3 juli 2011

Een verloren liefde

Bijna geloofde ik dat ik niet meer van haar hield. Ik dacht dat ze me niet meer zo interesseerde; een mens verandert in de loop van de jaren, zijn smaak en zijn voorliefdes verschuiven. Er gaat weliswaar iets verloren wanneer je niet meer liefhebt, maar daar komen dan andere dingen voor in de plaats. Die nieuwe dingen herken je niet meteen, soms moet je eerst in een gat vallen voordat je een nieuwe weg in kunt slaan.

Maar soms ligt het niet aan jezelf. Soms blijkt dat het objekt van je liefde eigenlijk hetgene is dat verandert, terwijl jij dezelfde bent gebleven. Zo ook nu.

De laatste jaren ben ik naar verschillende concerten en optredens geweest op het gebied van pop- en rockmuziek. Ik was bij Lez (niet Led) Zeppelin, Tito and Tarantula, Element of Crime, Keimzeit, en nog een paar optredens van gezelschappen en bands die in een goed aanzien staan. De een na de ander stelde teleur. Ik kon geen enthousiasme opbrengen, de muziek -want daar hebben we het over- bracht niets in mij teweeg. Er was altijd iets dat niet klopte: mensen die hun instrumenten niet beheersen, een slechte geluidskwaliteit, maar het meest voorkomende en tegelijk het ergste: een gebrek aan inspiratie en originaliteit.

Tot gisteren. Gisteren waren HiD junior en ik bij het internationale Tanz und Folk Festival in Rudolstadt, een jaarlijks terugkerend muziekfestival van 3 dagen, dat dit jaar voor de 21ste keer werd gehouden. Een collega die daar af en toe optreedt had mij er op gewezen. Het festival is verdeeld over de hele stad en er komen internationale bands uit alle mogelijke landen. Na een paar min of meer nietszeggende optredens trad een band uit Portugal aan. Ze deden eeuwig over de soundcheck, maar al bij de soundcheck was duidelijk dat het professionals waren. Strakke ritmes die perfekt samen worden gespeeld, nonchalante virtuositeit van meerdere bandleden, en ze begonnen bijna op tijd. De naam van de band is O'questrada. (Er zijn verschillende schrijfwijzes in omloop, deze variant stond bij de clips op youtube met spaanse/ portugese commentaren, dus die is waarschijnlijk correct. Op het festival werden ze aangekondigd als Oque Strada, en Oquestrada heb ik ook gezien.)

Een bassist speelt op een theekistbas bestaande uit een grote groene plastic emmer met een steel en een snaar eraan. Bij de soundcheck was de bassist niet snel tevreden en liet de technicus het geluid meermaals veranderen. Het resultaat was perfekt. De man brengt op dit primitieve geimproviseerde instrument perfekte strakke baslijnen voort. Een jonge vrouw speelt accordeon, een man speelt een portugese gitaar met 12 snaren die wat weg heeft van een mandoline, iemand speelt nog op een gewone gitaar, en af en toe doet de trompettist er een jazzy solo tussendoor a la Miles Davis (met een beetje fantasie). Bij een nummer werden op de portugese gitaar betoverende klanken met behulp van een strijkstok tevoorschijn gebracht.

De zangeres deed me een beetje denken aan onze bloggerin Oud Zeikwijf. Van een onbestemde leeftijd tussen de 25 en de 50 jaar, met een overtuigende "Bühnenpresenz". Sensueel, altijd in een goede bui en altijd contact zoekend met het publiek. O ja, en zingen kan ze ook. Ik was zo onder de indruk van het optreden, van de muziek, zowel in het samenspel als in de verschillende solo's, dat ik er helemaal een beetje emotioneel van werd. Af en toe pinkte ik stiekem een traan weg. Mijn liefde is weer terug!


Als je een kritiekpunt moet geven op de muziek van O'questrada, dan is het misschien dat ze maar een bepaalde muziekstijl spelen. Het ritme verandert niet veel. Maar dat vergeef ik ze.

Een opname kan op geen enkele manier het gevoel van een live-optreden evenaren. De geluidskwaliteit is bij live-optredens vaak niet zo goed als bij een CD- of een televisie-opname. Hier was dat niet het geval, had ik al gezegd dat het geluid perfect was? Om je toch een beetje een indruk te geven link ik er hier een paar liedjes bij. Bij het struinen op youtube valt op dat de bezetting nogal verandert. De bassist, de zangeres en de bespeler van de portugese gitaar zijn de vaste leden.

Een lied met de onuitsprekelijke naam Se Esta Rua Fosse Minha waarmee O'questrada een middelgrote zaal in Tivoli naar het kooppunt brengt: KLIK

Een lied genaamd Oxala Te Veja dat live in een Duitse tv-uitzending wordt gebracht: KLIK.

Veel plezier.

13 opmerkingen:

  1. Lekkere muziek. Maar dat verliefd worden snap ik niet zo. Wel de emotie die hoort bij een goede zangeres en een prima nummer. Maar om er nu meteen verliefd op te worden. Jij bent daar veel te jong voor, net als voor emoties die leiden tot betraande ogen. Dat hoort bij oude horkerige meninggevers die ontdekken dat ze slechts kunnen dromen bij prachtige teksten en dito voordrachten. Ik heb dat bij de heerlijke Adele, of recent bij Glenis Grace die zo hoog kan komen, zo gepassioneerd zingt dat de ogen vanzelf vochtig worden. Of de enige Nederlandse rockdiva Anouk. Ik word oud geloof ik....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Te jong om verliefd te zijn, dat is nog eens een originele mening.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik hoor net het liedje nog een keer op laptop-luidsprekertjs: niet om aan te horen. Als het even kan, luister met fatsoenlijke boxen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Bob - Te jong om al verliefd te worden op zo maar een zangeres. Dat hoort bij horkerige meninggevers...stond er echt achter....:)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Voor de goed orde: het onderwerp is de liefde voor muziek.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Of de musicus die het presenteert toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het is net niet mijn muziek. Vervelend vind ik het niet, maar ik hou gewoon van meer variatie. Het klonk overigens op mijn laptop prima, maar die heb ik dan ook gekocht met het idee dat ik er TV mee kijk. Daar zitten dus redelijke luidsprekertjes in. Bij de meeste laptops is het een ware ramp. Nog ergers dan zakradiogeluid uit de 70'er jaren. Ook bij de duurste modellen. Echt zonde.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Reactie-moeheid, blog-moeheid, alles-moeheid...
    Het is inderdaad net OZ, die zangeres, zelfde uitstraling. Erg leuke YT, ik kan me voorstellen dat deze mensen met hun muziek live de liefde weer terug brachten.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Marjan, ik mis je. Ik mis de hele kliek. Komt niet meer terug waarschijnlijk.

    Gisteravond een bijna fantastische film gezien "It's kind of a funny story". Over een 16-jarige jongen die zelfmoord wil plegen, en toch is de film leuk. En intens. Een heel klein beetje kitsch op het einde, het blijft nu eenmaal Hollywood. Een echte aanrader.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Bob... ik ben er nog gewoon hoor.. zij het wat minder dan anders.
    Morgn gaan we met vakantie in eigenland , als ik je veloren liefde tegenkom dan zal ik zeggen dat jij op dr zit te wachten ....;))

    Tham

    BeantwoordenVerwijderen