------------------------------------------------------------
Het antwoord van de hotline :-)
-------------------------------------------------------------------------------

Antwort

Lieber User,

das ist ein sehr häufiger Beschwerdegrund bei den Usern. In den meisten Fällen liegt die Ursache aber bei einem grundlegenden Verständnisfehler: Viele User steigen von 'Freundin 7.0 ' auf 'Gattin 1.0' um, weil sie Zweites zur Gruppe der "Spiele & Anwendungen" zählen. 'Gattin 1.0' ist aber ein BETRIEBSSYSTEM und wurde entwickelt, um alle anderen Funktionen zu kontrollieren. Es ist unmöglich, von 'Gattin 1.0' wieder auf 'Freundin 7.0' zurückzugehen. Bei der Installation von 'Gattin 1.0' werden versteckte Dateien installiert, die ein Re-Load von 'Freundin 7.0' unmöglich machen. Es ist nicht möglich, diese versteckten Dateien zu deinstallieren, zu löschen, zu verschieben oder zu vernichten.

Einige User probierten die Installation von 'Freundin 8.0' oder 'Gattin 2.0' gekoppelt mit 'Scheidung 1.0', aber am Ende hatten sie mehr Probleme als vorher. Lesen Sie dazu in Ihrer Gebrauchsanweisung die Kapitel "Warnungen", Alimente-Zahlungen - fortlaufende Wartungskosten von Kindern ab Version 1.0".  Ich empfehle Ihnen daher, bei 'Gattin 1.0' zu bleiben und das Beste daraus zu machen.

Ich habe selber 'Gattin 1.0' vor Jahren installiert und halte mich strikt an die Gebrauchsanweisung, vor allem in Bezug auf das Kapitel "Gesellschaftsfehler". Sie sollten die Verantwortung für alle Fehler und Probleme übernehmen, unabhängig davon, ob Sie schuld sind oder nicht. Die beste Lösung ist das häufige Ausführen des Befehls: C:\UM-ENTSCHULDIGUNG-BITTEN.exe. Vermeiden Sie den Gebrauch der "ESC" Taste, da Sie öfter UM-ENTSCHULDIGUNG-BITTEN einschalten müssten, damit 'Gattin 1.0' wieder Normal funktioniert. Das System funktioniert solange einwandfrei, wie Sie für die "Gesellschaftsfehler" uneingeschränkt haften!

Alles in allem ist 'Gattin 1.0' ein sehr interessantes Programm - trotz der unverhältnismäßig hohen Betriebskosten.

Bedenken Sie auch die Möglichkeit, zusätzliche Software zu installieren, um die Leistungsfähigkeit von 'Gattin 1.0' zu steigern. Ich empfehle Ihnen: 'Pralinen 2.1' und 'Blumen 5.0' in Deutsch.

Viel Glück!

Ihr Technischer Dienst

PS: Installieren Sie niemals 'Sekretärin im Minirock 3.3'! Dieses Programm verträgt sich nicht mit 'Gattin 1.0' und könnte einen nicht wieder gutzumachenden Schaden im Betriebssystem verursachen.

13 februari 2009

Lopen op de wintersport

Wij zijn dus op wintersport in Seefeld, en omdat ik me heb aangemeld voor een 10 km-loop over anderhalve week (heel apart, nl. in een ex-kali-mijn onder de grond), en ik sinds de verhuizing de training nogal heb laten verslappen, had ik het optimistische plan opgevat om tijdens de vakantie vlijtig te trainen.

De eerste fout (als je negeert dat ik mijn loop-broek vergeten ben) die ik gemaakt had, was aan te nemen dat je hier op straat zou kunnen joggen. Het dorp is op 1200 m hoogte en in principe ligt hier altijd en overal sneeuw. Het is of te glad of te veel prut om te lopen op straat, en dat is ook de reden dat je hier geen enkele jogger of hardloper ziet.

Gelukkig is er in het hotel een fitnessruimte met een loopband, die ik als vervanging kan gebruiken.

De tweede fout is de te optimistische inschattig van mijn uithoudingsvermogen om na een dag skien nog een uur hard te lopen. En daarbij speelt de hoogte en dientengevolge de dunnere lucht ook een niet te verwaarlozen rol. Ik stel op de loopband de afstand en de snelheid in die ik thuis ook loop, maar het valt me twee keer zo zwaar, wat dan ook aan mijn hartstlag te merken is die -wat een geluk- direkt aan het apparaat gemeten kan worden.

Als je nog nooit op een loopband gelopen hebt, en je hebt er geen dringende reden voor: DOE HET NIET. Het is vreselijk saai, niet te vergelijken met buiten lopen. Ik kijk om de haverklap op het beeldscherm om te kijken hoe ver ik ben, om vast te stellen dat het slechts 150 meter meer is dan de vorige keer dat ik keek. Bij 8 of 9 kilometer kun je uitrekenen hoe vaak dat ongeveer is.

Gisteren was de derde dag dat ik op het apparaat bezig was, ik was ongeveer op de helft van mijn afstand en al flink aan het zweten. Mijn hartslag lag ongeveer bij 160, wat dus eigenlijk te hoog is voor een normale duurtraining, toen het apparaat abrupt de geest gaf. De band stopte alsof ik op de noodstop gedrukt had, en op het beeldscherm kwam de melding: 'Gerät ist blockiert. Bitte melden Sie sich beim Servicepersonal'. Na nog een paar keer tevergeefs de start- en stopknop geprobeerd te hebben, heb ik het dan maar opgegeven. Stiekem was ik ook wel blij, want ik was hondsmoe.

Zondag ga ik weer echt lopen. Eens kijken of mijn 'hoogtetraining' iets opgeleverd heeft.

4 februari 2009

Dierenliefde

Mijn vriendin is een fanatieke dierenliefhebber, en daardoor ben ik daar de laatste tijd bewuster over gaan nadenken.

Er zijn twee soorten mensen, als je kijkt naar hoe ze dieren beschouwen. Ten eerste heb je mensen die dieren GRUNDSÄTZLICH als minderwaardig beschouwen aan mensen, vanuit de argumentatie dat,.. ja waarom eigenlijk precies? Ten eerste zijn dieren een andere soort als wij. Wat niet bij jouw soort hoort, daar heb je minder lak aan, dat is een ingebakken overlevingsgewoonte van de evolutie (zie ook vreemdelingenangst, discriminatie, etc). Ten tweede zijn dieren minderwaardig omdat zij geen 'ziel' hebben. Een ziel is een vaag begrip, dus laat ik het iets duidelijker specificeren. Dieren zijn minder intelligent, zij hebben geen spraak, zij denken niet abstract, zij maken zich geen beeld van de toekomst, zij kennen geen empathie, ze maken geen kunst. Het opvallende is dat dit alles min of meer aannames zijn, waarvan enkele aan het wankelen zijn (spraak, empathie, abstractie) in het kader van recente onderzoeken. Het is bijvoorbeeld gebleken dat bepaalde dieren hun soortgenoten helpen, ook als ze er zelf geen baat bij hebben (en dan heb ik het niet over hun kroost). Andere dieren kunnen een beperkte woordenschat van enkele honderden woorden opbouwen, van weer andere dieren weten we dat ze door middel van geluid met elkaar communiceren maar we begrijpen de betekenis nog niet (dolfijnen, walvissen). Deze eerste groep mensen die dieren als minderwaardig beschouwt, is de overgrote meerderheid.

Dan heb je een tweede groep mensen, voor mijn gevoel is de meerderheid van deze groep vrouwelijk maar dat is slechts een persoonlijke ervaring, voor wie een dierenleven tenminste in dezelfde orde van grootte valt als een mensenleven. Deze mensen wijzen erop dat wij dieren alleen maar beoordelen op grond van de eigenschappen waarin wij beter zijn dan zij. Andere eigenschappen, waarin dieren ons overtroeven vinden wij niet belangrijk. Dieren zijn sneller dan wij, hebben een beter hand-oog-coordinatie, scherpere zintuigen, hebben instincten, hebben sterkere spieren, kunnen vliegen, kunnen lange tijd onder water zwemmen, kunnen beter tegen barre weersomstandigheden en sommige hebben een instintieve groepsorganisatie.

Een feit is dat in de 'Kampf ums überleben' de dieren met al hun lichamelijke Überlegenheit het tegen ons hebben moet afleggen.

Ik zat gisteren in de auto met twee collega's, we hadden al een paar uur achter de rug toen het volgende bericht op de radio kwam: een man was op bezoek geweest bij een vrouw, deze vrouw had een kat. Waarom het daaropvolgende precies gebeurd is weet ik niet, dat werd niet vermeld, alleen de feiten werden verteld. De vrouw moest even weg en de man deed toen de kat IN DE OVEN en zette deze op 250 graden. De vrouw kwam na tien minuten terug en kon het dier nog redden, het had slechts brandwonden aan de poten. De man wordt vervolgd wegens dierenmishandeling.

Wees eerlijk: wat is je reactie op dit bericht als je je het gebeurde voorstelt? Vind je het wel erg maar niet zo heel erg en eigenlijk wel grappig als je je voorstelt hoe het beest danst in de oven en hete poten krijgt? Of heb je meer medelijden en vind je dat deze man op gelijke voet staat met een wrede moordenaar?

Vaak wordt in films een grappig bedoelde scene gedraaid waar een kat of een hond als voetbal wordt gebruikt en door de kamer vliegt, met bijbehorend geluid. Dat is de minder erge variant van het bovengenoemde, bovendien weet je dat het niet echt met het dier gebeurt, en dan kun je zonder gevoel van schaamte vrijuit lachen.

Ik zal je eerlijk vertellen hoe ik reageerde op het bericht op de radio. Mijn collega moest lachen, ik zag in eerste instantie op mijn netvlies ook een grappig beeld, (zoiets als een cowboy bij Lucky Luke die moet dansen omdat een bandiet hem onder zijn voeten schiet met een pistool), maar het lachen stokte mij in de keel en kwam niet naar buiten toen ik mij voorstelde hoe de kat het beleefd moet hebben. Ik heb iets gezegd van 'wat een idioot, waarom doet hij zoiets?'. Het antwoord is vrij eenvoudig: de man beschouwde de kat als iets minderwaardigs, ongeveer zoals een plant waarbij het niet veel verschil maakt of het dood is of levend.

Hetzelfde fenomeen kan ook bij mensen tegenover andere mensen optreden; dat je vindt dat een bepaald soort mensen minderwaardig zijn en dat het feit of zij leven of dood zijn geen grote rol speelt. Ik kan voorbeelden noemen, maar met een beetje fantasie kom je er zelf ook op.

Nu kun je dierenverachting en mensenverachting vergelijken met soft- en harddrugs. Het is een gegeven dat bijvoorbeeld veel seriemoordenaars een verleden hebben waarin ze dieren hebben gemarteld, voordat ze op mensen zijn overgegaan. Iemand die eerst de softdrug heeft genomen, kan overstappen op het hardere spul.

In landen die minder ver ontwikkeld zijn qua welvaart, gaan de mensen harder met dieren om. Op het platteland gaan mensen harder met dieren om, maar dat ligt eraan dat zij een totaal andere relatie hebben met dieren. De stadsmens (zoals ik) kent dieren alleen als huisdieren en uit de dierentuin, mensen op het platteland kennen dieren voornamelijk als vee of als 'gebruiksdieren'. In een land als Spanje bijvoorbeeld is het niet best gesteld met de behandeling van dieren. Ik was daar een keer op het strand waar ook een stukje weide was, en zag vanuit de verte een groep paarden. Vreemd genoeg liepen de paarden vrij in het rond, zonder omheining. Toen ik dichterbij kwam, viel me op dat ze zich merkwaardig voortbewogen. Toen ik nog dichterbij kwam, zag ik de reden dat deze paarden geen omheining nodig hadden om op hun plaats te blijven en waarom ze zich zo raar bewogen: de voorpoten waren met een stuk touw aan elkaar gebonden... Ik kreeg een misselijk gevoel in mijn maag; mijn idylle was wreed verstoord.

Dit is de realiteit: Dieren zijn minder waard dan mensen. Domme zijn dieren minder waard dan intelligente dieren. Kleine dieren zijn minder waard dan grote dieren. Lelijke dieren zijn minder waard dan mooie dieren. Dieren zonder hersens zijn helemaal niets waard.

2 februari 2009

Een oprisping

Ik hou niet van poesie, maar soms moet ik er zelf eentje laten. Het is ontstaan in een zwartgallige bui.

Het is winter
Het is koud
Het wordt minder
Ik word oud

Ik speel op de piano
en dan wat met mijn fluit
Zwem nog een paar banen
Soms ga ik gewoon uit

Vierenveertig jaren
op deze aardekloot
Ik kom langzaam tot bedaren
Ik ga langzaam dood

Soms zit ik wat te klooien
op het internet
met andere mongolen
Dan lijkt het wat, nou net

Op het werk is het niet beter
Na ongeveer twintig jaar
Kun je het 'runterbeten'
Krijg je de grijze staar

Het is winter
Het is koud
Het wordt minder
Het gaat fout

Was ik maar een schrijver
een echte bedoel ik dan
had ik maar meer ijver
had ik maar een plan

Was ik maar een muzikant
eentje met elan
eentje die de mensen
een beetje opvrolijken kan

Was ik maar een politicus
met veel spraaktalent
die op deze globus
opruimt in de tent

Was ik maar gelukkig
Of gewoon maar dom
Helemaal niets in de gaten
Gaf ik er niets om

Het is winter
Het is koud
Het wordt minder