17 december 2010

Tales from the zone

Het is acht uur 's avonds. Ik heb vandaag langer gewerkt omdat het projekt deze week af moet. Vanmorgen werden er al sneeuwstormen voorspeld. Vanmiddag was het begonnen. Toen ik om 5 uur even de deur open deed om naar buiten te kijken wat voor weer het was, waaide de stuifsneeuw hard in mijn gezicht met ontelbaar vele kleine speldeprikken, en snel deed ik de deur weer dicht. Ik had geen slechtere dag uit kunnen zoeken om avonddienst te draaien. Ik pak mijn laptop en mijn spullen bij elkaar om van het bijgebouw naar het kantoor te lopen. De sneeuw onder mijn voeten is mooi vers, droog en zacht. Ongeveer vijf centimeter zijn er vanmiddag bijgekomen.

Vol goede moed stap ik in de auto om naar huis te rijden. Normaalgesproken een rit van vijftig minuten: eerst tien kilometer provinciale weg, dan de snelweg op.  Omdat het droge stuifsneeuw is, kan ik de ramen met mijn handen schoonvegen en hoef niet te krabben. Ik zet de radio aan op Antenne Thüringen om zo snel mogelijk de verkeersberichten te horen.

De weg is vol met sneeuw, maar goed begaanbaar. Als het zo blijft kan ik ongeveer zestig kilometer per uur rijden. Het blijft niet zo. Als ik het volgende dorp binnenrijd, passeer ik de eerste opgewaaide hopen sneeuw op de weg. Ik moet vaart minderen. Die opgewaaide hopen sneeuw zijn verraderlijk, ze kunnen zomaar twintig centimeter hoog zijn. Als je daar met vijftig kilometer per uur in belandt, dan verandert de auto in een boot, je kunt niet meer sturen. Meestal is de sneeuw maar aan een kant van de auto, zodat de rechterwielen in de sneeuw blijven steken en de auto naar een kant wordt getrokken. Doordat er weinig verkeer is kan ik goed uitwijken (er is niemand op de weg die niet absoluut ergens naartoe moet).

In dit heuvelachtige gebied met veel bomen is de wind heel erg veranderlijk. Als ik een bocht passeer, rijd ik opeens midden door een onvervalste blizzard. Het zicht wordt spoorlags minder dan tien meter. Overal waaien dichte wolken stuifsneeuw om de auto. Ik moet vaart minderen tot stapvoets, bijna stop ik omdat ik de rand van de weg niet meer kan zien. Dan rijd ik door de volgende bomengroep en de wind is weg, ik kan weer iets zien. Ik geef weer gas.

Verderop zie ik de lichten van een paar stilstaande auto's. Is er een ongeluk gebeurd, is er iemand van de weg geraakt? Als ik langzaam dichterbij kom, schijnt het mee te vallen. In mijn richting staan twee auto's, in de tegemoetkomende richting staat een vrachtwagen. Waarom staan ze stil? We staan midden in een "windhoek", een plek waar de wind extra hard waait. Het zicht is bijna nul, de sneeuw licht ongeveer tien centimeter hoog op de weg. Ik stop en wacht even. Ik wil weten wat er aan de hand is, maar het weer is zo moorddadig dat ik er twee keer over nadenk voordat ik uitstap. Eerst trek ik mijn handschoenen aan en trek de capuchon van mijn ski-jack over mijn hoofd. Voorzichtig doe ik het portier open, dat meteen door de wind wordt gegrepen en uit mijn hand wordt gerukt. Shit! Zorgvuldig stop ik mijn autosleutels in mijn broekzak; als ik die nu op de grond laat vallen, vind ik ze nooit meer terug. Ik loop naar voren. In de voorste auto graait een persoon iets van de achterbank van de auto. De persoon blijkt een vrouw te zijn met een sjaal om haar hoofd gebonden tegen de sneeuwstorm. Ze ziet me niet. Ze loopt naar voren en begint met een schep sneeuw voor de voorwielen weg te scheppen. Het is duidelijk dat dit een volkomen hopeloze onderneming is. De sneeuw die ze wegschept, wordt onmiddelijk vervangen door een nieuwe lading. Ik vraag voor de zekerheid wat er aan de hand is, ik moet schreeuwen alsof ik in de disco sta om boven het geluid van de storm uit komen. Ja, de auto is blijven steken in de sneeuw en ze probeert hem vrij te krijgen.

Mijn gedachten razen. Zal ik mijn kleine sneeuwschuiver uit de kofferbak halen en haar helpen? Nee, het is echt hopeloos, er is geen beginnen aan. Ik stap terug in de auto om na te denken. Ondertussen staan er al twee auto's achter me. Een bestuurder klopt aan mijn raam om te vragen wat er aan de hand is en ik vertel het hem.

In de twee minuten dat ik in de auto zit zijn de zijruiten al zo dichtgesneeuwd dat ik niets meer zie. Als ik hier nog tien minuten blijf staan, ben ik ook ingesneeuwd, en dan kan het nog uren duren. Vorige week zaten honderen mensen een hele nacht vast in een file, en daar heb ik geen zin in. Ik schuif de zijramen naar beneden om ze vrij te krijegen, en snel weer omhoog voordat de hele auto volwaait met sneeuw, en besluit een poging te wagen en om te keren. De weg is smal, aan weerskanten zijn sneeuwhopen. Maar mijn auto is klein! Ik begin te draaien, de sneeuw is in de korte tijd al zo dik geworden dat de auto er maar met moeite doorheen komt. Ik moet zeker twee keer heen en weer steken, hopend dat ik nergens tegenaan rijd. Ik glibber langs de auto's die achter me staan. Gered!

Even denk ik erover na of ik een collega zal bellen om bij hem te overnachten; door dit weer te rijden is gekkenwerk. Maar ik waag nog een poging. Misschien is het niet overal zo erg. Ik rijd terug naar het dorp waar ik werk en rijd door om via een omweg naar huis te rijden. Onderweg hoor ik op de radio dat de provinciale weg waar ik net geweest ben, nu volledig gesperd is. En niet alleen op het punt waar ik stond. In de loop van de avond is de zelfde weg op vijf verschillende plekken volkomen geblokkeerd! Een dorp is zelfs volledig afgesloten, daar kun je niet meer in of uit. Het is goed dat ik naar de radio blijf luisteren, want nu blijkt dat het stuk snelweg dat ik eigenlijk wilde nemen ook geblokkeerd is, door vrachtwagens die scheef zijn komen staan. Ik pas nog een keer mijn route aan en blijf op de provinciale weg. Dan komt een melding over de weg waar ik nu op rijd! Deze weg is ook geblokkeerd, maar gelukkig aan de andere kant van Erfurt; mijn stuk is nog vrij.

Twee uur nadat ik ben vertrokken kom ik thuis, tevreden en gelukkig. Mevrouw Hollander in Duitsland is nog even op gebleven.  Ik doe mijn verhaal. Maar wat is er nu met die mevrouw en de andere mensen die daar stonden? Volgens mij staan ze er nog steeds. Toen ik wegreed kwam me nog wel een strooiwagen met sneeuwschuiver tegemoet, misschien heeft die de weg vrij kunnen maken.


NB. Mocht er iemand zijn die mij van overdrijving verdenkt, voor diegene heb ik de verkeersmeldingen van vanmiddag tot nu even geknipt en geplakt (er zitten "Schneeverwehungen" tussen van 2 meter hoog):






18 opmerkingen:

  1. We hoorden hier twee weken geleden dat in Duitsland een afgrijselijke winter zou worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat zei mijn kapper ook, OZ, daarom laat ik nu mijn haar maar een tijdje groeien.
    Vandaag moet ik naar Nederland rijden. In 1923 heeft een lente-achtige stemming van mijn grootouders ervoor gezorgd dat mijn moeder eind december jarig is. Dat is bij ons een belangrijk familiegebeuren, daar moet ik wel heen. Maar op mijn traject valt het misschien mee; het ergste is trouwens alweer voorbij.
    Gisterenavond was de Weihnachtsfeier in ons instituut. Ik had me al schrap gezet, laarzen en lange onderbroek mee om te voet naar huis te strompelen. Maar toen ik het gebouw verliet, ziedaar het wonder: over de maagdelijk witte straat kwam er een taxi aanrijden, die nog vrij was ook! En dan zeggen ze nog dat er geen God is. Zoiets zie je anders nooit in Marburg, en als je opbelt bij slechts weer krijg je te horen dat er een lange wachttijd is. Langzaam gleed en knerpte de wagen voort, er was niets om tegenaan te knallen en tien minuten later was ik thuis. Zoo werd het toch nog Kerstfeest!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Elke avond kijk ik even naar het programme 'Hallo Deutschland' op 2. Dan zie je de gevolgen van wat toch wel als een strenge winter mag worden beschouwd. Enorme ongelukken, files, huizen dik onder de sneeuw en ook erg lage temperaturen. Het ziet er ernstig uit. Ook in Engeland is de situatie zo. Daar gaat de brandstof al op de bon. Wat boffen we dan hier. Vanochtend viel er hier een pak sneeuw van 5 centimeter binnen 20 minuten. Maar alles is goed berijdbaar nog. Zoals bij alles is het in ons landje zo gek nog niet....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bob, neem je de volgende keer een camera mee, voor ons (mij)? En voor jezelf dekens, eten en drinken, een zaklamp, telefoonoplader voor in de auto, een reservetankje benzine.

    Wij sturen ons personeel naar huis als we op de radio horen dat er mogelijk meer dan 5 centimeter sneeuw gaat vallen.
    Laatst sneeuwde het een beetje en toen was de chaos op de wegen al zo groot dat een medewerkster 2 uur gedaan heeft over 25 kilometer. Zo gek is ons landje dan weer wel. We hebben niet geleerd te rijden onder moeilijke omstandigheden. Misschien moeten we op cursus in Duitsland.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Emigrant, soms is er wel een soort God.....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bij ons is het strooizout al bijna op. En.. je kon hier deze week op straat schaatsen! Nu ligt er een laag sneeuw, sprookjesachtig.
    Het lijkt me een eng ritje Bob.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Had je maar niet moeten zeggen dat we in een ijstijd leven.

    Rob A.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Vanmorgen op de heenweg stond op die plek langs de weg een ingesneeuwde auto!! Zou die van die vrouw geweest zijn?

    Van een andere collega hoorde ik dan weer dat de weg gisteravond ongeveer een uur later weer vrij was.

    Het strooizout raakt langzaam op, alle sneeuwschuivers zijn uitverkocht.

    Ik zal min fototoestel in de auto leggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bob, en had je toen spijt dat je haar niet gered hebt?


    Emigrant, ben je er al?

    http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2010/12/snowpacolyps_heel_nederland_st.html

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik ben in een hotelletje in Bochum. Bij dit weer heeft het geen zin om zaterdag 's morgens om zes uur weg te rijden, want alles duurt veel langer

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Bob - West Nederland liep gisteren compleet vast door extreme sneeuwval. Engeland is qua vervoer in elkaar gedraaid. Ook vandaag verwachten ze daar weer extreme sneeuwval. De Engelse weerdienst spreekt al over de strengste winter in 100 jaar. Ik zag de tv-beelden uit Amsterdam van gisteren, prachtig, maar voor het verkeer een ramp. De stad uitkomen nam soms meer dan 1,5 uur, bussen reden niet, trams met moeite. Ik kijk nu naar buiten, weet intussen dat het zes graden vriest en de sneeuw ligt 25cm dik overal bovenop. Het is winter....en wat voor een!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Gisteravond Weihnachtsfeier in een restaurantje in het bos. Te voet met fakkeltocht 15 min door het bos de berg op. Lekker gegeten. Vandaag nog een paar uur werken(!). Vanmiddag hopelijk naar een concert van mijn pianoleraar Thomas Jagusch (18 jaar oud!) in Weimar, als ik het red. Thomas Jagusch moet je even googelen als je van pianomuziek houdt. Hij geeft regelmatig concerten.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik heb net per e-mail een powerpoint gekregen over winter in Rusland. Daar is het nog 5 graden erger.

    Gisteren een korte discussie gehad met een collega die het "onverantwoord" vindt om met dit weer te gaan fietsen, omdat je dan DE AUTOMOBILISTEN zo'n schrik aanjaagt. Die zijn namelijk steeds bang dat je uitglijdt en dat ze je dan aanrijden...

    Ik zeg: dat is toch het risico van de fietser? Ga zelf eens wat vaker fietsen, dat is tenminste gezonder.

    In werkelijkheid hebben kunnen veel verstokte automobilisten fietsers niet pruimen omdat die hen een slecht geweten bezorgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik werd onlangs door een geopend autoraampje toegeblaft dat ik op het fietspad moest gaan rijden. De blaffer was een middelbare dame. Een fietspad was er in de wijde omgeving niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. @Bob - Het zal veel van doen hebben met gedrag van die fietsers. Keurig net opgevoede mensen die normaal de wet in de hand houden worden op de fiets een soort oermensen die het niet nodig vinden handen uit te steken bij richting-verandering, licht zien ze als overbodige luxe en rekening houden met anderen is er niet meer bij. Alsof ze zijn omgeven door een magisch krachtveld dat alle klappen kan opvangen. Het liefst ook nog kleding dragen die erg donker is, zodat ze vooral niet opvallen in dit schemerige jaargetijde. Maar in Duitsland zie je maar relatief weinig fietsers. In Holland des te meer, en daar slaat die automobiele kritiek dan ook op...

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mooi onderwerp voor een blog: Krieg zwischen Autofahrer und Radfahrer.

    Je kunt soms echt geen kant op als fietser. Als er al fietspaden zijn (die zijn er hier namelijk veel te weinig) dan worden ze niet vrijgeruimd, ze liggen vol met sneeuw. Zo word je in principe gedwongen de fiets te laten staan, maar dat vertik ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. @Leo: Ja, en het heeft ook veel van doen met het gedrag van de automobilist. Als die vindt dat fietsers niet op de weg horen maar op het fietspad DAT ER NIET IS, dan is der Ärger vorprogrammiert.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Tsjakka! Het nieuwe blog is daar. Met dank aan Leo die me op het idee bracht.

    BeantwoordenVerwijderen