Het is weer eens zover. Na een zeer hektische tijd is het nu even een paar uur rustig op het werk. Tijd dus om aan mijn blog te 'werken'.
Ik heb een collega direkt tegenover me zitten die groepsleider is, maar gelukkig niet van de groep waar ik bij hoor. Hoezo gelukkig niet? Dat zal ik proberen uit te leggen. Kort samengevat: hij is pedant. De reden dat hij groepsleider is, is dat hij in zijn vakgebied de meeste ervaring heeft, niet zijn persoonlijke vaardigheden. Ik realiseer me dat het niet erg aardig is om zo over je collega te schrijven, maar aangezien dit een Nederlandse blog is en mijn collega's het zowiezo niet lezen, blijft het anoniem.
Goede voorbeelden te geven is niet zo makkelijk. Je merkt het bijvoorbeeld aan dingen die niet uitgesproken worden. Hoe hij bijvoorbeeld in zijn nopjes is als de afdelingschef zijn mening nodig heeft. Of hoe hij altijd klaagt dat hij zo vaak naar vergaderingen moet, in het geheim (min of meer) er eigenlijk trots op is hoe belangrijk hij daardoor is. Hoe hij lange gesprekken kan voeren met een andere collega over het feit dat de montage-afdeling onterechte beschuldigingen over slechte software maakt, omdat die monteurs dat verkeerd begrijpen. Hoe hij bij gesprekken ´zich vaak vastbijt in regeltjes en vatsgelegde verantwoordelijkheden in plaats van de grote lijnen te bekijken.
Ik vroeg eens aan een andere collega uit zijn groep hoe hij het vindt om onder zijn leiding te werken. Na een korte blik van verstandhouding gaf hij zeer taktisch het voordeel aan dat deze groepsleider tenminste inhoudelijk weet waar hij over praat.
En zo heeft ieder nadeel weer zijn voordeel. Met de groeten vanuit het kantoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten