En toen?

Jullie zijn natuurlijk hartstikke nieuwsgierug hoe het nou gaat met ome Bob en zijn große Sprüche over pianoles en zo he? Nou, er is nog niet zo heel veel te vertellen, maar wel een beetje. Dus:

Zoals je weet werk ik nog twee dagen in de week vast bij mijn baas, en dat bevalt uitstekend (woensdag en donderdag). Als pianoleraar heb ik nu een korte middag met vier leerlingen, en een lange middag met 8 leerlingen. De korte middag lesgeven doe ik op donderdag na het normale werk, en de lange middag op maandag van half 4 tot half 9. De meeste lesuren zijn 30 minuten, een paar duren 45 minuten. Dit zijn allemaal schoolkinderen in de leeftijd van 8 tot 18 jaar, iets meer dan de helft zijn meisjes.


Dan heb ik nog een vriendin K., alleenstaande moeder van drie kinderen, die twee weken geleden begonnen is en die komt voorlopig tussendoor op dinsdagochtend een half uur. Zij is beginner. Ik had een tijdje gelden ook een volwassen vrouw als leerling die helaas gestopt is omdat ze het niet meer kon betalen, en ik stel vast dat ik het met volwassenen makkelijker vind om les te geven. Bij kinderen moet ik soms nog de juiste "omgangstoon" vinden. Vanaf november komt misschien nog kennis T. op les, die is gek op jazz-muziek en wil graag jazz-piano leren. Dat kan ik weliswaar zelf niet, maar misschien als ik een stuk op hem vooruit ben, dan krijg ik dat ook voor elkaar. Ik ben net begonnen met het boek"Jazz Piano" van Tim Richards om een beetje jazz-piano te leren.

Het is op het moment best wel veel werk, omdat ik de stukken die de leerlingen spelen zelf ook goed wil kunnen spelen, en dus moet ik veel oefenen. Dat is voor mij de beste voorbereiding op het lesgeven; als ik het stuk net zelf geleerd heb, weet ik precies waar de moeilijkheden liggen, en kan dat goed uitleggen. Daarnaast ben ik mijn muziektheorie aan het opfrissen en uitbreiden.