11 juli 2010

Sprookje

(Gepost op zondag 11 juni om 15:50 uur, ruim vier uur voor de finale van het WK Nederland - Spanje)

Er was eens een klein land. In dat land woonden grote mensen. De grote mensen droomden van grootsheid. Ooit hadden ze de grootsheid gekend, maar dat was lang geleden. Zolang geleden, dat niet eens de grootouders van de grootouders van de oudste bewoner dat nog meegemaakt hadden. Koppig hielden de grote mensen echter vast aan die grootsheid van weleer. Ze bewonderden de schilderijen  en de boeken uit de goede oude tijd, toen de mannen nog echte kerels waren.

Er waren mensen die door een soort onbewuste waarnemingsvervorming dachten dat hun kleine landje nog steeds groots was en een belangrijke rol speelde tussen de andere, grotere landen. Dit was gelukkig een minderheid. Daar echter de grote meerderheid van de grote mensen zeer gevoelig was voor beloftes van een grootsheid die in de toekomst weer verworven zou kunnen worden, holden ze met graagte en zonder de nuchterheid waar ze eigenlijk zo trots op waren, achter iedereen aan die hun hoop hierop aanwakkerde.

Een groepje van mensen die er zeer bedreven in waren deze hoop aan te wakkeren, waren tweeentwintig volwassen mannen die er heel goed in waren een bepaald spel te spelen. Bij dit spel moesten elf van de tweeentwintig op een groot grasveld achter een bal aanhollen, en proberen die in een net te schoppen aan de overkant. Elf mannen uit een ander land waren de tegenstanders en moesten dit verhinderen, en tegelijkertijd de bal proberen in een net aan de kant van de grote mensen te schoppen.

De elf grote mannen uit het kleine landje konden heel goed schoppen, en zo kwam het dat ze bijna alle andere landen verslagen hadden. De bevolking van het kleine landje werd steeds opgewondener, omdat ze dachten dat hun elf mannen nu snel de beste van de wereld zouden worden. En dit zou betekenen dat het kleine landje eindelijk weer de grootsheid zou bereiken waar het al zo lang naar smachtte. Eindelijk gerechtigheid! De kranten en de mannen en vrouwen op de televisie van het kleine landje deden hun best deze hoop zoveel mogelijk aan te wakkeren. De stemming naderde het kookpunt. Belangrijke evenementen werden afgezegd, op de avond van het belangrijkste spel tegen het laatste land, de "finale", kwam het openbare leven volledig tot stilstand. Alle grote mensen, zelfs de kleine kinderen van de grote mensen, zaten aan de buis gekluisterd en koesterden hun bange hoop.

Helaas, het kwam zoals het moest komen. De elf mannen van het kleine landje bezweken geestelijk onder de druk van de opgeklopte (wan-)hoop van hun thuisfront. Het luchtkasteel zakte langzaam in elkaar alsof iemand stiekem een klein lekje erin had geprikt. En zo kwam het dat de mensen uit het andere land de bal vaker in het net wisten te schoppen dan de elf grote mannen. De grote mensen in het thuisland hadden een lange tijd nodig om weer tot bezinning te komen. Sommigen wilden het niet geloven, anderen waren woedend, weer anderen beweerden dat er vals was gespeeld. Maar na ongeveer een week was zelfs de laatste grote mens in het kleine landje doordrongen van de treurige waarheid. En ze wisten het nog niet, maar uiteindelijk was dit beter voor ze. Daar de mensen in het kleine landje nu weer met beide benen op de grond stonden, gingen ze allemaal weer hard aan werk, nog harder dan ze daarvoor al deden. En zo werd het kleine landje toch nog een beetje groots, doordat ze een van de welvarendste en eerlijkste kleine landen van de wereld werden.

En de grote mensen in het kleine landje leefden nog lang en gelukkig.

12 opmerkingen:

  1. Bob, mooi sprookje maar je weet maar nooit. Ik houd er nog altijd rekening mee dat we winnen. Dan zal de grootheidswaanzin inderdaad onmeetbaar en onverdraaglijk groot zijn.
    We zitten klaar met oranje kinderen in een oranje versierde huiskamer, oranje ijsjes in de vriezer.
    Twee kinderen kijken ergens op groot scherm één bij een vriendje en drie thuis.

    Als we van Spanje winnen dan winnen we toch een beetje van Duitsland en dat is waar het uiteindelijk om gaat, winnen van Duitsland, één keer de arrogante grote broer verslaan.

    Heb je het liedje van Guus en Youp al gehoord? http://www.youtube.com/watch?v=oki6_qyuA3o

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij zitten in het restaurant van de camping waar de wedstrijd op een groot scherm wordt getoond. We zijn er klaar voor.

    Gisteren lieten ze hier de wedstrijd Duitsland - Urugay zien, maar zonder geluid. Volgens mij was dat om de Duitse gasten te jennen. Heel kinderachtig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Rare actie. Zonder geluid is toch ook voor de Nederlandse gasten niet leuk.

    Totnogtoe lukt het de Spanjaarden nog niet zo om dat kleine landje te verslaan. Wat een stress.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En aldus geschiedde. Zelfs bij mij kiemde de hoop nog op voor een Nederlandse overwinning.

    Wat deze wedstrijd en dit WK in het algemeen het allerduidelijkst aantoont, is dat we niet meer op de beslissing van de scheidsrechter alleen kunnen vertrouwen; de ene foute beslissing na de andere.

    Het scheelde niet veel of het hele Nederlansdse elftal had een gele kaart.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Op het eind ben ik maar een blokje om gegaan en heb gelukkig het tegendoelpunt gemist.

    Al met al een mooie prestatie van Nederland: moedig overheid gebleven tot bijna het allerlaatst.
    Dochter van zeven is ontroostbaar. Ze had zo graag gehad dat Nederland wereldkampioen was geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Niet op scheidsrechters, wel op ruggengraatloze octopoden kunnen we vertrouwen. Ik zal nooit meer sushi eten.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Idd Paul heeft de scheidsrechter omgekocht om imagoschade te voorkomen. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik heb gelezen dat Paul altijd het rechterbakje neemt. Iemand met een klein beetje voetbalkennis die de bakjes neerzet doet de rest.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Is dat zo? Weer een sprookje ontmaskerd. Het dier is dus gewoon rechts. In de frituur ermee! Of zouden de kinderen Molrat hem nog willen hebben?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. En anders valt Paul gewoon op Oranje. Dwz als je de zwarte baan weg denkt dan vormt de Duitste vlag door het geel en rood oranje. Andere tegenstanders (zoals het blauw-wit van Argentinië) konden daar niet tegenop. Behalve Spanje die een vlag heeft met alleen rood en geel. Die aanstichters uit Oberhausen hadden niet de rood-wit-blauwe maar de oranjevlag voor Nederland moeten gebruiken, dan hadden we gewonnen.

    Maar het kan nog simpeler. Misschien koos Paul wel voor de meest verse mossel.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Emigrant, mijn kinderen zouden hem zeker graag hebben, die vinden hem geweldig maar ik begin niet aan een inktvis als huisdier. Alleen gefrituurd komt hij erin.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Uiteindelijk stonden er 23 mannen in het veld. 12 aan de kant van Spanje en 11 aan onze Nederlandse zijde. Die ene extra was in het geel gekleed, partijdig en opvallend bijziend als het Spaanse overtredingen betrof. IK moet helaas anoniem reageren door alle gedoe bij weblog.nl. Je kunt me nu weer vinden bij www.bloggen.be/altijdeenmening - Grtz. Leo

    BeantwoordenVerwijderen