8 mei 2010

Essen

Deze week was ik drie dagen in Essen. De Bundesagentur für Arbeit (BfA) betaalt onder bepaalde voorwaarden beroepscursussen aan mensen bij bedrijven in Kurzarbeit (deeltijd-WW), en daar mijn bedrijf nooit te beroerd is om een graantje mee te pikken, en ikzelf sowieso niet, deed ik een cursus "Profinet" bij Siemens in Essen. Profinet is een industrieel netwerk dat bestaat uit een combinatie van Profibus-protocollen en Ethernet-hardware. Maar genoeg daarover.
Ik had een hotelletje uitgezocht in het centrum op 10 minuten loopafstand van Siemens, en om de maandagochtend-stress van vroeg opstaan en filerijden te voorkomen, ging ik zondagavond alvast op weg. Met een auto van de zaak, ons bedrijf heeft een paar Audi A4's, uiteraard TDI. Even lekker op het gaspedaal trappen, wat een perfecte auto is dat. Zo zoefde ik ontspannen met een gangetje van 160-190 over de toch wel drukke snelwegen. Op de terugweg was het wel weer even afkicken in mijn ouwe Daewoo.
's Avonds alvast een kleine wandeling gemaakt om het centrum van Essen te verkennen, en wat schetst mijn verbazing toen ik op niet meer dan 100 meter afstand van het hotel een reusachtige piano-winkel vond, Piano Schmitz:



In de etalage zag ik een paar pianolampen, waar ik al een hele tijd naar op zoek ben. De volgende dag ging ik dus naar binnen om te informeren. De lampjes gingen echter boven mijn budget. Ik bedoel, ik kan het wel betalen, maar het gaat me een beetje gegen den Strich om 175 Euro voor een lampje uit geven. De eenvoudige uitvoering met een gloeilamp in plaats van een halogeen lamp kostte dan wel slechts 160 euro, maar ook dat is me te gek:


Eenmaal binnen liep het water me in mijn mond van al die mooie piano's en vleugels. Het was een grote zaak met meerdere toonzalen. In de eerste zaal stonden alleen maar concertvleugels, in de volgende piano's en kleinere vleugels, en in de derde ruimte elektrische piano's en keyboards. De winkel was groot, indrukwekkend, je merkte dat hier mistens honderd jaar vakmanschap in de lucht zweefde, en de instrumenten waren zonder uitzondering zeer prijzig. Een vleugel stond voor 75.000 euro in de etalage. Er waren geen klanten behalve ik, en toch waren achterin de winkel in een bureautje drie mensen aan het werk. Enigszins verlegen vroeg ik of ik misschien wat mocht spelen op een van de instrumenten, en ik verwachtte al met een minachtende blik weggestuurd te worden, of op zijn minst aan een ondervraging blootgesteld te worden wat ik dan wel niet zocht, maar niets van dit alles. Met een brede glimlach zei de verkoper: "Maar natuurlijk, graag zelfs. Daarvoor staan ze er." Daaraan kun je een goede verkoper herkennen. En dus speelde ik mijn Impromptu Opus 90 in B-mineur van Schubert, een stuk dat ik ijverig aan het instuderen ben voor het concert van de muziekschool in juni, op een woonkamer-vleugel van C. Bechstein. Je hoeft niet bijzonder goed te kunnen spelen om van een goed instrument te kunnen genieten. Wat een prachtige piano is dat. De klank is vol en helder, de aanslag is perfect. Ik was gelukkig.
(In de winkel zelf durfde ik geen foto's te maken. Hier een plaatje van de Bechstein van buiten door het raam.)




Vervolgens heb ik het centrum nog wat nader bekeken. Ik ben in de Lichtburg geweest, en heb daar de indrukwekkende film "Sin Nombre" gezien, en de dag daarop de wat minder indrukwekkende film "All about Steve" met Sandra Bullock. De Lichtburg is een mooi grote oude bioscoop, en bekleedt wat mij betreft een goede tweede plaats in de top tien van mooiste bioscopen in Europa, na de Tuschinski in Amsterdam. Hieronder is een foto van mij, en hier zijn wat professionele plaatjes.





Hier zie je de schouwburg Grillo-Theater. Ik heb geen voorstelling bezocht, er was op die dag alleen een soort boekenbespreking. Op het pleintje voor het theater, linksonder op de foto, staat een kast met glazen klapdeurtjes. Ik zag daar mensen steeds dingen uithalen en lezen. Ik dacht het een verkooppunt was voor kranten, zoals je ze in Amerika ziet. Maar het bleek een boekenruilplaats te zijn. Iedereen kan daar boeken die hij niet meer wil hebben in leggen, of boeken uithalen om mee te nemen. Een grappig initatief, en er werd druk gebruik van gemaakt.




Er zijn binnenkort verkiezingen in de deelstaat, en er liepen meerder mensen met billboards rond om reclame te maken voor politieke partijen. Wat opviel, was dat voorbijgangers luidkeels met deze mensen in discussie gingen. Een stukje verderop werd ik aangesproken door een meisje dat om 20 cent bedelde om iets te eten. (Ze zag er niet uitgehongerd uit). Normaalgesproken in Amsterdam zou ik op mijn qui-vive zijn en al een antwoord paraat hebben, maar zij caught me off-guard. Ik graaide dus in mijn portemonnaie wat kleingeld bij elkaar. "20 cent?" vroeg ik, ongelovig over het kleine bedrag. "Ja," zei ze "als ik zo weinig vraag dan reageren de mensen niet zo raar". "En waarom heb je dan zelf geen geld?" vroeg ik, om toch iets te zeggen, wetende dat er sowieso een of andere kletsverhaal zou komen. Het antwoord heb ik dan ook niet meer echt beluisterd, ik liep snel weer verder.


Fonteintje met grappig standbeeld:




Carillon, dat ik een keer heb horen spelen:

17 opmerkingen:

  1. Goh, bestaat Profibus nog? Ooit een hele berg escape-codes geschreven om via dat protocol met een pyrometer (vlamtemperatuur) te communiceren.

    Wat me ook opvalt is dat er wel veel klokken in Duitsland zijn, maar ze komen vaak niet verder dan wat ongecontroleerd hengsten.

    Hier in de stad zijn 4 carillons die elk kwartier een deuntje doen. Een aantal uren per week speelt onze stadsbeiaardier live.

    Afgelopen vakantie ben ik in zeer touristische plekken geweest als Soest, Bamberg, Nürnberg en Coburg en heb geen carillon gehoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Warme herinneringen aan Essen, waar ik voor het eerst van mijn leven in 1969 kwam. Vanuit Bottrop waar familie woonde. Een stad die zich in de loop van de jaren ontwikkelde tot modern, hip, vol winkels, parkeergarages en zo meer. Waar veel van het oude helaas verloren ging en plaats maakte voor het nieuwe, het hippe. Wij reden er met de eigen auto's door de loop van de jaren heen altijd wel een keer of wat ieder jaar naartoe. Was net aan te doen. 2u15m heen en dezelfde afstand na afloop van een rondje winkelen weer terug. Maar het werd steeds drukker, ook daar en de files maakten de reistijd voor een dagje winkelen net even te lang. Laatste keer dat we daar waren was in 2006. Toen waren mijn bekende modelwinkels Roskothen en B&W Modelle uit het stadshart verdwenen. Maar de stad zit nog altijd wat in het hart. Het was hier dat ik ooit, een jaar of tien geleden, een volledige zonsverduistering meemakte. Ook bijzonder. En dat klokkenspel is ook zoiets. Al decennia lang een bron van vermaak voor iedereen die er van gehoord heeft of de terraszitters er vlakbij....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Xiwel: Gisteren met bezoekers een wandeling gemaakt door Marburg, mijn zoveelste geboorteplaats, en daar was toch wel degelijk meer dan één carillon te horen. Ik heb er niet eens erg op gelet, zo vanzelfsprekend is dat geluid. Wat bezoekers altijd wel charmeert is het lullige trompetje waar op de hele uren een manneke in de stadhuisklok op blaast. Het ding moet al eeuwen geleden ontstemd zijn geraakt, het is werkelijk niet om aan te horen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk verhaal over die pianowinkel.
    Ik ken Essen alleen van de IPM, de Internationale Planzenmesse, voor ons vakgebied een vrij belangrijk evenement.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Xiwel: Bij ons zit in iedere machine Profibus (DP). Werd het vroeger alleen voor remote I/O gebruikt, tegenwoordig ook in de centrale schakelkast. Dat was de eerste stap naar standaardisering, dat alle propritaire I/O-bussen eruit gingen. Profinet is de volgende stap: Daarmee zijn nu bijna alle verbindingen tenminste op hardware-niveau en ook een paar software-niveaus op ethernet-basis. Het werd ook langzaam tijd.

    Overigens gebruiken we ook ASI, voor een paar dingen die in junction boxes zitten. Vraag me niet waarom. Ik neem aan dat de hardware wat handiger is op moeilijk bereikbare plekken.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Leo: tijdens die zonsverduistering zat ik in Euskirchen, in de buurt van Keulen. Voor mij was dit de eerste keer dat ik in Essen was. Vanuit Erfurt is het bijna twee keer zo ver als vanuit Amsterdam: ik heb er 4 uur over gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Emigrant: Ik ben een paar keer in Marburg geweest, maar dat trompetje is me niet opgevallen. Ik zal er eens op letten.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Emigrant: In Marburg is me destijds (ca 10 jaar terug) geen carillon opgevallen. Maar toen lette ik daar niet zo op.

    Het viel me pas een jaar of 5 terug op in Speyer en Worms. Erg veel keken en nog meer klokken, maar er werd alleen rücksichtslos gehengst. Het viel me pas een paar jaar terug in Eschwege (tussen Marburg en Erfurt) echt goed op. Zij hadden wel een carillonnetje aan het gemeentehuis en een localo was daar erg enthousiast over. Ik moest dat zien en horen.

    In diezelfde vakantie ben ik door Erfurt en Magdeburg gefietst en daar heb ik geen carillon gehoord. Heeft Erfurt zoiets Bob?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Bob: Uit mijn hoofd leek Profibus op een soort RS422. Die pyrometer lazen we op een PC uit en daarvoor ben ik erg in de weer geweest met Pascal.

    Ik gebruikte voor industriele automatisering veel remote I/O en datahighways. Maar dat was allemaal Amerikaans. We hadden er reden genoeg voor. In staalfabrieken probeerden we de hoeveelheid slimme electronica uit het veld te houden. In het veld moest alles IP67 zijn, dus zonder ventilators of dergelijke. Amerikaanse merken hadden toen (10 tot 20 jaar terug) RIO wat in een 100% gesloten kast kon. Inmiddels zal er veel veranderd zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hat stadhuis in Marburg: eerst carillonspel, maar niet lang. Dan de slagen van de uren, en dan het trompetje.
    In mijn vroegere woonplaats Leiden stelde het veel meer voor, daar werd wel eens een half of een heel uur op het carillon gespeeld, allemaal vaderlands liedgoed. Maar Leiden was ook de plaats waar ik toen ik er pas woonde haast horendol werd van dat gebimbam midden in de nacht. Ieder kwartier!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. En dan is er nog altijd de fameuze klokkentoren op het Stadhuisplein vna Praag...al eeuwenlang actief en een deel van het mechaniek is van hout...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Emigrant: Er is een website van een carillonverbond. Daarop staat er ook 1 in Erfurt en Magdeburg. Die van Essen, Marburg en Eschwege staan er niet op. Zij voldoen niet aan de voorwaarde van minimaal 23 klokken (om een carillon genoemd te worden) of de aanwezigheid van een klavier. In Alkmaar staan er 2 op die lijst. In de binnenstad is er nog een die mooier klinkt en voldoende klokken heeft, maar daar wordt idd (nog) niet live op gespeeld. In een buitenwijk is er ook 1 met zeker 23 klokken, maar dat is in een open frame zonder ook maar een zitje voor een beiaardier. :-)

    Zoals ik verwacht had staan echte kerksteden als Speyer, Soest en Bamberg ook niet op die lijst. De lijst voor NL is 4x zolang als die voor Duitsland, terwijl Duitsland een stukkie groter is en meer inwoners heeft. Naast NL is het vooral Vlaanderen en Noord-Frankrijk waar die dingen hangen, en ook nog een flink aantal in de USA.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. @Bob: Een idee van de DDR is dat geweest! Dat had ik nooit van ze gedacht.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Emigrant, dat jij vooroordelen tegen de DDR hebt, dat had ik niet gedacht ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. @Emigrant/Bob - Uiterlijk was het soms in de DDR prima geregeld. Jammer dat ze het zo slecht verkochten, vooral naar de eigen bevolking..

    BeantwoordenVerwijderen