1 juni 2012

De nieuwe hobby

Omdat ik nu de A-licentie heb mag ik zelfstandig vliegen met de paraglider. Nou ja, ik heb de licentie nog niet helemaal; het examen heb ik afgelegd, maar de licentie moet nog per post toegestuurd worden. Daarna mag ik pas officeel "frei fliegen". Als echte anti-autoritaire Hollander houd ik mij daar natuurlijk niet aan (wird schon gut gehen) en dus ben ik het pinksteren-weekeinde al fanatiek door Thüringen gereden om de verschillende startplaatsen uit te proberen.


Zaterdag en zondag was ik in Knobelsdorf in de buurt van Saalfeld. Deze startplaats is op het noordoosten gericht. Bij het paragliden is het belangrijk dat je bij de start precies tegenwind hebt, dan heb je de minste problemen bij het opstijgen. Ik ben druk doende geweest de weersverwachting te bekijken en de passende startplaats te vinden. Het kan zomaar zijn dat je vanwege een verkeerde windrichting niet kunt vliegen en dat de volgende startplaats 100 km verderop is. Een kwestie van goed voorbereiden dus.

Zaterdag was de windrichting in Knobelsdorf goed, maar de wind was te sterk. De windvlagen mogen niet boven de 35 km/uur komen, dat is namelijk de snelheid van de paraglider. Als de wind sterker wordt, dan kun je niet meer vooruit vliegen en dus kun je de geplande landingplaats niet meer bereiken; je bent dan gedwongen een "buitenlanding" te maken ergens op een weiland, en het is dan heel moeilijk precies te landen waar je wilt. In de bergen (Knobelsdorf ligt in het Thüringer Wald, een middelgebergte) kun je niet van de globale windsterkte uitgaan die wordt aangegeven in de weersverwachting. De wind in de bergen kan worden versterkt door thermiek en door berg- of dalwinden. Je moet dus altijd ter plaatse nog controleren of de wind in orde is.

Ondanks dat ik niet kon vliegen was het toch geen vervelende dag. Er waren nog meer vliegers en we hebben wat gekletst, een biertje gedronken en in de zon gezeten. Het voordeel van vliegen is dat wanneer het goed vliegweer is, dan is het ook mooi weer. Het blijkt dat vliegen vooral een sport is voor heren van middelbare leeftijd. De meeste beoefenaars zijn mannen van mijn leeftijd of iets ouder. We hebben wat ervaringen uitgewisseld en ze hebben mij wat dingen uitgelegd over de omgeving.

Zondag was ik weer in Knobelsdorf en deze keer was de wind precies goed. Het hoogteverschil in Knobelsdorf tussen de officiele start- en landingsplaats is ongeveer 250 meter. De eigenlijke kunst van het vliegen is om niet direkt naar beneden te vliegen, maar om zolang mogelijk in de lucht te blijven door gebruik te maken van de dalwind (dat is de wind die vanuit het dal de berg op waait) en de thermiek (dat is lucht die door de warmte opstijgt). Ik ben nog niet zo ervaren, en ik kan dat nog niet zo goed. Mijn eerste vlucht was bijna direkt naar beneden. Ik ben een beetje blijven hangen in de lucht, maar niet genoeg. Na ongeveer 7 minuten was ik beneden. Iemand had mij verteld dat de landingsplaat links om de hoek van de berg was, maar dat bleek een misverstand. Toen ik links de hoek om was gevlogen, was de landingsplaats nergens te zien. Ik ben ergens in een weiland geland, en moest heel moeizaam de steile kant van de berg door allerlei struikgewas weer naar boven lopen (met mijn uitrusting van 15 kg op mijn rug). Paragliding kan een zware sport zijn! Na een uur uitrusten maakte ik mijn tweede vlucht. Deze keer ging het iets beter, ik was ongeveer 12 minuten in de lucht. Echt gestegen ben ik echter deze keer ook niet, maar ik heb tenminste wel de goede landingsplaats bereikt! Ik kon toen met een paar collega-vliegers met een busje mee naar boven rijden.

Maandag was de wind naar noordwest gedraaid, en dus heb ik een andere startplaats bezocht, in Blankenhain. Blankenhain is ook in Thüringen, een stuk dichterbij huis voor mij. De "Hang" (berghelling) in Blankenhain is maar 40 meter hoog. De startplaats is bovenop de berg. De landingsplaats is eigenlijk onderaan, maar dat is momenteel een akker met gewassen erop. De wind was goed en redelijk sterk. Door de vele uren groundhandling die ik samen met vriend T. in Erfurt heb doorgebracht, was ik goed in staat bij de sterke wind het scherm beheerst op te laten stijgen door middel van de zogenaamde "achteruitstart". Je staat daarbij gedraaid met je rug naar het dal en je gezicht naar het scherm en trekt het scherm omhoog. Door de tegenwind stijgt het vanzelf op. Met behulp van de verschillende lijnen moet je het scherm in bedwang houden, en dat kan knap lastig zijn: het scherm heeft een oppervlakte van ongeveer dertig vierkante meter (dat zijn 5 middelgrote surfzeilen). Als het scherm boven is draai je je om en dan loop je naar voren om te starten. Zoals gezegd was de wind redelijk sterk en vlagerig, en het gaf voldoening om te zien dat T. en ik de starttechniek bij sterke wind beter beheersen dan menig andere vlieger die al jaren lang ervaring heeft!

De eerste vlucht was weer een "Abgleiter", dat wil zeggen direkt naar beneden. Maar al bij de tweede vlucht ging het beter. In totaal heb ik 4 of 5 vluchten gemaakt. De berghelling in Blankenhain is door zijn vorm perfect gechikt voor het "soaren" (heen en weer vliegen op ongeveer dezelfde hoogte in de opstijgende dalwind). De laatste vlucht duurde ongeveer 20 minuten. Op een gegeven moment was ik ongeveer 100 meter boven de startplaats, dat kun je zien op de hoogtemeter, en de wind werd steeds sterker en turbulenter. Je hebt vaak het effect dat de dalwind zich vermengt met de thermische wind die verderop ontstaat. De turbulenties werden me iets te gortig, en dus heb ik "de oren ingeklapt" en ben afgedaald. Daarna heb ik het nog een keer geprobeerd, maar de wind was intussen zo sterk geworden dat ik vertikaal omhoog steeg en vervolgens achteruit werd geblazen. Snel ben ik geland op het weiland en hield het voor gezien. Met een grijns en een voldaan gevoel raapte ik mijn spullen bij elkaar en ging naar huis. Een goed weekend.

4 opmerkingen:

  1. Mijn God, dat zal ik dus echt nooit van mijn leven durven!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Op de beginnerscursus leer je het heel langzaam en je begint met kleine sprongetjes van een paar meter.

    Ik heb er nog een mooi gekleurd plaatje bij gedaan van de groundhandling van gisteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, maar ik heb wel wat hoogtevrees. Niet in extreme mate, maar wel als ik niet achter een stevige balustrade of zo sta.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb ook hoogtevrees. Maar daar heb ik bij wandelen in de bergen langs een diepte meer last van dan bij het vliegen (daar namelijk bijna helemaal niet). Omdat je al ergens in zit/ hangt, heb je niet het gevoel dat je kunt vallen. (Dat komt dan weer als het gaat schommelen, daar moet je dan langzaam aan wennen.)

    BeantwoordenVerwijderen