Natuurlijk had ik mijn paraglider bij me. We waren in Zell am See, een El Dorado voor beginnende Streckenflieger. In Zell am See kun je ook zonder paraglider goed vakantie vieren, vandaar dat we er ook graag samen naar toe gaan.
Die week in Zell am See zijn mijn paragliding-ervaringen to the next level geschoten. Ik ben zo ver en zo hoog gevlogen als nooit tevoren. Mijn twee langste vluchten waren ongeveer 40 kilometer, en daarbij ben ik grotendeels op een hoogte van meer dan 3000 m gevlogen. Ik ben gestegen tot aan de "basis". De basis is het begrip voor de hoogte waarop de onderzijde van de wolken zich op dat moment bevinden; die bevinden zich namelijk normaalgesproken allemaal op dezelfde hoogte. Het bereiken van de basis is een bijna sprituele ervaring. Je moet oppassen dat je niet in de wolk zelf stijgt, het is vaak turbulent en het is allemaal in het begin een beetje eng. Als je er dan bent, verandert het uitzicht op de lucht in de omgeving: je ziet een duidelijk verschil tussen de lucht boven de basis die droog en daardoor strak blauw is, en de lucht daaronder die er nevelachtig en beetje vies uitziet. Zo ziet dat er uit:
 |
| aan de basis in het Salzachtal bij Zell am See |