22 februari 2011

Kopieren statt studieren

Er is een lekkere rel aan de gang in Duitsland, met de minister van defensie in de hoofdrol. Karl-Theodor von zu Guttenberg is/ was de kroonprins van de nationale politiek. Meneer Guttenberg is jong en dynamisch (39), heeft een attraktieve vrouw met een eigen loopbaan, en doet het zeer goed in de roddelbladen en in de peilingen.

Een goede start maakte hij twee jaar geleden toen hij als enige durfde te zeggen dat het zinloos is om het bedrijf Volkswagen met staatsgelden te redden. Hij durfde politiek incorrect te zijn, en dreigde zelfs terug te treden als er betaald zou worden. Dat hij dit niet gedaan heeft toen er toch geld gegeven werd, en dat hij desondanks zijn goede image behouden heeft, zegt iets over talenten.

Een paar kleine schandalen in de oorlog in Afghanistan heeft hij heelhuids overleefd, maar nu struikelt hij over iets groters. Het blijkt dat zijn dissertatie (proefschrift voor de doktortitel) voor een groot deel plagiaat is. Het is gebruikelijk om anderen te citeren, maar dan wel met bronvermelding. Het blijkt dat Guttenberg dit op grote schaal niet heeft gedaan, er zijn zelfs aanwijzingen dat de tekst die wel origineel is niet door hem zelf maar door een wetenschappelijke medewerker van het ministerie geschreven zijn. Er is een website ontstaan waar "vrijwilligers" zijn dissertatie doorzoeken met behulp van Google, en alle gekopieerde stukken laten zien. Gisteren heeft hij aangekondigd zijn doktortitel terug te geven. De oppositie hangt natuurlijk als een terrier aan zijn broekspijpen om hem tot aftreden te bewegen. De ironie wil dat ze daarbij zo fanatiek zijn omdat hij zo populair is.

Wat is er nu zo erg aan dit verhaal? Ik geeft toe dat ik een beetje extra scherp ben omdat hij niet van mijn partij is (hij is bij de CDU), maar dat is niet het punt. Het probleem is dat dit een uitstekend voorbeeld is voor alle scholieren en studenten in Duitsland hoe je door luiheid en bedrog een heel eind naar boven kunt komen. Op scholen wordt al gegrapt of de afstudeeropdrachten op zijn Guttenbergs gemaakt worden of niet. Van het weekend had ik een discussie met mijn zoon waarin hij Guttenberg VERDEDIGDE. Ik hoop dat hij deze mening van iemand anders heeft opgepikt en niet zelf heeft bedacht.

13 opmerkingen:

  1. Volgens mij heeft hij wel een rg charmant vrouw die ik in de Duitse media nog wel eens voorbij zie trekken. Ach, wat is een doctorstiteltje meer of minder nu? Ook bij ons hadden we lui die met een namaakbul in de regering kwamen hoor. Het hoort bij de cultuur van sommige lui denk ik die menen dat een titel belangrijkewr is dan kennis en ervaring.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nomen est Omen, een eerbetoon aan Johannes Gutenberg, de uitvinder van de boekdrukkunst oftewel de kunst van het kopiëren.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Gutenberg de boekdrukker, daar was ik nog niet op gekomen.

    Mijn eerste indruk was dat hij het wel zou overleven, maar de druk neemt steeds meer toe. Een hoop mensen zaten waarschijnlijk te wachten op een kans om deze stralende Gutherr van zijn troon te schoppen.

    Schauen wir mal wie es weitergeht.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hij heet toch Zu Gutenberg? :-)

    In NL hebben we een jaar of 15 terug zoiets gehad met een journalist die de politiek in ging. Maar dat was een politieke beginneling en dat hakt er niet zo in als de doodgeverfde opvolger Merkels.

    Ik mag 'm overigens ook niet. Hij past mij te goed bij de club van Westerwelle. Wat dat betreft zie ik een groot verschil met Merkel.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Xiwel:
    Es wurde korrigiert.

    Hij is glad, daarom mogen sommigen hem niet.

    Hij is aan het wankelen. Het hang er van af hoe hij zelf met deze situatie omgaat of hij het redt. De steun in zijn eigen partij is aan het afbrokkelen.

    Westerwelle lacht zich in zijn vuistje, die is jaloers op zijn populariteit.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Leo: Een dokterstitel heeft een grote waarde in Duitsland. In Nederland waar we graag alles wegsnijden wat boven het maaiveld uitsteekt, is dat minder. Mensen werken vaak meerdere jaren aan hun dissertatie, dat kun je niet bagatelliseren.

    Dat er mensen in de politiek werken die meer waarde hechten aan de schijn dan aan de echte prestatie, mag ons niet verwonderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het is weer opgeborrel(d/praat), die Nederlander was Charles Schwietert:
    http://nl.wikipedia.org/wiki/Charles_Schwietert
    Die is maar even in de politiek geweest en door zijn - doctorandus-leugentje er uit gezet. De ophef was bij hem vooral omdat ie een bekende journalist was voor 'Den Haag Vandaag'.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Bob - Ik ken het fenomeen uiteraard door mijn zakelijke omgang met veel Duitsers gedurende een jaar of vijftien of zo. Diplom-Ingenieurs zetten dit ook graag op hun kaartje. Het blijft een bijzonder volk op dit gebied...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een minister moet natuurlijk goed kunnen liegen en bedriegen; daarvoor betalen we ze, en hij moet dat niet zo doen dat het in de gaten loopt.
    Helmut Kohl was ook gepromoveerd en hij had het zo geregeld dat gedurende zijn ambtstijd het proefschrift nergens geraadpleegd kon worden. Dat was in die tijd makkelijker, omdat de proefschriften nog niet gepubliceerd werden. Wie weet wat voor rotzooi dat was. En er zijn natuurlijk nog duizenden vooraanstaande Duitsers met onbenullige of frauduleuze proefschriften. Juist omdat het hier zo belangrijk wordt gevonden dat iemand Doktor is.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Dat is nog eens een idee: we gaan het proefschrift van Helmut Kohl achteraf controleren op plagiaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ministers kunnen vaak goed liegen en bedriegen, maar is dat onvermijdelijk? Is het echt een vereiste om politiek te kunnen bedrijven? Ik weet te weinig van het politieke bedrijf om daar een mening over te hebben. Ik heb de naieve gedachte dat je ook eerlijk kunt zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Volgens mij hoeft een minister niet te liegen, maar als hij of zij niet flexibel met de 'waarheid' kan omgaan onstaan er absoluut grote problemen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik ken iemand die gevraagd was minister te worden. Hij tobde er erg over: enerzijds was dit een kans om zijn politieke ideeën te verwezenlijken, anderzijds zag hij er tegenop, zijn integriteit te verliezen. Dat laatste zag hij wel als onvermijdelijk en heeft de baan niet aangenomen. Een echte politicus kent dit dilemma denk ik niet.

    BeantwoordenVerwijderen