31 juli 2010

Love Parade

Zoals veel mensen die ik ken houd ik niet van massale gebeurtenissen. Ik ben nooit op het idee gekomen om naar de Love Parade te gaan. De Love Parade van dit jaar overstijgt mijn allerslechtste pessimistische voorstellingen wat dit soort evenementen betreft. Ik neem aan dat de gebeurtenissen in Duisburg ook in Nederland in het nieuws zijn geweest.

Meest waarschijnlijke toedracht:
Door geldgebrek heeft de stad Duisburg allerlei concessies gedaan aan de veiligheidsmaatregelen. Bovendien was het hele terrein maar toegelaten voor 250.000 mensen, terwijl er ongeveer vier keer zo veel gekomen zijn. Daardoor kon het gebeuren dat tegen het einde van de Parade in een toch 20 meter brede tunnel zo een gedrang is ontstaan van de eerste mensen die naar buiten wilden en de massa's die nog naar binnen wilden, dat er 21 doden zijn gevallen en meerdere honderden gewonden.

Wat nu het misselijk makende aan het hele verhaal is, dat is hoe de de burgemeester, de verantwoordelijke ambtenaren, en de organisatoren elkaar de schuld in de schoenen proberen te schuiven. Het dieptepunt daarvan zijn de uitspraken van de stad die erop neer komen dat de bezoekers zelf de massa-paniek hebben veroorzaakt, doordat ze vanuit de tunnel een smalle trap op gingen (die direkt naar het festivalterrein voert) wat niet toegestaan was, dat er van die trap een paar mensen naar beneden zijn gevallen, en dat dat de paniek heeft veroorzaakt.

In dit filmpje is te zien dat de paniek allang aan de gang, als de mensen proberen het gedrang te ontvluchten middels de genoemde trap. Enkele ooggetuigen berichten dit ook in de commentaren.



In verschillende commentaren is te lezen dat filmpjes van de Love Parade verwijderd worden, dus het kan gebeuren dat je over een paar dagen hier niets meer ziet.

[UPDATE 5 augustus 2010: Het filmpje is inderdaad verwijderd. Door de gebruiker, volgens de titel. Hier is een andere.]

28 juli 2010

De macht van de vrouw - 2 -

We hebben nu gezien waar de macht van de vrouw ligt in de moderne maatschappij tegenover de man. Ze kan hem vrij eenvoudig het kontakt met zijn kinderen ontzeggen, en ze kan hem beschuldigen van verkrachting. Er is nog een derde zeer interessant wapen dat de vrouw kan inzetten, de zogenaamde verkrachting door de vrouw. Dit doet zij als zij een twijfelende man aan zich wil binden, het liefste een man met een goede positie of veel geld: ze raakt zwanger van hem. Dit is heel goed mogelijk zonder medeweten van de man, namelijk wanneer zij zo doet alsof ze voorbehoedsmiddelen neemt, dit in werkelijkheid echter niet doet. Het tegenwoordige juridische systeem staat in al deze gevallen weliswaar niet expliciet, maar in zijn uitwerking wel degelijk grotendeels aan de zijde van de vrouw.

Veel mensen die zich dit realiseren, zowel mannen als vrouwen, schijnen daar weinig principiele bezwaren tegen te hebben. Zij wiegen zichzelf in slaap. Voor een deel is dat gewoon onverschilligheid:  "het betreft mij niet persoonlijk". Maar ook heerst er de gedachte dat de vrouw sowieso de zwakkere positie heeft in de maatschappij, zodat het niet meer dan billijk is dat zij ook een paar voordelen heeft.

Met ditzelfde argument worden grappen over mannen goedgepraat die wanneer ze over vrouwen zouden gaan, grote beledigingen zouden oproepen.

Zoveel nadelen heeft de vrouw echter niet meer. In verschillende vakgebieden is het aandeel van vrouwen in hogere posities al gelijk of zelfs hoger dan dat van mannen. In veel gebieden waar dat niet zo is, willen vrouwen gewoon niet werken. Zeker zijn er nog oudere bedrijven en instellingen waar een ingesleten mannelijke machtsstruktuur heerst, maar die zijn op hun retour.

De eerlijkheid gebied te zeggen dat de normale sexuele verkrachting en geweldpleging nog steeds voor het merendeel door mannen wordt gepleegd, hoewel de vrouwen ook hier in opkomst zijn.

Het wordt tijd dat de traditionele bevoordeling van vrouwen wordt opgeheven, in dezelfde mate waarin de traditionele nadelen zijn weggewerkt. Daar vrouwen uiteraard niet gemotiveerd zijn hier aktie te ondernemen, evenmin als de man gemotiveerd was om de vrouw te laten emanciperen, ligt hier een taak voor de mannen.

Mannen aller landen, verenigt u!

26 juli 2010

Alles tod

Het is stil in mijn blogcircuit. Molrat lag eerst op apegapen van de hitte, en gaat nu op vakantie. Assyma is verhuisd naar de volkskrant. Dat is een eigen gemeenschap, waar ik nog niet warm voor heb kunnen lopen. Oud Zeikwijf blogt nog maar af en toe, en het reaktieveldje ligt zieltogend te wachten op invulling. Elberry houdt officieel zomerpause, Colere officieus. De Doctorandus, een van mijn lievelingsbloggers, laat al een half jaar bijna niets meer van zich horen. De twee min of meer literaire blogs (Beerends en Masjenka) die ik heb gevonden blijken maar twee keer per jaar te schrijven. Thamara zit in een dip. Occie is nog op proef.

Wie staat er nog overeind? Allereerst ondergetekende natuurlijk, die echter de ondersteuning van de collega's een beetje mist. Xiwel blogt alsof er niets aan de hand is. Leo sowieso. Emigrant gaat ook dapper door.

Ik geef hierbij een waarschuwing aan alle stervende bloggers: als jullie niet snel weer opstaan en verdergaan, dan ga ik op zoek naar vervanging!

Mit freundlichen Grüßen aus der Zone.

20 juli 2010

De macht van de vrouw

De schrijver van het oude testament had gelijk. De vrouw is een koud, doortrapt, gemeen  en wraakzuchtig wezen dat geen mededogen kent. In vergelijking tot de gemiddelde vrouw is de man een jammerend meisje. Een vrouw die meent dat zij beledigd of gekrenkt is, zal zonder blikken of blozen het kontakt afsnijden tussen haar vijand (de ex-man) en de personen die hij het meeste liefheeft (de kinderen). Voor bewijzen, zie de talloze internet-fora van gefrustreerde vaders.

Als er geen kinderen zijn, dan heeft zij er geen probleem mee om de man die haar met te weinig respekt behandeld heeft, met valse beschuldigingen jarenlang naar de gevangenis te sturen. Een beschuldiging van verkrachting is snel gemaakt, een paar blauwe plekken en snijwondjes zijn niet moeilijk zelf aan te brengen, en als je net geslachtsverkeer gehad hebt, dan heb je ook nog het 'bewijs' van het mannelijke zaad.

Zo ziet het er naar uit in het geval van de bij het publiek geliefde Duitse weerman en tv-persoonlijkheid Jörg Kachelmann. Sinds maart van dit jaar zit hij voorlopig vast, op beschuldiging van zware verkrachting met geweldpleging. In september begint het proces. Er zijn geen getuigen, er is alleen de verklaring van het slachtoffer, en een paar blauwe plekken en snijwondjes. Het slachtoffer is een van de meerdere vriendinnen die meneer Kachelmann erop nahield zoals nu is gebleken. Zij kwam erachter dat de mooi-weer-verhalen (pun intended) die hij ophing over een gemeenschappelijke toekomst uit de duim gezogen waren. Meneer Kachelmann is polygaam en vertelde zijn vriendinnen dat hij veel onderweg was voor zijn werk, wat immers ook klopte, en bezocht in de tussentijd de andere vrouwen. Het slachtoffer ontdekte per toeval het bestaan van haar mededingers. In de verklaringen die zij tegenover de politie aflegde over hoe zij hierachter kwam is ondertussen gebleken dat zij meermaals gelogen heeft. Haar verklaring over de avond van het gebeuren zelf bevat enige onwaarschijnlijkheden die echter nooit direkt bewezen of weerlegd zullen kunnen worden. De verklaring over die avond van meneer Kachelmann is uiteraard anders.

Ik wens de procesvoerders veel sterkte en oprechtheid, en ook een dosis geluk, om tot de waarheid van dit geval te komen.

17 juli 2010

Auto importeren vanuit Nederland naar Duitsland

[Update 4 oktober: Hier staat een verslag over hoe alles is gegaan.]

Ik kan van een familielid in Nederland een goede auto kopen voor een goede prijs, op het moment dat mijn oude auto steeds vaker gebreken heeft. Een goede gelegenheid dus. In mijn jeugdige overmoed dacht ik dat ik dat meteen tijdens de vakante wel even zou regelen. Mijn god, was dat een vergissing. Na een tevergeefs bezoek aan het postkantoor om het kentekenbewijs op mijn naam te laten overschrijven - dat kan niet omdat ik niet in Nederland woon - , daaropvolgend een uurtje telefoneren met verschillende instanties in Nederland en Duitsland, besloot ik het onderwerp maar even te laten rusten, om het thuis in Duitsland nog even rustig na te zoeken op internet (mijn familielid heeft geen internet, bestaat dat? ja, dat bestaat.)

Hier vond ik een aardige handleiding van een ervaringsdeskundige. Helaas kan ik die niet helemaal gebruiken, omdat dit verhaal bestemd is voor iemand die naar Duitsland verhuist en zijn eigen auto meeneemt. Veelbetekenend is de opmerking vooraf:
Overweeg eerst of het de moeite loont om een oudere auto mee te nemen naar Duitsland.

Bijzonderheid in mijn geval is dat de wegenbelasting en de verzekering van deze auto zijn opgeschort (stilgelegd), zodat er momenteel eigenlijk niet mee gereden kan worden.

Een greep uit de adminstratieve rompslomp die op mij afkomt. Misschien doe ik later nog een gedetailleerd verslag wat dan eventueel andere zoekenden kan helpen:

1 - koopcontract opstellen zodat ik een bewijs van eigendom heb, waarschijnlijk is het slim dit meteen in twee talen te doen, voor de Nederlandse en de Duitse instanties
2 - proberen om een coc-verklaring van de Dealer te krijgen, dit vereenvoudigt de keuring in Duitsland
3 - tijdelijk reaktiveren van de huidige verzekering, en eigenlijk ook van de wegenbelasting. De wegenbelasting moet ik reaktiveren als ik met de auto naar Roosendaal wil rijden (zie 4), alleen voor het ritje naar Roosendaal. Waarschijnlijk is dat niet zo handig, omdat ik dan ter plekke de kentekenplaten moet afschroeven, het uitvoerkenteken moet aanvragen, en als er dan iets misgaat, dan kan ik niet meer rijden met de auto. Misschien is het beter met de trein of met een andere auto naar Roosendaal te gaan.
4 - een uitvoerkenteken regelen bij een RDW-keuringsstation in Nederland (Roosendaal)
5 - auto naar Duitsland rijden (Ik heb overwogen of het eenvoudiger is de auto door een garage te laten transporteren, maar dat kost ongeveer 1 euro per kilometer, in dit geval 1400 euro)
6 - auto in Duitsland bij de Dekra laten keuren, hij moet een komplete TüV en een Abgasuntersuchung (AU) krijgen. Er zijn een paar kleine verschillen in de technische eisen met Nederland, het kan theoretisch zijn dat de auto aangepast moet worden (3e remlicht is bijvoorbeeld verplicht in Duitsland). Met behulp van de coc-verklaring schijnt deze keuring eenvoudiger en goedkoper te zijn
7 - een voorlopig bewijs van verzekering bij mijn Duitse verzekering regelen. Vroeger was dat een Doppelkarte, nu is dat een Versicheringsbestätigungsnummer (VB-nr of eVB). Dit is een voorlopig WA-verzekering die aangeeft dat je van plan bent om het voertuig binnenkort compleet te verzekeren
8 - auto laten registreren bij het Straßenverkehrsamt in Erfurt. Voor deze Zulassung moet ik aantonen dat de auto gekeurd is en verzekerd, en dat hij mijn eigendom is. Ergens heb ik nog gelezen dat ik een bevestiging van het Bundeverkehrsamt moet hebben dat de auto tot nog toe niet geregistreerd is geweest in Duitsland, maar hoe dat moet weet ik nog niet.
9 - voordeel: schijnbaar hoef je geen invoerbelasting te betalen. Omgekeerd moet dat wel, als je een auto van Duitsland naar Nederland exporteert. Je moet dan de bpm nabetalen. Bij een nieuwe auto is dat het complete bedrag, en hoe ouder de auto is, des te lager wordt het percentage.
10 - een definiotieve verzekering afsluiten
11 - parkeervergunning voor Erfurt halen
12 - oude auto wegdoen

Dat gaat me minstens twee vrije dagen kosten. Ik denk dat het ondanks het vele werk toch de moeite waard is. Het vraagt een goede voorbereiding en organisatie, want anders kan het zomaar gebeuren dat ik een keer voor niks naar Nederland rijd.

[Update 23.07.2010, Hier is een lijstje van de Zulassungstelle in Erfurt van de benodigdheden bij de registratie van de auto in Duitsland:

Sehr geehrter Herr Hollander in Duitsland,

für die Zulassung eines aus der EU eingeführten Fahrzeuges müssen folgende Unterlagen vorliegen:
- niederländischen Papiere
- niederländischen Kennzeichen
- Certificate of Confirmation (COC)/ EG- Übereinstimmungsbescheinigung oder Vollgutachten nach § 21 StVZO von der DEKRA
- deutsches Hauptuntersuchungsprotokoll (HU) wenn älter als 3 Jahre
- Kaufvertrag
- elektronische Versicherungsbestätigungsnummer (eVB) ihrer Versicherung
- Einzugsermächtigung für die Kfz- Steuer (hier erhältlich oder unter www.erfurt.de herunterzuladen)
- Personalausweis oder Reisepass mit Meldebescheinigung.

Das Fahrzeug muss vor der Zulassung identifiziert werden

Stadtverwaltung Erfurt
Bürgeramt
Kfz- Zulassungsbehörde
.]

11 juli 2010

Sprookje

(Gepost op zondag 11 juni om 15:50 uur, ruim vier uur voor de finale van het WK Nederland - Spanje)

Er was eens een klein land. In dat land woonden grote mensen. De grote mensen droomden van grootsheid. Ooit hadden ze de grootsheid gekend, maar dat was lang geleden. Zolang geleden, dat niet eens de grootouders van de grootouders van de oudste bewoner dat nog meegemaakt hadden. Koppig hielden de grote mensen echter vast aan die grootsheid van weleer. Ze bewonderden de schilderijen  en de boeken uit de goede oude tijd, toen de mannen nog echte kerels waren.

Er waren mensen die door een soort onbewuste waarnemingsvervorming dachten dat hun kleine landje nog steeds groots was en een belangrijke rol speelde tussen de andere, grotere landen. Dit was gelukkig een minderheid. Daar echter de grote meerderheid van de grote mensen zeer gevoelig was voor beloftes van een grootsheid die in de toekomst weer verworven zou kunnen worden, holden ze met graagte en zonder de nuchterheid waar ze eigenlijk zo trots op waren, achter iedereen aan die hun hoop hierop aanwakkerde.

Een groepje van mensen die er zeer bedreven in waren deze hoop aan te wakkeren, waren tweeentwintig volwassen mannen die er heel goed in waren een bepaald spel te spelen. Bij dit spel moesten elf van de tweeentwintig op een groot grasveld achter een bal aanhollen, en proberen die in een net te schoppen aan de overkant. Elf mannen uit een ander land waren de tegenstanders en moesten dit verhinderen, en tegelijkertijd de bal proberen in een net aan de kant van de grote mensen te schoppen.

De elf grote mannen uit het kleine landje konden heel goed schoppen, en zo kwam het dat ze bijna alle andere landen verslagen hadden. De bevolking van het kleine landje werd steeds opgewondener, omdat ze dachten dat hun elf mannen nu snel de beste van de wereld zouden worden. En dit zou betekenen dat het kleine landje eindelijk weer de grootsheid zou bereiken waar het al zo lang naar smachtte. Eindelijk gerechtigheid! De kranten en de mannen en vrouwen op de televisie van het kleine landje deden hun best deze hoop zoveel mogelijk aan te wakkeren. De stemming naderde het kookpunt. Belangrijke evenementen werden afgezegd, op de avond van het belangrijkste spel tegen het laatste land, de "finale", kwam het openbare leven volledig tot stilstand. Alle grote mensen, zelfs de kleine kinderen van de grote mensen, zaten aan de buis gekluisterd en koesterden hun bange hoop.

Helaas, het kwam zoals het moest komen. De elf mannen van het kleine landje bezweken geestelijk onder de druk van de opgeklopte (wan-)hoop van hun thuisfront. Het luchtkasteel zakte langzaam in elkaar alsof iemand stiekem een klein lekje erin had geprikt. En zo kwam het dat de mensen uit het andere land de bal vaker in het net wisten te schoppen dan de elf grote mannen. De grote mensen in het thuisland hadden een lange tijd nodig om weer tot bezinning te komen. Sommigen wilden het niet geloven, anderen waren woedend, weer anderen beweerden dat er vals was gespeeld. Maar na ongeveer een week was zelfs de laatste grote mens in het kleine landje doordrongen van de treurige waarheid. En ze wisten het nog niet, maar uiteindelijk was dit beter voor ze. Daar de mensen in het kleine landje nu weer met beide benen op de grond stonden, gingen ze allemaal weer hard aan werk, nog harder dan ze daarvoor al deden. En zo werd het kleine landje toch nog een beetje groots, doordat ze een van de welvarendste en eerlijkste kleine landen van de wereld werden.

En de grote mensen in het kleine landje leefden nog lang en gelukkig.

5 juli 2010

Fietsvakantie Elberadweg 6 - Tangermünde

Het laatste bericht van deze vakantie. Met excuses voor het geval het een beetje haastig in elkaar geflanst wordt, ik ben namelijk alweer op vakantie.

Stilleven nr. 10 toont het aanzicht van Tangermuende (Nederlands toetsenbord hier zonder de Duitse letters met Umlaut). Dit is het laatste station van onze reis. Vandaag is het zonnig en heel erg warm. Niet benauwd, zoals het snel in Nederland wordt, maar gewoon droog en heet  boven de dertig graden. Zolang als je fietst heb je nog wat afkoeling door de rijwind, maar als je door de stad gaat wandelen, dan houd ik dat persoonlijk niet zo lang vol.

... foto 74 ...


We dumpen eerst de bagage in ons pension, en gaan dan Tangermuende bekijken. Van meerdere mensen hebben we gehoord dat het heel mooi moet zijn. En dat klopt wel. Het doet een beetje denken aan een kleine havenplaats in Noord-Holland. Hier komen we de plaats binnen bij een soort stadspoort waar we de fietsen neerzetten om te voet verder te gaan.


     ... foto 75 ...

Veel mensen in Oost-Duitsland vinden het jammer dat na de Wende radikaal alles wat uit  het Oosten kwam in het verdomhoekje gezet werd. Dat heeft na een aantal jaren geleid tot een soort nostalgie naar oude produkten uit deze omgeving, deze nostalgie wordt ook wel Ostalgie genoemd. Een uiting daarvan is dat er nu speciale winkels zijn, die zulke nostalgische produkten verkopen, hier zie je er een.



     ... foto 76 ...

En weer komt er een kolonne oldtimers langs, deze keer zijn het er maar een handje vol. Daar ik nu te voet ben en het al een keer bewonderd heb, heb ik nu wel tijd om een foto te maken.


      ... foto 77 ...

Zomaar een grappig gebouw in Tangermuende.


      ... foto 78 ...

Deze weg is half straat en half tunnel. Hij voert richting haven, waar een bordje staat dat dit iets heel bijzonders is. Nou ja, vooruit dan maar. Links van de plek waar ik deze foto maak, is een cafe-restaurant in een oud schoolgebouw, waar ze in een paar lokaaltjes nog alle oude schoolmeubels hebben laten staan. Je kunt dus quasi je koffie in een museum drinken.

      ... foto 79 ...

Een van de weinige redenen waarom ik graag kerken bezoek is dat ze afkoeling bieden op een hete dag, heerlijk koel. We gaan naar binnen, er is ook een kleine kunsttentoonstelling. Buiten naast de kerk wordt een musical opgevoerd door de plaatselijke jeugd, de muziek klinkt best aardig. Stiekem neem ik door een zijdeur van de kerk een kijkje. Alle stoelen zijn bezet, maar ik heb bijna het beste uitzicht op het podium.


      ... foto 80 ...


Het pension is uit de kunst. Behalve de kamers is er een reusachtige tuin die we kunnen gebruiken om in te zitten, en een vrij groot dakterras. 's Avonds zitten we op het terras, spelen canasta (wat A. me weer moet uitliggen, wat ik desondanks met beginnersgeluk win), en drinken wijn die de pensionhoudster ons gratis aanbiedt. Mevrouw HID is zeer gecharmeerd van de Cocker  Spaniel die dezelfde naam draagt als het pension, namelijk "Liberty".

      ... foto 81 ...

Ja jongens en meisjes, dit was het dan. Bedankt voor het kijken en lezen. Voor mij was het een leuke nieuwe ervaring om mijn vakantie zo opnieuw te beleven, ik ben helemaal blij.Maar dat ligt er natuurlijk ook aan dat ik alweer op vakantie ben en dat we al twee dagen redelijk goed kunnen windsurfen.

3 juli 2010

Fietsvakantie Elberadweg 5 - Wittenberg, Dessau, Magdeburg

Ik moet nu opschieten met de verslagen van deze vakantie, want over twee dagen begint de volgende vakantie, en ik wil natuurlijk wel graag klaar zijn voordat het zover is.

In Wittenberg ziet het er sterk naar uit dat dit de laatste dag is met slecht weer. Ik sluit overdag een kleine weddenschap af met mevrouw HID dat het vandaag nog opklaart, maar zo snel gaat het toch niet. De volgende dag is dan het begin van 4 dagen stralend weer. Dit is echter nog geen garantie is voor een goede dag, zoals ik in een voortijdig berichtje al uit de doeken heb gedaan:

De ergste dag van mijn vakantie.

Kort samengevat: ik ga onderuit, ik word gestoken door een paardevlieg, bij Dessau raken we de weg kwijt en mijn fiets gaat kapot (en wordt weer gerepareerd), en ik loop een zonnenbrand op.

Nadat ik onderuit gegaan ben en weer opgekrabbeld, staan we nog een beetje na te praten. Ik loop alweer naar mijn fiets als mevrouw HID opeens een luide kreet slaakt, opspringt en een wegwerpende beweging maakt. "Ik geloof dat hij me gebeten heeft!" Het ondier maakt nog een tussenlanding op medefietser A., voordat het op de bodem landt. De consternatie blijkt overdreven: het is geen wesp of bij, maar een mooie grote vliegende kever:
   --- click to enlarge the pictures ---

      ... foto 60 ...

Had ik al vermeld dat mevrouw HID gek is op dieren? Het is zo goed als onmogelijk om zonder te stoppen aan ze voorbij te rijden. Hier is een kudde langharige geiten.

      ... foto 61 ...

Het mooie weer laat het landschap in een heel ander licht zien. Stilleven nr 7: ligfiets op een bloemenomzoomd paadje dat regelrecht naar de hemel lijkt te voeren.

      ... foto 62 ...

Hier is het slotpark waar ik gestoken ben door de paardevlieg. Op het moment van de foto is alles nog koek en ei. Ik bewonder de zwanen die een beetje kitscherig mooi zitten te zijn alsof ze in een Duitse reclamespot voor margarine meespelen.

      ... foto 63 ...

Hier ga ik bijna voor de tweede keer onderuit in een poging een mooi filmpje te schieten terwijl ik onder een middeleeuws aandoende poort doorrijd. De camera starten, vast te houden en dan gelijkmatig weg te fietsen is toch moeilijker dan ik had gedacht.

... filmpje 64 ...

En dan nu:

De Geheime Pont.

Volgens de speciale fietskaart komen we nu bij een kleine pont. Op de kaart staat het volgende: "Luid roepen en wachten tot de pont komt". We vinden het raar, maar als het op de kaart staat, zal er wel een pont zijn, denken we. We rijden langzaam en houden uitkijk, maar de pont is niet te zien. Wel zien we een echtpaar van middelbare leeftijd op tuinstoelen zitten, niet ver van het water vandaan. Ze zitten te luisteren naar een praatprogramma op de radio, en zijn in de waarste zin van het woord onverstoorbaar. A. en mevrouw HID zijn hele beleefde mensen. Ze lopen een voor een naar het echtpaar toe, schrapen de keel, zeggen voorzichtig hallo, maar er komt geen enkele reaktie. Dit tafereel duurt een paar minuten, en dan druipen we af. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb meegemaakt dat mensen grof zijn, agressief of onbeleefd, maar om VOLKOMEN GENEGEERD te worden, dat is een nieuwe ervaring. We speculeren erover wat de reden is. A. dacht eerst dat ze naar een belangrijk programma zitten te luisteren, maar hij vindt het zo raar dat het op hem overkomt alsof het buitenaardsen zijn. Later op de dag krijgt mevrouw HID het idee dat ze misschien autistisch zijn, en daar lijkt het inderdaad op. We fietsen een klein stukje verder, en dan zie ik niet ver van onze buitenaardsen vandaan een smal weggetje naar het water en een bordje in de verte. Om daar te komen moet ik terug, weer langs de buitenaardsen. Deze keer waag ik een poging, ik ben per slot van rekening Amsterdammer, en die zijn niet zo heel snel verlegen. Ik loop naar ze toe, natuurlijk komt er eerst geen reaktie. Ik zeg op zo een luide toon dat het niet meer te negeren is: "Goeiendag, kan ik iets vragen?", en ik krijg een reaktie! De vrouw kijkt omhoog. Ik vraag naar de veerpont. De vrouw geeft een vaag en ontwijkend antwoord. Ja er is wel een veerpont, maar die hoef je niet proberen. Hij wordt bedreven door een amateur en die vaart alleen als hij zin heeft. Niet uit het veld te slaan, loop ik het weggetje in en vind het bordje. Ja, hier is de pont! Maar het is wel een pont met een gebruiksaanwijzing. Op het bordje staat:
"Luid roepen en goed zichtbaar gaan staan. Als de bel klinkt dan hebben we u bemerkt en halen u op. Bij wind tevens zwaaien. (Bij wind verwaait het stemgeluid)"

- En bij mist moeten we waarschijnlijk nog op en neer springen, grapt mevrouw HID -


      ... foto 65 ...

Snel haal ik mijn medefietsers op, roep een paar keer luid "Hallo-o" naar de overkant, zwaai met de armen, en daadwerkelijk klinkt na ongeveer twee minuten de bel die aangeeft dat de veerman ons gehoord heeft. We varen naar de overkant en zijn zo blij dat het gelukt is, dat we de veerman een aardige fooi geven.


Stilleven nr 8: Ligfiets voor een kasteel waarvan ik ben vergeten hoe het heet en waar het staat en waarvan ik ook geen zin meer heb om het op te zoeken. Jullie vergeten het sowieso weer.

      ... foto 66 ...

In de buurt van dit kasteel komt een ellenlange kolonne met oldtimer-auto's voorbij. Ik heb ze niet geteld, maar het waren er tientallen, voor mijn gevoel een stuk of honderd. Ik heb bij wijze van uitzondering geen zin om foto's te maken, om de auto's beter te kunnen bekijken. Julli moeten me dus op mijn woord geloven.


Stilleven nr 9: Ligfiets op fietspad langs akker met koolzaad. Raps heet dat hier (voor de Nederlanders: spreek uit als raaps), en dit is dus een Rapsfeld. Mooi fel geel, niks voor de Molrat. Er zijn de laatste jaren heel veel nieuwe Rapsfelder ontstaan, daar wordt namelijk biodiesel uit gemaakt. (Zie je iets opvallends aan de fiets?)

      ... foto 67 ...

Hier nog een paar impressies van het fietspad en de fietsers.

      ... foto 68 ...


      ... foto 69 ...


      ... foto 70 ...


      ... foto 71 ...


En speciaal voor Cohler nog twee plaatjes van ooievaars. Naar verluidt is dit een dichtbevolkt ooievaarsgebied. Ergens zie ik inderdaad 4 ooievaars achter een maaimachine naar voedsel zoeken, maar als ik afstap om ze te fotograferen, nemen ze de benen / vleugels. We zien meerdere nesten met ooievaars met jongen. Bij een ervan maak ik foto's. Op het tweede plaatje zie je het kleintje, ik heb het uitgeknipt en een beetje vergroot.

      ... foto 72 ...


      ... foto 73 ...


Morgen het laatste deel: Aankomst in Tangermünde.