5 september 2014

Een andere dimensie

Op het moment leef ik in een andere dimensie. Ik heb mijn ruggewervel gebroken bij een vervelend paragliding-ongeluk, en ben nu minimaal zes weken thuis.
Niemand spreekt het natuurlijk uit, maar ik voel heel duidelijk de gedachte "zie je wel, dat komt er nou van, en goed dat ik niet zoiets doms/gevaarlijks doe" om me heen.
En dat klopt. Als ik deze hobby niet had, dan was dit ongeluk nooit gebeurd. Maar er zijn ook andere manieren om je leven gevaarlijk te maken, en dat viel mij als schellen van de ogen door mijn kamergenoot in het ziekenhuis:

Een zeer sympathieke man met wie ik aardige gesprekken heb gevoerd, maar die ook zeer corpulent is. Hij is vorig jaar juni van de keldertrap gevallen en heeft daarbij een zo gecompliceerde breuk in zijn rug opgelopen, dat hij geen zes weken, maar zes MAANDEN thuis moest blijven. Hij is nu weer in het ziekenhuis omdat de metalen spalken in zijn rug er weer uitgeopereerd worden. (Ik ben thuis, en hij ligt er nog, omdat de operatiewonden langzaam genezen. Dit kan te maken hebben met diabetes, wat veel voorkomt bij overgewicht.)
Ik hoefde geen operatie. Mijn twaalfde borstwervel is weliswaar helemaal door de midden gebroken, maar (geluk bij een ongeluk) zo mooi horizontaal en glad zonder splinters dat de twee helften goed op elkaar liggen en niet verschoven zijn. Ik heb een corset / orthese waarin ik er een beetje uitzie als de terminator, dat moet ik 6-12 weken dragen. Na twaalf weken moet alles weer vastgegroeid zijn.dr g (Deze laatste drie letters zijn geschreven door de kat, die het goed bevalt dat er nu steeds iemand thuis is die veel op bed ligt, en die zojuist op mijn tablet gesprongen is.)
Hier in het engelse forum heb ik de afloop van het ongeluk zelf beschreven:
My accident in Danmark
Ken je die filmscenes waarin de hoofdpersoon door een wereld loopt die sneller beweegt dan hij? In die dimensie bevind ik mij. Het is een vreemde gewaarwording te zien hoe mensen zonder uitzondering hektisch onderweg zijn naar iets. In hun ogen zie je dat het doel waar ze naar onderweg zijn belangrijk is, en dat het belangrijk is dat ze op tijd komen, en dat er geen tijd is voor afleiding. Ik schuifel daar langzaam tussendoor, zonder doel.

In het ziekenhuis is me nog iets bewust geworden. Ik lag op de afdeling rug-chirurgie. Daar liggen voornamelijk oude mensen. Oude mensen vallen vaker, en als ze vallen dan breken ze meer door de ostheoperose.
Deze "oude" mensen zijn echter slechts twintig jaar ouder dan ik. Ik ben twee weken geleden namelijk vijftig geworden. Dat betekent dat ik nog maar twintig jaar heb voordat het echt niet meer mogelijk is om mijn actieve hobby uit te leven, en dat het belangrijk is om de druiven te plukken voordat de plant dood is, om maar eens een nieuw spreekwoord uit te vinden. Soms zijn die druiven zuur en als je pech hebt zit er zelfs een giftige bij, maar meestal zijn ze heerlijk zoet, vers, glanzend en gezond. En als je veel geluk hebt, dan vind je af en toe een heilige druif.

9 opmerkingen:

  1. Beterschap!

    Waarschijnlijk is het ook zo dat de meeste paragliders nimmer een ruggewervel breken. Je weet dat je met een hobby bezig bent waarbij je moet opletten en vaak is dat veiliger dan gewoon iets 'simpels' te doen zonder op te letten. Zo ben ik zelf wat jaren terug onderuitgegleden in de douche. Het ging maar om een scheurtje in een bot, maar dat had dus echt niet gehoeven als ik beter had opgelet.

    In het algemeen mag ik van geluk spreken. Het meest linke was waarschijnlijk in een Ierse jeugdherberg rond mijn 20ste. Het was prachtig fietsweer en eigenlijk te warm. Bij aankomt kreeg ik last van darmkramp, omdat het op die plek van het lichaam bij fietsen vaak koeler is. Ik wilde naar de WC, maar die was boven. Ik ging door een smal trapgat zonder enige leuning en werd vlak naast dat trapgat wakker. Ik was daar van de pijn flauwgevallen. 10 cm eerder was het waarschijnlijk niet bij een wervelbreuk gebleven. Nu had ik niets, maar hoe meer ik er over nadacht des te meer begreep ik dat dat maar net goed was gegaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, die "oh oh, dat is nog maar net goed gegaan" - momenten. Heeft iedereen ook wel eens meegemaakt, bijv. in het verkeer. Dat de meeste mensen geen ongeluk krijgen is meer statistiek dan wijsheid.

      Verwijderen
  2. Veel sterkte en beterschap Bob. Vijftig? en onlangs was je nog veertig?
    Misschien vindt je nu wel meer tijd om te bloggen; ik hoop het maar.
    Emigrant

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wanneer was ik veertig? Ik voel me alsof ik 25 ben, alleen een beetje stijver.

      Verwijderen
  3. Van die vakantie in Denemarken heb ik fantastisch foto's en videos, die zal ik nog posten, volgende week of zo. (Het ongeluk is op de laatste dag van de vakantie gebeurd).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tjonge!! Maar ongelukken kunnen inderdaad op veel minder spectaculaire wijze gebeuren; een vriend van me brak laatst diverse ribben en een been op een wandeling in de Eifel, toen hij viel bij het te enthousiast een helling aflopen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We moeten allemaal wat voorzichtiger worden als we op leeftijd komen ;-)

      Verwijderen
  5. Ben je ondertussen weer hersteld?

    Vriendelijke groet,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee. Dat duurt bij elkaar 12 weken, ik ben nu op de helft. Vandaag mijn eerste fysiotherapie gehad, maar daar ben ik niet zo tevreden over. Het doel van de therapie is pijn verminderen en beweeglijkheid verbeteren, maar ik kreeg er meer rugpijn van. Misschien is het nog te vroeg voor de fysio.

      Verwijderen