2 april 2015

Mijn frustratie met de medische wereld

Nog niet al te lang geleden plachtte ik op te scheppen over mijn blakende gezondheid. Nooit hoefde ik naar de dokter, ik kon me niet herinneren wanneer ik voor het laatst ziek was geweest.

Hoe snel gaat toch de tijd.

Sindsdien heb ik de dokter bezocht vanwege oorpijn, eczeem, migraine, hallux valgus (okay, dat hab ik al zolang als ik me kan heugen), tinnitus, pijn aan mijn elleboog, pijn aan mijn schouder en, heel recent, een cyste aan mijn oog (lekker!). Naast bijziend ben ik nu ook verziend geworden wat betekent dat ik een bril met multifocale glazen moet dragen. Ik heb twee kronen en op het moment heb ik kiespijn als ik op iets hards kou, ondanks dat de tandarts op die plek een vulling heeft vernieuwd.

Mijn frustratie komt daardoor dat in negen van de tien gevallen de arts mij niet kan zeggen waar de klacht door ontstaat. Dat betekent dat alleen de symptomen met zalfjes of pijnstillers een beetje verholpen kunnen worden. Eigenlijk moeten de "storingen" vanzelf weggaan.

Het is al zover dat ik bij sommige klachten niet meer naar de dokter ga omdat er toch niets aan te doen is. Het lichaam moet zichzelf genezen, en dat kan het meestal ook zonder placebo's.

Ondertussen weet ik dat een aantal klachten psychosmatisch waren. Deze klachten zijn vrijwel verdwenen nadat ik mijn werksituatie zo had veranderd dat ik minder stress heb.

Ik geloof nog steeds in de medische wetenschap en niet in alternatieve geneeskunde, omdat de medische wetenschap tenminste probeert de werking van zijn geneesmiddelen door onpartijdige tests te bewijzen. Maar ik zie de beperkingen steeds beter. (Ook van de tests die vaak niet onpartijdig zijn).

Het enige wat ik moet leren is om mijn eigen placebo te zijn. Ik weet dat mijn lichaam de kracht heeft om van bijna alles te genezen, ik moer er alleen in geloven!

7 opmerkingen:

  1. Herkenbaar verhaal en dat komt waarschijnlijk omdat we medetechneuten zijn. Artsen hebben meer oog voor het verhelpen dan voor het zoeken naar de oorzaak. Dat begint al met 'probeert u eerst dit medicijn maar eens'. En vaak helpt dat. Als een computer het niet doet dan helpt een herstart ook vaak, dus probeert u dat eerst maar eens.

    Zelf wil ik altijd de oorzaak weten, om te zorgen dat iets zich niet herhaald. Vaak zit het in voeding of gedrag. Zo ben ik ooit vanwege een levermedicijn verplicht om gedurende een kuur van een paar maanden geen suiker te gebruiken. Toen viel me op dat mijn ogen beter werden. -1 werd -0,5. Sinds die tijd blijf ik weinig suiker gebruiken en blijft mijn zicht voldoende om geen bril nodig te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Suiker en zicht? Aha. Ik heb gemerkt dat er een verband is tussen suiker en spierkramp. Ik had een tijdlang geen suiker gegeten, en toen een zoet toetje. Bam, het was meteen raak, hevige krampen in de kuiten.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Bob: Ik kwam er dus bij toeval achter en het exacte mechanisme weet ik niet. Toch heb ik er wel een soort verklaring voor. Dwz de relatie tussen diabetes en zichtproblemen is erg groot. Ogen zijn zulke gevoelige instrumenten dat het effect van teveel (of tekort?) suiker al eerder begint. Mijn vermoeden is dat het om de spiertjes gaat die de ogen scherp stellen. Boven de 30 wordt dat bij de meeste mensen minder en misschien is het bij veel mensen zo dat dat door een overschot aan suiker komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Suiker is sowieso vergif he..maar ja..we krijgen het van jongs af aan met de paplepel binnen en dan zijn we verslaafd.
    (heel)Vroeger wist men nog hoe je (veel) kwalen kon genezen op een natuurlijk wijze. Middelen van de huisarts ebben vaak bijwerkingen die nog erger zijn dan de kwaal :P

    BeantwoordenVerwijderen
  5. we worden oud Bob, we slijten....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het menselijk lichaam is ontworpen om 50 jaar oud te worden, beweren de Biologen.

      Verwijderen
    2. nou dat klopt bij mij als een bus! Klaar om gecremeerd te worden.

      Verwijderen