20 juni 2010

Fietsvakantie Elberadweg - 1 - Van Bad Schandau naar Dresden

Ik krijg wat meer respect voor de verslagen van Xiwel, nu ik zie hoeveel werk er in gaat zitten. Omdat ik behoorlijk wat foto's heb, en ook een paar filmpjes, en ik niemand wil vermoeien met teveel informatie in een keer, en omdat ik het gewoon niet allemaal red in een keer, komt er nu een verslag in delen.

(Alle foto's kunnen aangeklikt worden om te vergroten)

Elke vakantie begint met koffers pakken, of in dit geval de fietstassen. De katten merken meteen aan de stemming dat er iets aan de hand is en dat we misschien weggaan. Casimir nestelt zich dan op de half ingepakte fietstas. Misschien denkt hij dat we zo thuis moeten blijven.


We laden de fietsen op de trein om via Dresden naar Bad Schandau te rijden, het beginpunt van onze tocht. Bad Schandau licht aan de Elbe, tegen de grens met Tschechie. Vanuit de trein vangen we de eerste blikken op de Elbe.



In Bad Schandau zien we het eerste pontje. Daar zullen we er nog vele van tegenkomen onderweg.


Na de eerste paar kilometer fietsen we langs de Festung Königstein. Hier gaan we niet naar boven om te kijken, vanwege strakke planning.


Dit is het eerste pontje waar we daadwerkelijk gebruik van maken, nadat we de weg aan de andere kant van de Elbe onbegaanbaar blijkt: een ruige bosweg die nog kletsnat is, dat is alleen maar weggelegd voor fanatieke mountainbikers.


De eerste officiele stop houden we in Rathen. Hier is de beroemde Bastei-brücke, waar een collega zo over gezwijmeld heeft. Mevrouw HID besluit in het dorpje te blijven en alvast een paar ansichtkaarten te schrijven, terwijl A. en ik de pont nemen om aan de overkant het paadje naar de Bastei-Brücke te beklimmen, op een hoogte van ongeveer 200 meter. Dat levert uiteraard een paar mooie plaatjes op. Het eerst is een groot stuk rots met een mannetje er bovenop. We hebben lang staan twijfelen of het nou een mannetje is of een boom, maar na een paar minuten bewoog hij zich opeens; dus toch een mens.


Hier een fantastische doorkijk onder een boom naar de Elbe.


En nog een uitzicht die zo op een ansichtkaart kan.

Hier ben ik op de Bastei-brug. Naast de brug bevinden zich vele indrukwekkende rotspunten die omhoog ragen vanuit de diepte. Dat is het typische Sandsteingebirge, ook wel Sächsische Schweiz genoemd.


Hier de brug zelf met een paar toeristen. De brug is de best bezochte toeristische attraktie in Sachsen, dus je kunt er niet van je rust genieten.


Een stukje verderop nog een interessante rotsformatie. Als je inzoomt, dan zie je de bergbeklimmers bovenop de rechter punt.


Hier zie je de Basteibrücke in zijn geheel, van een stukje verderop gefotografeerd.


En dit is de monnik op een rots. Het is geen echte monnik, maar een metalen afbeelding. Ziet er desondanks goed uit.




We beeindigen de eerste dag in Dresden, vlakbij het beroemde Schloss Pilnitz. Het pension heb ik met veel moeite een week van te voren geboekt, en het blijkt een goede keus. Een mooi oud huis, en de fietsen kunnen we in de garage zetten. Veel pensions langs de Elbe zijn ingericht op fietsers. Ze hebben altijd een plek voor de fietsen en een uitgebreid ontbijt voor hongerige fietsers, kosten zijn meestal 20 tot 30 euro per persoon. Hier maakt mevrouw HID net de fiets los op de volgende ochtend, als we vanwege het slechte weer besluiten de dag in Dresden door te brengen.

14 opmerkingen:

  1. Het is een mooie reportage. Maar al die pieken waarop je zou kunnen gaan staan kijken zijn niet voor mij bedoeld...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. (Bedankt voor de waardering. :-)
    Ik maak die verhalen al wat langer en het valt me wel mee. Grootste probleem vind ik: 'Hoe ver ga je (ik dus) de diepte in?' Als je het kort en oppervlakkig houdt dan is het niet goed, maar teveel details (en die zitten na zo'n vakantie toch in je hoofd gepropt) kunnen ook verkeerd uitpakken.

    Het is een prachtig uitzicht, maar met mijn hoogtevrees weet ik niet of ik er aan zou beginnen. Ik zag dat jullie boven in zo'n fraaie RE-dubbeldekker zaten. Via een eerdere tip ben ik de Rail-Away aflevering van dit stuk gaan bekijken. Ook erg mooi. Ik vraag me wel af waar die Basteibrücke voor was. Ik kan me niet voorstellen dat ze dat ding gebouwd hebben om zo hoog de Elbe over te steken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Xiwel: Ik was al bang dat die vraag zou komen. Dit heb ik gedestilleerd uit de wiki
    http://de.wikipedia.org/wiki/Bastei_%28Fels%29

    Een eerste houten versie van de brug werd in 1826 gebouwd, en was puur voor de bezoekers bedoeld. Geen doorgangsweg, geen strategisch doel, nee, toerisme, toen al. In 1851 werd hij vervangen door de versie uit zandsteen die er nu nog steeds staats.

    De rotsformatie zelf was al eerder "in gebruik" als ondersteunende verdedigingsring om de Felsenburg Neurathen. De rotsformatie trok steeds meer bezoekers, zodat daar een bezoekers-cafe ontstond, een uitzichtsplatform, en later de brug.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Leo: Voor mij ook niet, maar er waren overal stevige leuningen, zodat ik geen problemen had met mijn hoogtevrees.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat vroege Bastei-toerisme past goed bij de toenmalige Romantiek, toen men zijn geest graag liet overweldigen door "das Erhabene" (engl. "the sublime"). Vergezichten, grootsheid, ontzagwekkende of beangstigende schouwspelen in de natuur, daar kon je mooie emoties bij hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Emigrant, is dat nu dan niet meer? Ik laat me nog steeds graag overweldigen. Als ik geweten had dat zulke buitenaardse rotsformaties daar te zien waren dan was ik vorig jaar op mijn rondreis met de kinderen er graag voor omgereden.
    Mooie foto's Bob. Ik kijk al uit naar de rest. Volgens Xiwel gaat het steeds sneller.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Emigrant: Was Schiller er niet zo een? De eerste Duitser die gevoelig durfde te zijn, en daarmee meteen in het andere uiterste doorsloeg: zijn hoofdpersoon der junge Werther pleegde zelfmoord uit liefdesverdriet, en lokte daarme de eerste zelfmoordgolf onder het publiek uit. Heb ik wel eens gehoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Jazeker, de overweldiging door het sublieme is er toen in geschoten en is sindsdien niet meer weg. Daarvoor was er denk ik eerder een huiver voor bergen en wouden. Die huiver bleef bestaan, maar zat sindsdien wat minder diep, zodat hij zich aangenaam met het genot mengde.
    Werther is van Goethe, en die was zeker gevoelig, maar dat met the sublime ging specifiek over de natuur, plus eventueel reusachtige steden. In Engeland was het al eerder geloof ik, 1780 of daaromtrent; ik ben het vergeten en zal het eens naslaan. Misschien vind ik passende plaatjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Vijf makkelijke webpagina’s met afbeeldingen met schilderijen van "the sublime". Natuurlijk, Turner en Caspar David Friedrich hoorden er ook bij.
    http://www.en.utexas.edu/Classes/Moore/sublime/subPaint1.htm

    BeantwoordenVerwijderen
  10. "Werther is van Goethe", ja natuurlijk, dat wist ik wel ahem. Ik heb eens een voorstelling in het Puppentheater Erfurt gezien "Das/die Leiden des jungen Werthers". Erg verouderd, maar toendestijds schijnbaar revolutionair.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Van Xiwel begrepen we dat jullie in dezelfde tijd als wij langs de Elbe fietsten.
    We hadden overigens een vaste standplaats (in Niedervogelgesang bij Pirna) en fietsten van daaruit kreuz und quer door de omgeving, zowel langs de Elbe als de heuvels in.
    Xiwel verwijst naar (een deel van) die verslagen op zijn weblog.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Toch nog eentje: ik heb een DVD met de complete treinreis van de Tsjechische grens tot aan Dresden (Führerstandsmitfahrt). Geeft een aardig beeld van het land langs de Elbe.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hallo Henk, dan hebben we elkaar misschien gezien. Had je een fiets met twee wielen en een fietsbel ?-)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dat klopt, al is de fietsbel onzichtbaar (in het handvat). Aan onze fietsen zat ook nog een koplamp. Misschien gaat er nu een lichtje bij je branden....

    BeantwoordenVerwijderen