1 september 2010

Heb jij ook zo'n stress?

Dit is een klaagblog, ik heb last van zelfmedelijden. Gisteren stond ik voor het allereerst op het punt om op staande voet ontslag te nemen. Ik heb de grenzen van mijn belastbaarheid bereikt. Nu vraag ik mij af of dat iets met Duitsland te maken heeft, met grote bedrijven, met serieproductie, met mijn leeftijd, of dat het gewoon toeval is.

Ik ben industrieel programmeur voor CNC-machines. De besturing van een CNC-machine is ingewikkeld en bestaat uit vele delen, zoveel dat ik schat dat er ongeveer 20-50 mensen aan de software gewerkt hebben om een complete besturing van absoluut niets tot het eindpunt te programmeren. Ik doe daarvan een klein deel (voor de kenners: OEM-PLC, gereedschapwissel-cycles, en automatisering van de serie-Inbetriebnahme).

De situatie

1 - De korte versie
Ik krijg geen gelegenheid om me op mijn hoofdtaken te concentreren.

2 - De lange versie
- We nemen op het moment een nieuwe machine in bedrijf, een prototype voor een nieuwe serie. De inbedrijfname en complete test van een prototype duurt meerdere weken tot enkele maanden (later in de serieproductie moet het in een paar dagen gebeuren). Als de machine mechanisch ongeveer half klaar is, wordt de stroom ingeschakeld. Dan begint de elektrische en software-inbedrijfname, op dat moment ben ik aan de beurt. De stroom kon pas 4 dagen later ingeschakeld worden dan gepland. Bij een prototype is het in mijn ogen normaal dat er onverwachte vertragingen zijn. Jammer genoeg kun je onverwachte dingen niet inplannen, dat is logisch gezien onmogelijk. Bij zulke gelegenheden wordt de planning over het algemeen wel aangepast, maar niet zo dat de einddatum opgeschoven wordt. Het resterende traject van de planning wordt bij vertragingen bij voorkeur niet in zijn geheel naar achteren geschoven, maar IN ELKAAR GEDRUKT. Omdat wij van de software helemaal achterin het traject zitten, worden wij dus altijd meegedrukt.
- Op de tweede dag van de inbedrijfname kreeg ik een map op mijn bureau met een briefje. De servicemonteur die een grote modificatie en software-update aan een machine doorvoert in Indie, is op de plek van bestemming aangekomen en heeft mijn ondersteuning nodig (ik heb de modificatie voorbereid). Ik telefoneer met hem, zoek naar een storing en stuur hem veranderingen per e-mail.
- Aan de prototype-machine worstelen we sinds een hele dag met een vreemde storing. Twee collega's zijn erbij, er wordt getelefoneerd met experten van Siemens, maar niets helpt. De tijd dringt.
- Op dezelfde dag komt een collega voorbij die voor de software-administratie werkt. Samen met andere collega's van het concern hebben ze besloten dat we naamsveranderingen door moeten voeren voor onze software, omdat dat beter past in de gedachtengang van de administreerders. Als ik daarmee akkoord zou gaan, dan betekent dat veel werk voor ons en waarschijnlijk problemen in de toekomst met compatibiliteit. Mijn chef bergijpt de details niet, maar dringt er toch op aan om de verandering door te voeren. Het lukt me om de boot voorlopig af te houden.
- 's Morgens belt een medewerker uit Frankrijk op, die Duits spreekt met een zwaar Frans accent. Hij heeft onnozele vragen over de bediening waar mijn hoofd totaal niet naar staat. Ik vraag hem hoe hij aan mijn telefoonnummer komt, en zeg hem dat hij met zulke vragen onze servicedienst moet lastig vallen. Snel geef ik hem nog een beknopte uitleg hoe de bediening zou moeten werken.
- Ik neem de telefoon niet meer op. Alleen voor de medewerker in Indie wil ik nog bereikbaar zijn.
- We zoeken en zoeken naar de storing maar komen niet verder.
- Af en toe kijk ik op mijn blog. Daar vinden rare ruzie's plaats.
- 's Middags komt een van mijn chefs langs (ik heb er drie). Hee Bob, waar is je telefoon? Hier. Je moet wel opnemen als er gebeld wordt, he. Ik zwijg. Ja, de chef van service heeft gebeld. Je moet schijnbaar nog programma's opsturen naar de monteur in Indie, en er is nog een steeds een storing. Bij mij loopt nu het vat over. Ik zeg: De chef van service weet niet waar hij het over heeft; ik heb de programma's al lang opgestuurd, en er is geen storing meer, er is alleen nog een vals alarm, dat ik echter van hieruit niet verhelpen kan.
Ik merk dat ik zo opgewonden ben, dat ik op het punt sta mijn chef uit te foeteren. In plaats van ervoor te zorgen dat ik me op mijn werk kan concentreren, fungeert hij als doorgeefluik voor alle klachten. Ik sta op springen. Ik loop weg en zeg dat ik naar de WC moet. Mijn chef blijft een beetje verbouwereerd staan. Op de WC blijf ik 10 minuten zitten en overweeg of het geld dat ik voor dit werk krijg het waard is dat ik me zo op mijn huid moet laten zitten. Mijn huid is daarvoor niet dik genoeg. Ik kom tot de conclusie dat ik eerst maar ander werk moet vinden voordat ik ontslag neem (of mijn wereldreis op de fiets georganiseerd moet hebben).

Tot zover, uw nog steeds werkende en ploeterende Hollander In Duitsland.

29 opmerkingen:

  1. Ik onthoud me van commentaar. Veel te pompeus anders...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wie kon er nu niet tegen kritiek?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Anoniem reageren is ook zo iets!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als retired industrial automation engineer die veel inbedrijf heeft gesteld kan ik dit verhaal goed volgen en kan ik meteen vertellen dat het aan je leeftijd ligt. :-)

    Dwz aan de ene kant raakt de gestelijke rek er uit. Als je 10 jaar eerder met dezelfde problemen was geconfronteerd, dan was je daar naïever ingesprongen. Nu denk je meer na of het zinnig is waar je je tijd in moet stoppen.

    Tegelijkertijd is je ervaring toegenomen die aan de ene kant een rem is omdat je nu beter weet waarom iets niet moet gebeuren, simpel omdat het toch niet gaat werken. Aan de andere kant krijg je meer vragen op je af omdat jij immers de ervaring hebt. En helaas kan je ze niet meer wijsmaken dat dat niet zo is.

    En toegegeven de software van Siemens heb ik immer een ramp gevonden. Daar scheepte ik mijn collega's mee op. Ik nam meestal deel aan projecten waar Allen-Bradley en Telemecanique in gebruikt werden. Tijdens in bedrijfstellen hoefde ik dus alleen aanwezig te zijn en heb ik vrijwel nooit iets moeten modificeren. Ik ging dan ook vaak op stap voor in bedrijnames, dan was ik dus niet op kantoor en kon ik daar niet gestoord worden. Dus mijn onwinden gebeurde juist tijdens het inbedrijfstellen.

    Ik lig circa 10 jaar op je voor en ben gestopt. Niet omdat het werk me technisch niet lag, maar door problemen in de bedrijfsvoering. Maar ok omdat ik finacieel steeds minder afhankelijk werd van een baan en dus meer noten op mijn zang kreeg. Later heb ik nog een jaar bij een klein bedrijf gewerkt en nog 3 jaar bij een groot overheidsbedrijf en bij beide heb ik ook mijn onslag genomen. De gemene deler was bij mij ook duidelijk m'n leeftijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hm, leeftijd... Had ik niet begrepen dat Bob een fitte veertiger is?
    Ik heb ook volkomen genoeg van mijn baan, maar ik ben al 63 en zing die twee jaar nog wel uit.
    Ja, eerst ander werk zoeken, Bob. Anders ontstaan er zoveel moeilijkheden. Of het eerst nog een tijdje aanzien misschien. Een goed gesprek met de chefs is in de Duitse situatie zeker niet mogelijk?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik moet weer aan het werk, helaas. Kan de post niet helemaal aflezen. Lees het later verder. Sterkte Bob!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Leo: Ik geloof niet dat jij zulke lange tenen hebt. Ik neem aan dat ik dit in het laatje met humor moet stoppen.

    Lekkere korte reaktie trouwens.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Emigrant: Automatisering is net als beroepssport, met 40 ben je een ouwe zak.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Xiwel: Volgens mij heb je volkomen gelijk.

    Nog een kanttekening om mijn leed uit te vergroten: Ik neem even aan dat je met Siemens PLC's gewerkt hebt, maar niet met Siemens NC-besturingen. Stel je 2 verschillende besturingen voor van deze maker, die nadat ze al een paar jaar bestaan geforceerd samengevoegd worden. Nee, eigenlijk zijn het er 3: NC (Sinumerik), Frequentieregelaas (Sinamics), en de PLC (Simatic Step7)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Für Informatiker muss der Begriff Burn-Out erfunden worden sein.

    Citaat:
    60 Prozent der IT-Fachleute klagen über Müdigkeit, 36 zusätzlich über Schlafstörungen. Von anderen Erwerbstätigen fühlen sich dagegen nur 17 Prozent müde, 16 Prozent können nicht schlafen. Das geht aus einer Studie des Instituts für Arbeit und Qualifikation der Universität Duisburg-Essen hervor.

    Weiter im Text: 25 Prozent der IT-ler haben Magenweh, 23 Prozent leiden unter Ohrgeräuschen. Das können nur elf Prozent (Magenschmerzen) beziehungsweise fünfeinhalb Prozent (Ohrgeräusche) der anderen Berufsgruppen nachempfinden.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Bob en Emigrant; Per vakgebied scheelt het of de rek er sneller uit is. Industriele automatisering en dan vooral de softwarekant is erger dan bijvoorbeeld mechanica of bouwkunde, maar het is lang niet zo erg als het programmeren van spelletjes. Die laatste zijn volgens mij al rond hun 25ste compleet op.

    IT'ers vind ik toch wat andere mensen. Dwz bij mijn 3de baan zat ik in een een IT-afdeling. Die mensen (systeembeheerders, ontwikkelaars, etc) liepen vooral vast op klantonvriendelijkheid en een volledig gebrek aan inlevingsvermogen hoe een gebruiker met hun troep om zou gaan.

    Dergelijke ellende heb ik in de industrie niet meegemaakt. Sterker nog de klanten daar waren uiterst tevreden en dat gaf de burger (ik dus) flink moed. Nou was die klantenkring ook eenvoudiger, de eindgebruikers waren voor 100% techneut. Eigenlijk zou ik meer moeite gehad moeten hebben met de inkopers. Maar die snapten er totaal niets van en voeren blind op de adviezen van die techneuten.

    Mijn 'ervaringen' met Siemens zijn inmiddels 10 jaar oud. Naast de PLC 5 en 7 serie hadden we een eigen systeem dat gebaseerd was op SMP. Een modulair micropocessorsysteem van die club. Ons bedrijf maakte daar nog systeemkaarten en software voor toen Siemens er al mee gestopt was. Daarbij kwam dat onze vragen werden tegengehouden door Siemens-Nederland (100 verkopers tegenover 1 techneut). Met geluk mochten er een vraag door naar Siemens Duitsland. De Paus bezoeken was makkelijker. Dat maakte de frustraties er niet minder op.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Bob - Als ik de overige reacties zie zijn die van mij helemaal niet zo pompeus, meer gedetailleerd. Maar omdat de kans bestaat dat me wederom het recht op vrijheid van meningsuiting wordt ontzegd zet ik hier maar een.......punt.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. @Leo, iedereen kan van mij vrij zijn mening uiten. Dat laat ik niet gelden als reden om hier weg te blijven. Dat je geen zin hebt in ruzies, dat kan ik begrijpen, maar dat heeft ABSOLUUT NIETS met vrijheid van meningsuiting te doen.

    Ik heb geen zin om te verklaren waarom ik het gezegd hebt, want dan moet ik allerlei voorbeelden aanhalen, en dan ga jij zeggen dat dat niet klopt, etc, etc. Kun je niet gewoon accepteren dat ik je soms pompeus vind, maar dat ik verder graag met je communiceer? Sommige mensen vinden mij saai, een droogkloot, arrogant, overgevoelig, lui, vergeetachtig, egoistisch; daar moet ik ook mee leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. @Bob - Points taken hoor. Ik zal me voortaan iets inperken, behalve als er ruzies ontstaan. Dat is me toch echt wat beneden de stand. Dan blijf ik toch maar liever weg. Maar enige zelfspot/kennis is me natuurlijk ook niet vreemd.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Beneden de stand? Welke stand bedoelt U?

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Leo je bent heel erg LEUK pompeus. Je moet absoluut doorgaan met pompeus zijn. Ab-so-luut.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ietsjes pompeuzer zou nog leuker zijn natuurlijk...

    BeantwoordenVerwijderen
  18. He... zagen jullie dat het eindelijk gelukt is na al die jaren om dat streepje weg te krijgen in mijn profiel? Nee? Jullie weten helemaal niet wat ik bedoel?

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Oja, Bob: dit lijkt me een van die momenten dat je je ongeremd vol kan laten lopen. Het schreeuwt erom! Dus hop... naar de groezeligste pub die nog open is, en zet'm op een zuipen.
    Als het goed is ben je maandag zo opgelucht dat je nog leeft en dat alles het weer doet (behalve natuurlijk als je op de weg terug naar huis in een van die donkere steegjes anaal bent verkracht door een agressieve gang), dat je zelfs die kwal van een chef zijn kalende hoofd zou kunnen kussen.

    BeantwoordenVerwijderen
  20. @OZ - Helaas is reageren hier niet geheel ontbloot van risico's. Als ik los wil gaan doe ik het tegenwoordig elders maar....Overigens is daar reden genoeg voor...dat los gaan bedoel ik...

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Bob, misschien toch die fietstocht gaan plannen. Nog een paar jaar en je bent misschien zo ver uitgeblust of opgebrand dat je je er niet meer toe kunt zetten.
    Tijdens die tocht heb je alle tijd om te bedenken wat je met je leven wil.

    Het advies van Oz klinkt goed voor de korte termijn. Laat je vol lopen, liefst buiten in de natuur dan kun je ook even lekker schreeuwen of tegen een boom schoppen.

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Leo, als je niet het risico wilt lopen dat iemand op internet een keer boe tegen je zegt dan moet je geen weblog nemen en niet reaguren.
    Je kunt ook je mening voor je houden en lekker over poesjes, bloemetjes en breipatronen gaan bloggen. Bij mij mag je dan weg blijven, ik houd wel van een beetje verbale strijd op mijn weblog af en toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  23. OZ: Laat ik gisteren nou precies dat gedaan hebben! Zonder dat ik je advies gelezen had. We waren bij een concert van Acoustica. De band uit Erfurt van "Arschlecken tralala" en "Bullenschweine".

    Een kameraad van mij met is bevriend met de band, en na het concert ging het nog straf door op de afterparty in "Kicker-keller" (Kicker = Duits voor tafelvoetbal). Daarna nog met de fiets naar huis, hackevoll. Proost!

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Haha, ideale muziek voor als je 8 bier op heb.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. @Marjan - Ik ben nog voor de duvel niet bang, het moge bekend zijn, maar als de duvel gelijk krijgt van de blogger waar ik reageer wordt het wel lastig. Daarbij wil ik ook niet steeds het imago van lang schrijvende en stevig meninggevende blogger op andere verhalen aan me hebben hangen. De discussie ga ik echt niet uit de weg, wees maar niet bang, maar zodra het persoonlijk wordt haak ik af. Kwestie van niveau en fatsoen.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Ik vond jou zelf nogal persoonlijk worden Leo, als ik dat mag zeggen cq mijn mening ook mag geven. En iemand duvel noemen is dat ook.
    De vraag is dus: hoe is het gesteld met je eigen niveau en fatsoen.

    BeantwoordenVerwijderen