Mijn zoon zit op dansen. En op reddingszwemmen. En tot voor kort op pianoles. En op het gymnasium. En op de schaakclub op het gymnasium. Hij is 11. Ik kan me voorstellen dat het hem af en toe te veel wordt. Nu houdt hij ook op met dansen, althans met de danstraining voor toernooien (ja). Dat was een moeilijke beslissing voor hem, want de moeder van zijn partnerin is een fanatieke ex-sportdanseres. Dat is overigens een van de redenen waarom hij er mee ophoudt (ze pusht die twee teveel).
Ik ondersteun hem in deze beslissing. Maar ik weet niet zeker of ik dat wel goed doe. Misschien gaat er wel een talent aan hem verloren en had ik hem moeten overtuigen door te gaan (gesteld dat dat me zou lukken). Dat zijn van die beslissingen waarvan je nooit te weten komt of ze juist zijn. Ik denk dat als iemand echt een natuurtalent heeft voor iets dat diegene dat dan zelf wel merkt. Ik vind dat als hij er geen plezier aan heeft dan moet hij ermee ophouden.
Maar ik ga hem wel stiekem af en toe motiveren om weer muziek te spelen. Dat komt namelijk altijd van pas.
Heej
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je het wel goed hebt gedaan door hem te steunen in zijn keuze. Als hij later mee door wil gaan kan hij dat altijd nog doen toch! En zoals je al zegt, als je een talent ergens voor hebt merk je dat zelf ook wel en vind je het denk ik ook leuk om te doen. Hij kan altijd nog een andere danspartner zoeken toch?
x Emma