27 april 2012

Welcome to the club

Vorige week donderdag was het zover. Het vat liep over. Ik was al tot de rand toe vol, en toen zei chef C. iets verkeerds. Mijn bloed kookte, mijn handen en mijn stem trilden. "Weet je, misschien moet ik me gewoon maar ziek melden, net als mijn collega's als ze geen zin meer hebben." Er stonden nog twee collega's bij. Ik stond op en klapte de laptop hard dicht. Ik kon me nog net beheersen de laptop niet te vernielen. Koortsachtig zocht ik naar iets om me op af te reageren dat niet al te duur was. Ik stond op en greep de kruk waar ik op gezeten had. Ik hield hem omhoog en smeet hem met alle kracht op de grond. Het was een kruk met vijf zwenkwieltjes aan de onderkant. Alle wieltjes sprongen los van de kruk en dansten feestelijk over de bodem.

16 april 2012

Wanneer het lichaam verraad pleegt

Mijn lichaam gehoorzaamt mij niet meer zoals het hoort. Mijn lichaam is van mij, het zou moeten doen wat ik wil, als een gehoorzame slaaf, maar het is aan het muiten geslagen. In kleine doses weliswaar, andere mensen zullen mij uitlachen en zeggen "dat is nog niks". Echter voor iemand die gewend is aan gehoorzaamheid is het een grote stap. Een grote stap voor mij, volledig onbetekend voor de mensheid als het ware.

Als ik een uur in dezelfde houding zit, dan heb ik moeite om op te staan. Ik beweeg mij dan als een oude man met arthrose. Alles doet pijn. Na een paar bewegingen gaat het weer. Na 2 keer mijn surfplank op een onhandige manier naar het water gedragen te hebben, kan ik drie dagen lang geen bewegingen meer met een hand in een richting maken, en heb ik een week lang spierpijn. Ik heb al vier weken lang een pijn in mijn nek die er voor zorgt dat ik bij het autorijden niet over mijn linker schouder kan kijken. Het kan wel, maar dan moet ik langzaam bewegen. Ik heb sinds een jaar of 5 een piep in mijn oren. Ik heb hallux valgus waardoor ik veel schoenen niet kan dragen. Behalve bijziend word ik nu ook langzaam verziend. Als ik langer dan twee uur auto rijd, dan krijg ik zo een pijn aan mijn achterste dat ik de auto moet stoppen (dit kan ook aan de stoel liggen die ik niet goed kan instellen).

En het wordt allemaal alleen maar erger!

3 april 2012

Waar is hij toch?

Mochten er mensen zijn die het is opgevallen dat ik al bijna twee weken lang nauwelijks online ben, dan is hier de reden:

werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk, werk,

en piano oefenen voor aanstaande vrijdag. Een vriendin heeft gevraagd of ik op haar verjaardag "Ständchen" ("Serenade") van Schubert wil spelen. Ik heb de bladmuziek van een eenvoudige versie; er is ook een moeilijke versie die door Liszt ist bewerkt. De Liszt-versie vind ik persoonlijk niet eens mooier, dus dat komt goed uit. Echter ook de eenvoudige versie heeft een korte moeilijke passage waar de linker- en rechtehand tegen elkaar ingaan en in een soort canon spelen. Daar zit ik nog een beetje op te zweten.

Volgende week zijn we op vakantie in Italie aan het Lago di Como om te ontspannen en te windsurfen. Mevrouw HiD en HiD junior gaan mee, plus nog drie vrienden. HiD junior en ik zijn uiteraard de enigen die gaan surfen. Het enige nadeel aan deze vakantie is dat hij maar een week duurt. Eigenlijk wil ik liever drie maanden aan het Lago di Como in de zon liggen en koud bier drinken en naar de toeristes in bikini kijken en af en toe op de surfplank stappen. Misschien een andere keer.