Is de titel van een actuele film over het leven van Bob Dylan. Is ook de wens die gisteravond door mijn hoofd ging na een half uur van deze film gezien te hebben: was ik maar niet hier. Aangelokt door lovende recensies waren we naar de bioscoop gegaan. In het begin van de film zien we hoe een zwarte jongen (hoe mag je die mensen tegenwoordig nog noemen?) van 11 jaar door het land zwerft met een gitaar en zichzelf Woodie Guthry noemt. Dan zien we een stukje over een zanger/ acteur namens Jacky Rollins. Dan een scene met een oudere man namens Mr. B. die in een afgelegen huis woont in het bos in de nabijheid van een een klein dorp waar alleen maar verklede mensen wonen. Tussendoor scenes van een interview met iemand die tenminste qua uiterlijk op Bob Dylan lijkt. Langzamerhand begin je te denken dat al deze figuren toch echt Bob Dylan voor moeten stellen, tenminste kom je op dat idee omdat je de recensies gelezen hebt waar dat in staat. De film zelf geeft daarover geen uitsluitsel.
Daarbij komt dat veel episodes blijkbaar verzonnen zijn. Is Bob Dylan op de leeftijd van 11 jaar uit een tehuis weggelopen en verdiende al zijn levensonderhoud met muziek? Is hij getrouwd geweest en had twee kinderen? Is hij 20 jaar(!) lang dominee geweest na zijn zangcarriere? Heeft hij op latere leeftijd zich werkelijk ingezet voor een dorpje dat afgebroken moest worden voor de aanleg van een snelweg en is daarvoor in de gevangenis gekomen? Was de sherrif van dit dorpje werkelijk Pat Garret, degenen die Billy the Kid heeft gearresteerd? Ik zou al deze vragen kunnen beantwoorden met een blik in de Wikipedia, maar ik was eigenlijk in de veronderstelling dat je een film ook moet kunnen begrijpen zonder de encyclopedie erop na te slaan.
De film is dus zeer verwarrend en gedeeltelijk surrealistisch. Min of meer een kunstfilm die niet pretendeert een waarheidsgetrouwe afbeelding van zijn leven te geven.
Zijn er ook positieve dingen te melden? Jawel, ten eerste natuurlijk is er muziek van de maestro te horen. En veel scenes zijn op zich zeer de moeite waard, zolang als je niet van mening bent dat al die scenes samen een begrijpelijk verhaal moeten vormen. Zeer mooi is de muziek in de scene waar de zwarte jongen samen met twee oudere zwarte mannen op de veranda een lied zingt met gitaarbegeleiding. 'Komischerweise' zijn de gedeeltes waarin Cate Blanchet (een vrouw dus) Bob Dylan vertolkt nog die episodes waarin hij het meest waarheidsgetrouw neergezet wordt.
En dan is er nog de vraag wat de titel te betekenen heeft: „I'm not there“. Twee mogelijkheden zie ik hier: Na zijn eerste succesvolle jaren realiseerde hij zich dat zijn muziek de wereld niet veranderde en reageerde op deze frustratie door extreem cynisch te worden en tenminste in interviews niets van zichzelf prijs te geven en zo te doen alsof niets hem eigenlijk interesseert. De 'ware Bob Dylan' hebben we dus nooit gezien.
De tweede mogelijkheid is meer op de film zelf betrokken: Er wordt geprobeerd op zeer indirekte wijze over deze persoon dingen te laten zien, zonder dat hij zelf of zijn ware naam getoond wordt. Niets van wat in deze film getoond wordt is werkelijk gebeurd, en toch heb je na afloop een duidelijk beeld van hoe zij leven verlopen is. Bob Dylan was niet aanwezig in deze film.
Wasgetekend, uw filmrecensent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten