27 januari 2011

Hoe gaat het op je werk?

Vandaag was het een goede dag. Op het werk heb ik een moeilijk probleem opgelost dat sinds een kleine week speelt. Omdat ik er niet alleen uitkwam heb ik het doorgegeven aan een deskundige bij de hotline van Siemens. Die gaf me een paar tips die me in de goede richting deden denken, en zie daar! Ik heb er iets op gevonden. Mijn chef, die denkt dat ik erg goed ben, gaf me ter aanmoediging een klap op de schouder en zei: "Er komen dus niet alleen maar goede voetballers uit Holland, maar ook goede programmeurs." Ik vond het niet opportuun om hem tegen te spreken.

We hebben een nieuwe jonge collega, en dat is een soort whizzkid. Hij heeft een jaar geleden al hier gewerkt als stagiaire, en nu is hij in vaste dienst aangenomen. Hij heeft in een week gepresteerd waar ik meerdere maanden voor nodig heb gehad, en waar een andere collega zich helemaal niet aan waagt, terwijl die hier al jaren werkt. Dat is een goede zaak, maar het is ook beangstigend. Je ziet hem geconcentreerd zitten denken aan zijn bureau, en je weet dat zich in zijn hoofd processen afspelen in een moordend tempo. Hij vraagt af en toe dingen aan mij over de "Werkzeugwechsel", en zegt erbij dat ik daarin immers de expert ben. Ik moet heel goed op mijn woorden passen als ik hem iets uitleg. Hij begrijpt het onmiddelijk, en hij zou er ook meteen doorheen prikken als ik probeer te verdoezelen dat ik iets niet weet. Ik ben benieuwd of zo een slimme jongen net zo nuttig is als dat hij intelligent is, als je begrijpt wat ik bedoel. Spannend!

Met mijn vervelende collega gaat het iets beter. Ik pas mijn werk zo aan, dat hij niet automatisch mijn veranderingen in zijn machine krijgt, maar dat hij ze eerst moet activeren. Zo kan hij niet klagen dat iets opeens niet meer werkt. Ik zet hem niet in het openbaar voor schut in vergaderingen, en steun hem waar nodig. Ik blijf echter op mijn hoede.

De laatste paar dagen was ik zo geconcentreerd bezig dat de tijd voorbij vloog. Daardoor had ik geen tijd om erover na te denken dat ik dit werk eigenlijk niet meer wil doen. Het wordt tijd om na te denken over mogelijke andere richtingen. Hele andere richtingen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

13 opmerkingen:

  1. In Frankfurt hadden ze eens een jonge, zeer intelligente, peperdure whizz kid ingehuurd om iets in te richten, een website te maken enz. Hij zou drie dagen blijven en moest in de avonduren natuurlijk ook wat eten en eventueel bezig gehouden worden. Omdat het een Nederlander bleek te zijn viel die eer te beurt aan mij en mijn toenmalige Nederlandse collega. Nou, een lol dat we gehad hebben...! Bij al zijn intelligentie: wat een asociaal rotjoch was dat. Met deze knaap viel volstrekt niet om te gaan. Hij werd getolereerd (en betaald) om zijn kennis en kunnen, maar ik denk niet dat hij het in een bedrijf lang had uitgehouden. Hoe is die van jou in dat opzicht?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik werkte in het verleden ook met dit soort lui. Sommigen briljant, anderen wel geroepen en niet uitverkoren als zodanig. Maar er zoijn er bij geweest die nu aardig op weg zijn naar een beste carriere op topniveau. Het is vaak niet alleen maar een trucje van een goochelaar, maar ook interesse voor het vakgebied en een zekere sociale instelling die deze lui ideaal maakt. Daarbij, we komen de computergeneratie nu tegen. Pakweg 20 jaar geleden was een p.c. luxe, en op kantoren nog niet zo ingevoerd als nu het geval is. Groeide je in die twintig jaar op ken je het fenomeen alsof het nooit anders is geweest. Net zoals ik aanneem dat er altijd auto's,, vliegtuigen, trams, en films zijn geweest. Of radio en tv. Dat is feitelijk natuurlijk niet zo, maar ik kon daar wel altijd goed mee omgaan. Die jonge nerds kunnen dat met computers. Zijn razend rap en soms in staat om mij als oudere jongere nog uit te leggen hoe wat waar werkt ook nog. Dat zijn de toppertjes...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Emigrant: Hij is zeker geen rotjoch, eerder terughoudend en ietwat bedeesd. Hij heeft een beetje de tic van de huidige generatie dat hij geen werk onder zijn stand wil doen. Toen hij stage liep moest hij een keer een eenvoudige en langdradige routineklus doen (bitmap-tekeningetjes bijwerken). Zijn respons was dat hij daar geen zin in had. Ik heb hem toen proberen duidelijk te maken dat iedereen hier taken heeft waar hij soms geen zin in heeft. Soms voel je je net een opvoeder. Hij heeft het toen wel gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Leo: Behalve vakkennis en intelligentie zijn er nog een paar andere dingen die bepalen of iemand 'nuttig' is:
    - de juiste prioriteiten stellen. Soms is iemand goed in zijn vak, maar is er alleen in geinteresseerd leuke mooie dingen uit te vinden, zonder te kijken naar het nut voor het bedrijf
    - sociale vaardigheden. Voor een programmeur minder belangrijk dan voor een verkoper, maar toch kan een gebrek op dit gebied je carriere op de klippen laten lopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Goed om te horen dat het weer wat beter gaat.

    Jonge mensen hebben het voordeel dat ze zich vaak erg goed kunnen concentreren en dat is erg handig met programmeerwerk. Zoiets verandert vaak als ze vader (of moeder) van een gezin worden en de problemen thuis het goed concentreren op het werk in de weg staan.

    Verder hebben ze geen last van resultaten uit het verleden. Zelf heb ik dat voordeel ook gehad. De eerste installatie die ik ontwierp was nog in relaistechniek. Geen van die collega's waren instaat om de overstap naar de PLC te maken. Dwz ze deden in een PLC hetzelfde en dat wilde maar net aan lukken. Ik trof het met een Franse PLC (voor een Franse klant) die met boleaanse algebra en grafcet werkte. Geen enkele collega wilde dat avontuur aangaan en ik vond het fantastisch. Was 4x zo snel klaar en kon er alles mee. Later toen ik met een dommere Amerikaanse PLC aan de bak moest heb ik daarin grafcet nagebouwd en ook dat ging goed. De Amerikaanse klant (en vooral hun onderhoudspersoneel) was laaiend enthousiast en wilden op die manier andere installaties ombouwen. (Op dat moment begreep ik dat Amerikanen nooit in staat geweest zijn om iemand op de maan te zetten. :-)

    In hoofdzaak programmeerde ik machines die vrijwel niet handmatig te bedienen waren. Dat was ik zo gewend, dat toen ik een simpele waterzuiveringsfabriek moest programmeren, ik dat op dezelfde manier deed. Die fabriek kon je dan ook 's ochtends met 1 knop aanzetten en 's avonds met 1 knop uit. Iedereen was versteld dat dat kon en ik vond het heel normaal. Vervolgens kreeg ik medelijden met het bedieningspersoneel dat de hele dag kon klaverjassen. In elk geval konden ze niets fout doen. Als ze een deel van die fabriek stopte, dan stopte andere delen die daardoor in moeilijkheden raakten vanzelf.

    Maar ook ik had makkelijk praten. Nooit echte relaties gehad, laat staan kinderen. Zo kon ik me veel beter op het werk concentreren. Daarbij deed ik wel graag dom werk tussendoor. Ik heb veel getekend (en ook dat geautomatiseerd) en vond het heerlijk om dom bij een copieermachine te wachten. Soms heeft een mens dat nodig, het is lekker ontspannend.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een Franse PLC met Graphcet? Volgens mij heb ik die bij mijn afstudeeropdracht aan de hts geprogrammeerd. Ik kan niet meer op de naam komen...

    Grafcet heet hier Schrittkette. Schrittketten worden hier zeer compact en efficient geprogrammeerd, met behulp van "Sprungverteiler". Kost nauwlijks cycletime. Nadeel is dat je geen vertakkingen kunt maken.

    Onze PLC-programma's zijn historisch gegroeide samenraapsels van verschillende programmeerstijlen, doorspekt met ontzettend veel insider-kennis van de machine en van de besturing. Daar brand je snel je handen aan als je graag experimenteert en niet tot in de details weet wat je doet. Onze whizzkid schijnt echter wel te weten wat hij doet.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Bob: Die ik rond 1984 programmeerde was een Telemecanique TSX (uit m'n hoofd). Later kwam Siemens met de S5 (de naam zegt al genoeg), die weer later een flutversie van wat op Grafcet leek kreeg. Bij dat Franse ding kon je vertakken tot je een ons woog, alles kon 254x. Dus 254 stappen in een tak, 254 vertakkingen in een tak etc.

    Dat van die cyclustijd klopt. Bij dat ding had ik meestal iets van 8 milliseconde (voor 800 in/uitgangen). De Fuppers met de S5 hadden al moeite om binnen de 40 milliseconde te blijven en met Allen Bradley schommelde ik met mijn eigen Grafcet-aanpak rond de 20 milliseconde voor vergelijkbare projecten. Als er ouderwets geladderd werd, dan waren tijden als 200 ms heel normaal, met als nadeel dat niet alles veilig kon worden uitgevoerd. Aan papier was het verschil nog veel groter. Bij dat Franse ding was alles prima gedocumenteerd binnen 50 A4-tjes en de Duitse en Amerikaanse versies namen zo'n 250 A4'tjes.

    Later is dat Franse merk met die boleaanse algebra gestopt wegens tekort belangstelling. In Frankrijk ging het redelijk goed. Daar werd geprogrammeerd en onderhouden door mensen met een opleiding in besturingstechniek. In Nederland en de meeste andere landen werd het programmeren en onderhouden door electroboeren gedaan en als je geluk had door iemand die iets van instrumentatie wist. Je kan nog beter een aap horloges laten repareren. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. De Amerikanen zouden iemand op de maan hebben gezet in de jaren 60 maar het is nog maar 10 jaar geleden dat we op het idee kwamen on wieltjes onder onze koffers te zetten.



    Iets heel anders voor je werk? Fiets vakantie voor langere tijd?
    Waarom kom je niet terug bij ons? Er is zeer recent iemand weg die voor jou de belangrijkste reden was om weg te gaan als ik mij niet vergis. (mr. TE)

    Rob A.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Meneer E is weg? Vertel me meer!

    Ik heb oveigens ook hele slimme Amerikanen meegemaakt. En de Amerikaanse Allen Bradley PLC daar heb ik heel graag mee gewerkt. Die waren 10 jaar geleden al van absolute adressering afgestapt, en dat vind ik een groot voordeel.

    Rob, ik stuur je binnenkort een mail. Ik moet nu eerst verjaardagskado's kopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Over die PLC's zou ik ook nog eens moeten loggen. Verhalen te over. Alleen een tikkie technisch, wat veel bezoekers af zal schrikken.

    Mijn opmerking over die vermeende Maanwandelaars had niet te maken met Allen-Bradley. Dat spul was na 1990 (ik meen PLC7-serie) al redelijk goed. Het ging bij mijn opmerking over de klant. Een staalfabriek waar de krijgsheren van de vakbond er voor zorgden dat ze in de Afghaanse middeleeuwen bleven steken. Ik heb daar ook een hele slimme ingehuurde programmeuse meegemaakt, maar die dorst niets uit angst om te worden aangeklaagd. Ook een reden om dat naardemaan-project te wantrouwen. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Waren het trouwens uiteindelijk niet gewoon de Duitsers die de Amerikanen en Russen naar de Maan brachten?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ene meneer Wernher von Braun die de V2 voor nazi-Duitsland ontwikkelde, had de leiding bij de NASA over de ruimtevluchten.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik wil hier niet op alle slakken zout leggen, maar het idee dat Amerikanen dom-(mer) zijn - een idee dat in Duitsland ook graag gehanteerd wordt - is een stereotype dat, wanneer je het op andere landen of bevolkingsgroepen toepast, meteen als rascistisch wordt herkend.

    BeantwoordenVerwijderen