8 januari 2010

Een duif in een doos

Afgelopen zondag gingen we op bezoek bij vrienden. We gingen te voet, vanwege het barre winterweer. Normaalgesproken fietsen we alles, maar die paar fietspaden die er zijn in Erfurt, zijn op het moment volgeschoven met sneeuw die van de rijbaan geruimd is. Toen we door een tunneltje liepen, zag ik iets in mijn rechterooghoek dat eruit zag als een dode vogel. Ik deed of mijn neus bloedde, want ik wist dat mijn vriendin meteen zou reageren als ze het zou ontdekken. Maar het was te laat, ze had het al gezien. Het bleek een duif te zijn die niet dood was, maar geheel apathisch in elkaar gedoken op de grond zat tegen de muur aan, met zijn veren overeind (aufgeplustert). Hij zat daar zo ongelooflijk zielig te zijn, dat zelfs mijn hart van steen begon te ontdooien. "Die zit daar dood te gaan!" zei mijn vriendin ontsteld. "Ja, daar lijkt het wel op. Misschien is hij aangereden of zo." "Als we straks terugkomen en hij zit hier nog steeds, dan nemen we hem mee naar huis." Ik wist dat tegenspraak zinloos was, dus ik mompelde alleen iets van jaja.

Op de terugweg probeerde ik nog langs de andere kant van de straat te lopen, hopende dat ze het zou vergeten. Natuurlijk was mijn hoop ijdel. Bij het bezoek had mijn vriendin al een grote kartonnen doos met een deksel geregeld om de duif te transporten. We waren ongeveer twee uur op bezoek geweest, en de duif zat er nog steeds. Het was duidelijk dat hij het zonder hulp niet zou overleven. Voorzichtig werd hij in de doos gezet. Hij vertoonde niet eens meer angst, zo uitgeput was hij.

Thuisgekomen werd de doos met duif in de logeerkamer gezet, met een paar gaten in de deksel voor de lucht, een bakje water en vogelvoer erbij, en een paar kranteknipsels erin. De volgende dag leefde de duif nog steeds, maar hij zat wel nog steeds apathisch in elkaar gedoken met zijn veren overeind. Na verloop van tijd kwam er langzaam beweging in. Eerst bewoog hij alleen zijn kopje, later begon hij een gezonde angst te vertonen als je hem probeerde aan te raken. Ik kon hem op een gegeven moment uit de doos nemen, en na een beetje gewapper begon hij te vliegen. Nog onwennig probeerde hij overal te landen, maar in de slaapkamer zijn niet zoveel dingen waar een duif goed houvast heeft.

Het is een jonge duif, dat kun je eraan zien dat hij op zijn kop nog een paar rare lichtgekleurde veertjes heeft, en natuurlijk dat hij vrij klein is. Hij is nog een beetje klunzig, hij glijdt vaak uit of landt niet goed.

Op de ochtend van de derde dag komt mijn vriendin uit de duivenkamer en roept: "Heb jij de doos opengemaakt? De doos is open en de duif is weg!". Ik naar binnen en helpen zoeken, ik had de doos natuurlijk niet open gemaakt. "Waarschijnlijk zit hij onder je bureau of onder het bed, daar vluchtte hij de vorige keer ook naartoe". Na een paar minuten vruchteloos gezoek, ontdekken we hem boven op de wandklok, waar hij onze zoekpogingen zit te bekijken.

Een vogel zit liever ergens bovenin dan op de grond. Hij weet instinctief dat het op de grond niet veilig is voor hem. Dus zetten we doos (zonder deksel) op de klerenkast, nog een krantje ernaast, en dat is nu zijn vaste stek. Hij schijnt zich op zijn gemak te voelen. Als je hem probeert te pakken, dan vliegt hij een rondje door de kamer. Mijn vriendin is helemaal vertederd, en ik ben ook aangestoken.

We moeten ontzettend oppassen met de katten. Af en toe horen ze het fladderen in de kamer, en dan gaan ze zenuwachtig en opgewonden voor de deur zitten. Ik wil niet denken aan de ravage die ze veroorzaken als ze in de gaten krijgen wat er aan de hand is, en in de slaapkamer op de duif beginnen te jagen. Dan kun je waarschijnlijk de kamer opnieuw inrichten.

We temmen hem niet, hij mag niet teveel wennen aan menselijk gezelschap. Als hij weer buiten is, mag hij zich niet laten paaien door een of andere puber of andere onverlaat. Op het moment is het nog te koud, maar als de temperatuur weer iets verder boven de min tien stijgt, dan zetten we het raam open. En wie weet bezoekt hij ons dan later nog eens.


Dit is een beetje onscherpe foto, als je goed kijkt zie je de babyveertjes op zijn kop.





Vandaag zit hij dus de hele tijd op de wandklok. Hier van dichtbij.




En hier nog iets verder weg.




16 opmerkingen:

  1. die hart van steen, valt wel mee
    ondanks het zielige verhaal heb ik smakelijk moeten lachen om jouw gedrag op de heenweg en terugweg. Stereotyp bijna.


    ik kijk uit naar de foto's

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als je vriendin het beest niet gezien had, was je dan ook op de terugweg gewoon doorgelopen? Ik geloof er niets van.

    Leuk verhaal van een geslaagde reddingsactie.
    Ruim jij de poep op of je vriendin?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heer Bob,
    Ik ben een ook sucker voor dergelijke verhalen. Mijn hart smelt als ik kleine of grote beesten in nood zie: gekwetst, verloren gelopen of ziek in een ingewikkelde door mensen beheerste en medogenloze wereld.
    Buiten in de tuin staat bij ons een vogelhuisje met wat voer en onder een bakje met water staat een theelichtje te flikkeren ter ijsvrijhouding.
    Dank voor uw tussenkomst.
    Houd ons op de hoogte.
    God zal het u lonen
    met spek en bonen.
    Uw Drs.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik zat al te wachten wie als eerste iets over de vogelpoep zou zeggen. Ik heb het ook opgeruimd. Ondertussen doet hij het bijna alleen nog maar op de krant.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als het vertrek van de duif moet afhangen van de buitentemperatuur dan zit je nog wel even aan vast, Bob. Eerst nog een weekendje sneeuwstorm. Heb je genoeg eten in huis?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben blij tenminste in sommige dingen een stereotype te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hij eet niet zoveel, en we hebben twee zakken met vogelvoer. Laat maar komen die orkaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gelijk heb je
    stereotypen zijn minder eenzaam;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bob de duivenfluisteraar.
    mlrt

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik ben er speciaal voor uit mijn bed gekropen

    je kan zien dat hij nog aardig jong is

    je hebt trouwens een behoorlijk duits accent gekregen, ik neem tenminste aan dat het jouw stem is

    en jouw plagerige vinger?

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Volgens mij is het een lui en weldoorvoed dier. Weet je zeker dat het geen show was, daarbuiten, om in een warm tehuis terecht te komen?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Emigrant: Als het zo een slimme vogel is, dan heeft ie het verdiend.

    @Assyma: Ich weiß (het accent). Ik hoor het zelf niet. Webloggen is de enige manier om nog regelmatig Nederlands te oefenen, ik spreek het te weinig.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Nu hebben jullie behalve e-mail ook v-mail en dat is best handig in deze barre tijden!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Snailmail ken ik wel maar v-mail? Duivenpost zou dan pigeon-mail oftewel p-mail zijn.
    Ah, nu zie ik het, het bestaat echt:
    http://en.wikipedia.org/wiki/V-mail

    Lijkt me teveel werk om die duif af te richten.

    BeantwoordenVerwijderen